Maluczki, mam prośbę, wyjaśnij na czym polega według Ciebie miłość oblubieńcza? Jeśli Cię dobrze zrozumiałem to do takiej miłości nie jest już zdolny człowiek (nawet nastolatek), który zgrzeszył nieczystością. Czyli jeśli np. masturbowałbym się mając powiedzmy 14 lat to klamka zapadła! Miłość oblubieńcza już na zawsze będzie dla mnie niedostępna!? Czy dobrze Cię zrozumiałem???

Czy moglibyście mi wyjaśnić co to znaczy "wychować w wierze"?
Pytam dlatego, że zostałam wychowana w wierze rodziców i księży katechetów , a teraz trafiłam do kościoła prowadzonego przez jezuitów i to ich spojrzenie jest inne . Więc jak to jest? Pismo Święte można faktycznie różnie interpretować.

Odpowiedź na uwagi z pierwszej strony mi zeżarło, więc nie będę ich powtarzał. Taki urok elektronicznych cudów.Miłość oblubieńcza jest emanacją miłości stwórczej Boga na człowieka. Stanowi to łącze Boże, o którym Pan Jezus powiedział, że człowiek ma go nie rozdzielać.Pan Bóg stworzył człowieka pod wpływem głębokiego pragnienia posiadania osób szczerze bliskich. To odczuwanie bliskości jest spowodowane więzami duchowymi. Jak Głębokie pragnienie bliskości innych osób przez boga, było przyczyną stworzenia pierwszych ludzi, tak w pragnieniu bliskości rodziców ma się poczynać nowy człowiek.To jest podstawowe prawo każdego człowieka, o czy chyba wszyscy już zapomnieli! Bez tego uprawnionego początku człowiek jest już okradziony na samym początku życia.
Dziecko wychowując się w środowisku (dom, szkoła, miejsce zabaw i innego przebywania) dobrym, w którym inni ludzie są mu bliscy i życzliwi oraz współżyją w względnej sprawiedliwości, dojrzewając zaczyna odczuwać potrzebę posiadania kogoś szczególnie bliskiego płci przeciwnej. To pragnienie jest czyste i szczere, bo tak to dziecko zostało wychowane (wychowanie - wstępne ukształtowanie świadomości). Z chwilą osiągnięcia dojrzałości biologicznej, dziecko, jeżeli proces wychowania jest prawidłowy, powinno być przygotowane do samodzielnego życia i posiadać takie możliwości. (jeżeli jest prawidłowo wychowane nie potrzebuje się masturbować) Dziecko osiągając dojrzałość biologiczną szuka osoby płci przeciwnej, która pozwoli się do siebie zbliżyć na poziom "sam na sam". Jeżeli taką osobę znajduje, obdarza ją swoją miłością oblubieńczą, która jest czysta, a więc dziewicza i jedyna.Jeżeli ta osoba odpowie tym samym, to wtedy jest to prawdziwe małżeństwo. Jeżeli natomiast ta osoba nie odpowie tym samym, to wtedy jest nieszczęście.
Nie ma większej szczęśliwości dla człowieka na tym świecie, niż takie wzajemne oddanie się sobie oblubieńców, Takie więzi są samoistnie nierozerwalne.
Miłość oblubieńcza to głównie więzi duchowe.Sprawy seksualne są ukoronowanie tej bliskości.
Oblubieńcy są sobie bezgranicznie oddani.
Może tyle wystarczy, jeżeli ktoś czegoś nie rozumie, niech pyta. Wychować w wierze, to znaczy wychować według zasad którejś z religii.
Religia jest to światopogląd określający cel życia człowieka, oparty na wierze, gdyż poznanie przyczyn i źródła powstania świata materialnego nie jest możliwe.

Aha.
Czyli Maluczki dziewczyny nie ma i póki co jeszcze nie miał

jenis!
"Czyli jeśli np. masturbowałbym się mając powiedzmy 14 lat to klamka zapadła! "
Nie zapadła, jednak spowodowała jej deformację.
Miłość oblubieńcza, to głównie więzy duchowe pomiędzy dwojgiem osób.Nie musi dojść do stosunku seksualnego. Liczy się to intymne zbliżenie (sam na sam) i pełna szczera otwartość.
Trzeba tu mocno podkreślić, że nie wszyscy ludzie mają zdolność do miłości oblubieńczej. Zdolność do niej mają jedynie ci, którzy byli wychowani w dobrym środowisku.
Materialiści, jako egoiści z przekonania, nie są zdolni do miłości oblubieńczej. Nawet ich wpisy tu forum jasno to ukazują. Egoizm, to przeciwieństwo miłości.
Miłość oblubieńcza jest czysta, a więc dziewicza i jedyna. Nie można mieć jej drugi raz. Drugi raz to już jest tylko chęć seksu i wyrachowanie, czyli spółka egzystencjalno-seksualna.

No tak tylko, że przypadek , o którym pisałam dotyczył jednej religii- katolicyzmu konkretnie, a jak spojrzę na to dziś to jakby były one zupełnie inne. I co z tym zrobić, którą wybrać do wychowania dzieci?

1zagubiona!
Nie wiem o co dokładnie chodzi, może Ty źle zrozumiałaś. Religia katolicka nie może mieć różnych nauczań.

Nie ma róznych nauczań, ale rózne interpretacje.
Jako dziecko, przedstawiano mi Boga jako sędziego przede wszystkim. Uczono mnie co powinnam robić, ale pod katem kary. I tak rosłam sobie w zastraszeniu.
Teraz jakoś przy tych samych nauczaniach wieksza wagę przykłada się do miłości i miłosierdzia i ufności w Bogu . Mi osobiście łatwiej z tym się wzrasta.
I teraz pytanie w , którym sposobie wychować dziecko? Który sposób przybliza człowieka do Boga?(pytanie retoryczne)
To są wszysto interpretacje.
Czy uważasz, że powiedzenie wychować w wierze , jest takie jednoznaczne?

A ha i jeszcze coś, czytanie PŚ to jedno, a kazanie po nim następujące to drugie. Pewnie wykażę się kompletną tępotą, ale dla mnie to to kazanie jest wyjasnieniem mi czegos przez kogos mądrzejszego ode mnie i myślę, że wielu innych ludzi też tak ma.

Maluczki, 100% ludzie popełnia grzechy. 100%. Różne grzechy, najróżniejsze. Znamy przykłady świętych którzy byli wielkim grzesznikami. Póki zyjemy, póty Chrystus stawia przed nami szasne nawrócenia. I z kazdych grzechów człowiek może się nawrócić, ponownie opowiedzieć się za Chrystusem i zbawić się jako święty. Tyle przypomnienia podstaw od pierwszej komunii. A co do wychowania, dziecko wychowują rodzice. Oboje. Przykład obojga rodziców ma ogromne znaczenie (większe niż szkoła i środowisko). W prawidłowej rodzinie przykład matki jest dokładnie tak samo wazny jak przykład ojca. Tak samo. Ani więcej ani mniej. I tak samo wazne sa relacje między rodzicami, z których dziecko może uczyć się wzajemnego szacunku, życzliwości, miłości- albo czegoś dokładnei przeciwnego niestety...

Różne interpretacje, to są różne nauczania. Interpretacja nie może być inna niż znaczenie Pisma Świętego i nie może pomijać niczego z treści. Z tego co mówisz, to oba nauczania są częściowe, bo Pan Bóg jest Najlepszym Ojcem, ale jest też Sędzią Sprawiedliwym. Nie ma dobra bez sprawiedliwości. Jeżeli chcesz być dobra (Twój wybór i Pan Bóg Ci niczego nie narzuca, ale co wybierzesz, to będziesz miała, więc nie możesz mieć do nikogo pretensji), to musisz być sprawiedliwa, bo dobro to jest stan wytworzony przez sprawiedliwość i miłosierdzie.
Z kazaniem to masz dobrze, człowiek ma rozum i musi się uczyć, a od uczenia są mądrzejsi.Kiedyś też tak myślałem jak Ty. Widać że jesteś młodą osobą. Jeżeli będziesz się trzymała tej zasady, a będziesz miała dzieci, to środowisko ci je zniszczy, a potem będzie za późno. Moje dzieci są już dorosłe i doskonale wiem co miało na nie wpływ.
Pierwszym autorytetem dla dziecka jest matka i jeżeli ona ma miłość do swojego męża, to jest on też dla dzieci autorytetem. Jeżeli nie, to jest dla dzieci tak jak obcy albo nawet gorzej, bo stawia dzieciom wymagania, a obcy nie.
Jest jeszcze jeden problem: Nie wiem czy wiesz, ale dzieciom w szkole mówi się, że mogą swoich rodziców zadenuncjować u odpowiednich służb. Czy wiesz co to znaczy? To oznacza całkowite poderwanie autorytetu rodziców! Czy myślisz, że ci, którzy takie prawo wprowadzili nie wiedzieli co robią? Oni doskonale wiedzieli. Tak samo robili komuniści, naziści, a teraz liberałowie.
Oczywiście to jest ta sama religia, tylko w innych ornatach.Największy wpływ na wychowanie dziecka na samym początku ma matka, oczywiście to też można zniszczyć, najlepiej przez ogłupienie matki, co obecnie intensywnie jest robione.Ten okres w życiu człowieka jest najważniejszy pod względem ukształtowania kierunku świadomości i postawy człowieka. Matki mogą więc, po zorganizowaniu się, dużo uczynić dla obrony swoich dzieci. Ojcowie oczywiście mogą pomóc, ale bez matek nie da rady.

dziekuje za "młoda". Mam dwoje dzieci, starszy chodzi już do szkoły. To co powiedziałam opieram miedzy innymi na własnym doświadczeniu w wychowywaniu dzieci. W mojej szkole nie mówi się takich rzeczy dzieciom, ale ja po pierwsze mieszkam na zacofanym oszołomskim południu a po drugie długo się zastanawiałam którą szkołe wybrać i dlaczego. Szkoła jest też wazna, nie mówię że nie, ale podstawą jest dom. (tu się zresztą chyba ze mną zgadzasz). Dla moich dzieci tata jest wielkim autorytetem i to co im mówi jest dla nich bardzo ważne. Jeśli synek był np niegrzeczny, bardziej obawia się powiedzieć o tym tacie, i to wcale nie dlatego żeby był surowy bo nie jest, bardzo ich kocha i jest raczej łagodny dla nich, ale jakoś tak wazną rolę gra w ich zyciu. W moim domu wydaje mi się nasze role w wychowaniu dzieci są równorzędne. Zresztą podobną ilosc czasu każde z nas z nimi spędza.
Moim zdaniem najwazniejsze jest to co dzieci widzą w domu. Jeśli widzą kulturę, szacunek, miłosc- tym przesiąkną i takie będą dla nich naturalne relacje. Jeśli są świadkami agresji, przekleństw, bicia- czego się nauczą? Wiadomo. Mój starszy synek jest silny, zywy, i wysportowany. Jednak nie bije się z kolegami. Jeśli ktoś go zaczepia, potrafi go przytrzymać czy powstrzymać, ale sam nie bije. Nikt go nie nauczył bicia czy jakiejkolwiek przemocy jako metody na konflikt. Dzieci mówią nam o emocjach bo my im o tym mówimy. Mówię im że ich kocham , że za nimi tęsknię, że są dla mnie najważniejsi. Oni też to mówią, potrafią okazywać uczucia. Szanują innych bo my się szanujemy.

Czyli Maluczki to dorosły człowiek. Szok. Pisze jak gimnazajalista.

Maluczki, witamy w XXIw.! Komune mamy już za sobą

Też mi starość!
Kropeczka przekonasz się dopiero, gdy dzieci będą miały po kilkanaście lat. Wtedy dopiero się dowiesz, kto wychowywał Twoje dzieci.Widzisz? Katolik to człowiek uniwersalny!Nie doczytałaś!