Jest tak, ze trzeba cierpieć, modlić się, być pokornym po to aby dostać się do nieba a i tak nie od razu bo jest jeszcze czyściec. A ja bym nie chciał brać udziału w tej "grze", korzystać z życia, przyjemności i aby potem była anihilacja, człowiek wystarczająco długo żyje na ziemi, nie potrzeba żyć wiecznie.

viewtopic.php?f=27&t=27387 - Ja NIE chcę grać w tą grę zwaną zbawieniem !

Pretensje kieruj do Najwyższego. Nie przewidział takiej opcji. Ale jeden z ruchów religijnych ma to chyba w programie.

(może rzeczywiście powinienem pisać w tamtym wątku zamiast zakładac nowy..)
Świadkowie Jehowy to bardzo łagodni ludzie, twierdzą że piekła nie ma. Ale weźmy takich ateistów, często bardzo porządni ludzie, którzy robią wiele dobrego nie patrząc na nagrodę i nie z obawy przed karą. Tymczasem nawet dobry człowiek musi przejść przez czyściec a moim zdaniem powinna być opcja: czy chcesz iść do nieba po czyśćcu czy też rezygnujesz i ciebie nie ma.

Nie trzeba cierpieć, ale jeśli cierpienie przychodzi warto je znosić po chrześcijańsku.
Czyściec nie ejst po drodze do nieba. Piszesz o jakimś Twoim ideale wiary, ale tak jakby on był niewystarczający. A tymczasem czyściec nie jest dla świętych (w rozumieniu biblijnym, czyli każdy musi dążyć do świętości).
Wydaję mi się że zupełnie zdrowym odruchem jest chęć szczęścia i życia wiecznego. Masz prawo do innego zdania, ale zastanawiam się czy wszystko w Twoim życiu gra, skoro tak łatwo odpuszczasz sobie wieczność. A może to po prostu złe wyobrażenie, które pewnie w każdym z nas pokutuje od dziecka.

W życiu wzrastamy w duchowości. Widzimy to jak odwrócimy się za siebie. Z czasem godzimy się z naszym życiem i jest ono źródłem radości. Wciąż piszemy o cierpieniu. Statystyki natomiast mówią o tym, że chorujemy w ostatnich dwóch latach swego życia. Inne cierpienia są często wynikiem naszych złych wyborów i trzeba wypić piwo, którego sobie nawarzyliśmy. Nie wszyscy drżą o pracę, że ją stracą. A wzrastanie w pokorze jest źródłem radości, żaden mus. Zawsze widziałam światełko w tunelu i nie dałam się przygnieść do podłoża. Boże znaki utwierdzają nas, że azymut jest właściwy. Wizja anihilacji jest ponura i wywołuje jedynie lęk...nie zostanę wybrany ...muszę się starać, by zostać wybranym. To nie dla mnie. Ja ufam Bogu i wierzę, że wydostanie mnie nawet ze józefowej studni.