Dziękuję za tak precyzyjną odpowiedź.
Ogólnie rzecz ujmując bardzo wygodne stanowisko. Rozwiązuje wiele problemów nie absorbując prawie w ogóle czasu na zajmowanie się szczegółami.
Przyjmując taki sposób rozumowania można w dowolnym obszarze tematycznym wstawić oraz nawet udowodnić istnienie dowolnego bóstwa. A to z tego powodu, że każdy aspekt działalności ludzkiej (zwłaszcza działalność zespołowa) niesie jakieś korzyści (skutki pozytywne), nawet działalność nazistów miała niewielkie, ale jednak, cechy pozytywne, np. doskonałe autostrady. W związku z tym literalnie każdą działalność zespołową można nazwać instytucją "BOSKO-ludzką" oraz wszystkimi jej aspektami pozytywnymi zasilić "koszyk dowodowy" istnienia postulowanego przez siebie (nawet wymyślonego na potrzeby tejże działalności) dowolnego bóstwa.

Twierdzę ponadto, że wskazane wyjaśnienie jest to ślepa uliczka, gdyż niczego nie wyjaśnia, odsuwa jedynie wszelkie wyjaśnienia w obszar transcendentny. Natomiast szacunek dla życia ludzkiego niezależnie od jego poglądów religijnych nigdy nie jest ślepą uliczką. Jest nią natomiast stopniowanie wartości życia ludzi i uzależnianie tej wartości od wyznawanej religii.

Wrócę do wcześniejszego wpisu, gdyż jest coś ciekawego do omówienia (dla jasności podzielę wpis na części i omówię każdą część z osobna):

Czczono to, co chciano czcić i co uznawano za prawdziwą wiarę. Jaka różnica? W czym tamta starsza religia (prócz aspektów ówczesnej polityki międzynarodowej) była gorsza od nowej?


Tak, powód znam - chęć zaistnienia na arenie międzynarodowej i odebranie zachodniemu sąsiadowi argumentu do podbojów (argumentem było "nawracanie").
Co do "wyrżnięcia" również nie zgłaszam sprzeciwu - rzeź pozostanie rzezią niezależnie od powodu. Nie uważam za słuszne stwierdzenia: "cel uświęca środki".


Pełna symetria. Prosta zamiana jednego kultu na drugi (nawet techniki "zamiany" podobne). Dlaczego mam jednych traktować w jakikolwiek stopniu lepiej od drugich?
i najważniejsze: obie strony odprawiały tam takie modły, które uznawały za słuszne. W czym problem?


Podobnie strona odbudowująca ów kościół na Łysej Górze - równie we własnym mniemaniu przywrócili "prawdziwą" religię. Równie "prawdziwą" jak poprzednia...

To zależy za jaką wiarę, bo za wiarą idą następstwa. Wg wiary wszyscy ludzie postępują.
Jedyną religią (słowo "wiara" jest w tym miejscu niewłaściwe), która wydaje dobre owoce jest chrześcijaństwo i umieranie w obronie zasad tej religii jest dowodem wierności Panu Bogu, a więc osoba taka może być zbawiona (uwolniona od zła na wieki i żyć w domu Ojca), czyli święta.
Umieranie w obronie zasad wiary innej religii jest umieraniem dla zła, więc wybiera się wieczność bez Boga, a więc piekło.

Umieranie w obronie każdej religii świadczy o wierności względem tego bóstwa, które się wyznawało - bez żadnych wyjątków.


Czyżby?
Może będzie to powielanie starych wpisów, ale w jaki sposób "dobrem" staje się:
1. Zabijanie całych dużych populacji przy okazji "nawracania" - Indianie, Prusowie i dziesiątki innych?
2. Palenie ludzi żywcem i tortury w celu wymuszenia "wyznania wiary"?
3. Zabijanie wszystkich, którzy np. chcieli przyjmować komunię w innej postaci (patrz Husyci).
Itd...

No i oddzielnie - jakie "złe owoce" wydaje taki Rodzimy Kościół Polski? W którym miejscu są owe "złe owoce"? Po jaką postacią?

"Umieranie w obronie każdej religii świadczy o wierności względem tego bóstwa, które się wyznawało - bez żadnych wyjątków."

No ale pytałeś o świętość. Inne religie nie używają takiego określenia.

"Czyżby?
Może będzie to powielanie starych wpisów, ale w jaki sposób "dobrem" staje się:
1. Zabijanie całych dużych populacji przy okazji "nawracania" - Indianie, Prusowie i dziesiątki innych?
2. Palenie ludzi żywcem i tortury w celu wymuszenia "wyznania wiary"?
3. Zabijanie wszystkich, którzy np. chcieli przyjmować komunię w innej postaci (patrz Husyci).
Itd..."

Taka opinia wyraźnie wskazuje, że główkę jej autora rzeźbiła ręka Urbana.

Taka odpowiedź wyraźnie wskazuje, że główkę jej autora inteligencja ominęła szerokim łukiem.

PS: Miałeś na razie poćwiczyć trudną sztukę cytowania!

Jest wręcz przeciwnie. Określenie "święty" w języku polskim pochodzi bezpośrednio od słowiańskiego "potężny", np. "Potężny Pan" = "ŚwiętoWit". Chrześcijaństwo zmieniło względem innych religii tylko tyle, że sformalizowało "świętość" - świętego trzeba ogłaszać, a i to nie jest zasada podstawowa, na początku tych utartych przez tradycję technik nie było (np. Dlaczego świętymi nazywamy ewangelistów? I dlaczego tylko tych czterech resztę pomijając?).

Wracając do problemu z samego początku: skoro ci ludzie zginęli za wiarę (w tym sensie, że woleli poświęcić życie niż wyrzec się swoich bogów), to zgodnie z zasadą analogii zjawisk należy im się miano męczenników za wiarę a co za tym idzie świętych.

Chyba Maluczkiemu uciekło to niewygodne pytanie. Prosimy o konkrety, najlepiej liczby. Katolicy w Polsce mniej mordują, gwałcą, mają mniej aborcji, mniej palą, cokolwiek?

A jaką resztę ma Pan na myśli?
Też nie rozumiem...kto miałby im to miano nadać?

Dołączam się do pytania: Którego jeszcze z Ewangelistów - oprócz "tych czterech" - należny nazwać świętymi?

A choćby: Tomasz, Andrzej, Barnaba, Bartłomiej, Nikodem czy Piotr.
Też ewangeliści i jakoś niekoniecznie "święci". Dlaczego?
Kto sprawdził, że oni akurat nie napisali czegoś obiektywnie wartościowszego i jak sprawdzono wiarygodność tych zapisów? Czyżby wyłącznie widzimisię "wierchuszki"?


Skoro wszystkie aspekty są identyczne prócz samej religii, to zmieniając wyznawców można założyć, że wystarczy, jak świętymi męczennikami za wiarę ogłoszą ich wyznawcy wspomnianego Rodzimego Kościoła Polskiego i nikt nie będzie mógł zabronić czczenia tych świętych (ani nawet nazywania ich "świętymi męczennikami") oraz budowania im sanktuariów (albo raczej sadzenia świętych gajów).
Z ludzkiego punktu widzenia (z pominięciem kwestii rodzaju wyznawanej religii) każdy z tych zabitych za wiarę poświęcił się tak samo (najwyższa ofiara z życia) i zasługuje na takie samo potraktowanie.

Ależ oni wszyscy są świętymi. Pewnie chodzi Panu o to, że apokryfy Tomasza, Nikodema..itd nie
są przez Kościół uznane za natchnione i włączone do kanonu.
Wczesny Kosciół od początku uznawał te cztery ewangelie,
inne zostały bardzo szybko rozpoznane jako 'bajanie ludowe',
w zasadzie to chyba każda z wymienionych z innych względów.
Ale przecież Pan i tak nie uznaje by religie posługiwały się jakimiś
obiektywnymi kryteriami oceny, więc po co to pytanie...
Nie mam nic przeciwko.

Święty Barnabo Ewangelisto, módl się za nami!


To też.
Zawsze mnie to fascynowało - jakie powody merytoryczne (nie ideologiczne) można przedstawić za tym, że ten a nie inny tekst jest "natchniony"?
I co zrobić w sytuacji, kiedy różne odłamy traktują różne teksty za "natchnione"? Jak ustalić, którzy mają rację i czy aby na pewno którykolwiek z listy, bo może być i tak, że wszyscy się mylą?

Inaczej - a jak mi się spodoba (bo będzie np. nośny moralnie) jakiś cytat np. z Ewangelii Tomasza i zacznę go cytować i powoływać się na niego, to moje wywody będą mniej warte niż te oparte na np. Ewangelii Marka? I na jakiej podstawie?


A owe "cztery uznane" nie są czasem takimi samymi "bajaniami ludowymi"? W jaki sposób udowodniono, że te nie są a tamte są? Jakie były podstawy merytoryczne takich ustaleń?


Właśnie po to, aby raz na zawsze uświadomić sobie i innym, że rzeczywiście religie nie mają żadnych podstaw opartych na kryteriach obiektywnych, to czysty subiektywizm ubrany w obrzędowość pochodząca z tradycji i/lub skopiowaną z poprzednich wierzeń.
A skoro coś jest wyłącznie elementem subiektywnym, to nie posiada wartości obiektywnej. A może jest inaczej i większa masa subiektywności staje się obiektywna?

Rutus jeżeli chcesz porozmawiać o tym jak wyodrębnił się kanon NT, to nie mam nic przeciwko. Załóż temat i chętnie merytorycznie z tobą podyskutuję. Podkreślam jeszcze raz: merytorycznie.
Na początek rozważ takie kwestie jak : rzeczywisty autor i jego autorytet, czas powstania, zgodność z innymi uznanymi pismami.

Skoro to Pana "zawsze fascynowało", to dlaczego się Pan tego po prostu nie dowiedział? To nie jest wiedza tajemna.