Uświęca się bowiem mąż niewierzący dzięki swej żonie, podobnie jak świętość osiągnie niewierząca żona przez wierzącego brata (w znaczeniu męża jako brata w Chrystusie)

święty Paweł w liście do Koryntian (7, 14)

I z niechęcią jednak godzi się na takie małżeństwa, zarówno KK jak i Prawosławie. Dlaczego?

Nie chcę się licytować na lata (pewnie bym wygrała)
ale moje doświadczenie jest zgoła odmienne.

też tak uważam.

są tacy , którzy uważają, że jak rzeczywistość nie pasuje do ich wyobrażeń
(że ateista umie kochać) to tym gorzej dla rzeczywistości

A jak się zakocha, a ona sobie z niego zakpi? A gdy on sobie będzie odbierał życie, to co Ty wtedy? Doradzisz mu?

Kris, znalazłeś już sobie jakąś połowicę?

Maluczki, a jak się zakocha w wierzącej i ona go zostawi ( ma prawo, nawet osoby wierzące nie są zobowiązane żeby zostać z kimś, kogo nie kochają - gdy jeszcze nie ma ślubu oczywiście, żeby nie było) to co? Maluczki, wygadujesz coraz większe...sama nie wiem jak to nazwać. Zastanów się nad sobą. Wreszcie.

" Wierząca" nie pozwoli mu się zbliżyć do siebie tak, żeby doszło do zakochania! Tylko mamoniarki używają facetów, a potem płaczą.

Jest tak jak piszesz.

Dlaczego? - troska o wiarę strony katolickiej/prawosławnej
i troska o religijne wychowanie dzieci i mozna to jakoś tam zrozumieć).

Ale z drugiej strony taka troska (przesadna moim zdaniem)
wyraża nieufność w ugruntowanie wiary u strony wierzacej
oraz niewiarę w moc jej świadectwa w stosunku do dzieci.

Widzę to jak ucieczkę przed wyzwaniem jakim jest takie małżeństwo.

Oczywiście każdy powinien w swoim sumieniu sprawę rozważyć.
Bo może sytuacja wyglądać różnie.

Ten fragment, jeśli dobrze się wczytać, nie dotyczy wchodzenia w związek małżeński osoby wierzącej z niewierzącą (nieochrzczoną), tylko sytuacji, w której jest się już w związku i jedna z osób nawraca się. A to jest różnica.

Poza tym, kilka wersetów dalej jest: "A skądże zresztą możesz wiedzieć, żono, że zbawisz twego męża? Albo czy jesteś pewien, że zbawisz twoją żonę?" (1 Kor 7, 16).

Podkreślam, że nie piszę tego, żeby w jakikolwiek sposób zniechęcać autorkę tematu, po prostu tak gwoli ścisłości.

nędzny ten twój argument.
Janie, zabierzesz sobie życie jeżeli cię zostawi? Sam sobie na to odpowiedz.

Maluczki, sam mawiałeś, że zakochać można się tylko raz, ale to nie TY ani nie ON wybiera moment zakochania! Zakochanie samo się pojawi i może pojawić się nawet w najmniej odpowiednim momencie i nie skierujesz je, ba może pojawić się wielokrotnie (choć to według pewnego jegomościa już materializm).
Zakochanie nie jest wyborem, więc jeżeli nie masz nic lepszego do powiedzenia maluczki, to zachowaj swoje wypowiedzi dla siebie.
Nie potrafisz nawet normalnie dyskusje prowadzić, bo byś wiedział, ze nie odpowiada się pytaniem. Boisz się, ze popełni samobójstwo jeżeli spróbuje być z niewierzącą?
Ja bym się bał o niego, gdyby nie spróbował iść za swoimi uczuciami i za tym co mu sumienie mówi.

No tak, wierzący nie mogą się w sobie zakochać przecież Skąd to wytrzasnąłeś?

Mówimy o sytuacji, kiedy miłość jest z jednej strony.

ty o tym mówisz, bo autor nigdzie nie napisał, że miłość jest tylko z jednej strony.

(I nie zaczynaj znowu z tym, ze ateiści nie potrafią kochać, bo nawet kościół nie mówi, że nie potrafią, tylko TY i te TWOJE tezy)

@Kazeshini:
Nie planuje odebrać sobie życia - na szczęście mam na tyle ugruntowaną psychikę

Dziś wiem że ona odwzajemnia to co ja czuje, więc o odrzuceniu raczej nie ma mowy.. chyba że, to ja coś zawale Jeśli pokieruje się własnym sercem to nie będę miał wyrzutów sumienia z tego powodu że działam wbrew sobie.. kiedy z nią przebywam jestem szczęśliwy.