czytam te posty od niewierzących i przychodzi mi jedno do głowy, ze to wina współczesnej edukacji, która rozrosła się w kierunku nauk ścisłych...za bardzo! za mało jest poezji, sztuki literatury, czegoś czego nie udaje się tak latwo klasyfikować po "naukowemu", ze się tak wyrażę.
bo potem powstają ludzie z sześcianami zamiast głowy...
"bo tego się nie da udowodnić" "bo mi się coś nie kalkuluje" "bo czegoś nie da się obliczyć" "bo czegoś nie widać i nie słychać, bo nie mogę tego dotknąć" i takie tam...

a przecież człowiek to nie tylko umysł !
to mieszanka umysłu, serca, nie wiem jeszcze czego, ale prawdy o życiu nie można odkrywać jedynie w oparciu o naukowe obliczenia. to nie tylko fałszywe, ale i NUDNE.
czy np. miłość do kogoś czy z drugiej strony nienawiść, da się zobaczyć? da się zmierzyć?
..no może tylko jej skutki, ale samego uczucia nie da się zobaczyć, ani zmierzyć,
choć ono bardzo silnie oddziałuje na nasza rzeczywistość.
tego typu ważnych spraw, zjawisk jest mnóstwo, ale nasz ludzki umysł, nie spocznie, póki nie uda mu się wszystkiego sklasyfikować i wepchać do szufladki - "zmierzone", "sprawdzone" !
lub WYELIMINOWAĆ! jeśli nie da się zmierzyć.
tak właśnie niektórzy eliminują ze swojego życia Boga, bo wymyka się pojmowaniu ich umysłu,
kastrują życie z całej nieprzewidywalności i tajemnicy.

trochę poezji w życiu trzeba! a nie jak te roboty Panowie

Fajnie to napisałaś.
Ja myślę,że wielu jest ludzi żyjących moralnie i niemoralnie. Niezależnie czy są to osoby religijne czy nie.Bardzo często w swoim życiu spotykałem ludzi mówiących,że wierzą w Boga ale żyjących bezbożnie.Katolików w Polsce jest około 90 procent.Oczywiście rozróżniam deklarowanie się jako katolik od bycie nim.Ale trzymając się statystyk to trochę marnie jest z naszą kondycją moralną.Sam jako katolik ubolewam nad tym.Mam sposobność obserwować świat z tego względu, że żyję trochę z boku i mam czas na refleksje.Często zadają sobie pytanie:Co to znaczy wierzyć w Boga?Bo przecież Pismo mówi,że szatan też w Boga wierzy.

Wierze ,bo doświadczyłem Boga w swoim życiu i będe wierzył zawsze .

Hm... Jestem ateistką. W moim życiu reprezentuję wszelkie idee zawarte w dekalogu, oczywiście w wymiarze ludzkim, a więc bez pierwszych trzech. Nie zabijam, nie kradnę, nie cudzołożę, nie mowie fałszywego świadectwa, nie pożądam żony, ani osła, ano wołu ani żadnej rzeczy. Co więcej, staram się nie tylko nie czynić zła, ale również czynię dobro. I nie dlatego, że mam nadzieję na życie wieczne. Myślę pozytywnie, ale nie ze strachu przed wiecznym potępieniem.Moje życie jest wielobarwne, a nie, jak sugerujesz szare. Często bywam szczęśliwa. Ale zgadzam się, też uważam, ze jeszcze długo ateizm będzie marginalnym "wyznaniem", bo większość ludzi potrzebuje idei jakiegoś boga. Nie wiem, czy jestem w związku z tym wyżej czy niżej uorganizowana. i mówiąc szczerze nie interesuje mnie to. Jeśli Tobie jest potrzebne czucie się lepszym, bo wierzysz, to ok, czuj się lepszym ode mnie.
A tak a propos... skoro większość wierzy, to mam wrażenie, że więzienia są pełne wierzących... tak proporcjonalnie...

A można wiedzieć, dlaczego nie wierzysz?

To najpierw niech powstanie a potem pogadamy, ok.?

Jest na tym świecie zachowanych dość sporo truchełek tzw. "świętych". Więc jeśli któreś nagle ożyje i zacznie czynić "znaki boże" - dla Boga to nic prostszego, prawda?

znam ateiste, swietnie sobie radzi, jest bardzo pozytywnie myslacy i jest dobry dla ludzi ludzi. zawsze w dobrym humorze...bynajmniej nie w depresji.
no coz...jest to wyzwanie dla ludzi wierzacych, zrozumiec jak to mozliwe...szczesliwe zycie bez Boga.
Bog jest dawca, poza tym uwazam, ze On nie potrafi karac, nie lezy to w Jego naturze.
On jedynie ofiarowuje, daje, rozdaje...w pewnym sensie, ta milosc jest tak wielka, ze az straszna.
my zwykli ludzie nigdy nie zrozumiemy do konca, ze mogl wydac swego Syna, Ukochanego, Jedynego, za Jego wlasnych wrogow! z milosci do nich...to jest dla mnie "szalone"...ale milosc Boga wlasnie taka jest.
tak wiec, czy ktos wierzy czy nie wierzy, jest przez Boga kochany, chroniony, obdarowywany
i chyba moze byc szczesliwy jesli przyjmuje te dary, nawet nie wierzac, ze to od Boga.
...a my? wierzacy? jestesmy slugami Boga, przyjaciolmi, pomagamy mu wprowadzac ta Jego niesamowita milosc w brutalny swiat, czesto przyplacajac to kopniakami od innych.
ale i tak warto!
ja nie umialabym zyc bez tej niesamowitej przestrzeni, ktora daje wiara w wiecznosc.
staje po stronie Boga, choc przyznaje, ze Jego milosc jej skala, troche mnie przeraza.

Można Najpierw przyszło do mnie ogromne zniechęcenie do poczynań KK. Ale przeciez dziecinada byłoby obrażenie się na Pana Boga za jego robotników, więc tylko przestałam byc katoliczką. Potem przyszły dalsze refleksje, dotyczące samej istoty wiary chrześcijańskiej, czyli aktu zbawienia. Ani sposób tego zbawiania, ani jego zasadność nie przekonywały już mnie. Więc kim ja jestem? niewierzącą w zbawienie chrześcijanką? Poza tym nie wiem dlaczego mam Istotę Boską nazywać Panem Bogiem, a nie Panią Boginią...Patriarchalność i zaprzeczanie roli kobiety nie są mi obojętne. To chyba tyle.

I o to najbardziej chodzi w książce, którą wspomina autorka tematu. Milczarek podważa oświeceniowy dogmat o dominacji rozumu nad uczuciami. Upatruje w rozumie przyczyny wielu, jeśli nie wszystkich nieszczęść człowieka. Drogę do szczęścia i zdrowia widzi w powrocie do intuicji i uczuć.

Drogę do szczęścia i zdrowia widzi w powrocie do intuicji i uczuć.[/quote]
Czyli powrót do świata zwierząt. Jak to komuś odpowiada...
W człowieku widzi się zwierzę a zwierzę uczłowiecza.

Nie wierzę, bo NIE WIEM W CO I KOMU WIERZYĆ. Jest tyle różnych wiar, tylu bogów, i od groma ich wyznawców. I każdy będzie mnie przekonywał, że jego bóstwo jest najpotężniejsze, najprawdziwsze i najlepsze. ALE TO TYLKO SŁOWA. Nikt nie ma dowodu, ba, nawet poszlaki, że ma rację. A, wybaczcie, ale kierowanie się wiekiem religii czy liczbą wyznawców, to nie jest dla mnie wystarczający argument, by paść na kolana i oddać hołd jakiemuś bóstwu.

Gdybym miał choć cień cienia poszlaki, że jakiś tam bóg faktycznie istnieje, gdybym wiedział, że to X a nie Y spowodował trzęsienie ziemi, gdzie zginęło tylu grzeszników, albo wyleczył nieuleczalnie chore dziecko, wówczas MIAŁBYM POWÓD by wierzyć.

A tak, jest słowo przeciw słowu. I czyny wyznawców danego bóstwa. Wybaczcie, ale jak patrzę co robią moi krajanie-katolicy, to nijak mnie to do wiary w ich boga nie zbliża. No bo skoro człowiek jest stworozny na podobieństwo swojego bóstwa....to ja przepraszam i nie wsiadam do tego pociągu...

Czyli powrót do świata zwierząt. Jak to komuś odpowiada...
W człowieku widzi się zwierzę a zwierzę uczłowiecza.[/quote]
Raczej wyjście ze świata robotów.
Akurat od zwierząt moglibyśmy się wiele nauczyć.

Brak elementarnej wiedzy...

Oceniłeś siebie. To na siebie masz spojrzeć, sobie zadawać pytania a nie oceniać Boga przez tłum. To unik, by usprawiedliwić siebie. Gdyby Bóg istniał to ludzie żyliby jak święci... Nie żyją i nigdy żyć nie będą, bo ten świat jest pęknięty. Dobro jest ukryte a widać tylko zło.
Co chwile wrzucasz kolejne artykuły o patologii duchownych, bezmózgowiu wierzących (to samoznieczulanie). Tylko to widzisz, bo sam jesteś pęknięty mając wizję Boga, którego nie ma. Nie masz pojęcia, że niektórzy proboszczowie leżą krzyżem w nocy modląc się i za Ciebie. Nigdy Ci tego nie powiedzą. Ci, którzy rzeczywiście doświadczyli Boga też milczą.

Myślę, ze działania rozumowe, sfera uczuć czy intuicja powinny się uzupełniać, a nie wykluczać,
niestety ten balans jest mocno zachwiany we współczesnym świecie.

Panu czy Pani "Jajko" powiem tyle, ze laski Bogu nie robisz wierząc w Niego czy nie wierząc.
Myślę, ze w twoim przypadku, nie było jeszcze WEZWANIA do wiary, wiec nawet nie masz czego odrzucać.