I taki wynik wydaje mi się najbardziej prawdopodobny.



Nic nie szukałem. Uważam, że te wszystkie różnice wyewoluowały. U różnych gatunków zwierząt są szczątkowe zachowania społeczne, umieją się uczyć itp, ale droga od tego do uzgodnienia w społeczności systemu etycznego, zakomunikowania i egzekwowania go jest droga daleka. Dlatego uważam, że przykładanie terminologii etycznych do zachowań zwierzęcych to przesada.



Nie znam.

Pewnie dlatego wiele osób woli niż ją psy i wszelkie inne zwierzęta


A co do tego, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka, w pełni się z Tobą zgadzam Aditu Sama mam takiego przyjaciela (a właściwie przyjaciółkę) w domu

Należysz do jego stada. Dla Ciebie jest przyjacielem czy towarzyszem życia? To ważne. Możesz być do niego przywiązany, traktować jak członka rodziny. Jeśli jednak stawiasz go wyżej niż jakiegokolwiek człowieka w swej hierarchii wartości ...Masz tylko kawałek mięsa dla psa (wyjechałeś i jesteś w lesie). Pies jest głodny. Podchodzi do Ciebie włóczęga, też głodny i prosi o kawałek chleba. Komu dasz to mięso? To są tego rodzaju pytania. Przyjaźń jest relacją- z człowiekiem czy psem?

Wolna wola to wybory w kategoriach moralnych i możliwość działania wbrew ocenie dobra.

Zwykle sprawdzam czy człowiek ma dystans do siebie. Jeśli ma to odpowiada żartem na żart. Jeśli nie ma, zaprzestaję. Jest poraniony.

Ludzie też nie mają potrzeby. Dlaczego więc czynią zło a zwierzęta nie?

Jeśli psa skrzywdzisz to Ci tego nie zapomni a skrzywdzony przez żołnierza może atakować wszystkich mundurowych. Dlaczego?
Jeśli nie rozumiemy mechanizmów zachowań zwierząt to mamy tendencję do przypisywania im cech ludzkich, nawet w kategoriach moralnych i wartościowania wyżej niż ludzi jak sami jesteśmy pogubieni (mamy swoją hierarchię wartości). A więc, czy pies może być przyjacielem człowieka?

Pfff...dotarliśmy więc do końca rozważań. Znalazłeś kryterium klasyfikacji człowieka. To kryterium biologiczne, czyli Homo sapiens. Tak siebie postrzegasz. Na wszelkie działania człowieka będziesz spoglądał przez pryzmat funkcjonowania jego układu nerwowego i materii. Tu nie ma miejsce na duszę nieśmiertelną i życie po śmierci. Biologiczny człowiek ulega po śmierci mineralizacji i humifikacji pozostając jedynie we wspomnieniach ludzi, którzy go znali. Po co mu Bóg? Dlatego napisałam, że płaszczyzna podziału między wierzącymi i niewierzącymi dotyczy antropologii nie teologii.
Jeśli nawet niewierzący będzie czytał książki religijne to nie znajdzie tam Boga, ale informację o Bogu wymyślonym przez innych ludzi.
Czasem tacy ludzie nawracają się, ale to zupełnie inna bajka.

Też tak uważam.

Ludzie mają potrzeby i pragnienia, do realizacji których dążą w różny sposób, często pozornie krótszą drogą, która prowadzi poprzez zło. Zwierzęta nie czynią zła, bo - podobno - nie wybierają. Gdyby człowiek robił to samo co zwierzę, w wielu wypadkach okazało by się to złem - bo on wybrać może.



Aż załapiesz, że jest w nim mnóstwo fragmentów jak najbardziej dosłownych, w dodatku głupich, o wartości co najwyżej historyczno-literackiej, po co włączonych - nie wiem. Zapytaj mędrców, którzy układali kanon. Dyskutowany fragment Księgi Kapłańskiej jest dowodem na to, że nie można mówić o pełnej zgodności Biblii z prawem naturalnym już choćby dlatego, że zawiera ona obszerne fragmenty dość prymitywnego prawodawstwa konkretnego plemienia/grupy etnicznej. Żeby podtrzymywać wspomnianą tezę trzeba by założyć, że ówcześni Żydzi byli grupą etniczną, której prawo stanowione pokrywało się w 100% z prawem naturalnym, co jest założeniem moim zdaniem dość karkołomnym.

Czy kradnąc drobiazg ze sklepu mając na zakup środki nie wiem, że to zło? Czy mszcząc się na drugim człowieku mówiąc o nim nieprawdę , zeznając fałszywie w sądzie nie mam świadomości, że to zło?
Są oczywiście działania, które nie wynikają ze złej woli...miałem niewłaściwe rozeznanie sytuacji i dopiero po czasie do tego doszedłem. To raczej nauka na własnych błędach.

Przepraszam, nie rozumiem - w jaki sposób sugerowałem coś takiego? Chciałem tylko potwierdzić Twoje stwierdzenie - że ludzie nie mają potrzeby czynienia zła - i wyjaśnić dlaczego wg. mnie mimo to owo zło czynią.

Mnie się wydaje, że niektórzy ludzie mają potrzebę czynienia zła, to ich raduje, podnieca, lubią to. Lubią powodować cierpienie, zadawać ból i napawać się tym. Zwłaszcza jak nałykają się jakichś prochów na wzrost masy mięśniowej, poprawią jakąś amfą i zaleją alkoholem.

Ale w sumie przeważnie chodzi o rozładowanie napięcia, podbicie adrenaliny, wykazanie swojej "wyższości" , zastraszenie kogoś, podbudowanie ego, zbudowanie pozycji w stadzie, generalnie różne formy głupoty. Ludziom chyba zawsze chodzi o coś pozytywnego w ich mniemaniu (nawet w skrajnym egoizmie- "dobrego" dla egoisty) a nie o to, by zdziałać ''zło''.

Hehe. Wiem, że potwierdziłeś. Dodałam przykłady.
Predyspozycje do zła wynikają z grzechu pierworodnego i wolnej woli, mechanizmu, którego zwierzęta nie posiadają. Mogą czynić zło mimo świadomości, że powinni postąpić inaczej. Jesli powtatzają takie zachowania to świadomość różnicowania dobra i zła zmienia się. Ubiorą bowiem zło w szaty dobra...jak to podała nasza forumowiczka na przykładzie. Tata okłamał księdza podrzucając mu fałszywe dokumenty będąc świadkiem na ślubie swego brata nie widząc w tym nic złego. To zło w postaci dobra przekazał swojej córce. Ona też nie widziała w tym zła. Inne wartościowanie zła i dobra.
Człowiek sam z siebie nie zakwestionuje swojego systemu wartości.

Co to jest wolna wola, Twoim zdaniem?
Tu ciekawe argumenty przeciw jej istnieniu: http://pl.wikipedia.org/wiki/Wolna_wola

Widzę to inaczej. Człowiek widzi w tych czynach dobro...swoje dobro. Czyli ważny jest punkt odniesienia w wartościowaniu. Jeśli jestem nim ja, wszystko dozwolone.

Nie leży to w naturze człowieka. To zburzenie psychiczne zawinione lub nie.

Początki bywają niewinne...Podałeś przykład człowieka z ograniczoną wolą.

Ciekawie pisze o tym zagadnieniu Jacek Dukaj w swojej powieści Lód, której bohater porównuje swój byt do szronu - szron tworzy na szybie niebywale misterne wzory... a przecież tak naprawdę nie kieruje nim nic, żadna władza wewnętrzna, poza paroma prostymi bazowymi prawami fizyki. Człowiek ze swojego wnętrza nie jest w stanie stwierdzić, czy kieruje się wolną wolą czy nie, ba! - nie jest w stanie, uczciwie rzecz stawiając, określić, które z jego części składowych (ciało, pamięć, psychika, jej różne władze...) to tak naprawdę on sam. Innego rodzaju argument przeciw ww wysuwał Snerg - skoro nie można niczego zrobić w przeszłości ani w przyszłości, a teraźniejszość nie trwa, a tylko istnieje jako granica między nimi, to nie ma miejsca (czasu) w którym wolna wola mogłaby być realizowana.



A skąd wynika podatność na takie zaburzenia, jeśli nie z natury człowieka właśnie?

Wolna wola to możliwość i konieczność wyboru między różnymi opcjami.

Masz poniekąd rację, Lizo. Dobro i zło to pojęcia względne. Nie każdy rozumie je jednakowo. Większość ludzi jednak ma podobne zdanie na ten temat, ewentualnie różnią się co do detali, jednak w większości najważniejszych kwestii się zgodzą. Większość ludzi podziela wartości uniwersalne.
Niestety istnieją ludzie o, jak to ujęłaś, zaburzeniach psychicznych czy ograniczonej woli, którzy postępują wbrew przyjętym przez większość normom - oni lubią czynić zło (wg nas to zło, a wg nich nie). Zawsze tak było i zawsze tak będzie.