Nie widzę żadnego uzasadnienia dla owej klauzuli. Jeśli komuś sumienie nie pozwala wykonywać jakiegoś zawodu z przyjętym dla niego zakresem obowiązków,to nie jest to zawód dla niego, po prostu. Można tu podać wiele przykładów - żołnierz, rzeźnik, policjant, pracownik koncernu tytoniowego czy sklepu monopolowego...

najwyraźniej nie przeczytałeś poprzednich postów

kilka osób uzywało juz tego argumentu i kilka odpowiadało już na tą argumentację
raczej już nikt nie podejmie tego co napisałeś - Ci których temat interesował
już nad takim spojrzeniem jak Twoje dyskutowali i racze
nie będą mieli ochoty się powtarzać

radzę przeglądnąć wątek

Przejrzałem, znalazłem kilka postów faktycznie stawiających sprawę podobnie lub wręcz tak samo, co mnie cieszy, ponieważ uważam to za najrozsądniejsze podejście. Niestety, z zawodem farmaceuty wiąże się pewna misja, stąd wobec konfliktu wymogów tejże z poglądami danej osoby oczywistym wyjściem z niego jest zajęcie się przez tą osobę czymś innym.

A jaka jest misja farmaceuty?
A nie odniesiesz się w żaden sposób do argumentów tych co mają inne zdanie?

Misją farmaceuty jest uczestniczyć na określonych warunkach w systemie opieki zdrowotnej. Odpowiada on za prawidłowe, zgodne z obowiązującym prawem, wydawanie produktów przemysłu farmaceutycznego, którymi obrót jest jak wiadomo w dużej mierze kontrolowany na podstawie konkretnych przepisów.

Co do argumentów - wydaje mi się, że spotkały się już ze stosowna odpowiedzią i nie ma chyba sensu się powtarzać. Nie miałbym nic przeciwko temu, by istniały jakieś odpowiednio oznaczone katolickie apteki, pod warunkiem, że nie byłyby jedynym na danym obszarze źródłem farmaceutyków.

ależ farmaceutom chodzi o jeszcze mniej!
chodzi o to, że chcą takiego prawa dla pojedynczych farmaceutów
a apteka mogłaby wydawać takie środki i mieć ich pełny asortyment

a nawet więcej - apteka ma obowiązek mieć cały ich asortyment
i je sprzedawać a sprawą kierownika apteki jest to zapewnić

(być może właściciele/kierownicy aptek też uzyskają prawo do
klauzuli sumienia - ale na razie chodzi o prawo pojedynczych farmaceutów)

Zwróć uwagę, że prawo do klauzuli sumienia stawiałoby
w o wiele gorszej sytuacji na rynku pracy farmaceutów,
którzy będą się na tę klauzulę powoływać więc jestem pewna,
przypadków powoływania się na tę klauzulę będzie mało.

jeżeli byłoby ich dużo (w co wątpię) znaczyłoby, że rzeczywiście była potrzebna
i był to rzeczywisty a nie wydumany problem dla dużej ilości farmaceutów

Jeśli nie wpływałoby to w żaden sposób na prawo klienta/pacjenta do zakupu w danym miejscu tego, czego potrzebują/co mu przepisano, nie widzę problemu, ale nie widzę też powodu, by odwoływać się do jakiejś ogólnej formalnej klauzli - ot, niech każdy z osobna farmaceuta rozmówi się ze swoim przełożonym w sprawie tego co mu leży na sumieniu i po kłopocie (lub nie - ale niech będzie to kłopot farmaceuty, nie kupującego).

chodzi o to, żeby nie zależało to od dobrej czy złej woli kierownika apteki
ale do tego by przełozony musiał to uszanować

w praktyce pewnie byłoby tak, że Ci którzy nie chcieli by zatrudniać farmaceuty
powołującego na klauzulę sumienia by takiego nie zatrudnili,
(mimo, że pewnie w świetle prawa korzystanie z klauzuli sumienia
nie mógłoby być to kryterium decydujące o przyjęciu do pracy)

a gdyby taki był już był zatrudniony
pozbyliby się go pod byle preteksem,
(mimo, że pewnie w swietle prawa nie mógłby to być powód zwolnienia)

I to kolejny powód, dla którego jestem przeciwna tej klauzuli.
Właściciel ma mieć mieć pełne prawo zwolnić takiego pracownika (ja zrobiłabym to z miejsca), i zatrudniać odpowiednich ludzi, takich którzy będą wypełniać wszystkie swoje obowiązki.
Nie może tak być, że pacjent nie zrealizuje recepty, tylko dlatego, że farmaceucie się przepisany środek nie podoba, a właściciel ma obowiązek trzymać pracownika, który nie będzie wykonywał wszystkich swoich obowiązków, i przez którego widzimisię apteka będzie stratna (bo albo odejdzie część klientów, albo trzeba będzie zatrudnić drugą osobę do pracy). Nie może być tak, że prywatne poglądy farmaceuty odbijają się na wszystkich dookoła, a ten jak święta krowa - nietykalny i pod ochroną

Na takie coś moim zdanie absolutnie nie może być zgody. Pracodawca nie może być zmuszany do zatrudnienia bądź nawet zatrzymania na stanowisku kogoś, kto odmawia wykonywania części swoich obowiązków.

ed: powtórzenie niezamierzone, nie przeczytałem przed napisaniem swojego posta wyżej, acz cieszę się, że się zgadzamy.

Pozwolę sobie jeszcze dodać: przyszło mi właśnie na myśl czy nie powinienem jako pracownik biblioteki domagać się prawa do odmowy wydania czytelnikowi czasopisma lub książki, której treść jest niezgodna z moim światopoglądem i systemem etycznym...

Pracownik biblioteki przynajmniej teoretycznie ma wpływ, aby takowej pozycji wśród woluminów nie było. Wiele bibliotek po roku 89 powyrzucało na makulaturę "dzieła " propagandowe i komunistyczne. Myślę, mam nadzieję, że nigdzie w Polsce z powyższych powodów nie pożyczysz, " Mein Kampf"

A tygodnik NIE też powinien być zakazany? Czy bibliotekarz będący miłośnikiem Naszej Gazety i Niedzieli ma prawo odmówić prenumeraty/udostępniania czasopism niezgodnych z jego zainteresowaniami/światopoglądem? I dlaczego?

Owszem, w moim obecnym miejscu pracy dzieła Lenina zajmują honorowe miejsce na strychu, ale chodzi o co innego, o sytuację, gdybym np. umyślił sobie, że nie będę wypożyczał Biblii czy jakiejkolwiek innej książki, bo nie licuje ona z moim światopoglądem i jest wg. mnie dziełem duchowo szkodliwym. Ciekawe, co wówczas powiedzieliby piewcy wolności sumienia?

Książka Hitlera akurat w mojej bibliotece jest dostępna i obowiązkiem bibliotekarza jest wypożyczyć ją życzącemu sobie tego czytelnikowi.

edycja: widzę zresztą, że jest właśnie wypożyczona

Wiele bibliotek dostaje książki z dotacji, lub koncentruje się na pewnych tematykach - lektury, natura, itp. Mimo to, wystawiają wiele książek które dostają z dotacji - pewnych gazet jednak nie wystawiają, dlatego, iż nie jest to praca służąca poprawie zdrowia, a tylko zbiór zawierający pewną wiedzę intelektualną, samo porównanie nie jest zbytnio udane, bo tak samo jak w aptece nie sprzedają na przykład impregnatów do drewna, tak i nie znajdziesz czasopism dla dorosłych (playboye, ckm'y i inne / w księgarniach zaś można nabyć takie egzemplarze archiwalne, ale księgarnia to nie biblioteka)... to nie służy poszerzaniu wiedzy, a impregnaty nie służą zdrowiu człowieka...
Książka "main kampf" poniekąd takowa wiedzę, zawiera, więc jeżeli biblioteka taką by otrzymała od kogoś, czy jakiejś instytucji to na pewno będzie w zbiorze, ale ona jest odgórnie zakazana, a nie lokalnie. Czyli całkiem inny schemat. Farmaceuci chcą mieć prawo indywidualnej decyzji, a zakazane książki są odgórnie zakazane...