Szatan jest potrzebny by człowiek był odpowiedzialny? Ciekawa teoria.

Logiczna - brak możliwości wyboru, to pozbawienie wolności, ubezwłasnowolnienie.

Może to i logiczne, jednak prawda jest taka, że są rzeczy dziejące się wbrew woli Boga (vide grzech).

— Słucham? — Dzikus nie zrozumiał.
— To jeden z warunków pełnego zdrowia. Dlatego stosujemy kompensację kuracjami SGN.
— SGN?
— Surogat gwałtownej namiętności. Regularnie raz w miesiącu. Nasycamy cały system krwionośny adrenaliną. To pełny równoważnik fizjologiczny lęku i wściekłości. Wszystkie pobudzające efekty morderstwa Desdemony przez Otella, a żadnych kłopotów.
— A ja lubię kłopoty.
— My nie — odrzekł zarządca. — Wolimy, żeby wszystko szło nam wygodnie.
— Ja nie chcę wygody. Ja chcę Boga, poezji, prawdziwego niebezpieczeństwa, wolności, cnoty. Chcę grzechu.
— Inaczej mówiąc — stwierdził Mustafa Mond — domaga się pan prawa do bycia nieszczęśliwym.
— No więc dobrze — rzekł Dzikus wyzywającym tonem — domagam się prawa do bycia nieszczęśliwym.
— Nie mówiąc o prawie do starzenia się, brzydnięcia i impotencji; o prawie do syfilisu i raka; o prawie do niedożywienia, do bycia zawszonym i do życia w niepewności jutra; o prawie do zapadnięcia na tyfus, do cierpienia niewysłowionego bólu wszelkiego rodzaju.
Zapadło długie milczenie.
— Domagam się prawa do tego wszystkiego — odezwał się wreszcie Dzikus.
Mustafa Mond wzruszył ramionami.
— Proszę bardzo — rzekł.

Aldous Huxley. Nowy wspaniały świat. Warszawa: De Agostini - Altaya 2002 s. 228.

Trzeba niestety przyznać, że jest jeden punkt w nauczaniu Augustyna na temat łaski, a szczególnie dotyczący predestynacji, w którym zawarty jest bardzo poważny błąd, który dostarcza poważnych argumentów do „logicznych dedukcji”, które wywodzą z jego doktryny różni heretycy. Według poglądu Augustyna na łaskę i wolność, twierdzenie Apostoła, że Bóg pragnie by wszyscy ludzie zostali zbawieni (1 Tym 2:4) nie może być dosłownie prawdziwe; bo jeżeli Bóg „predestynuje” tylko nielicznych do zbawienia, nie może więc pragnąć, aby wszyscy byli zbawieni. Tutaj ludzka logika znowu jest niewystarczająca do zrozumienia prawdy chrześcijaństwa. Jednak Augustyn ufając swojej logice, musi „wyjaśnić” ten fragment Pisma Świętego w sposób spójny z całą swoją nauką o łasce; dlatego powiada: „On pragnie aby wszyscy ludzie zostali zbawieni, powiedziano tak, gdyż rozumie się przez to wszystkich predestynowanych, a wśród nich jest przecież każdy rodzaj ludzi” (O karze i łasce, rozdział 44). W ten sposób de facto zaprzeczył, że Bóg pragnie aby wszyscy ludzie zostali zbawieni. Co gorsza, idzie dużo dalej za logicznymi konsekwencjami swoich myśli i naucza nawet (choć tylko w paru miejscach) o „negatywnej” predestynacji, predestynacji do wiecznego potępienia, czyli czegoś zupełnie obcego dla Pisma Świętego. Mówi wyraźnie o „kategorii ludzi, którzy przeznaczeni są na potępienie” (O doskonałości ludzkiej moralności, rozdział 13), a gdzie indziej powiada: „dla tych, których przeznaczył na wieczną śmierć, także jest On najbardziej sprawiedliwym sędzią” (O duszy i jej pochodzeniu, rozdział 16).

Nauka Augustyna była dostatecznie jasno wyłożona przed napisaniem przez św. Kasjana jego Konferencji, i jest oczywiste kogo miał na myśli ten autor dając w trzynastej konferencji czystą, ortodoksyjną odpowiedź na przedstawione wyżej dylematy: „Gdyż jeżeli nie chce On, aby nawet najmniejszy z nich miał zginąć, to jakże możemy sądzić, bez narażania się na ciężkie bluźnierstwo, że nie pragnie On zbawienia wszystkich ludzi, a tylko niewielu? Zatem ci, którzy odpadli, odpadli przeciwko Jego woli” (Konferencje, XIII, 7). Augustyn nie był w stanie zaakceptować tej nauki, ponieważ fałszywie absolutyzował łaskę i nie mógł sobie wyobrazić, aby coś mogło przeciwstawić się woli Bożej; ale w prawosławnej doktrynie synergii tajemnicę ludzkiej wolności umieszczono w miejscu bardziej zgodnym z prawdą, gdyż w rzeczywistości człowiek może sam wybierać nie przyjmując tego, czego pragnąłby dla niego Bóg i do czego bez przerwy nawołuje i zachęca.

Nauka Augustyna była dostatecznie jasno wyłożona przed napisaniem przez św. Kasjana jego Konferencji, i jest oczywiste kogo miał na myśli ten autor dając w trzynastej konferencji czystą, ortodoksyjną odpowiedź na przedstawione wyżej dylematy: „Gdyż jeżeli nie chce On, aby nawet najmniejszy z nich miał zginąć, to jakże możemy sądzić, bez narażania się na ciężkie bluźnierstwo, że nie pragnie On zbawienia wszystkich ludzi, a tylko niewielu? Zatem ci, którzy odpadli, odpadli przeciwko Jego woli” (Konferencje, XIII, 7). Augustyn nie był w stanie zaakceptować tej nauki, ponieważ fałszywie absolutyzował łaskę i nie mógł sobie wyobrazić, aby coś mogło przeciwstawić się woli Bożej; ale w prawosławnej doktrynie synergii tajemnicę ludzkiej wolności umieszczono w miejscu bardziej zgodnym z prawdą, gdyż w rzeczywistości człowiek może sam wybierać nie przyjmując tego, czego pragnąłby dla niego Bóg i do czego bez przerwy nawołuje i zachęca.

Doktryna predestynacji (nie w ograniczonym znaczeniu prezentowanym przez Augustyna, ale w znaczeniu fatalistycznym, nadanym przez późniejszych heretyków) miała niechlubną historię na Zachodzie. Przynajmniej trzykrotnie powodowała poważne zaburzenia. W połowie V wieku kapłan Lucidus nauczał absolutnej predestynacji zarówno do zbawienia jak i do potępienia, potęga Boża nieodparcie zmuszała jednych do dobra a innych do zła; jednakże musiał odpokutować głoszenie tych herezji po upomnieniu przez św. Faustusa, biskupa Regium, godnego ucznia Lerynu i św. Kasjana, oraz po potępieniu przez lokalny sobór w Arles około roku 475. W wieku IX saksoński mnich Gottshalk ponownie wzbudził kontrowersje głosząc dwie „absolutnie jednakowe” predestynacje (jedna wiodąca do zbawienia i druga do potępienia), zaprzeczając ludzkiej wolności, a zarazem Bożej woli zbawienia wszystkich ludzi, wzbudzając tym samym gwałtowne spory w cesarstwie Franków. Aż wreszcie, w czasach nowożytnych, Luter, Zwingli, a przede wszystkim Kalwin, nauczali najbardziej skrajnej wersji doktryny predestynacji: Bóg stworzył pewnych ludzi jako „naczynia gniewu” do grzechu i na wieczne potępienie, a zbawienie i potępienie udzielane są przez Boga wyłącznie dla własnej przyjemności, bez względu na ludzkie czyny. Mimo że Augustyn nigdy nie nauczał takich przygnębiających i w najwyższym stopniu niechrześcijańskich doktryn, jednak jasne jest gdzie znajduje się zasadnicze ich źródło; nawet Encyklopedia Katolicka (wydanie rok 1911), która starannie broni prawowierności Augustyna, przyznaje: „Źródła herezji predestynacji należy szukać w nieporozumieniach i fałszywych interpretacjach poglądów św. Augustyna dotyczących wiecznego wybrania i potępienia. Zaraz po jego śmierci herezja ta rozprzestrzeniła się w zachodnim Kościele, podczas gdy Wschód w wielkim stopniu ustrzegł się tych niedorzeczności” (tom XII, str. 376). Jest jasne jak słońce, że Wschód uchronił się przed tymi herezjami dzięki nauce św. Kasjana i innych Ojców Wschodu, którzy poprawnie nauczali na temat łaski i wolności, nie pozostawiając miejsca na „fałszywe interpretacje” tej doktryny.

Oczywiście bo najlepiej aby człowiek miał wolność nieograniczoną i zero odpowiedzialności - czyli totalny chaos i anarchia.

Winny pojawieniu się grzechu nie jest człowiek. Grzech aniołów zaistniał, zanim ludzie zostali stworzeni.

Ojciec Kościoła św. Grzegorz z Nyssy mówiący o (niestety niemożliwej) apokatastazie...

Doskonałe światy zaplanowane przez niedoskonałe istoty nie działają.

Rozumiem zatem, że uważasz, że żyjemy w idealnym świecie?

Czyli - niedoskonałe istoty nie potrafią skutecznie zaplanować doskonałych światów. A wynika to stąd, że doskonałe światy są poza ich wyobraźnią. I odwrotnie: Nie pojmując doskonałych światów, są w stanie widzieć w nich tylko fragmenty, których uparcie się czepiają, nazywając niedoskonałościami.