Dlatego, że pojęcie o chrześcijaństwie mają wyrobione na podstawie życia w kraju, gdzie chrześcijanie stanowią bądź stanowili większość - więc najczęściej ogranicza się ono do stwierdzeń typu: "95% przykrości w życiu doświadczyłem od katolików!". W domyśle: a pewnie od buddysty żadnego (bo nigdy żadnego nie spotkał..). Naturalne jest więc, że uświadamiając sobie, iż ma wybór, ciągnie go bardziej to tych drugich. Po drugie, na Zachodzie buddyzm ma doskonały PR: sprzedaje się jego najbardziej "uduchowioną", atrakcyjną wersję, odartą właściwie z całej "religijności" (którą pokazał, wzbudzając wielkie oburzenie, choćby Cejrowski), czyli dokładnie z tego, w czym przypomina wyznania zachodnie, a czym ludzie Zachodu są już tak znudzeni.

Chyba normalne (w wypadku religii/filozofii), że eksportuje się treść, a nie formy?

Coś tu się nie zgadza, bo skoro ktoś wierzy w Boga i Zbawiciela to nawet jesli doznał przykrości ze strony katolików to napewno nie wybierze buddyzmu. I żaden PR tego nie zmieni.
To zupełnie odmienne mitologie.
Uważam, ze człowiek wybierajac buddyzm kieruje sie poprostu tym, że ta religia do niego przemawia w przeciwieństwie do zestawu pojęć i metafor pojawiajacych sie w innych religiach.
To samo w przypadku chrześcijan - każdy wybiera sobie to co do niego pasuje.

Może tak - o im głębsze poszukiwanie chodzi, tym PR ma mniej do rzeczy.

A Jezusem nie mozna się pochwalić? Czyżby kolega się wstydził Jezusa?

Zależy w jakich kręgach.

Acz polemizowałbym, czy buddyzm jest ''łatwy'', moim zdaniem wymaga porzucenie o wiele większej ilości przywiązań niż chrześcijaństwo.

Tam bodajze ego ma być porzucone/przekroczone bo prawdziwa natura człowieka jest głębiej. Nawet pragnienie oswiecenia/satori musi zostać wyeliminowane bo powoduje lgnięcie i nie potrzebnie przywiazuje do pewnych idei.
A w chrzescijaństwie jak niekiedy czytam wierzących tak się przywiązali do swojego ego że cała osobowość człowieka ma być zabrana do Nieba.

A ktoś mówi, że coś tu jest nienormalne? Przeciwnie, jest wręcz banałem.



Większość ludzi Zachodu sama nie wie, w co właściwie wierzy. A już na pewno w nic nie wierzy w sposób niezachwiany.



Jak ktoś "95% przykrości doznał od katolików", to zapewne najbardziej przemówi do niego cokolwiek, co tylko będzie się wystarczająco bardzo różniło od katolicyzmu. Buddyzm raczej spełnia ten warunek. Nie ma w końcu spowiedzi, pierwszych komunii, nie trzeba co niedziela chodzić do kościoła itp.



Zależy. Buddyzm w wersji dla ludzi Zachodu często ogranicza się do medytacji i innych tego rodzaju "ćwiczeń duchownych".

BTW oglądałeś ten program Cejrowskiego? Jak sądzisz, jaki procent ludności Tajlandii (95% społeczeństwa to buddyści) porzuciło jakieś przywiązania?

A czy wiara jest istotna?
Weźmy taki buddyzm Zen, który wogóle rezygnuje z filozoficzno religijnych spekulacji skupiając sie tylko na doświadczeniu.
Myślę, że to jest istota religii - doswiadczenie.
Wszelkie wierzenia są nie istotne, co najwyzej moga byc pomocne dla niektórych w początkowej fazie praktyki. Ale wraz z wchodzeniem głębiej zostaja porzucone.

Dlatego mozna powiedzieć ze to nie są żadni buddyści, podobnie jak za chrześcijan nie mozna uznać tych, którzy praktykują ludowe formy pobozności bez prób doświadczenia owej głebi w której zamieszkuje Jezus, która jest obrazem Boga w wewnatrz nas

Przecież wiara to nie znaczy filozoficzno-religijne spekulacje.

Możesz pokazać, w jaki sposób buddyzm Zen z nich rezygnuje? Co to jest "buddyzm Zen" w takim razie? Oczywiście, poproszę o odpowiedź całkowicie pozbawioną "filozoficzno-religijnych spekulacji".



Jak zwał, tak zwał.

Tak. Chrześcijaństwo i Buddyzm to odmienne mitologie.Osobiście preferuję mitologię grecką

Mitologia rzymska jest fajniejsza

Nie rozumiem skąd takie porównanie chrześcijaństwa do mitologii.

Jak każda religia ma swoje mity.