Tzn.? W Irlnadii nieco tych filmów się uzbierało, które były zakazane. A w Norwegii, to łatwo zweryfikować. Część USA było w tamtych czasach jeszcze przewrażliwionych, ale nie blokowano tak długo jak w Norwegii pokazu.
A co konkretnie nie pasuje do tych info, które posiadasz?

Np Rzepa pisze co innego:

Film trafił również na czarną listę w Irlandii (na 8 lat) i Norwegii (zakazany przez rok od premiery).

http://www.rp.pl/artykul/677310.html

Bo ja pisałam o premierach kinowych.
W krajach, gdzie był zakaz to kupowało się kasety VHS na czarnym rynku, więc tak czy owak, kto chciał to widział obraz

Generalnie prawo powinno bronić wszystkich. Wystarczyłoby sporządzić szeroką listę słów, zwrotów, itd., których nie wolno używać publicznie w stosunku ludzi i wartości (i określić, czym są wartości).

Doda została słusznie skazana, ale brak w tym dobrego przepisu w prawie, a nie logiki, itd. Mnie jej słowa też uraziły, mimo, iż mam o tej panience własne zdanie i wiem, na czym ona bazuje.

Vi - masz rację, nie można wyzywać homoseksualistów, ale aborter to morderca, jak każdy, kto świadomie zabija człowieka. To nie obrażanie, ale stwierdzanie faktu.

Doda nie została słusznie skazana. Tłumaczenia sędziego, że "takie jest prawo" nie są słuszne. Można było zastosować przepis o "znikomej szkodliwości społecznej" (jak dla mnie, szkodliwe społecznie jest w tym wypadku właśnie skazanie), albo skierować zapytanie do Trybunału Konstytucyjnego o zgodność przepisu z Konstytucją.

Żaden fakt. Żałuję że za takie słowa nie pociąga się ludzi do odpowiedzialności

To zależy od tego, jak zdefiniujemy "morderstwo" i "człowieka".

A co, może powinien być na to artykuł w kodeksie karnym?

Tak samo jak i w przypadku "obrazy uczuć religijnych"

Ale ja uważam, że przepisu o obrazie uczuć religijnych być nie powinno

Ja też. Ja generalnie jestem za swobodą wypowiedzi. Generalnie, bo czasami mam wątpliwości jak czytam w necie różne komentarze, w których autorom chodzi tylko o to, by się na ludziach powyżywać i powyzywać wszystkich od jak najgorszych. Robią co chcą, są wyjątkowo wulgarni, i nie ma to żadnych konsekwencji. Podobnie czasami wygląda to na ulicach (u mnie w Łodzi przed lub po meczu, wcale nie tak rzadko spotykane) gdy np. maszerująca banda prymitywnych kiboli terroryzuje sobą ludzi... Problem pojawia się, gdzie postawić granicę i jak to sprecyzować. Co będzie wolnością słowa, a co wulgarnym obrażaniem. Które słowo to dobitne wyrażenie opinii, a które to już zwykły bluzg rzucony pod czyimś adresem. Każdemu też co innego może przeszkadzać. Sama nie umiałabym tego ubrać w regułki, więc jednak skłaniam się ku wolności słowa.

A co do powyższego, to stawiam znak równości pomiędzy wszelkimi potencjalnie obrażonymi uczuciami. Jeśli karze się za te religijne, to i za inne powinno. A jeśli nie, to za żadne z nich. Ja się skłaniam ku tej drugiej opcji - niekarania.
Ale jeśli ktoś apeluje o karanie takiej Dody, to ja oczywiście apeluję o karanie jego za to, na co sobie sam pozwala

A ja przeciwnie. Chociażby na przykładzie forów internetowych uważam, że fora moderowane są lepsze niż niemoderowane. Oczywiście czasem komuś niesprawiedliwie (w mojej ocenie) skasują posta czy zamkną wątek, kogoś niesprawiedliwie zbanują, ale całkowity bilans i tak wypada o niebo lepiej niż na forach niemoderowanych. Dopiero naprawdę beznadziejna moderacja jest gorsza niż jej brak.

Jest jednak pewna różnica między forum a państwem, prawda?

Jednak jest różnica między banem na forum, a grzywną i wpisem do rejestru skazanych.

Właśnie. Ja unikam forów bez moderacji (poziom, który zupełnie mi nie odpowiada). Ale mnie nie o fora chodziło. Miałam na myśli rozwiązania w prawie, tak, by nie prowadziło to do absurdów i by sądy nie tonęły w zalewie oskarżeń obrażonych obywateli. Oskarżeń, których słuszności tak naprawdę nie da się zweryfikować...