OK, ale ciągle to się ma nijak do poznania.

Acro, opisujesz chora miłość, która nie może być narzędziem poznania niczego.
Zdrowa miłość to serce+rozum.

Poznaj to bedziesz wiedzial Napisano: "Przyjdz i sprobuj"
Fanatyzm nie jest wlasciwy.

a co dla ciebie jest miloscia jest juz twoje, twoim odkryciem; co byc powinno, a co jest?
Kazdy w swoim odczuciu na swoja miare

Miłość matki do dziecka chorą?

Po co to "serce" (rozumiem jako emocje) w poznaniu? Prosta droga do poważnego błędu w badaniach tzw bias'u. Jakieś pozytywne, typu ciekawość, radość badania, mogą motywować, ale to inne zagadnienie.


I ok - dzięki miłości poznałem, jak podmiot subiektywnie doświadcza miłości. To samo można powiedzieć o każdym innym uczuciu czy właściwie czymkolwiek: gniewie, depresji, biegunce... W czym miłość jest tu lepsza od np czkawki i jaką większą wiedzę daje od rozumu?

Milosc daje wiedze? ooo to cos nowego

...wlasciwie to skad mam wiedziec czym jest milosc skoro nie potrafie kochac bezwarunkowo...

"milosc cierpliwa jest, laskawa jest, nie zazdrosci..." - w praktyce jest inaczej, bo zawsze we wszystkim szukamy jak nie korzysci to najmniejszej "zaplaty".

Bez tego nie zrobimy niczego.

Nie potrafimy kochac...

...przykre, ze tylko w takich warunkach dopiero mozemy sie rozwijac...

Hasesis!
Nie wiem komu odpowiadasz ani o co Ci chodzi. Mniej poezji, więcej konkretów, pliz.

ojeja, bo sie zmeczysz czytajac "poezje"

Wszystko takie, jak ma byc my dear

Pokrótce: wszystko to jest częścią tischnerowskiej filozofii dramatu, wedle której człowiek jest istotą dramatyczną, podmiotem dramatu. Dramat ów toczy się w czasie, czasie dramatycznym różnym od czasu fizycznego, i na scenie - gdzie przez scenę rozumiane jest całe otoczenie człowieka. Człowiek nie jest zamkniętą monadą, wchodzi w pewne interakcje, otwiera się. Otwarcie na scenę nazywa się otwarciem intencjonalnym, ponieważ w jego ramach człowiek rozpoznaje rzeczy nie pod kątem własności fizycznych, ale takim, dzięki któremu mają one dla człowieka określone znaczenie, wiąże z nimi określone intencje. Człowiek otwiera się intencjonalnie na przedmioty. Oprócz przedmiotów jednak, człowiek zdaje sobie sprawę z istnienia podmiotów, takich jak on sam. Podmiotowości drugiego człowieka nie widać, otwarcie na nią jest zatem możliwe jedynie w inny sposób: poprzez dialog. W taki ujęciu miłość zyskuje szczególne znaczenie poznawcze, ponieważ dzięki niej człowiek jest w stanie otworzyć się na Drugiego najbardziej, nawet poza granicę, za którą leży zagrożenie własnego interesu, czy wręcz własne unicestwienie. Otwierając się w ten sposób człowiek najpełniej poznaje Drugiego, samego siebie oraz - pośrednio - świat, który takie otwarcie umożliwia.

Sumując - jak widzisz nie jest tak, jak z czkawką.

Brzmi mi to dla mnie jak przemowy inteligenta z Rejsu... Naciągane to wszystko...

Miłość ma wartość poznawczą bo człowiek jest istotą (?) dramatyczną? Niby dlaczego?I niby dlaczego nie jest istotą komiczną?

Miłość może pomagać w otwarciu się na drugie człowieka poprzez dostarczenie mu większej motywacji (pisałem o tym wcześniej) ale nie jako ekstra narzędzie. Tak jak batem pola nie orzesz, co najwyżej poganiasz nim konia. Czasem zaś miłość może zakłócać obiektywizm pomiaru. No i stosuje się raczej tylko do ludzi, bo raczej trudno oczekiwać jakiś głebszych uczuć wobec, powiedzmy, leptonów, pola magnetycznego czy bakterii.

Nie chodzi o dramat jako tragedię, tylko w sensie gatunku literackiego raczej. Dramatyczną - bo ma swój początek i konkluzję, a w czasie pomiędzy prowadzi dialogi



Owszem, "zakłóca obiektywizm", bo nie stosuje się do poznania obiektów, tylko podmiotów, właśnie o to chodzi. I - tak, odnosi się do ludzi. Nikt przecież nie mówił, o podmiotowym traktowaniu leptonów.



Jeśli tak, to z mojej winy, znaczy słabo widać to i zbyt skrótowo zreferowałem.

Skomplikowane te alegorie. Ale z Twoim wyjaśnieniem "dramatyczność' życia faktycznie się broni.

Pozostaje problem - jeżeli miłość zakłóca obiektywizm, to pogarsza jakość poznania a nie polepsza. Czy (poza wspomnianą motywacją) cokolwiek daje wynikającego lepszym poznaniem? Bo motywacją poznawczą może być też... nienawiść (np do choroby przy pracach nad lekiem, to wroga przy pracach nad bronią, do przestępców przy pracach kryminalistycznych).

Bzdura. Bóg dał nam możliwość kochania, więc możemy to robić (jednak jedynie z Jego pomocą).

Mnie to już Bóg opuścił... i bez farmaceutycznych afrodyzjaków...

@ Kris65

Wiedziałem, że komuś się to z tym skojarzy .

Bóg Cię opuścił? Przecież mówiłeś, że Boga nie ma. Bądź, do diaska, konsekwentny.

Ładnie to podpuszczać

A co do Boga.Chciałbym,aby był