Możesz to wyjaśnić? Bo mi wydaje się, że, jeżeli za osobę uważać byt świadomy samego siebie, to taka świadomość może wykształcić się stopniowo

Możesz to wyjaśnić? Bo mi wydaje się, że, jeżeli za osobę uważać byt świadomy samego siebie, [...]

uważam, że człowieczeństwo niekoniecznie pociąga za sobą 'bycia osobą'.

Też chciałbym prosić o krótki wykład z ontologii, bo wydaje mi się, że o bycie możemy mówić wtedy, kiedy atomy (cząstki, komórki etc. - składowe niższego poziomu organizacji materii) ułożą się w odpowiednią strukturę i ta struktura zacznie przejawiać charakterystyczne dla siebie cechy (np. o sercu możemy mówić wtedy, kiedy zacznie ono bić, a zaczyna samo z siebie; wcześniej mamy tylko zawiązek serca).

BTW. potomstwem konia może być muł - nie wiem, na ile to dla Ciebie, Eubulidesie, istotne...

Z człowieka zaś, istoty rozumnej, nie mogą się rodzić istoty pozbawione rozumu.

Moim zdaniem nie da się znaleźć lepszej definicji, jak ta, że człowiek jest człowiekiem od momentu poczęcia.

Dyskusje na temat statusu moralnego i ontycznego ludzkich zarodków toczą się nieprzerwanie od lat. U ich podłoża leży spór o kryteria człowieczeństwa zarówno w znaczeniu opisowym (kryteria przynależności do gatunku Homo sapiens), jak i w znaczeniu normatywnym (kryteria bycia osobą – członkiem wspólnoty moralnej, istotą, która jest podmiotem moralnym i ma pewne niezbywalne prawa moralne, w tym prawo do życia).

W kwestii ontycznego statusu ludzkich zarodków (embrionów) możliwe są dwa zasadniczo odmienne poglądy. Zgodnie z pierwszym, każdy zarodek ludzki od momentu zapłodnienia jest nowym człowiekiem (organizmem ludzkim), i choć nie jest on w pełni organicznie rozwinięty, jest jednak zdolny do dalszego stopniowego przekształcenia się w dojrzałego osobnika gatunku Homo sapiens. Zgodnie zaś z drugim poglądem, ludzki organizm powstaje dopiero jakiś czas po zapłodnieniu. W pierwszych dniach rozwoju embrion jest tylko aglomeratem niezróżnicowanych i wzajemnie niezależnych komórek, z których tylko niektóre przekształcą się w embrion właściwy, a następnie w płód i dziecko. Inne natomiast dadzą początek strukturom pomocniczym (łożysku, błonom płodowym, itd.), niezbędnym do podtrzymania rozwoju prenatalnego embrionu właściwego i płodu. Z jeszcze innych komórek może rozwinąć się tkanka nowotworowa – zaśniad groniasty. Jest natomiast sprawą dyskusyjną z racji braku jednoznacznej zgody w kwestii definicji organizmu, czy wczesny zarodek ludzki spełnia wszystkie kryteria swoiste dla organizmu.

Spór o status moralny ludzkich zarodków jest logicznie niezależny od sporu o ich status ontyczny. Znaczy to, że stanowisko w sporze o to, czym jest ludzki zarodek, samo przez się, tj. bez wprowadzenia dodatkowej przesłanki wartościującej o charakterze moralnym, nie przesądza jednoznacznie o tym, jak powinniśmy go traktować. Ze stwierdzenia, że zarodek jest organizmem należącym do gatunku Homo sapiens, nie wynika logicznie ocena, że unicestwienie zarodka jest moralnie dopuszczalne ani też ocena, że jest to działanie moralnie naganne.

Możliwe są różne stanowiska w kwestii statusu moralnego zarodka. Niektórzy filozofowie twierdzą, że życie biologiczne każdej istoty ludzkiej ma wartość wewnętrzną i od momentu zaistnienia zasługuje na bezwarunkowy szacunek i ochronę. Inni sądzą, że o wartości życia człowieka decyduje zdolność do życia osobowego, w szczególności zdolność do świadomego pragnienia jego kontynuacji. Tylko istotom świadomym samych siebie może zależeć na dalszym istnieniu i tylko dla takich istot śmierć może być czymś złym. Skoro zarodek nie ma świadomości, to na niczym nie może mu zależeć, nie ma on żadnych pragnień, dążeń czy interesów, które można byłoby pogwałcić poprzez jego unicestwienie. Jeszcze inni dowodzą, że życie zarodka zasługuje na ochronę, ponieważ jest on potencjalną osobą i chociaż w chwili pojawienia się w świecie nie jest jeszcze w pełni ukształtowaną osobą, to mimo to nikt nie prawa pozbawiać go tej możliwości.

Podobnie ma się rzecz ze zwolennikami poglądu, że zarodek nie jest jeszcze człowiekiem w sensie opisowym – nie jest jeszcze organizmem należącym do gatunku Homo sapiens. Uznanie tego poglądu nie musi prowadzić do akceptacji stanowiska, że zarodek powinien być traktowany jedynie jako materiał biologiczny niewymagający żadnej ochrony. Przekonanie o szczególnej wartości świadomego, osobowego życia człowieka można wiązać z szacunkiem dla symbolicznej wartości życia ludzkiego w jego przed-jednostkowej i przed-osobowej fazie rozwoju.

Niepodobna raz na zawsze rozstrzygnąć sporu o moralną dopuszczalność lub niedopuszczalności stosowania preimplantacyjnej diagnostyki genetycznej. Wyrażając stanowisko w sprawie preimplantacyjnej diagnostyki genetycznej, Komitet Bioetyki powinien więc kierować się zasadą szacunku dla pluralizmu wartości i światopoglądów, która stanowi fundament każdego prawdziwie demokratycznego i liberalnego państwa [wyróżnienie w oryginale].

Diploid nie jest identyczny z haploidem
Człowiek nie jest haploidem , lecz diploidem.

Prowokacja dla prowokacji, atak dla ataku, pokazanie się dla pokazania.

Używanie nie kalendarzyka, bo ta metoda jest tak archaiczna jak kondomy z jelita krowiego, a metod naturalnych i w żaden sposób nie zapobieganie narodzeniu nigdy nie będzie grzechem

Poczytaj Pan może naukę Kościoła

Albo inaczej - po opanowaniu sztuki czytania proszę nauczyć się też czytać ze zrozumieniem.

Tylko świadome działanie ubezpładniające za pomocą sztucznych metod jest uważane za grzech ciężki

Kościół Katolicki to nie jest paranoiczna organizacja, która myśli w sposób opisany powyżej.

niemniej jednak należy przyjąć, że rozum Bóg daje człowiekowi od razu w chwili poczęcia

Dusza wegetatywna, która przychodzi wówczas, gdy embrion żyje życiem rośliny, ulega następnie unicestwieniu, a zastępuje ją dusza doskonalsza, która jest zarówno odżywcza jak i wrażliwa, a wówczas embrion żyje życiem zwierzęcia; gdy z kolei i ta dusza ulega unicestwieniu, jej miejsce zajmuje dusza rozumna

Zarodek płci męskiej staje się człowiekiem po czterdziestu dniach, zarodek żeński po osiemdziesięciu.

Co więcej, za aprobatą wspomnianego świętego soboru odrzucamy jako błędną i wrogą prawdzie wiary katolickiej każdą naukę lub tezę lekkomyślnie twierdzącą, że substancja duszy rozumnej, czyli intelektualnej, nie jest prawdziwie i sama przez się formą ludzkiego ciała, lub też poddającą w wątpliwość tę kwestię. W celu zapoznania wszystkich z prawdą nieskażonej wiary oraz zamknięcia drogi wszystkim podstępnym błędom, orzekamy, że ktokolwiek odważy się twierdzić, bronić lub z uporem utrzymywać, że dusza rozumna, czyli intelektualna, nie jest sama przez się i ze swej istoty formą ludzkiego ciała, ma być uważany za heretyka.

Chciałem powiedzieć, że z istot bezrozumnych rodzą się istoty tego samego rodzaju - bezrozumne.
Z człowieka zaś, istoty rozumnej, nie mogą się rodzić istoty pozbawione rozumu.

Niepełnosprawność intelektualna w stopniu głębokim (upośledzenie umysłowe głębokie) – najcięższy klasyfikacyjnie typ niepełnosprawności umysłowej, odpowiadający rozwojowi dorosłego człowieka na poziomie 3. roku życia lub niższym. Na poziomie tym występuje całkowita degradacja życia psychicznego. W skrajnych przypadkach osoby głęboko upośledzone nie wykraczają poza poziom życia wegetatywnego. Daje się zauważyć brak jakichkolwiek reakcji korowych, a funkcjonowanie jest zgodne z reakcjami bezwarunkowymi, przy czym nawet na poziomie tych reakcji występują zaburzenia, objawiające się np. zniesieniem lub istotnym ograniczeniem czucia bólu.