Zadajesz niewłaściwe pytanie. Pytanie powinno brzmieć: Co ma Słowo Boże do powiedzenia na temat karności?

Bojaźń Pana jest początkiem poznania; głupcy gardzą mądrością i karnością

Kogo bowiem Pan miłuje, tego smaga, jak ojciec swojego ukochanego syna.


Bezbożny plącze się we własnych nieprawościach, wikła się w pętach swego grzechu. Umrze z powodu braku karności i z powodu wielkiej swojej głupoty zbłądzi.


Kto dba o karność, jest na drodze życia, lecz kto gardzi karceniem, schodzi na manowce.


Kto miłuje karność, miłuje mądrość; a kto nienawidzi karcenia, jest głupi.


Mądry syn lubi karność, lecz szyderca nie słucha karcenia.


Ubóstwo i hańba spada na tego, kto się wyłamuje z karności; lecz kto zważa na karcenie, ten jest czczony.


Kto żałuje swojej rózgi, nienawidzi swojego syna, lecz kto go kocha, karci go zawczasu.


Jeśli znosicie karanie, to Bóg obchodzi się z wami jak z synami; bo gdzie jest syn, którego by ojciec nie karał? A jeśli jesteście bez karania, które jest udziałem wszystkich, tedy jesteście dziećmi nieprawymi, a nie synami. Ponadto, szanowaliśmy naszych ojców według ciała, chociaż nas karali; czy nie daleko więcej winniśmy poddać się Ojcu duchów, aby żyć? Tamci bowiem karcili nas według swego uznania na krótki czas, ten zaś czyni to dla naszego dobra, abyśmy mogli uczestniczyć w jego świętości. Żadne karanie nie wydaje się chwilowo przyjemne, lecz bolesne, później jednak wydaje błogi owoc sprawiedliwości tym, którzy przez nie zostali wyćwiczeni


Karć mnie, Panie, ale według sprawiedliwej miary, nie w swoim gniewie, abyś mnie nie zniweczył!


A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu dzieci swoich, lecz napominajcie i wychowujcie je w karności, dla Pana


Lecz do bezbożnego rzecze Bóg: Po co wyliczasz ustawy moje I masz na ustach przymierze moje? Wszak nienawidzisz karności I lekceważysz słowa moje.


Wszystkich, których miłuję, karcę i smagam; bądź tedy gorliwy i upamiętaj się.


Surowa kara spada na tego, kto zbacza z drogi: kto nienawidzi napomnienia, musi umrzeć.


Kto nie zważa na karność, gardzi własnym życiem, lecz kto słucha napomnienia, nabywa rozumu.


Głupota tkwi w sercu młodzieńca, lecz rózga karności wypędza ją stamtąd.


Nie szczędź chłopcu karcenia; jeżeli go uderzysz rózgą, nie umrze. (14) Ty go uderzysz rózgą, a jego duszę wyrwiesz z krainy umarłych.


Rózga i karcenie dają mądrość, lecz nieposłuszny chłopiec przynosi wstyd swojej matce.

na tej podstawie trzeba by przywrócić karę chłosty!

a na tej podstawie wprowadzić karę obcinania ręki!