No a piekło? Nie bierzesz takiej ewentualności pod uwagę? Jeśli nawet Słowo Boże nic nie znaczy dla Ciebie to może chociaż jakieś doświadczenia ludzi po śmierci klinicznej, którzy niejedno tam widzieli.

Nawet jeśli to dla Ciebie brednie, to jednak, gdzieś na dnie musi tkwić takie małe pytanko: A jednak jeśli to prawda? Czy warto ryzykować?

Nie mówię, że to ma być kwintesencja wiary (co to za wiara ze strachu), ale jednak takie eschatologiczne pytanie gdzieś w każdym chyba siedzi?

Nie. Ale gdyby, GDYBY!, faktycznie wizja chrześcijańska okazała się prawdziwą, to piekło nie jest mi tak straszne jak niebo. Niebo wydaje mi się nudne, pełne rozmodlonych, pobożnych ludzi, z którymi nie miałabym za wiele wspólnego... nie chciałabym tam trafić.
Ale nie wierzę w piekło i niebo


A to tak. W sensie - czytam o śmierci klinicznej (m.in R. Moody'ego). Wierzę w życie po życiu, w reinkarnację (energia, która nie ginie, tylko zmienia/przechodzi w inną formę)
Niestety dla Was, to znowu nie ma nic wspólnego z Waszą wiarą


A czy w Tobie tkwi pytanko, co jeśli prawdą jest coś innego, co głoszą inni? Czy warto tak ryzykować i trzymać się tej jednej swojej wizji?


j.w

-Vi- a wizja ponurej, bezkresnej beznadziei w piekle Cię nie przeraża?

A dlaczego sądzisz, że Bóg miałby swoich wiernych torturować przez wieczność nudą? Nuda to skutek lenistwa, lenistwo to niedoskonałość a w niebie nie ma niczego niedoskonałego.
Czy Bóg, jako absolut, nie miałby niczego do zaoferowania dla swoich dusz? Miałby być bardziej nudny od najnudniejszego nauczyciela w szkole? Czy to logiczne?


Zobacz - wszędzie przyjaźni ludzie. Nawet jeśli nigdzie nie widzisz wokół Boga, to wszędzie Jego światło jest w ludziach dookoła. Dobre słowo, uśmiech. Albo nic - tylko nienawiść i ciemność i samotność.


A jeśli to też oszustwo? Po to, żeby myśleć: "Jeśli nawet w tym życiu nie jestem doskonały, to przecież mam jeszcze czas, aby się zmienić. Będę się doskonalić w innym wcieleniu..."
Jeśli jest tylko to jedno życie i nie ma poprawek?

A tak oczywiście...kiedyś. Daje motywację do poszukiwań. I daje w końcu to uczucie, że to "inne" jest strasznie ubogie, cząstkowe, nieprawdziwe, złudne i w końcu szkodliwe.

Wiesz co... to jest tak: ja nie potrafię spojrzeć na to wszystko z perspektywy chrześcijańskiej. Dla mnie wizja piekło-niebo będzie jednak zawsze moim wyobrażeniem, z moją oceną, opartym tylko po części na chrześcijańskim. Dlatego... no nie bardzo mam jak odpowiedzieć na to pytanie. Bo wiem, że chociaż niby mówimy o tym samym, to jednak będziemy widziały to różnie. Ty jesteś zaangażowana i na "tak", a ja wręcz przeciwnie.
Tak samo jak obie inaczej odbieramy na czym polega i co ze sobą niesie Tarot. A teoretycznie też obie mówimy o tym samym. Tylko że Ty nie odbierzesz tego po mojemu, tak jak ja nie odbiorę piekła i nieba po Twojemu


Poniekąd odpowiedziałam na to Alus.
Poza tym pamiętaj, że ja oceniam inaczej Waszego Boga, niż Wy.


Dopuszczam opcję według ateistów


No widzisz, ja mam to samo odczucie w odniesieniu do Waszej religii.

I to jest Twoje podsumowanie wszystkich religii świata? W takim razie ja Ci powiem, że "ubogie, cząstkowe, nieprawdziwe i złudne" były Twoje poszukiwania.

Dlaczego uważasz, że ludzie wierzący zawsze byli wierzacy, a wiara zawsze była istotnym elementem ich życia?
Owszem, są tacy ludzie, ktorzy zostali kiedys w dzieciństwie postawieni na tej drodze i nie wyobrażają sobie nawet, ze może być inna.
Sądzę jednak, że na tym forum spory jest odsetek tych, którzy do chrześcijanstwa przyszli z bezdroży, czy z dróg wiodących gdzie indziej.
Tak, to trudne do wyobrażenia, że nagle jakiś wykształcony, inteligentny człowiek zajmujący się nauką czy po prostu żyjący bez Boga, nagle spotyka się z osobą Jezusa i staje się wykształconym, inteligentnym, wierzącym.
Czy to burzy Twoje wyobrażenia o ciemnym ludzie, który z braku rozumu wierzy w Boga?

Kolejna nieprzemyślana teza pani -Vi-.
Skoro wizja piekło-niebo jest wizją religijną to pani -Vi- ktora osobą religijna nie jest nie ma żadnej podstawy, żeby jąinaczej kształtować.
Może co najwyżej odrzucic wraz z całym chrześcijaństwem, ale nie kształtować.

Popełnia taki sam błąd jaki popełniabym, gdybym napisał, że wierzę w Ragnarök z moją oceną, oparta tylko po częsci na wierzeniach skandynawskich. Tymczasem mogę albo przyjąc Ragnarök stając się wyznawcą skandynawskich bogów, albo odrzucić w całości.
Tertium non datur.
Ale po co ja to piszę? Pani -Vi- wie lepiej

Człowiek średniowiecza - Ignor - lub jak kto woli:
Człowiek ignorowany - Średniowiecze

W przeciwieństwie do Ragnaroku koncepcja niebo-piekło nie jest wyłącznie związana z jednym systemem wierzeń. Wizja pośmiertnej nagrody lub kary jest na tyle uniwersalna, że z powodzeniem może być częścią bardzo różnych światopoglądów religijnych i quasi-religijnych. I nie będzie w tym żadnej sprzeczności, że ktoś może ją sobie kształtować według własnych przekonań.

Nie szukaj wspólnych zainteresowań u katolików bo możesz się nie doczekać, poszukaj może u arabów?

Tak, tak, zagłuszaj w sobie prawdę o sobie. Jesteś słabsza niż myślałem
Miłego dnia

Problem w tym, że -Vi- wypowiada się o koncepcji niebo-piekło w kontekscie chrześcijanskiem jednocześnie twierdząc, że owszem koncepcja jest do przyjęcia, ale należałoby ja trochę zmienić.
Problem w tym, że jak napisalem to koncepcja religijna, a -Vi- osobą religijna nie jest.

To trochę tak jakbym, odrzucając teorię płaskiej ziemi, dyskutował nad siłą spadku wód za horyzontem. Uważałbys mnie za niespełna rozumu, prawda?
To samo czyni -Vi- : nie wierząc w religijną koncepcję swiata, dyskutuje o eschatologii. Po co? Dla samej dyskusji? Dla popisywania się? Dla karmienia swego hybris?

Zapewne nie
Niemniej kiedyś, choć nigdy nie wchodziłam w okultystykę, znalazłam się daleko od Boga...młodość górna i durna
I może by to dłużej trwało gdyby nie sen.
Śniłam, że znalazłam się w okropnym miejscu, ponurym, pełnym rozpaczy, beznadziei - trudno mi nawet ubrać w słowa ten stan.
Nie widziałam tam zwyczajowych obrazków piekła - szatanów, ognia, siarki etc.....jedna potworna, niewyobrażalna porażająca rozpaczliwa beznadzieja, z którego nie istnieje możliwość uwolnienia się.
Gdy uświadomiłam sobie, że to piekło i ogarnął mnie ten niewypowiedziany potworny stan, usłyszałam nie jest za późno.
I następnego dnia radykalnie zmieniałam swoje życie.
Jesli tak rzeczywiście wygląda piekło, to należy z wszelkich sił chronić wszystkich ludzi bez wyjątku, aby tego nie doświadczyli.

W równym stopniu


Alus, a czy Ty byś chciała żeby ktoś Ciebie, wbrew Tobie, ze wszystkich sił chronił przed czymś, bo mu się coś przyśniło? Ludzie wierzą w różne rzeczy, i gdyby każdy tak na siłę próbował uszczęśliwiać innych...
Poza tym, czy Ty byś porzuciła swoją wiarę i swoje przekonania, i wymieniła je na coś innego, bo komuś coś się wydaje i coś mu się przyśniło? Bo dla mnie to, wybacz, zdecydowanie za mało