Mógłbym, ale też by to się pewnie komuś nie podobało. No bo jak to wygląda: Bóg Zeus?

Jak napisałem, i przytoczyłem, pisownia słowa "bóg" z małej litery odnosi się do "istoty nadprzyrodzonej, będącej przedmiotem kultu religijnego, pełniącą określoną funkcję" w religiach politeistycznych. To nie ma zastosowania w religiach monoteistycznych, gdzie mamy do czynienia z Bogiem osobowym, więc słowo "Bóg" jest jakby nazwą własną.

Tutaj lektura :

http://www.wiadomosci24.pl/blog/o_pisow ... 45588.html



Na dole jest też polecona książka : Zasady pisowni słownictwa religijnego", red. R. Przybylska, W. Przyczyna, Wydawnictwo Biblos, Tarnów 2004.

Pisząc "Bóg" z małej litery, a mając na myśli Boga osobowego, to uparcie powtarzany błąd. A upartość wynika z uprzedzenia do teizmu, i własnych, często chorych uprzedzeń. Allah należy też pisać z wielkiej litery, tak samo jak Zeus, Hades, Belzebub. Niezależnie od uprzedzeń, zasady pisowni są takie same. Jak ktoś chce jeszcze na ten temat dyskutować, to polecam przeczytać powyższą książkę.

Podsumowując - "Bóg", jeżeli chodzi o Boga osobowego. Nie róbmy z siebie nawzajem idiotów.



To spłycenie tematu.
W przypadku naczelnych to jest nieprawda, bo ta moralność jest b. prymitywna. Funkcjonuje bardziej na instynkcie przetrwania, niż na korze mózgowej, tak jak to jest w przypadku ludzi. Zachowania prospołeczne i altruistyczne nie są bardziej opłacalne dla przetrwania gatunku, a dla przetrwania społeczności. Jak to ma się np. do surykatek.
Ewolucja stawia na egoistyczne, ssacze zachowania, ponieważ to przystosowanie się organizmu do otaczających warunków. Nie przeciwnie - to nie jest przystosowanie warunków do organizmu. Człowiek funkcjonuje na tej drugiej zasadzie - gdy jest nam zimno, rozpalamy ogień lub zakładamy ubranie. By zaspokoić głód, nauczyliśmy się hodować inne organizmy. Ewolucja nic nam nie wpoiła, oprócz ssaczych zachowań - takich jak popęd, instynkt rodzicielski, syndrom walki i ucieczki itd.

Zachowania społeczne wykształciły się przez wieki, przez metody "prób i błędów". I nadal się kształtują. To nie jest fragment ewolucjonizmu, tylko socjologii .



To idiotyzm.
Stawiając sprawę tak, ucinamy wszystkie idee i koncepcje stojące za monoteizmem i politeizmem, spłaszczając je do jednego poziomu. To tak jakby w matematyce przedstawić liczby rzeczywiste na równi z liczbami urojonymi. Takie wielkie spłycenie jest po prostu absurdalne i niepoważne.

Cóż. Jajko, udowodnić nieistnienia Zeusa - nie udowodnisz przecież, więc może odrobina szacunku, tak na wszelki wypadek, nie zawadzi...?

A nie powiesz mi chyba, że się przejmujesz, co ludzie gadają.


Zeus nie jest osobą? Zdziwniej i zdziwniej, ale "bałwan" poniżony...

Uvirith:

Bóg lub bóstwo – istota nadprzyrodzona, której istnienie postuluje większość religii. Zajmuje się nim teologia i filozofia, gdzie jest ono uważane za zagadnienie metafizyczno-egzystencjalne. Ze względu na duże zróżnicowanie rozumienia tego pojęcia, trudno jest o jego jednoznaczną definicję (co dodatkowo utrudniają założenia teologiczne związane z tym zagadnieniem, pochodzące z poszczególnych religii). Jako najbardziej różniące się od siebie, należy wyodrębnić definicje używane przez religie politeistyczne i monoteistyczne, deizm, panteizm oraz panenteizm[1].
Najbardziej powszechnie pod pojęciem bóg rozumie się określenie istot będących przedmiotem kultu religijnego. Czasem bogami określa się tylko niektóre (najważniejsze) z tych istot, dla innych rezerwując inne określenia (półbogowie, demony, herosi, święci, duchy przodków, anioły itd.).

Z Wiki.

Możesz się rzucać i zarzucać mi co chcesz, ale moje stanowisko jest dosyć dobrze uzasadnione. Porównanie do liczb jest dobre. Ty chcesz kilka liczb pisać wielką literą. Np. Pi albo E, a może Zero. Tak, one są wyjątkowe w pewnym sensie. I uważasz, że pisanie ich małą literą to "wielkie spłycanie". Cóż, masz prawo tak sobie uważać.

O moralności u zwierząt i źródłach moralności dyskutujemy tutaj:
viewtopic.php?f=47&t=31246&hilit=+moralno%C5%9B%C4%87

Niespecjalnie. Dlatego wolałbym pozostać przy dotychczasowej, najogólniejszej formie.

Z każdym kolejnym postem wykazujesz się jedynie coraz głębszym niezrozumieniem tematu


Przypominam, że w przypadku wszelkich religii opieramy się tylko na wierze. Nie ma żadnych dowodów na prawdziwość którejkolwiek z nich, i można zakładać że i bogowie religii monoteistycznych, i politeistycznych, są tak samo urojeni. Znak równości jest więc tu jak najbardziej na miejscu.
Pomimo tego, że osobiście mogę sobie uważać, że to pogaństwu zdecydowanie bliżej do prawdy, a politeistyczne koncepcje i idee są bardziej realne

@Muzzy



Jak powiedziałem, Kościół jest za zdrową laicyzacją. Ale nie za odrzuceniem wartości.

Homo sovieticus jest związany z mentalnością, i z bezmyślnością. To człowiek, który nie potrafi myśleć za siebie, tylko oczekuje, że zrobi to ktoś inny. Tak, to ma spory związek z religią - tzn. mamy teraz problem, gdy w Kościele są wierni, którzy nie chcą myśleć za siebie - przez to upada ich wiara. Na samym początku encyklkiki Fides et ratio jest opisany obowiązek, by człowiek poznał sam siebie, tj. :



Więc papież wskazuje, że bez pewnych egzystencjalnych pytań, bez rozumu - nie da się być wierzącym. To zdanie automatycznie kasuje wszelkie zarzuty, co do bezmyślności promowanej przez Kościół. Ograniczenia nie promują bezmyślności , jak w wojsku - musi być pewna dyscyplina, ale trzeba myśleć, by poznać sens tego wszystkiego. Jeżeli chodzi o kult przedmiotów - on nie istnieje w Kościele, tylko jest uparcie wskazywany przez innowierców. Możemy się pospierać, ale nie w tym temacie .



Powinno być "ochrzczeni w obrządku katolickim". Co do ekskomuniki - w Kościele funkcjonuje autoekskomunika, i gdy wierzący spełni jej kryteria, to z automatu wyłącza się z Kościoła z mocy prawa. Jednak jest jeszcze coś takiego, jak "życie w komunii z Kościołem", co jest też bardzo ważne.

Nikogo nie chcę ekskomunikować - stwierdzam fakty. Skoro powiedzmy nihilista, to człowiek wyznający wartości nihilizmu, to katolik - jest człowiekiem wyznającym wartości katolickie. Jak można być katolikiem, i nie wyznawać wartości katolickich? To logiczny absurd.

Co do kardynała, bo powiem szczerze - to dobry, rozwijający temat. To cytujemy



Kard. Martini jednoznacznie odrzuca aborcję i eutanazję. Jedynie co, dopuszcza to :



I to jest ważny głos w Kościele. Kardynał Martini nie orzeka jednoznacznie, co jest prawdą, a co nie, tylko tworzy polę do dialogu - a dialog jest bardzo ważny w Kościele. Gdyby nie było takich kardynałów, jak kard. Martini, Kościół nie dyskutowałby i nie rozwiązywałby ważnych problemów. Znajdziesz wiele takich duchownych, szczególnie teologów . Często balansują na krawędzi herezji, żeby rozwijać polę do dyskusji.
Ale stanowisko Kościoła jest jednoznaczne w kwestii aborcji, eutanazji i in vitro.



Nie, absolutnie - nie mówiłem o bilboardach, a o trendzie w sekularyzacji społeczeństwa, który przychodzi z Zachodu. Bilboardy tworzą podziały, dlatego według mnie są złe. Tak samo, jak odpowiedź katolików.



Zgadzam się z Tobą. Czasami "my", katolicy, zapominamy się - jakbyśmy nie do końca wiedzieli, co jest napisane w Piśmie. Przecież Chrystus powiedział, żeby odstąpić nawet płaszcz złodziejowi - mamy "walczyć miłosierdziem".



Jest sztucznym autorytetem, ponieważ jest sztucznie promowany. Takie mam wrażenie. Nie oceniam go źle, po prostu uważam, że to nie jest wartościowy głos w dyskusji - a chętnie bym taki znalazł. Np. bardzo cenię sobie Dawkinsa i jego poglądy, bo pozwalają mi zrozumieć "drugą stronę", oraz tworzą polę do dyskusji. Mimo, że sam Dawkins potrafi być zacietrzewiony, to w pewnym tematach ma konkretne argumenty. Na liście moich zakupów jest "Najpiękniejsze widowisko świata" - książka o ewolucji, bardzo wartościowa. Również warto przeczytać (z pewnym dystansem) "Bóg urojony", ponieważ jest tam sporo konkretnych argumentów, do których według mnie powinno się odnieść.

Pozdrawiam

@Jajko



Nie. Nie chodzi mi o uparte walenie byków w pisowni - chodzi mi o spłycanie pojęcia monoteizm i politeizm do jednego - teizm. Tak jak liczby rzeczywiste i urojone - liczby. Liczby urojone, dla przykładu, nie istnieją - zaś rzeczywiste mogą być niewymierne. Robienie z tego ogólnego pojęcia "liczby" jest spłyceniem pojęć i ignoranctwem.
Zasady pisowni są jasne, i Ci je wypunktowałem. Mam napisać do Miodka?


@Vi


To proszę udowodnij mi to niezrozumienie, a jak nie potrafisz - to przestań o nim pisać.



Ja nie rozstrzygam o realności istnienia Boga czy bogów. Rozróżniam tylko pojęcia politeizm i monoteizm. Tak ogromny znak równości jest bezsensowny - bo nie wnosi nic nowego, więcej, ucina wiele informacji o tych pojęciach. To tak, jakby wszystkie kobiety przyrównać do jednego pojęcia "baba". I za każdym razem, gdy rozmawia się z kobietą, jej argumenty sklasyfikować jako "babskie gadanie".
Podejście ogólne do religii, ale nie tylko do nich - takie podejście do świata, jest przekłamywaniem rzeczywistości. Ignoranctwem, mówiąc w skrócie.

Uvirith:

Zgodzisz się chyba jednak, że zarówno liczby urojone (które jak najbardziej istnieją, oczywiście, wszak liczby to pojęcia abstrakcyjne) jak i rzeczywiste, wymierne i niewymierne należą do wielkiego zbioru liczb. Podobnie jak do wielkiego zbioru bogów należą i Zeus i Jezus, choć różnią się zasadniczo między sobą. Czy jeśli odnoszę się do wszystkich bóstw, przed którymi ludzie padają/padali na twarz, to chciałbyś abym pisał np. nie wierzę w bogów i w Bogów czy jak? Jak mam Ci zrobić dobrze? A może w ogóle mam nie pisać o bogach, bo to Ci jakoś uwłacza czy coś?

Nie, w matematyce nie ma ogólnego zbioru liczb. Nawet pojęcie "liczba" nie jest zdefiniowane ogólnie. Są zdefiniowane rodzaje liczb, jako osobne definicje.



Też nie
Zbiór tych bogów różni się między sobą, i nie jest zdefiniowany jednoznacznie. Znajdziesz w takim zbiorze realne osoby (jak Kryszna, Budda czy Jezus), jak też nierealne twory (Apollo, Zeus, Hades) utożsamiane z siłami natury, jak i też pojęcie Boga osobowego (Allah = Jahwe w tym wypadku), które jest w ogóle czym innym. Innymi słowy, nie da się ściśle okreslić takiego zbioru.



http://pl.wikipedia.org/wiki/Ateizm



Sam musisz się zdefiniować - rozważ jeszcze to pojęcie : http://pl.wikipedia.org/wiki/Antyteizm .

Lurker o tym napisał. Zeus np. też jest bogiem osobowym.
I wciąż nie rozumiesz różnicy między "bóg" a "Bóg".


Co Ty w ogóle za bzdury wypisujesz? Totalnie nie rozumiesz o czym mowa
Są różne punkty patrzenia, i w zależności od tego, z którego się patrzy, tak się daną rzecz postrzega i opisuje. Inaczej będziesz oceniał i komentował rzecz z punktu widzenia osoby zaangażowanej w konkretne wyznanie, inaczej z punktu widzenia religioznawcy, a jeszcze inaczej z punktu widzenia po prostu wiary bądź niewiary w istoty nadprzyrodzone. Jajko pisze z tego trzeciego punktu widzenia - ateisty! i dyskutuje o kwestii wszelkich, różnych bogów!. Forma w jakiej pisze jest jak najbardziej poprawna! i właściwa!, i odpowiednia do zajmowanego przez Jajko stanowiska (chce postawić i stawia znak równości). Jajko w ten również sposób przedstawia swój sposób postrzegania sprawy. Gdyby pisał słowo bóg, w tym znaczeniu jakie ma na myśli, jako Bóg, to świadczyłoby o tym, że ma inny stosunek niż ma w rzeczywistości, i że wyróżnia jedno z bóstw na plus.

Bóg osobowy oznacza, że za pojęciem Bóg w monoteizmie stoi konkretna osoba, a nie "siła wyższa" czy "energia". Te pojęcie nie ma większego sensu w politeizmie.

Zacznijmy od tego :




To nazywa się relatywizm, i jest bezsensownie użyty w tym kontekście. Niezależnie od punktu "patrzenia", monoteizm pozostanie monoteizmem, a politeizm - politeizmem. Te pojęcia nie są relatywne, nie zależą od obserwatora. Te pojęcia zostały konkretnie zdefiniowane.



Co to ma za znaczenie? Punkt widzenia nie wpływa na rzeczywistość. Pojęcie pozostaje pojęciem, nie jest relatywne - z punktu widzenia ateisty, agnostyka, czy teisty, jest takie samo.



Nie. Jeśli twierdzisz inaczej, to udowodnij.



Dlatego to jest idiotyczne - bo w istocie nie wyróżnia się żadnego bóstwa, tylko zachowuje się reguły pisania w języku polskim. Jajko tego nie rozumie, tak samo jak Ty widocznie. Przełóżmy tą sytuację :

Traktuję wszystkie liczby tak samo. Spłycam ich znaczenie, i tak na prawdę nie rozumiem istoty pojęcia "liczba" - więc nie mogę porozmawiać np. z facetem od teorii liczb, bo dla mnie liczby rzeczywiste to tylko liczby. Nie potrafię też przyjąć idei liczb urojonych, bo kłóci się to z moją intuicją. Gdzie popełniłem błąd?
Uprościłem znaczenie wszystkich liczb do jednego.

Inny przykład : jestem nauczycielem w klasie, i uważam, że wszystkie dzieci są uczniami o takich samych zainteresowaniach. Próbuję odnieść się do nich ogólnie i porozmawiać z nimi, nawiązać kontakt - i przekazać im wiedzę. Jednak udaję mi się to tylko z garstką, co do których akurat miałem rację. Reszta ma inne zainteresowania i różne temperamenty. Gdzie popełniłem błąd?
Uprościłem przypadek ucznia do jednego, wygodnego mi założenia, przez co nie potrafiłem odnieść się do całości.

Jaki z tego wniosek? Nie istnieje użyteczny, ogólny zbiór pojęć, którego można by było użyć, by efektywnie odnosić się do problemu. Każdy przypadek trzeba rozpatrywać szczególnie. Inaczej rzecz biorąc, uogólnienia są złe .
I to nie zależy od punktu widzenia, bo co to jest punkt widzenia? W logice nie ma punktów widzenia. Punkt widzenia w dyskusji oznacza moje własne uogólnienia (czyli przekłamania), emocje, krzywdy i entuzjazm. Te rzeczy przecież są nieobiektywne - jak możemy rzetelnie rozmawiać o jakiś pojęciach, gdy tak na prawdę mówimy o swoich emocjach? Jaki jest sens w takiej dyskusji?
Punkt widzenia, w Twoim rozumieniu, to po prostu uprzedzenia : http://pl.wikipedia.org/wiki/Uprzedzenie . Chcemy rozmawiać o swoich uprzedzeniach?

Właśnie, a Ty mieszasz te dwa pojęcia.


Logiczny absurd Twoich definicji nie jest podstawą auto-ekskomuniki
A poważniej, wszystko zależy od definicji. Jeśli uznamy, że Polakiem jest każdy, którego rodzice byli Polakami, to zgodnie z taką definicją nie jest istotne, czy ta osoba zna język polski, historię Polski, czy mieszka w Polsce oraz czy czuje się z Polską związana.
Podobnie wyznacznikiem dla bycia katolikiem może być "ochrzczenie w obrządku katolickim". I o ile rozumiem, że ateiści czy innowiercy z lekceważeniem wypowiadają się o tym sakramencie, to w przypadku chrześcijan jest to dość dziwne

Po pierwsze, Polska nie jest zbiorem wartości i pojęć. Jest państwem.

Po drugie, człowiek nie jest ekskomunikowany z Kościoła, jak nie żyje z nim w komunii . Jest w Kościele, ale jakby "na bakier" - nie żyje w pełnej zgodzie.

Katolicyzm za to, to zbiór pojęć - mamy Katechizm Kościoła Katolickiego, mamy papieża i Magisterium, mamy Pismo Świętę, Sakramenty, i wszystko co jest konsekwencją tego - czyli nauczanie Kościoła, Dekalog, formacja katolicka. I katolik, to jest ktoś, kto te wartości wyznaje i uznaje za swoje. Ktoś, kto ich nie uznaje, przestaje być katolikiem - ponieważ nie uznaje części, lub w całości, katolicyzmu.
Natomiast chrzest to inna sprawa - chrzest włącza do Kościoła. I człowiek jest ochrzczonym. Ale jak wiemy, można być ochrzczonym i nie wyznawać wartości katolickich.

Najogólniej rzecz ujmując liczba to pewne pojecie abstrakcyjne. Do liczb zaliczamy liczby rzeczywiste i urojone (między innymi).

Najogólniej rzecz ujmując bóg to istota nadprzyrodzona, będąca przedmiotem kultu religijnego. Do bogów zaliczamy Zeusa i Jezusa (między innymi).