Czy taka konsekwencja wiary, jak poświęcenie całego swojego życia dla modlitwy nie jest jednym z najpiekniejszych dobrych uczynków?

Nie jest istotne co TOBIE wydaje się piękne.
Istotne jest to co Bóg wymaga od człowieka.

Powtórzę: Chrystus, apostołowie i inni, w tym cały "obłok świadków" z Hebr. 11 rozdziału swoją wiarę potwierdzali uczynkami, a nie samą modlitwą. Oni dali prawdziwy wzór piękna.
Ponadto - zakaz małżeństwa, celibat - jest sprzeczny z wolą Boga.
Nic na to nie poradzę, że Twoje wyobrażenie piękna rozmija się z oczekiwaniami Boga.

dlaczego nie potraficie przyjąć, że Bóg może działac także przez zakony klauzurowe, (...)

Powtórzę: Chrystus, apostołowie i inni, w tym cały "obłok świadków" z Hebr. 11 rozdziału swoją wiarę potwierdzali uczynkami, a nie samą modlitwą. Oni dali prawdziwy wzór piękna.
Ponadto - zakaz małżeństwa, celibat - jest sprzeczny z wolą Boga.
Nic na to nie poradzę, że Twoje wyobrażenie piękna rozmija się z oczekiwaniami Boga.

@Alus

Samson był nazirejczykiem. Był żonaty i nie miał ani celibatu ani klauzury.

W Kościele katolickim od samego początku kształtował się zwyczaj spontanicznego celibatu, który w miarę upływu czasu zaczęto traktować jako obowiązek.

W pierwszych wiekach chrześcijaństwa zalecano kapłanom wstrzemięźliwość seksualną, bez względu na to czy żyli samotnie, czy mieli rodziny. Nie uznawano możliwości ponownego zawarcia małżeństwa przez owdowiałych duchownych. W zakresie celibatu duchowieństwa, nie było żadnych uregulowań prawnych. Żonaci mężczyźni byli dopuszczani do święceń i również mogli żenić się kiedy byli już duchownymi[potrzebne źródło].

W Kościele wschodnim już od końca III w. istnieją świadectwa, że naturalną konsekwencją praktykowania wstrzemięźliwości przez księży żyjących w małżeństwach było niezawieranie małżeństwa po święceniach. Mówił o tym Hipolit Rzymski oraz Synod w Neocezarei w Azji Mniejszej. Świadectwa z Syrii i Azji Mniejszej z drugiej połowy IV w. są jeszcze liczniejsze. Kanony Apostolskie stanowiły, że jedynie niżsi duchowni mogą się nadal żenić po święceniach[6]. A zatem już wtedy biskupi, księża, oraz diakoni nie zawierali małżeństw. Hieronim wyjaśniał, że Piotr i inni apostołowie byli żonaci, ale zawarli małżeństwo przed tym jak zostali wezwani przez Chrystusa do posługi apostolskiej, i po powołaniu odstąpili od pożycia małżeńskiego[7]. Legenda o Pafnucym z pierwszej połowy V w. nazywa zakaz małżeństwa księży starożytną tradycją kościelną[8][9].

Biskupi zebrani na synodzie w Ancyrze w 314 r. w kanonie 10 ogłosili:


Diakoni, którzy w chwili przyjmowania święceń zadeklarowali i stwierdzili, że chcą zawrzeć małżeństwo, gdyż nie mogą żyć w celibacie, jeśli później ożenią się, mogą nadal pełnić swe funkcje, ponieważ biskup udzielił na to zgody. Ci jednak, którzy nie zgłosili zastrzeżenia i przyjęli święcenie zgadzając się zachować bezżenność, a później się ożenili, powinni zostać złożeni z funkcji diakońskich."[10]

W 325 roku Sobór Nicejski uchwalił kanon III "O kobietach zamieszkujących razem z duchownymi", nie ma w nim jednak mowy o związkach małżeńskich. Był to kanon wymierzony w konkubinat:


Wielki sobór zabronił całkowicie biskupom, prezbiterom, diakonom i wszystkim członkom stanu duchownego, zamieszkiwać z kobietą, chyba, że jest to matka, siostra, ciotka lub inna osoba stojąca poza wszelkimi podejrzeniami.

Na Zachodzie na temat celibatu wypowiedział się już Synod w Elwirze (dzisiejsza Granada) ok. 300-303 r. W kanonie 33 możemy przeczytać:


Synod zabrania stanowczo, aby biskupi, kapłani i diakoni oraz wszyscy duchowni będący w służbie ołtarza współżyli z żonami swymi i mieli dzieci. Kto by zaś to czynił, powinien być pozbawiony godności duchownej[11].

Do VII wieku niektórzy biskupi miewali małżonki[potrzebne źródło]. W VIII wieku celibat stał się prawem powszechnym na Zachodzie, ale został usankcjonowany jako jedyna forma życia duchownego dopiero za czasów papieża Grzegorza VII, w XI wieku.

Celibat jest wymagany od osób wyświęconych (niektórych diakonów, prezbiterów, biskupów) w rycie rzymskim od XI-XII wieku i ma związek z reformą kościelną papieża Kaliksta II, w Polsce obowiązujący od 1197. Początkowo był jednak domeną zakonów, w których składa się ślubowanie czystości.

Sobór watykański II wskazał na potrzebę celibatu duchownych, a jako uzasadnienie podał: aby łatwiej niepodzielnym sercem poświęcali się Bogu (Lumen gentium, 42). Paweł VI w encyklice Sacerdotalis caelibatus z 24 VI 1967 potwierdził dotychczasowe prawo Kościoła w zakresie celibatu duchownych i podał jego uzasadnienie: chrystologiczne, eklezjalne i eschatologiczne.

W 1971 roku w Rzymie zbadano przestrzeganie celibatu. Raport stwierdzał, że "psychoseksualna niedojrzałość wyrażana w heteroseksualnej i homoseksualnej aktywności była często napotykana"[12].

Vul.
Cytowałem wcześniej 1 Kor. 7: 1-7 w CAŁOŚCI. Akurat zacytowałeś jedynie werset 7. Tam NIE MA ZAKAZU związku małżeńskiego. Wręcz przeciwnie - związek małżeński jest dobrowolnym darem dostępnym dla każdego.
(... ciach ...)
ZAKAZ zawierania związków małżeńskich - to nie to samo co dobrowolne pozostanie w stanie wolnym.

Wujek Google i Ciocia Wiki wyraźnie wskazują,(... ciach ...)

Powtórzę - w 1 Tym. 4:1-5 zakaz zawierania małżeństw został potępiony i określony jako mający swe źródło u duchów nieczystych (czyli szatana).

Tyle mit – praktyczna realizacja powrotu do Królestwa Światłości (które – wedle słów Jezusa nie jest z tego świata) wymagała przestrzegania ascetycznego trybu życia (obejmującego m. in. zakaz zawierania małżeństw, posty, odwrócenie się od spraw doczesnych) i odnosiła się, co ważne, jedynie do elitarnych grup electi, czyli wybranych. Gnostycy bowiem (w tym również Mani) wprowadzili trójstopniowy (najczęściej) podział ludzi na pneumatyków (elita wybranych), psychików (słuchaczy, wiernych) oraz somatyków (ludzi, którzy zbyt głęboko pogrążyli się w materii i nie są w stanie usłyszeć boskiego wołania).

Alus - z Mat. 19:12, to walnęłaś z grubej rury....
Czym innym jest niezdatność do małżeństwa, czym innym jest dobrowolna rezygnacja z małżeństwa, a czym innym jest ZAKAZ małżeństwa (celibat) i to wbrew wyraźnemu zaleceniu, żeby "biskup" i "diakon" BYLI mężem jednej żony.

[A ja myślałem, że w zakonach klauzulowych żyje się we wspólnocie osób...

Dobrze, że na to forum wróciłeś, Kozioł bo właśnie wśród takich dyskusji najłatwiej można dostrzec piękno i prawdę Kościoła Katolickiego.

"Piękny" argument, niewielka wspólnota izolujących się, wyobcowanych ze świata ludzi ...