Zawsze lubiłem grona, a w szczególności winogrona......a ty musisz byc CZUJNA



W kościele jeszcze nie jest tak źle (dla mnie), chociaż wole sie pomodlić samotnie (poza oczywiście Mszą św.) przed Najświetszym Sakramentem. Co nie znaczy, ze osoby obok mi przeszkadzaja pod warunkiem jednak że są cicho.
Natomiast podobnie jak ty, nie ma szans na radio lub tv.
Przyznam sie bez bicia, ze nawet pielgrzymek JPII do kraju nie sledziłem w TV....co najwyżej skróty, a homilie wolałem przeczytać niz słuchac przed odbiornikiem.
Zaznaczam jednak, ze to moje odczucia, które moga sie zmienić. Nigdy nie wiadomo czy czasem nie przykuje mnie jakieś paskudztwo na stałe do łóżka i żadna inna mozliwośc poza radiem lub tv mi nie pozostanie.

Powiem tylko że teraz mam taki czas,że często modle się sam!!! i mi to nawet odpowiada.Każda forma jest dobra.Byle była by skuteczna.Alę jeśli mam okazję w kościele, albo z przyjaciółmi,albo z chorymi w pracy,chętnie korzystam z takiej formy.Staram się być elastyczny dla nich.No bo nie odmówię człowiekowi modlitwy.Dzisiaj starsza pani na ulicy,poprosiła mnie o parę groszy,oczywiście jej dałem.Nie wiem czy dobrze te pieniądze wykorzysta?ale czy jeśli ktoś poprosi nas o chleb,damy mu kamień???wiele jest takich sytuacji nie pewnych w naszym życiu,ale zawsze musimy się kierować co nam serce właśnie podpowiada.Może i my kiedyś będziemy potrzebować pomocy drugiego człowieka.A dobro które dajemy teraz, ono powróci do nas z podwójną siłą.Wiem ze każdy z nas pewnie by postąpił,lub postąpi kiedyś inaczej.Ale ta dzisiejsza sytuacja,znowu mnie czegoś nauczyła.
A może to był właśnie Jezus???może posłużył się właśnie ją? tą starszą kobietą!!!może chciał sprawdzić,jakie jest moje Miłosierdzie???jaka jest moja prawdziwa miłość?tego nie wiem??. Ja zrobiłem właśnie tak.Pozdrawiam wszystkich i Dziękuje tym wszystkim którzy opowiedzieli swoją przygodę z różańcem.Jeszcze parę osób zostało ich też zachęcam.
Może za parę dni uda mi się zrobić takie małe podsumowanie waszych rozważań.Ale powiem krótko, jestem bardzo zaskoczony,i pełen podziwu za Wasze Świadectwa.Jest to prawdziwy dowód jak można kochać Jezusa.!!
Mimo czasami bardzo trudnych waszych doświadczeń życiowych.A więc Bóg musi istnieć.On nas wzywa każdego po imieniu,i zaprasza każdego z nas do modlitwy.Wykorzystajmy to,nie zmarnujmy tej okazji bycia z Nim..Pozdrawiam i czekam zawsze na wasze komentarze.Z Bogiem

Mariel, Litanię Loretańską odmawiam codziennie gdzieś od pół roku. Zajmuję tylko dwie minutki a na pewno sprawią wiele radości naszej Matce w Niebie. Jeśli zastanawiasz się czy wrócić do tej modlitwy to zachęcam Cię z całego serca
Podobnie jak chłopaki najlepiej mi się modli w samotności, gdy jadę/idę do pracy, albo akurat jestem sam w domu. Nienawidzę gdy modle się a ktoś mnie zagaduje. Modlitwa z telewizorem czy radiem, hmmm chyba nie bardzo. Zresztą dużo się tak nie modliłem, może bym się przyzwyczaił kto wie.
Darku, poruszyłeś BARDZO ważną sprawę, 8 grudnia godzina 12:00! Przeczytajcie tutaj: http://www.pokochajmilosc.pl/?p=235

puszeczka, no proszę kolejny bardzo fajny post od Ciebie

Drogi Patryku twój post o różańcu jest również wyjątkowy..Co tu dużo mówić,zadanie domowe odrobione na 6.!!!!!!!!! Gratuluje wszystkim...Należą się nagrody..hm ale jakie???? może mi się uda dać na mszę za was wszystkich.Za całą grupę różańcową...Było by fajnie...Pozdrawiam

Jeszcze jedna sprawa która mi chodzi po głowie.A dokładnie chodzi mi o słowa które wypowiedział Czarek.
Cytuje (To chyba nie jest kwestia chwalenia)Drogi Czarku nasze historie Różańcowe są tak różne i zawiłe, jak nasze życie.Raz jest lepiej,a raz gorzej,i z tym czeba się zgodzić.Nie chodzi o to żeby było pięknie i ładne opowiadanie.Chodzi o to żeby było prawdziwe.Jaką ma człowiek historie jak się nawraca? z góry nie ciekawą i zawiłą,ale chce się nawróćić i zmienić i chwała mu za to!!! nie możemy go w żaden sposób krytykować,ale cieszyć się z tego że się nawrócił.Nie było to pewnie dla niego łatwe zadanie.Ale zrobił skruchę i zmienił swoje życie na lepsze.Wrócił do Boga,a Bóg dał mu szanse i mu wybaczył.Tak było i ze mną,to nie znaczy że tu jestem teraz,to kiedyś nie było żle.Też miałem upadki w życiu,ale teraz chcę się zmienić,i żyć inaczej,lepiej.
Dajmy tę szanse innym.Szanujmy się nawzajem,łączmy się, a nie dzielmy.Szanujmy słowo drugiego człowieka.
Dajmy każdemu szansę wypowiedzi.Bądzmy razem.Módlmy się jeden za drugiego.Tylko miłość może wszystko zwyciężyć.Pozdrawiam wszystkich...

Jeżeli moje słowa zostały odebrane jako brak szacunku czy też krytyka to najmocniej przepraszam było to pozbawione jakiejkolwiek złośliwości. Po prostu kiedy przeczytałem 'U mnie, niestety, nie ma się czym chwalić.', słowo 'chwalić' rzuciło mi się w oczy i postanowiłem to skomentować. Być może niekoniecznie, ale myślę, że nie ma co tego tutaj roztrząsać Jeszcze raz przepraszam

Czarku ok.Wiesz jak to jest.Chodzi oto żeby każdy mógł opowiedzieć swoją historie taka jaka ona jest naprawdę.
Nawet wtedy gdy nie jest miła i przyjemna.Tu chodzi raczej o nasz moment nawrócenia,a raczej momentu kiedy zaczęliśmy się modlić na różańcu.Sam widzisz,każdy modli się inaczej,jeden woli z radia,a jeden z telewizji,a jeszcze inny woli w samotności,nie ważne gdzie,byle skutecznie.Jednemu to bardziej wychodzi,drugiemu nie.
Powiedzieć na forum swoją nie łatwą historie jest na pewno trudne,ale bardzo szlachetne i godne.
Możemy się wiele nauczyć przez takie trudne świadectwa i doświadczenia życia.Dlatego chwała wszystkim,i Tobie za te wasze świadectwa.Zobacz Czarku każdy kiedy czyta takie świadectwa,pewnie sobie może myśleć,skoro był w bagnie,i jemu się udało,to może i mnie się uda?nie wszystko jeszcze stracone.Bóg nikogo nie skreśla,każdemu daje szanse.Łotrowi też dał szanse,bo żałował za swoje grzechy.Bóg mu wybaczył.Ludzie go już osądzili,i skazali na śmierć,ale Bóg dał mu szanse.Nikogo nie możemy skreślać,osądzać zbytnio,w każdym z nas istnieje dobro,które muśimy wydobyć ze swojego wnętrza.Powiem więcej,zaufać Jezusowi na Bank.On nas prowadzi,nie lękajmy się
Jego.Wiem ze każdy z nas ma wielki potęncjał dobra.Otwórzmy dzwi Chrystusowi.
Życzę Tobie Czarku żebyś tutaj z nami czuł się dobrze.Wiesz że zawsze możesz na nas liczyć,na pewno nie zostawimy cię samego w potrzebie.Ja się tutaj czuję bardzo dobrze,a też jestem tutaj od niedawna.
Grupa mnie bardzo wspiera,i jak byłem ostatnio w szpitalu to modliła się za mnie.Jakie to miłe i piękne uczucie,że masz kogoś kto cię wspiera,modli się za ciebie.Nie jest człowiek sam!!! to ważne jest bardzo dla mnie.
Czuje się jak u mamy,dobrze!!!!a wszyscy z was to moi bracia i siostry.Pozdrawiam cię serdecznie,Was wszystkich.

Nie mam nic przeciwko pisaniu świadectw, wręcz przeciwnie, jest to bardzo dobry pomysł. Czytaniu ich nie towarzyszyła nuda. Każde świadectwo jest tak naprawdę piękne, bo opowiada historię o drodze do Boga. A droga ta jest piękna, choćby tego nie było widać z zewnątrz. A o jej pięknie przesądza cel - Bóg. A mój post o chwaleniu był jedynie niezłośliwym uczepieniem się słówka. Nie chodziło mi tu o to, że czyjeś świadectwo jest nudne czy w jakiś sposób gorsze, bo, jak wspólnie ustaliliśmy, jest to zwyczajnie niemożliwe.

I ja także czuję się tu bardzo dobrze, atmosfera jest miła, każdy jest uprzejmy wobec drugiego, choć może mieć inne poglądy (co widać w innych wątkach). Tutaj jest miejsce na modlitwę i miła rozmowę, a nie na polityczne bądź światopoglądowe dyskusje. I właśnie dlatego tak mi się tu podoba. Chociaż dyskusje też są potrzebne. Ale po to są inne wątki. Pozdrawiam wszystkich i dobrej nocy życzę

Czasem sobie myślę, czy ta róża odeprze presję czasu Myślę, że są duże na to szanse. Kiedyś rozmawiałam ze swoją teściową i dowiedziałam się, że ona jest w grupie różańcowej od ponad 50 lat.
Zaczynała jako młodziutka panienka, później miała króciutką, paromiesięczną przerwę i od ponownego wstąpienia do Róży trwa na modlitwie ponad pół wieku. Dobry wynik, no nie?
Nie myślcie, że rozpatruję to na poważnie jak jakiś sportowy wynik do pobicia, ale myślę, że systematyczność, czyli trwanie na modlitwie to jest coś, do czego także potrzebne są specjalne łaski.
Jeśli kiedyś udałoby się nam być razem na mszy św., byłoby fantastycznie gdyby była jednocześnie w intencji o dar wytrwania dla nas.

Tak masz rację Mariel...Dlatego czymajmy się razem.Zobacz Mariel na początku mi też było trudno nawiązac z wami kontakt,a już jak ktoś mnie upomniał to czułem się żle.Ale teraz widzę ze to było tylko dla mojego dobra.Nie obrażiłem się na nikogo,tylko poprawiłem swój błąd.I jestem dalej z wami.Potrafie też słuchać,i nie gniewam się jesli mnie ktoś upomina.Bo wiem teraz że chce mojego doba,że nie ma złych intencji.Na tym forum tego się też uczymy.I to jest taka rada do wszystkich.Mamy inne poglądy i zdania,i ok.Każdy ma prawo coś powiedzieć,podzielić się swoim doświadczeniem.To nas powinno łączyć,i razem ze sobą zespalać.
Żyjmy razem,w zgodzie,i miłośći braterskiej.A jesli będzie taka wola Pana i nasza,to na pewno się kiedyś spotkamy.
Ja w to głęboko wierzę bardzo.Wiara podobno czyni cuda?i ja wierzę,że ten cud kiedyś się stanie.Tobie też Mariel dziękuje za świadectwo i za pomoc.Czuję się jak młodszy brat przy tobie,a ty jak moja starsza siostra.
Pozdrawiam wszystkich...

Sory, ale to sa dni absolutnie nie do przyjecia z mojej strony. To ważne dni, które spedzam z rodziną, wspólnie uczestnicząc w nabożeństwach przygotowując sie do swieta Zmartwychwstania. Nie wyobrażam sobie wyjechac w tym czasie.
Zreszta każde świeta spedzam z rodziną.

Najlepszym jak mi sie wydaje okresem jest czas wakacyjny.....no a miejsce to już ma mniejsze znaczenie. Dojechac moge wszędzie (byleby to nie była Kalifornia, albo inny Władywostok )

Podzielam zdanie humaloga. Wielki tydzień to bardzo... intymny czas dla mnie.

Może zostawmy to ustalanie terminu do przyszłego roku? Jeszcze żeśmy końca tego nie dożyli

No tak.....21.12 przed nami