Zastanawiam sie ostatnio czy istnieje cos takiego jak powolanie do zycia w samotnosci -to znaczy nie bedac w zwazku malzenskim,ani nie bedac osoba zakonna. Spotkalam sie z opinia ze osoby samotne nie powinny zyc wlasnie w takim stanie,ze lepiej byloby zeby wybraly zycie zakonne czy kaplanskie .
Jak to jest odnosnie takiego zycia?

Jeżeli nie chesz byc duchownym boąź działac w zakonie to możesz wybrać życie tz konsegrowane. Czyli jestes osoba swiecką ale poślubioną tylko Bogu

Zajrzyj tutaj

viewtopic.php?t=156&highlight=samotno%B6%E6

Życie w samotności można realizować także poprzez wstąpienie do Instytutu Konsekrowanego, lub poprzez złożenie publicznych ( dziewice konsekrowane) lub prywatnych ślubów czystości.
Są jednak osoby świeckie,nie związane ślubami, wybierające w sposób świadomy życie w samotności - i nie jest to ucieczka przed ludźmi, ale chęć większego zaangażowania w pomoc innym.

Baranku,dziekuje za linka

Ja znam takich ludzi. Moja przyjaciolka wybrala takie zycie. Jej kosegracja zostala zaakceptowana przez Biskupa.

Jeżeli czujesz ze chesz służyć Bogu ale wiesz ze ejdnak to nie jest powołanie takie ze sprawidzmy sie w kapłaństwie czy klasztorze, ale jednak ten Głos ciągnie nas ku sobie to ja nie mam nic przeciwko i wpełni to szanuje. Ps. Tez znam taką osobe, jest naparwde wspaniała

Każdy człowiek jest do czegoś Powołany.
Czy do życia w samotności?
Wiesz nigdy do końca nie jesteś samotny ponieważ nawet jak nie masz żadnej rodziny to pracujesz i już nie jesteś samotny.
Chyba taką największą samotnością są Zakony zamknięte gdzie cały czas spędza się na Modlitwie.
Pozdrawiam, życze zdrowia.

Chyba nie. To jest powołanie zakonne.

No wiem że to jest Powołanie Zakonne lecz chodzi mi o samotność fizyczną że człowiek fizycznie jest tam samotny.
Pozdrawiam, życze zdrowia.

Zycie samotne ma tez swoje uroki.Osoba samotna, ktora zyje w przyjazni z Bogiem nie jest samotna.Ma tez swpjego aniolka....

więc skoro spędza się czas na modlitwie to nie jest się samemu - tylko w wyjątkowej bliskości z Bogim.

Są cztery drogi do zbawienia :

1) Kapłańska
2) Zakonna
3) Małżeńska
4) Samotna

Mówił nam to pewien zakonnik

Życie zakonne to życie we wspólnocie. Z Bogiem i z siostrami (lub braćmi). A wspólnota nie jest samotnością. Nigdy. Nawet w zakonie klauzurowym.

Właśnie, traktowanie klauzuli jako wybór drogi życia w samotności jest oczywistą pomyłką. Samotność - jak ktoś decyduje się żyć w świecie, ale nie zakłada rodziny, nie żeni się/wychodzi za mąż. A nie - jak idzie do klasztoru, gdzie siedzi x innych zakonników/zakonnic.

ciekawe ,że akurat teraz gdy jest bezrobocie i bieda
nagle takie powołanie do samotności ludzie czują...

a może by tak mieć powołanie do małżeństwa , choć niespełnione z powodu złych warunków w naszym kraju ? ? ?

są też takie w Polsce opinie , że jak ktoś chce żyć dostatnio to niech na księdza idzie

samotnym niejest nikt, chyba , że tego chce i sie oddali od Boga duchowo