Cieplutki. To co piszesz można z grubsza zakwalifikować jako "psychologiczna prawda o człowieku", dlatego dyskusja w temacie "prawda". Dobrze rozumuję?
Piszesz, że problemem osoby uzależnionej jest nie tyle sam nałóg, ile "rana" przez którą, jak to określiłeś, "dopuszcza się tego lub owego".
Oj! Ależ galimatiasu narobiła popularna psychologia. Dla wielu osób uzależnionych jest to świetne usprawiedliwienie - miałem w dzieciństwie "pod górkę do szkoły", więc teraz mi wolno... a tak wogóle, to wszystkiemu winni są rodzice.
Ale jakoś tak dziwnie wśród osób, którym daleko do alkoholu lub narkotyków, jest również wielu z poważnymi zranieniami wyniesionymi z dzieciństwa.
Zresztą popatrz na Jezusa, jak On traktował ludzi, którzy grzeszą - nie rozczulał się nad jawnogrzesznicą i nie grzebał w jej przeszłości, ale powiedział - "nie grzesz więcej".
I chyba jedno, co ta kobieta odczuła, a czego my nie dajemy różnym "wyrzutkom", to Jego Miłość (przez duże M). Ale ta Miłość, to nie akceptacja i szukanie usprawiedliwienia dla czynów, to twarde wymagania.
I to, co jeszcze mówił Jezus w kontaktach z grzesznikami - "odpuszczają ci się grzechy..." Czy to nie jest przypadkiem powiedzenie "zostaw przeszłość, zacznij od nowa"?

Tasieczku!
Poruszasz problem tzw. usprawiedliwienia.
Dla Ciebie to ucieczka od Prawdy,
a dla kogoś rzeczywistość,
z którą nie potrafi sobie poradzić.
W tym trzeba mu pomóc!!!
Nie zrozumiałeś mojej intencji,
w której nie było tego,
o czym wspomniałeś,
ale prawda,iż uleczywszy rany-
co może uczynić Chrystus-
zraniony automatycznie może porzucić nałóg.
Wiem to-choć jestem katolikiem-
z wyznań ośrodka profilaktycznego,protestanckiego.
Tu się sprawdzają Twoje słowa
"zostaw przeszłość, zacznij od nowa"...
Chcąc to zostawić,trzeba uleczyć.
Proponuję dzień pobytu w monarze...

Tak sie składa, że pracuję z młodzieżą, a kilka lat moimi podopiecznymi byli również młodzi uzależnieni. To, co piszę, to wynik mojego doświadczenia i przemyśleń.
Niezależnie od tego, czy "usprawiedliwianie się" zranieniami z dzieciństwa nazwiemy ucieczką od prawdy o sobie, czy też "rzeczywistością, z którą (ktoś) nie potrafi sobie poradzić", masz rację co do jednego - z tym trudno jest sobie poradzić. I tu bardzo potrzebna jest pomoc innych ludzi.

Natomiast moim zdaniem największym problemem uzależnionych (i innych, których zachowania można zakwalifikować jako patologiczne) nie są same zranienia z przeszłości, ale to, że "tu i teraz" nie znajdują osób, które potrafią ich obdarzyć tak silnym uczuciem, że rozbudzi ono i wesprze wiarę w siebie.
Chyba tego właśnie uczy nas Jezus w swoich spotkaniach z grzesznikami.

Grzebanie sie w przeszłości dla samego grzebania się prowadzi nie tylko do tłumaczenia siebie, ale i wzmaga pretensje do najbliższych (bo to oni są najczęściej krzywdzicielami).

Powrót do przeszłości ma sens, gdy prowadzi do poznania swojej słabej strony po to, by na przyszłość wiedzieć, że tu najłatwiej ulegam pokusie - i wzmóc tu czujność.
Ma również sens wtedy (i to jest chyba najważniejsze), gdy prowadzi do przebaczenia tym, którzy nas skrzywdzili, ale i sobie.
Mówi sie jeszcze o zmniejszeniu napięcia emocjonalnego. Taka "wentylacja" jest potrzebna, ale nie można na niej poprzestać.

To w skrócie, wielkim skrócie, moje zdanie na ten temat.
Oczywiście w praktyce często rozkładam ręce, bo teoria, choćby była wyprowadzana z własnego doświadczenia jest tylko teorią i czasem ma sie nijak do człowieka z problemem, który stoi przede mną.

Drogi Brachu...

Widzę,że jesteś inteligentnym człowiekiem.
Ale ja troszkę na temat inteligencji mam "wykrzywione" zdanie.
Wiedza jest marnością w porównaniu do całej tajemnicy.
Ja także pracuję z młodzieżą,na dodatek trudną.
Ocieram się czasami nawet o satanistów.

W wielu punktach z Tobą się zgadzam.

Ale mam jedno pytanie.
Czy mówiłem,że należy na "tym" poprzestać?

Ja się odnosiłem do wypowiedzi Beliego i naszej koleżanki.
Nie traktowałem tego jako wywodu pedagogicznego.
Myślę,że myślimy podobnie,tylko Ty opacznie zrozumiałeś moje zdanie.



Rozmowa na ten temat służy w terapii odnajdowaniu
źródeł patologicznych zachowań.Nie grzebiemy dla grzebania,
ale dla odnajdywania i leczenia ran,stąd na spotkaniach mittingowych
odnaleść można tak często bardzo agresywną wymianę zdań,
gdyż mówienie o prawdzie krzywdzi i boli,ale i leczy,
pozwala zaakceptować i usunąć rany z nieuświadomionych żalów...

NAJBARDZIEJ Z TWOJEJ WYPOWIEDZI "CHWALĘ" JEDNAK PONIŻSZE:

Cieplutki.
Mnie tylko twoje słowa o tym, co jest największym problemem osoby uzależnionej sprowokowały do przekazania różnych moich przemyśleń.
Nadal twierdzę, że przeszłość przeszłością, a nagorsze dla nich jest to, że aktualnie nie spotykają ludzi, którzy ich pokochają (ale prawdziwą miłością, tą, która również wymaga a nie tylko tłumaczy i głaszcze po główce). Jest to ważne zwłaszcza w przypadku młodzieży, gdzie w zasadzie trzebaby wychowywać, a my im serwujemy psycho i socjoterapię.
Nie chcę podważać sensu twojej pracy - i tej z innymi i tej nad samym sobą. Ale może i tobie po jakimś czasie pojawią się przewrotne pytania, tak jak mnie się pojawiły.
Ogólnie możnaby je sprowadzić do jednego - odkrywamy przyczyny w przeszłości (o ile są to prawdziwe przyczyny) - i co dalej?
Czy potrafimy dać tym ludziom skuteczne mechanizmy radzenia sobie z nimi?
Wątpię, bo do tego trzebaby lat pracy (wychowania, a nie terapii).
I czy potrafimy im ukazać Boga i wartość bycia Dzieckiem Boga. Też wątpię - z tej samej przyczyny.
Zastrzegam, że odnosi sie to do młodych ludzi, bo moje doświadczenie dotyczy pracy z nimi.

boję się prawdy o mnie samym, boje się stanąć w prawdzie.
wiem rze wtedy wyjdą moje najgorsze wady takie jak egoizm pycha obłuda i brak wiary... Lecz wiem że jeżeli nie stanę wprawdzie przed Jezusem, z własnym grzechem i marnym życiem na rękach to to nic się nie zmieni w moim życiu. Musze pokazać prawdę o sobie najwspanialszemu lekażowi pokazać swoje rany ropiejące i cuchnące przykryte pieknymi szatami i zamaskowane wonnościami..... Chyba pujdę do spowiedzi... taka prawda mnie interesuje i z taka chciałem się z wami podzielić

Set-gratuluje odwagi
Mysle,ze skoro tak sie wypowiedziales,to dasz rade
Zaufaj Bogu a wszystko powoli sie wyprostuje

Dziękuję Panu za dar Miłośierdzia i Przebaczenia.
<<Prawda cię wyzwoli>>

Tu Tasiek, muszę Ci podziękować za te mądre słowa.

Uważam, że w każdej parafii powinny być takie miejsca, gdzie można by odpocząć, miejsca, które byłyby azylem dla zmęczonych problemami tego świata ludzi, gdzie można posłuchać Muzyki, gdzie można porozmawiać z drugim człowiekiem a może nawet upiec ciasto!
A wszystko w duchu zrozumienia i łagodności.
Bo w niekażdym domu jest to minimum warunków, aby wzrastać w zdrowiu i ... nie sięgać po środki zastępcze.
Prawda to przez wielkie "P".

Pierwszy człowiek - ignorował, drugi uderzył, trzeci ośmieszył i upokorzył, czwarty szturchał bądź popychał, a piątego...zabił.
Możnaby tę obserwację zakończyć, ale ciśnie mi się na usta, że: szósty, tego człowieka nie rozumie.
Dlatego zastanów się zanim krzykniesz: kara śmierci dla takiego! Bo być może w tej tragedii sam masz swój udział. Ot choćby "niczego nie robiąc" -swoją biernością, po prostu.

Kara śmierci jest złą rzczą, ponieważ Bóg nikogo za zły czyn nie potępia odrazu. On daje każdemu czas na poprawę i przemianę. Każdy może się zmienić i każdemu Bóg daje takie prawo. Pamiętajmy o tym, że trzeba przebaczać. Z resztą skazując kogoś na karę śmierci popełniamy grzech przeciwko 5 przykazaniu. Bóg wyraźnie powiedział "Nie zabijaj !"

o karze śmierci zobacz tu:

viewtopic.php?t=2462&start=0
viewtopic.php?t=243&start=0

Chwileczkę. Jest Prawda. Prawda objawiona przez Boga Słowami Jezusa. Taka Prawda, którą możesz znaleźć w Piśmie Świętym, jest Prawdą nie tylko przez duże 'P', ale to PRAWDA wielkimi literami napisana i wymówiona. To Prawda o świecie, zyciu, o nas samych. Aprzede wszystkim to PRAWDA o Bogu.

Jest Prawda, oczywiście. Dla nas, chrześcijan, jest nią nauka Jezusa. Dla innych ludzi - Mahometa czy kogoś innego. Ale jest Prawda. I każdy wierzy w nią, tylko nie zawsze ta Prawda jest tak samo nazywana. Bo, koniec końców, i tak Prawda sama w sobie na pewno jest jedna. Czyja Któż to wie...

Kto podniósł pijaka z nóg?

http://christsoldier.w.interia.pl/on.html