Nie pamiętam czy to pisałem, ale generalnie się zgadzam. Trudno chyba jednak wmówić 7-8 latkowi, że śmierć jest odwracalna. Oczywiście, można oszukać, że eutanazja to taka operacja, podczas której się zasypia i budzi w lepszym świecie (w sumie, z religijnego punktu widzenia, jest to nawet niemal prawda), ale od tego mają być lekarze, aby upewnić się, że dziecko rozumie o co chodzi.

Dlaczego samobójstwami zajmują się psychiatrzy?
Przeprowadzono badanie ankietowe wśród studentów VI roku medycyny (dwie polskie uczelnie). Na pytanie, czy prawna legalizacja eutanazji/PAS mogłaby doprowadzić do nadużyć, twierdząco odpowiedziało 209 (79,47%), negatywnie 37 (14,07%), nie potrafiło odpowiedzieć 17 (6,46%) badanych.

Pytanie jest tak sformułowane, że dziwi mnie, iż 100% nie odpowiedziało twierdząco. Ciekawe, jakie byłyby wyniki, gdyby zapytać np. o prawną legalizację przeszczepów.

Sweet

Bo pytano studentów....gdyby zapytano lekarzy (takich z praktyką) to odpowiedź byłaby inna

Sweet ma rację, pytanie jest sformułowane tendencyjnie. Odpowiedź wydaje się oczywista - niemal wszystko może doprowadzić do JAKICHŚ nadużyć. Też się dziwię, że tylko 80% odpowiedziało twierdząco, wszak to jedyna LOGICZNA możliwość.
Wniosek wypływa więc jeden - ZAKAZAĆ. Kontrprzykład Sweeta jest bardzo dobry. Zakazać przeszczepów, bo prawo zezwalające na ich wykonywanie MOŻE doprowadzać do nadużyć - wiemy nawet że tak się dzieje. ZAKAZAĆ.

Pytanie powinno poruszać WIELKOŚĆ/PRAWDOPODOBIEŃSTWO wystąpienia tych nadużyć, bo na razie pytanie jest takie: czy prawdopodobieństwo, że będą nadużycia jest większe od zera czy zerowe. Bez sensu. Widać, że autor nie potrafi myśleć logicznie ALBO chciał zmanipulować badanych i wyniki.

Lekarze? Tylko nie oni! Pytają i odpowiadaja sobie sami. Nie pytając wszystko wiedzą, nie słuchają dziecka, ani rodzica Psycholog dziecięcy jeżeli już, albo psychiatra dziecięcy. Przed chwilą czytałam relacje rodziów dzieci z MPD. To co przeżywali i nadal przeżywają jest koszmarem. Często winni temu byli lekarze: nie rozumiejący, pokrzykujący na matki, wyrzucający z oddziału dziecko jak przedmiot. Taki niestety ponury obraz wyłania się z tego artykułu.
http://spdn.pl/wp-content/uploads/2011/ ... MPD-B4.pdf

Przecież psychiatra czy psycholog to lekarz, nie? Ja nie specyfikowałem.

Psychiatra jest lekarzem, ale psycholog NIE.

Helenka: masz rację, ale to szczegół.

Ponieważ nie ma ludzi zdrowych psychicznie, są tylko niezdiagnozowani...

A postaw się w przypadku takiego dziecka. Od kiedy sięgasz pamięcią, ty tylko leżysz przyjmujesz leki, przychodzi pielęgniarka, przychodzi lekarz, przychodzą rodzice zmienić pieluchę.
Codziennie bierzesz leki by złagodzić ból, ale i tak wszystko cały czas boli. I całe życie bolało.
Masz te 14 lat leżysz, wszystko ciebie boli a rówieśnicy bawią się na podwórku przezywają pierwsze miłości. Tez chciałbyś zagrać w piłkę i mieć dziewczynę. Ale ból, wilgoć w pielusze i bezwładność kończyn, przypomina tobie ze nic z tego. Nigdy nie wstaniesz z tego łózka nie znajdziesz dziewczyny. Jesteś zły na rodziców, na lekarzy i na świat za to ze nie nie skrócili twojej męki wcześniej. Za to ze pozwolili na to byś żył tak długo aż zacząłeś pragnąc tego co każdy nastolatek pragnie i rozumieć ze nic z tego.
Czasami z miłości do własnego dziecka lepiej je zabić niż ma cierpieć.
To i tak za mało jeśli 14 latek będzie mógł zdecydować się na eutanazje.
Bo to już jest tragedia ze on musiał tyle wycierpieć, ze musiał stać się świadomy i ze sam musi decydować o skróceniu swojej męki. Czemu rodzice nie mogli za niego zadecydować gdy miał kilka miesięcy? Po co te niepotrzebne cierpienia?

Generalnie się zgadzam, Vacarius, choć bałbym się podjąć taką decyzję przy kilkumiesięcznym dziecku, co do którego istnieje niemal pewność, że będzie sparaliżowane. Jego świat będzie inny, może będzie chciało mimo wszystko w nim żyć. Z kilku- czy kilkunastotygodniowym płodem nie miałbym takich dylematów (ale też by były, tylko znacznie mniejsze - to chyba trochę niekonsekwentne, przyznaję).

Nie rozumiem dlaczeg można zabić konającego konia czy psa, a człowieka nie. Nie zgadzam się z wszelkimi metafizycznymi uzasadnieniami.

To wiesz co zrób.....(Absolutnie ci tego nie życzę!), ale jeżeli ktos z Twoich bliskich ciężko zachoruje na nieuleczalna chorobę. To nie męcz siebie i jego, tylko zaprowadź do weterynarza i popros o uspienie.

Skoro nie ma róznicy pomiedzy psem, koniem a np. matka , ojcem...to czemu tak nie zrobić?

Ba, gdyby to tylko było możliwe to byłbym tak zrobił. Moja babcia długo się męczyła i żałowała, że u nas nie można dokonać eutanazji. Współczułem jej, ale nie potrafiłem pomóc, no i nie miałem odwagi ani wiedzy (wówczas nie było jeszcze internetu!) co jej podać by bezboleśnie umarła, a żeby wyglądało to na naturalną śmierć. Jeśli moi rodzice będą mnie błagać o eutanazję, to pewnie teraz nie będę miał kłopotu z załatwieniem tego. I zrobię to z miłości. Nie rozumiem dlaczego można ulżyć koniowi (koniu??) a człowiekowi nie.

Moze niezbyt dokladnie czytalem wypowiedzi na tym watku ale chcialbym zwrocic uwage na infantylnosc i sprzecznosc z nauka i zdrowym rozsadkiem niektorych wypowiedzi. Jakies pozostalosci myslenia czlonkow plemienia Umba-Umba czy co?
Otoz z tego co wiem podstawowa zasada metody naukowej jest orzekanie czegokolwiek z pewnym - wiekszym lub mniejszym prowdopodobienstwem. Dlatego wypowiedzi typu: na pewno umrze, na pewno bedzie bardzo cierpial itp nalezy uznac za infantylne, irracjonalne i sprzeczne z tym do czego szanowni dyskutanci tak sie chetnie przyznaja - uzywania rozumu.
Wyobraz sobie przyjacielu, ze istnieje jakies tam prawdopodobienstwo, ze Twoj syn, ktorego z cala pewnoscia juz za zycia pogrzebales jutro wstanie zdrowy. Oooops - czego ja sie spodziewam po niektorych troglodytach - wyobrazni!