Czyli wedlug litery prawa paoolo1 ma NIE ODMOWIC zadej pokuty i isc do kolejnej spowiedzi, przy ktorej powie tylko: Nie odmowilem pokuty, bo zapomnialem, jaka byla, a nie chcialem zgrzeszyc lamiac prawo koscielne?

To byloby wyjscie najbardziej ... faryzejskie. Niewatpliwie poprawne zgodnie z litera prawa, ale smiem watpic, czy zgodne z litera Ewangelii.

W sakramencie pojednania ważne jest też "mocne postanowienie poprawy", czyli podjęcie specjalnych kroków, aby nie dochodziło do dotychczasowych grzechów. Podobnie "zadośćuczynienie", którego celem jest wynagrodzenie uczynków. Nie zawsze jest to proste, np. w wypadku obmowy, wypadałoby publicznie odwołać to, co się wygadywało na drugą osobę. Jeżeli więc ktoś dopełnia tych zadań uczciwie po każdej spowiedzi, to nie będzie mu się wydawało, że nie odmówienie pokuty "bo się zapomniało" jest jakimś faryzeizmem. Kiedyś... to były pokuty. W Ziemi Świętej można obejrzeć stopnie do jakiegoś klasztoru wykute w skale przez pokutnika. Zajęło mu to resztę życia. To z tych czasów pochodzi zakaz samodzielnego zmieniania pokuty.

To moze jeszcze raz: poniewaz paoolo1 ZAPOMNIAL JAKA pokute ma odmowic, a prawo koscielne, ktore nasi forumowicze znaja na wyrywki mowi, ze NIE WOLNO mu zadanej pokutu ZMIENIC, to jedyne poprawne wyjscie z tego dylematu, zeby sakrament pokuty byl wazny, jest jak wyzej: jeszcze raz pojsc do spowiedzi, zeby otrzymac pokute za nie odmowiona pokute. A nie mogl jej odmowic, bo ja zapomnial, a zmienic jej na inna mu samemu nie wolno.

Jasne teraz?

No właśnie....ale nie tylko tam.
Wiele przydrożnych kapliczek lub krzyży u nas w Polsce było stawianych w ramach pokuty.
Dzisiejsza pokuta (X razy "Ojcze Nasz", dziesiątek różańca lub jakaś Litania) to betka w porównaniu z tamtą.



Teraz to biednemu paoolo1 strasznie namieszaliśmy
Ale co tam! Ważne by było zgodnie z Prawem

A jako dodatkową pokutę należy powstrzymac sie od jedzenia masła. Podobno masło ma zły wpływ na pamięć

A właściwie czy na spowiedzi jest obowiązek mówienia formułki że pokuta została odprawiona? Nigdy nie byłam tego uczona, dlatego też nigdy o tym nie mówię, jednak zastanawiam się czy jest to obowiązkowe?

Na pewno się to będzie powiększać. Kiedyś wystarczyło powiedzieć pobłogosław mnie, ojcze, bo ciężko zgrzeszyłem. Teraz trzeba się uczyć długiego oświadczenia i nie daj Panie, aby się pomylić i powiedzieć, jak kiedyś, że obiecuję poprawę, bo zaraz się to spotka z kontrą, że człowiek sam z siebie poprawić się nie zdoła. Trzeba więc pragnąć poprawy, a nie ją obiecywać... Ciekawe co będzie w przyszłości? Może trzeba będzie Credo odmówić? Może zadeklarować przylgnięcie do Stolicy Apostolskiej? A może odpowiedzieć na trzy pytania z dogmatyki?

Tak, trzeba zaznaczyć, czy pokuta została odmówiona
A przynajmniej należy to zaznaczyć.

Mozesz podać w jakiej "formułce" to obowiązuje?
Ja takiej nie znam i nigdy nie znałem.....oraz nigdy nie mówiłem o tym, ze "odmówiłem (odprawiłem) pokutę".
Miasłbym obowiązek wyznać jako grzech, gdybym tego nie uczynił, ale skoro uczyniłem to po co?
Spowiedź nie jest po to by sie chwalic, ale by wyznac grzechy.

Myślę, że w większości modlitewników jest napisana formułka właśnie z zaznaczeniem odmówienia/odprawienia pokuty

Na stronie diecezji też są takie formuły. Na przykład tu: http://www.swrodzina.diecezja.gda.pl/po ... dnanie.htm

To, że czegoś nie zostało się nauczonym, jeszcze nie oznacza, że nie powinno się tego czynić.

zresztą mam modlitewnik o POKUCIE.
Jest w nim jasno zaznaczone, że penitent zobowiązany jest powiedzieć kapłanowi kiedy ostatni raz był u spowiedzi, CZY ODPRAWIŁ nałożoną mu przez Kościół pokutę i czy wyznał wszystkie grzechy ciężkie.
Jest to ważne dla prawidłowej oceny stanu duszy przez Spowiednika.

Ps. modlitewnik ten posiada Imprimatur.

No więc dobrze napisałas "myslisz"
Ja mam przed soba 3 modlitewniki: Z roku 2006, 1977 i 1934.
Z tych trzech tylko w tym "najmłodszym" z roku 2006 jest cokolwiek o wspominaniu podczas spowiedzi o "wypełnieniu pokuty sakramentalnej", pozostałe dwa nawet sie o tym nie "zająknęły".

Jeżeli jest to więc zwyczajowe...to ten zwyczaj jest nader młody i mnie kompletnie nieznany.
No i też "mysle", że większośc osób nic o tym nie wie...
Domyslam sie bowiem, że gdyby było to obowiazkowe to księża często by o tym wspominali.

Więc może autorzy tego nanowszego (z moich zbiorów) wykazali sie nadgorliwością...albo wkradł sie drukarski błąd?

Na koniec zaznaczę, że wszystkie trzy wydane zostały w Katowicach. Pierwszy ma imprimatur wikariusza generalnego ks. Kasperlika, drugi wik. gen. bp Kurpasa, a trzeci zezwolenie abp Zimonia.

Oj....coś przysypiało się na lekcjach religii

Nie, nie przysypiało sie i udowodniłem to podając przykład z moich modlitewników.
Nikt nigdy nie uczył mnie by istniał obowiązek wspominania o "wypełnieniu pokuty sakramentalnej" podczas spowiedzi.
Zreszta jak już to podawałem...nawet modlitewniki o tym nie wspominaja....poza chyba tymi najnowszymi.
Poza tym wysłuchałem w życiu wielu kazań o spowiedzi. Na róznych rekolekcjach, ostatnio podczas Misji św......ale widocznie ci moi kaznodzieje tez przysypiali na religii, albo nie czytali najnowszych modlitewników, gdyz nikt nie wspominał o wspominanym tu obowiązku

No nie wiem...mnie uczono spowiedzi: - przed podejście do konfesjonału modlitwa do Ducha św.
Podchodząc należy się przeżegnać, pozdrowić duchownego Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
Następnie - ostatni raz u spowiedzi byłam......, pokutę zadaną odprawiłam, obraziłam Pana Boga następującymi grzechami......Więcej grzechów nie pamiętam, za popełnione żałuję, a ciebie ojcze duchowny o rozgrzeszenie i pokutę proszę.

Jeśli chodzi o książeczki do nabożeństwa, to w mojej pamiątkowej po prababci z 6 grudnia 1912r, pisze, po modlitwie Tu powiesz jak dawno spowiadałeś(aś) się, pokutę czy wypełniłeś(aś); a potem grzechy popełnione będziesz wyznawał(a), oskarżając się z nich przed kapłanem według tego, jak je przypomniałeś(aś) sobie..
Jak widzisz przed 100 lat napotykasz instrukcję, aby poinformować o wypełnieniu lub zaniedbaniu wyznaczonej pokuty.

Przejrzałem domową biblioteczkę. Formuły spowiedzi we wszystkich książeczkach "przedsoborowych" (1941, 1945, 1949, 1957) jakie posiadam, zawierają informację o wypełnieniu zadanej pokuty: "pokutę odprawiłem". Jednym z pytań wstępnych w rachunku sumienia jest "Czy odprawiłem zadaną pokutę?" i jeśli nie, to w ostatniej książeczce jest zdanie: "Kto z własnej winy zadanej pokuty nie odprawił, popełnia grzech, który należy wyznać".

Kontynuując jeszcze temat śląskich wydań, w broszurce "Rachunek sumienia dla dorosłych" o. Bonifacego Knapika OFM z 1988 r. (także zezwolenie abp Zimonia), formuła spowiedzi zawiera: "(..) Zadaną pokutę na ostatniej Spowiedzi świętej wypełniłem (..)".