A kto powiedział, że choroby, bądź śmierci mają być wyeliminowane?

Przecież te zjawiska są naszym codziennym towarzyszem.
Jejku. Trudna jest dyskusja z Tobą. Jakość argumentów jest taka, że Chyba się poddam?

Nie da się wyeliminować śmiertelnych wypadków. Śmierć będzie towarzyszyć człowiekowi zawsze, nawet jeśli wyeliminuje się umieranie ze starości czy chorób.

Podobnie nigdy nauka nie wyeliminuje Boga, w naturze człowieka zakodowana jest wiara w Stworzyciela.
http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,103085,1310 ... torzy.html

W naturze człowieka zakodowany jest strach przed śmiercią a nie wiara w Boga.
Wmawianie sobie ze po śmierci istnieje jakieś życie to walka z zakodowanym strachem.
Tylko po co sobie coś wmawiać. To ze sobie coś wmówimy nie sprawi ze po śmierci będziemy nadal istnieć. Czy nie lepiej pogodzić się ze śmiercią?

Jak chcesz to możesz widzieć siebie tylko jako przyszłą pastwę dla robali.
Ja tam wolę wierzyć w życie wieczne, zwłaszcza, że właściwie jestem tego pewien - coraz bardziej im dłużej żyję...

Ja jako jednostka umrę ale moje geny będą żyły w moich dzieciach, a po za tym też w moim bracie i mojej siostrze, a nawet kuzynie i kuzynce i ich dzieciach.
Jako jednostka zginę i zjedzą mnie robaki ale jako gen jestem nieśmiertelny.

Nie byłbym taki pewien, czy Alus nie ma racji. Chyba każdy naród i plemię na świecie w COŚ ponadnaturalnego wierzy. Ba, spekuluje się o protoreligijności u szympansów. Więc nie ma lekko - w umysł ludzki faktycznie może być wpisana tęsknota za... no właśnie. Niekoniecznie Bogiem chrześcijańskim.

Ciekawe tylko, do czego byłaby przydatna w sensie ewolucyjnym.

Wszystkie religie prowadzą do jednego. Nie do stworzenia Boga, bo w Buddyzmie nie ma Boga.
Religie prowadzą do stworzenia jakiejś tezy o życiu po śmierci. Nie ma żadnej religii która nie obiecywałaby jakiejś formy życia po śmierci. A więc nie chodzi o Boga tylko o życie po śmierci.
Człowiek nie potrzebuje Boga z którym mógłby sobie pogadać w samotności tylko życia po śmierci.
Nie ma żadnej wpisanej tęsknoty do Boga w instynkcie człowieka. Miliard ludzi wierzących w reinkarnacje jakoś nie czuje tęsknoty do Boga.
Kiedyś jakiś szympans pokazał na obrazkach ze zmarły szympans jego kolega jest teraz w jaskini. A więc szympansy też wierzą w życie po śmierci. Ale raczej szympans nie tłumaczy sobie tego życia po śmierci Bogiem. Dla szympansa zmarła małpa po prostu żyje teraz w jaskini. A kto ją tam przeniósł dla szympansa jest nieistotne. Ważne jest tylko ze zmarła małpa gdzieś teraz jest.
A wiec w instynkcie zapisana jest wiara w życie po śmierci ale nie wiara w Boga.
W sumie szympans nie potrafiłby stwierdzić ze zmarłego szympansa nie ma teraz nigdzie. Szympans zawsze pokaże ze on gdzieś jest. Bo szympans nie potrafi sobie uświadomić ze po śmierci jest koniec.

Kanzi. Zapytał opiekunów: "co bonobo robią po śmierci?" i odpowiedział sobie sam: "idą do wielkiej czarnej dziury". Zapytana o to samo Koko (gorylica) odparła: "idą do wygodnej jamy na uboczu". Ale mnie nie chodziło o to, tylko o "demonstracje", jakie szympansy wykonywały podczas burzy, czy przy pewnym wodospadzie w Gombe:

- a więc o cześć oddawaną żywiołom (o ile, rzecz jasna, ta interpretacja jest poprawna).

Lurker zacytował Jane Goodall, gdzie opisuje "demonstracje" (to ostatnie cytowane słowo jest z Lurkera) szympansów nad wodospadem w czasie burzy.
A dalej Lurker wyciąga wniosek:

Cytuj:

- a więc o cześć oddawaną żywiołom (o ile, rzecz jasna, ta interpretacja jest poprawna).

Pytam. Lurker, na jakiej podstawie wyciągasz z tego zachowania wnioski o cześci jaką zwierzęta oddają żywiołom?
J. Goodall relacjonuje jedynie to co zaobserwowała. Brak jakichkolwiek interpretacji z jej strony jako fachowego badacza - J. Goodall. Mam wątpliwości, co do Twojej fachowej wiedzy w tej materii. Jeśli się mylę to przepraszam.
Jeśli wg. Ciebie zwierzęta oddawały w tym momencie cześć żywiołom, to bardzo ciekawe jest na czym opierasz swoje stwierdzenie. Czy po prostu bo tak Ci się wydaje? Bo tak chcesz, tak Ci wygodniej?

Wielokrotnie widziałem w telewizji filmy z "demonstrującymi swoje możliwości" szympansami w różnych sytuacjach.
Jako laik, nie miałem wrażenia, że oddają cześć komuś, a że walczą po to aby wystraszyć, pokonać przeciwnika, przeżyć, zdobyć teren i samice.

niewiarku,
Lurker przedstawia hipotezy. Historia badań nad szympansami jest skromna. Więc naturalnie, że wnioski płynące również czekają na udowodnienie. Większość badań nad tym gatunkiem jest publikowana w czasopismach popularnonaukowych, a nie stricte naukowych.
Niemniej zawsze można dyskutować nad taką kwestią, dopóki nie odkryje się czegoś więcej.

Pani Goodall istotnie nie odważyła się pójść w spekulacjach aż tak daleko:


Jako dyskordianin skłonny byłbym w to wierzyć, ponieważ oznaczałoby to, że należy szympansy nawracać na Jedyną Prawdziwą Wiarę (TM), a takiego żartu Bogini poważni, smutni panowie w Watykanie mogliby nie przeżyć, nie wspominając już o ulemach tu i ówdzie...

Mi to raczej przypomina euforie w jaką czasami wpadają małpy w przeróżnych sytuacjach. Przyglądaliście się czasami pawianom w ZOO?
Byłem świadkiem jak komuś spadła czapka do wybiegu - jakie było tam szaleństwo, zabawa, euforia (a może protoreligijny kult czapki ?), totalny odjazd.

Myślisz ze małpy mają nas za Bogów?

W sumie to bardzo prawdopodobne. Słyszałeś o kultach kargo?
http://pl.wikipedia.org/wiki/Kult_cargo

Nie ma sensu doszukiwać się wszędzie religijnej sensacji. Pawiany reagują z euforią też na wiadro z jedzeniem (kult matki natury? ) a także liżą ściany (kult świątyni? ).

Może Jane Godall szukała pieniędzy na dalsze badania, więc nieco podgrzała atmosferę niewinną sugestią...