Cóż głupia sprawa - wychodzi, że dopiero ktoś, kto okaże się Bogiem, będzie mógł być racjonalnym ateistą...

Taki lajf

Dokładnie

Tak sobie przeglądałem tą dyskusję (dość pobieżnie co prawda) i postanowiłem się w danej sprawie wypowiedzieć. Mam nadzieję, że nikt nie będzie miał mi za złe, że się wtrącam.

Myślę, że pytanie w temacie jest źle postawione, ponieważ wbudowuje w biednych kolegów ateistów kontekst w który wbudowywani być nie chcą (czyli Bóg). Myślę, że rozsądnym byłoby ich zapytać o model ontologiczny, który przyjmują, a następnie dociekać dlaczego dany model uważają za lepszy od modelu teistycznego. W końcu wśród ateistów są zarówno sceptycy, racjonaliści czy postmoderniści żeby wymienić tylko kilka grup. Każda z nich postuluje co innego (choć niektóre poglądy są czasami zbieżne), więc każda z nich będzie miała inne argumenty.

Oczywistym też jest, że nie powinno się też rozdzielać modelu epistemologicznego od modelu ontologicznego, ponieważ w wielu wypadkach jeden na drugi oddziałowuje. Przykładem po stronie ateistycznej jest choćby empiryzm. Nie możemy wrzucać do "czystego" empiryzmu bytów, które się nie da poznać zmysłowo, bo będzie to zamach na empiryzm

Tak więc musimy zapytać drogich kolegów dlaczego ich epistemologia i ontologia ma być lepsza od innej i zapytać ich jakie są podstawy takiego myślenia. Jednak przy takim postawieniu sprawy musimy wszyscy smętnie przyznać, że jedziemy na jednym wózku. Nie ma poglądu bezzałożeniowego, a każde założenie to osobiste wyznanie wiary i nie ma wielkiej różnicy między przyjęciem wiary w materializm, idealizm czy jakąś religijną ontologię Dlatego zawsze zastanawia mnie fakt, kiedy ateiści mówią, że wiara religijna to forma chciejstwa. Hmm, w takim razie mam nadzieję, że nie obrażą się jeśli powiem, że wiara ateistyczna to forma ontologicznego masochizmu

Zaraz ktoś zapewne stwierdzi, że można przecież żadnej ontologii nie przyjmować. Otóż na poziomie teoretycznym TAK. Można być w końcu sceptykiem czy postmodernistą, ale niestety nijak to się odnosi do rzeczywistości. Nie spotkałem jeszcze na tyle konsekwentnego sceptyka, aby kwestionował istnienie swoje, moje i swojej matki w chwili gdy ucinamy sobie miłą pogawędkę (zakładając, że taką posiada i jest z nią w dobrych stosunkach ). Robiąc to przyjmuje jakąś ontologię okresowo, aby nie przyprawić się o zawias Komputera Głównego w chwili, gdy rozmawia z (być może) nieistniejącymi bytami.

To tyle ode mnie. Mam nadzieję, że moja trochę inna wizja tematu nie zostanie potraktowana jako szum informacyjny Wybaczcie, że nie przedstawiłem więcej niż jednego argumentu za ateizmem, ale myślę, że osoby bliżej związane z jakąś bezbożną ontologią lepiej to zrobią niż osoba religijna. Ja chciałem tylko zwrócić uwagę na jałowość dyskusji o ontologii jeśli zajmujemy się tylko jednym bytem

Z tej negacji wynika bardzo wiele i bardzo praktyczne konsekwencje niesie za sobą ateizm. To jest ciekawy (i rozległy) temat - założyłem nowy wątek: "Konsekwencje ateizmu".


Wybór ateizmu jest irracjonalny, ale tylko jeśli ateista kieruje się irracjonalnymi przesłankami (nie wykluczam istnienia racjonalnych przesłanek za ateizmem). Wiara (w teizm lub ateizm) może być racjonalna (zależnie od tego kto ma jakie pojęcie "racjonalności" czegoś).

Widzę bma że jesteś argumentoodporny

Ale zdajesz sobie sprawę że Twój aspaghettizm jest równie irracjonalny?Nie wykluczam racjonalnych przesłanek, że Potwór Spaghetti jednak nie istnieje, chociaż ja się jeszcze z takimi nie spotkałem ;p

Bardzo łatwo podać argumenty przeciwko istnieniu Potwora Spaghetii, ale proszę nie rozmywać wątku średniej jakości żartami - to jest wątek o przesłankach za tezą, że Bóg nie istnieje (a nie, że Potwór Spaghetti, potwór z Lochness czy inny jednorożec nie istnieje).

Zatem bardzo proszę taki argument podać i nie wywijać się tematem. Zaraz zobaczymy, czy to będzie argument cokolwiek mniej śmieszny od tych za istnieniem Boga X, czy Y. Zauważyłem, że bma pomija kwestie niewygodne, które niestety dla jego toku argumentacji są kompromitujące.

Myślałem, że sobie po prostu jaja robicie.

Wiemy, że potwór Spaghetti nie jest stworzycielem wszechświata (jak wierzą pastafarianie), ponieważ stwórca wszechświata musi być poza materią (która ma swój początek), a potwór jest zbudowany z makaronu.

Wiemy, że potwór z Lochness nie istnieje, ponieważ przebadano jezioro Lochness i stwierdzono, że go tam nie ma, ani też nie ma śladów jego istnienia.

Itd, itd.. mam się rozprawić jeszcze z rosyjskojęzycznym jednorożcem i czajniczkiem?

Widać na początku stworzył makaron.

To z Ciebie taki ateista spaghettiowy marny? Potwór Spaghetti jest w końcu Bogiem, może się materializować i dematerializować jak chce. To, że Ty go nie widziałeś, nie oznacza, że go nie ma


Możesz, tylko najpierw rozpraw się umiejętnie z tym, czego niestety nie zrobiłeś Wszystkie argumenty przeciwko Bogowi Spaghetti mogą być użyte przeciwko jakiemukolwiek innemu Bóstwu i to jest bolączka Twojej logiki.

Guzik prawda. Moze przybierac kazda postac, chocby lasagne. Jest przeciez bogiem! Przyklad z Ksiag zaczerpany; "Najpierw bylo Jajko, a Jajkiem bylo to Jajko" (nie mylic z forumowym). Stad mamy - Ab Ovo!
Z czego robimy makaron, nie tlumacze, kazdy wie.

Nic nie może stworzyć samego siebie. Myśleć inaczej to jest sprzeczność, która prowadzi do przekonania, że cokolwiek mogłoby się stworzyć samo i nagle pojawić.

Na tym polega istota Boga Spaghetti, że taka mrówka jak Ty z ograniczonym ludzkim myśleniem nie jest w stanie pojąć wszechogromu i wielowymiarowości Boga Spaghetti Boga chcesz ludzką logiką podważyć, czyś Ty zwariował?

Kimże jesteś, by wytyczać możności Latajacemu Potworowi Spaghetti? Poza tym jest to wielka tajemnica wiary dana nam, by wystawić nas na próbę i w ogóle. Niektórzy mówią, że LTP przyoblekł się w spaghetti, ażebyśmy mogli go bardziej podziwiać, o.