Ależ ja nie powiedziałem że wiem wszystko ! Często mogę powtórzyć za słynnym filozofem - wiem że nic nie wiem...To wszystko co piszę to Tylko moje przemyślenia, spostrzeżenia z którymi ktoś może się zgodzić lub nie. Nie wiem przez jaki czas żył Adam w raju, wiem tylko tyle że człowiek na pewno nie został stworzony tylko po to aby cierpieć. Nie wiem czy Raj miał jakieś materialne mury, może został niejako przeniesiony do innej rzeczywistości Boga, ukryty przez ciekawością człowieka. Cywilizacja ludzi rozwijała się na przestrzeni lat, być może w początkach dziejów ludzkości czlowiek czuł potrzebę składania Bogu ofiar ze zwierząt. Teraz jesteśmy bardziej cywilizowani ale czy bardziej jesteśmy ludzmi ? Myślę że Ewa nie była taka głupia ale Szatan jest o wiele bardziej inteligentny i przebiegły niż człowiek i o tym też należy pamiętać. To wszystko jest opisane w Biblii dość zdawkowo dlatego można tworzyć jakies teorie, insynuacje...Owszem, zastanawiam się czasem jak to było ale to znów będzie jakaś moja wizja...Może to jednak jest tajemnicze, ta historia pierwszych ludzi. Jednak, kwestia wiary, czy ktoś chce przyjąć taki obraz stworzenia i świata czy też wybierze coś innego. Dlaczego zostali wygnani ? Aby nie czerpali owoców z drzewa życia i nie posiedli nieśmiertelności, to oznacza że mogliśmy w raju być nieśmiertelni, człowiek miał nie znać smierci. Ale człowiek poznał zło więc to stalo się zagrożeniem. Świat tworzą ludzie i czasem zamieniają życie innych ludzi i swoje własne w piekło, świat zamieniają w piekło. Wojny, niesprawiedliwość, zbrodnie, zniewolenie...etc. Żyć długim życiem na takim świecie pełnym zła, myślę że to nie jest ciekawa perspektywa. Dlatego też człowiek nie mógł być w posiadaniu tego daru. Jest przed nami zakryty, niedostępny. Nadal nękają nas choroby, nadal umieramy. Ale czy wierzyć w te ,,bajki,, to już nasz wybor, osobisty.

Myślę, że rozumiem Lurkera. Sam też spotykałem ludzi, którym nie sposób było pomóc.
Człowiek, który jest nieszczęśliwy musi dojrzeć w swoim nieszczęściu. Syn marnotrawny był zdolny do zrozumienia swoich błędów dopiero na końcu swojego nieszczęścia. Wcześniej nic nie byłoby w stanie go z drogi upadku zawrócić.
W takim przypadku - jeśli człowiek odrzuca pomocną dłoń - może pomóc modlitwa. Gorliwa, poparta postem, pokutą, stała i zaangażowana modlitwa. Ona otwiera duszę. To jest ta łaska, która uchyla okno zamkniętej nieszczęściem lub grzechem duszy.
I wtedy za modlitwą mogą pójść inne działania.

@equuleuss
Z taka wypowiedzia zgadzam sie prawie calkowicie. Wiemy, ze nie wiemy.