A Ty co masz za fotke? Piękny uśmiech i reszta też. Dlaczego tak ucięta?

Każdy z nas w końcu się dowie.

...dlaczego fotka jet ucięta?

Smierc to sen pomnoznony przez nieskonczonosc pod odjeciu pobudki. Co moze byc po smierci to samo co jest jak spimy czyli nic przeciez niepamietamy tych godzin snu tak samo bedzie wygladala smierc tyle ze wtedy juz sie nie obudzimy funkcje mozgu ustaja i sie robi czarno przed oczami. O smierci najlepiej nie myslec bo do tego sie nie przygotujesz w zaden sposob mozna tylko zwariowac.

Nie ma takiej potrzeby, naprawdę. Można myśleć o śmierci i nie zwariować. Nie-myślenie o śmierci na tle lękowym powoduje jedynie wydłużanie lęku i chyba ogólnie zubaża człowieka. Ze śmiercią da się żyć

No pewnie bo kazdy ma taka swiadomosc ale jak ktos bedzie to studiowal dniami i nocami to moze to przedodzic sie w lek, hipohondryzm, paranoje, nerwice itp. Takze od tej swiadomosci sie nie ucieknie ale po co rozwodzis sie nad czyms na co nie mamy wplywu, lepiej poprostu zyc niz traktowac kazdy dzien jako dzien blizej smierci.

Tak to sobie wyobraża ateista.
A w rzeczywistości okazuje się, że po śmierci nie ma wcale końca i jest to największe zdziwienie życia ateisty. Taki szok opisują ateiści, którzy przeżyli śmierć kliniczną.

Oczywiscie masz na to multum dowodow, o ktore teraz prosimy. Moze sam jestes zszokowany wlasna wiedza o bycie i niebycie. Tez napisz.

Od chrześcijanina inaczej życie pozagrobowe wyobrażają sobie nie tylko ateiści, ale też muzułmanie, buddyści czy hindusi. Inaczej wyobrażały je sobie również niezliczone rzesze ludzi żyjących w czasach przed narodzinami chrześcijaństwa. Niezależnie od tego która wizja religijna jest prawdziwa (o ile któraś z nich jest prawdziwa), ateiści nie będą osamotnieni w swoim zdziwieniu. Oczywiście zakładając, że ktokolwiek będzie po śmierci zdolny do odczuwania zdziwienia.

Głęboki sen jest całkiem dobrym przykładem "poczucia" nieistnienia, ale chyba jeszcze lepszym jest okres przed naszymi narodzinami.

To tylko zdanie pana Twain'a ale czy prawda ? Zresztą pan Twain poznał już prawdę, jakakolwiek ona jest. Natomiast nie przekonuje mnie argument o pustce przed naszymi narodzinami. To kwestia tego że po prostu nie pamiętamy. Nie pamiętamy naszego bardzo wczesnego dzieciństwa to jak mamy pamiętać coś przed ? Poza tym jest czas kiedy człowiek zaistniał w czasie i przestrzeni ale niekoniecznie zakończy się tak samo, czyli niebytem. Natura ludzka nie znosi tej myśli ponieważ człowiek posiada samoświadomość i chciałby przedłużać swoje istnienie, swoją młodość w nieskończoność. Nikt nie wie co jest dokładnie po śmierci, jedni wierzą że przedłużenie życia, inni wierzą że nic. Jesteśmy stworzeni z materii gwiazd i może tak jak one kiedy umieramy przechodzimy po prostu w inny wymiar istnienia. To tylko metafora. Głęboki sen nie jest dobrym przykładem ponieważ masz nadzieję na przebudzenie. Więc samo z siebie ten przykład nie oddaje tego, ponieważ każdy z nas wie że sen zakończy się kiedyś a my wstaniemy do dalszej aktywności. Nie wiem czy to jest wspaniała perspektywa, odejście w całkowity niebyt, jeśli tak jest, to po prostu życie jest bezsensownym okrutnym żartem bliżej nieokreślonego przypadku.

Nie wiem czy każdy z nas w końcu się dowie dlaczego fotka jest ucięta, ale np. ja dzięki uprzejmości Val dowiedziałem się

A wiec fotka jest ucieta, bo Val chce byc uprzejma i wyjasniac dlaczego fotka jest ucieta. Sprytne!

Jesteś ateistą? W takim razie nicość to coś czego się nie odczuwa a nie ciemność przed oczami
Dla mnie śmierć to chwila, w której wreszcie zacznę żyć pełnią życia