Znów zapominasz o sprawie zasadniczej: to nie człowiek WYMYŚLIŁ sakramenty po to, żeby sobie cokolwiek zapewnić, ale to BÓG DAŁ człowiekowi sakramenty - żeby przez nie udzielać człowiekowi łaski. Zrobił to z miłości do człowieka.
Widzę, że nieustannie chcesz dowieść, że rytuał i sakrament to jest to samo. A to wygląda tak, jakbyś udowadniał, że każdy prostokąt jest kwadratem. Tymczasem, owszem, każdy kwadrat jest prostokątem, ale nie każdy prostokąt jest kwadratem. W każdym sakramencie jest znak widzialny (to, co uparłeś się nazywać rytuałem): słowo i gest, ale także jest warstwa czy sfera niewidzialna - łaska Boża. Łaska, dodam, która jest darmowym podarunkiem Boga dla człowieka, całkowicie niezasłużonym. Ta łaska nie towarzyszy każdemu rytuałowi (obrzędowi, znakowi widzialnemu). I dlatego katolicy, żeby nie mieszać sacrum i profanum, nie używają pojęć "sakrament" i "rytuał" zamiennie.
Żeby podsumować: w odniesieniu do znaku widzialnego sakramentu można określić tę jego część słowem "rytuał". Słowo to nie wyczerpuje istoty sakramentu, gdyż jego właściwym sensem jest sfera niewidzialna - łaska. Nie można jej uzyskać nawet przez bardzo rygorystycznie przestrzeganie wykonywanych gestów i wypowiadanych słów, gdyż jest darem.
Dlatego, jeśli tak BARDZO Ci zależy, możesz używać określeń dowolnych, najwyżej narazisz się na zarzut nieprecyzyjności. Oraz zamanifestujesz, że nie wierzysz w działanie łaski Bożej w sakramentach (ale Twoja niewiara tej łaski nie jest w stanie usunąć).
A dla ścisłości: do udzielenia sakramentu chrztu nie jest potrzebne żadne uprawnienie. W niebezpieczeństwie śmierci katechumena może go udzielić nawet osoba całkowicie niewierząca, byle z intencją udzielenia SAKRAMENTU (a nie spełnienia rytuału). Ale o tym sobie doczytaj w odpowiedniej literaturze.
Pytasz, czy przy wypowiedzeniu "formułki" będziesz ochrzczony. Po pierwsze, to chrztu udziela się tylko raz, nie można się "pozbyć" jego skutków. Więc konkretnie Ty, jeśli byłeś ochrzczony, nie możesz być ochrzczony ponownie. A po drugie - to jest właśnie zasadnicza różnica: sakramenty to nie magia. Wypowiedzenie słów i wykonanie gestów (znak widzialny sakramentu) jest skuteczne wtedy, jeśli jest intencja udzielenia sakramentu i jeśli nie ma przeszkód natury, nazwijmy to, formalnej (np. osoba świecka nie może udzielić sakramentu pokuty).

No ale nie napisałaś, że sakrament NIE JEST RYTUAŁEM, a więc, jak rozumiem, zgadzasz się ze mną, że sakrament jednak rytuałem jest. Zresztą podałaś świetny przykład z prostokątem. KAŻDY kwadrat jest prostokątem, ale nie każdy prostokąt kwadratem. Analogicznie: każdy sakrament jest rytuałem, ale nie każdy rytuał jest sakramentem. Pełna zgoda!

No ja, niestety, byłem chrzczony, pytam hipotetycznie. Czy jeśli ciotka mojego dziecka wypowie nad nim wspomnianą wyżej formułkę, jak najbardziej pragnąc chrztu dla dziecka (suszy mi o to głowę od lat), to dziecko będzie wówczas ochrzczone?? Kościół to uzna?? A jak Ty to wypowiesz (no bo przecież pragniesz chyba chrztu dla każdego, nie?), to co wtedy?

Tak, aczkolwiek nie słyszałem o takim przypadku współcześnie. Zgoda rodziców jest jedynie warunkiem godziwości, a nie ważności sakramentu (kan. 868 KPK). Fakt takiego chrztu udzielonego prywatnie trzeba zgłosić proboszczowi miejscowej parafii zgodnie z kan. 878 KPK. Ciotka oczywiście zgrzeszyłaby ciężko z powodu wykroczenia przeciwko kan. 861 i 868 par. 1 KPK.

Sakrament nie jest rytualem, ale kazdy sakrament ma swoj rytual. Nie mam pojecia, dlaczego nie potrafisz tego pojac. No, ale niektorzy ulamkow tez za nic nie pojmuja...

Ciotka powinna jeszcze polac glowke dziecka woda, wymawiajac formule chrztu...

Nie, nie pełna. W dalszym ciągu nie dotarło do Ciebie, że sakrament to rytuał + łaska Boża.



Co do tego "niestety" wypowiesz się nieco później (wide moje dla Ciebie życzenie na PW).
Co do drugiej części:
Ciotka jest ciotką, nie matką ani ojcem. Dziecko może być ochrzczone w wierze rodziców, nie innych krewnych. Wyjaśnia to w kanonie 868 Kodeks Prawa Kanonicznego:

§ 1. Do godziwego ochrzczenia dziecka wymaga się:

1. aby zgodzili się rodzice lub przynajmniej jedno z nich, lub ci, którzy prawnie ich zastępują;

2. aby istniała uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, powiadamiając rodziców o przyczynie.

§ 2. Dziecko rodziców katolickich, a nawet i niekatolickich, znajdujące się w niebezpieczeństwie śmierci, jest godziwie chrzczone, nawet wbrew woli rodziców.

Chyba większość rytuałów religijnych, a chyba każdy ważniejszy ma niewidzialne efekt w postaci łaski ze strony bóstwa, ku któremu ów rytuał jest skierowany. Tak więc, to nic szczególnego. Raczej cecha charakterystyczna rytuałów religijnych. One mają w taki czy inny sposób spowodować działanie sił nadprzyrodzonych.



Takie warunki to ja znam, ale ktoś wyżej wspominał, że KAŻDY może ochrzcić każdego wypowiadając odpowiednią formułkę (byle formułka była kompletna - jak zauważył szumi, gdyż użycie formułki niekompletnej nie będzie miało odpowiedniej nadprzyrodzonego skutku). Dla mnie brzmi to nieco...jak by to ująć....dziwnie....i dlatego dociekam.

Jajko, sakramenty sa dla ludzi, nie dla Boga. Maja taki a nie inny rytual towarzyszacy, bo taki zostal nam dany przez Jezusa Chrystusa, a Sakramenty sa Jego dzielem.
Chrzescijanstwo stawia na glowie typowe religie: to nie my mamy sobie rytualem zasluzyc na laske "bostwa", ale Bog przychodzi do nas w danym Sakramencie, jezeli chcemy go przyjac.

Jeszcze raz, ale za to ostatni:
- Sakrament nie jest rytualem, ale kazdy sakrament ma swoj rytual.
- Rytual wyglada tak, a nie inaczej, bo jest nam zadany i przez szacunek dla Dawcy my go nie zmieniamy. bo dawca lask w sakramentach jest zawsze Jezus Chrystus
- to nie my sobie rytualem zaslugujemy na laske, tylko Bog chce nam zawsze udzieli swojej laski, a przyjmujac sakrament, my wyrazamy na nia zgode. Niczym sobie na nia nie musimy zapracowac, ani zasluzyc.

No i jeszcze sprawa dyspozycji, przygotowania. Można się skutecznie zamknąć na łaskę - wówczas żadne, choćby nie wiem jak dokładne wypełnienie rytuału nie pomoże.

No to wlasnie jest ta nasza zgoda, o ktorej pisze.
Chyba, ze ktos wyraza zgode na przyjecie sakramentu, ale tylko formalna, "dla babci", a sam nie chce. Ale ja pisze o zgodzie na przyjeciu laski Boga, a nie na zadowolenie babci...

OK, ale nie miałem na myśli takich skrajnych przypadków. Chciałem tylko, w ramach ciekawostki, zwrócić uwagę, że łaska w sakramencie może być rozdzielana w różnym stopniu. Stosownie do tego, co pisze św. Tomasz z Akwinu (ST III q. 69 a. 8 et 9), skutek sakramentu będzie różny w zależności od pobożności, a nawet mogą w pewnym stopniu tamować łaskę czynniki obiektywne jak brak dostatecznej katechezy czy lekceważenie przepisów liturgicznych!

Kael: upierasz się, że sakrament to nie rytuał. A obrzęd? Czy sakrament to obrzęd?

Nie, Jajko, Sakrament to NIE obrzed


Obrzedy towarzysza sakramentom, zeby czlowiek jako istota duchowo-cielesna mogl je "pojac", "dotknac", "odczuc" i przez znaki im towarzyszace mial dostep do tejemnicy laski.

Chyba Kościół uważa inaczej:

KKK 1117 Kościół za pośrednictwem Ducha, który prowadzi go "do całej prawdy" (J 16, 13), stopniowo rozpoznawał ten skarb otrzymany od Chrystusa i dokładnie określił sposób "udzielania" go, podobnie jak to czynił w odniesieniu do kanonu Pisma świętego i nauki wiary jako wierny "szafarz" misteriów Bożych (Por. Mt 13, 52; 1 Kor 4, 1). W ten sposób Kościół uznał w ciągu wieków, że wśród jego obrzędów liturgicznych jest siedem, które są we właściwym sensie sakramentami ustanowionymi przez Chrystusa.

Wlasnie Jajko: we wlasciwym sensie

No ale są obrzędami czy nie są? Wyraźnie jest napisane, że są. Czy może jakoś temu zaprzeczysz???