Obie są dewiacjami seksualnymi, nic dziwnego, że już od czasów starożytnej Grecji widać korelację między nimi.



A więc "w ramach kamuflażu" odczuwają wystarczający pociąg do kobiet, żeby płodzić z nimi dzieci (każdy wie, że o ile kobieta może "to robić" bez "przekonania", o tyle facetowi jest raczej trudno - a przecież nawet komuś, kto wziął ślub, nikt nie każe, zwłaszcza w USA i zwłaszcza w takich ilościach). Zastanawia więc, co tu tak naprawdę jest "kamuflażem". Bo wygląda na to, że "kamuflażem" jest raczej postrzeganie homoseksualizmu jako jakiegoś dopustu bożego, któremu nikt nie jest winny, a nie np. po prostu jednej z odmian rozwiązłości seksualnej (z kobietami to wszyscy mogą, co za nuda, za to facet... ooo, tu są emocje!).

Wystarczy list Św. Pawła i po sprawie. Niczego co ma oparcie w jakichkolwiek religijnych wierzeniach, choćby sprzed 2000 lat, nie trzeba uzasadniać. A jak będziesz się dalej domagał poparcia religijnych tez to dowiesz się, że jesteś wojującym ateistą, wrogiem Kościoła i Polski. To taki folklor. Na szczęście z roku na rok trafia tam gdzie miejsce na folklor - do skansenów.

Może być kilka wytłumaczeń. Na przykład może to być forma placebo, gdzie ktoś się nakręca na terapii, wszystko chłonie i z tak pozytywnym nastawieniem terapia odnosi skutek, on się zakochuje w kobiecie i tak długo, jak mózg wytwarza endorfiny, a więc tak długo jak trwa sielanka, efekt się utrzymuje. Lecz gdy przychodzi kryzys w związku, wracają do niego "uśpione w zakamarkach" podświadomości skłonności i to ze zdwojoną siłą, a on ma wrażenie, że cała ta terapia była na nic, której do postawie sprzyja kryzys w heteroseksualnym związku.
Co do rozumienia uprawiania seksu z kimś o odmiennej orientacji, tylko z powodu presji środowiskowej, nie potrafię sobie wyobrazić jak obniżony próg obrzydzenia muszą mieć homoseksualiści, aby chwilowo być biseksualni ze strachu, co środowisko powie. Co innego, gdy ktoś chce zaspokoić swój popęd i nie interesuje go, czy partner jest atrakcyjny czy nie, byleby hetero, a co innego tak drastyczny krok, jak seks z kimś o innej orientacji. Takie są moje odczucia.

Potrafię zrozumieć sytuację, gdy partner wie w co się pakuje i dzieje się to za obopólną zgodą, a ewentualne dzieci kobieta ma z łoża pozamałżeńskiego.

Może zawsze był biseksualny. Zresztą często nie ma ostrej granicy między homoseksualizamem, biseksualizmem a heteroseksualizmem - bardzo wielu ludzi ma pewne skłonności biseksualne (mniejsze lub większe) - od pełnej aprobaty seksu z przedstawicielami obydwu płci po możliwą akceptację kontaktów z jedną z płci przy wyraźnej preferencji drugiej płci.

Owszem. Dlatego istotnym czynnikiem w powstaniu homoseksualizmu są wpływy środowiskowe. Mówiły o tym nawet osoby, które trudno posądzać o nawet szczątkową "homofobię" (na przykład, znany "były ksiądz" Kotliński opowiadał, jak to paru jego znajomych księży "nie radzących sobie z celibatem" żaliło mu się, że z braku kobiet zaczynało odczuwać pociąg do ministrantów, choć wcześniej nigdy by o czymś takim nie pomyśleli), znane są też historie o homoseksualizmie nabywanym w więzieniach itp. A więc, o ile ci bardziej podatni łapią się szybciej i łatwiej, jak sądzę, przy odpowiednio dużej presji zewnętrznej nie ma takiego, kto by się w końcu nie złamał, zwłaszcza jeśli presja ma miejsce od najmłodszych lat i przez cały okres dojrzewania seksualnego. Tak pewnie już było np. w starożytnej Grecji, gdzie nie rozumienie przez filozofa tego, iż "z kobietą z obowiązku, z mężczyzną dla przyjemności, z chłopcem dla rozkoszy" uznawane było za afront i przejaw ignorancji. Stąd też współczesne próby lobbowania za obniżaniem wieku dla "edukacji seksualnej" oraz "praw dzieci do seksu".

Niektórzy gwałcą, niektórzy jedynie porządliwie patrzą. Jedni opowiadają nieprzyzwoite żarty, inni oszukują swoich partnerów, mówiąc, że ich kochają, podczas gdy zależy im wyłącznie na współżyciu. Różnie to bywa, ciężko generalizować.Nikogo o nic nie oskarżyłem!

Jaki jest cel tej terapii?
I czyj jest ten cel?

Niemniej Ty generalizacji dokonałeś, twierdząc, że dotyczy to homosdeksualistów, których nazywasz zboczeńcami.

A swoją drogą - spójrz trzeźwo i powiedz uczciwie, czy powyższego cytatu nie można bez żadnych zmian odnieść do heteroseksualistów, którzy zresztą gwałcą, zdaje się, znacznie częściej?

Z danych podanych przez katolicki ośrodek "ODWAGA"

mowa o nałogu (czyli czynach homoseksualnych)
a nie o orientacji jako takiej (bo czyny homoseksualne tak się tam traktuje)


"30 proc. wychodzi z tego, 30 proc. się dalej zmaga, a kolejne 30 proc. pozostaje w nałogu"
przy czym te 30% których terapia zakończyła się sukcesem to osoby, które nie realizują swoich tendencji homoseksualnych (tzn. zachowują abstynencję seksualną). Nic nie ma na temat zmiany orientacji na hereroseksualną.

Takie pytanie sobie zadaję - ile czasu musiałoby upłynąć od wygaszenia pociągu seksualnego do osób tej samej płci i pojawienia się pociągu do osoby płci odmiennej, żeby uznać zmianę orientacji za zmianę trwałą i móc zawrzeć związek malżeński bez ryzyka skrzywdzenia swojej żony i dzieci gdyby zmiana nie okazała się trwała.

Nawet "wyleczeni" homoseksualiści wg. odpowiednich instrukcji watykanu nie mogą być wyświęcani na kapłanów. A takim "wyleczonym" - bez problemu daje się ślub kościelny obwieszczając to, notabene, całemu światu - jako ostateczny sukces terapii.

Włos mi się jeży na glowie jak czytam, że w ramach "terapii" niektorzy zalecają osobom o orientacji homo - spotykanie się z osobami odmiennej płci. Oburza mnie traktowanie tej innej osoby instrumentalnie, jak lekarstwa - jak lekarstwo nie pomoże to się je wyrzuci, tak? Poszuka się innego?

Ze strony Ośrodka Odwaga


Głównym celem ODWAGI jest pomoc osobom o skłonnościach homoseksualnych w trwaniu w czystości i odrzuceniu homoseksualnego stylu życia.


jak widać nie ma tam słowa o dążeniu do zmiany orientacji seksualnej - i być nie może


Psychoterapeuci mogą podejmować się prowadzeniaq terapi osób o skłonnościach homo -, jeżeli taka osoba nie akceptuje swoich tendencji to drogi jakimi prowadzi się psychoterapię mogą być dwie

- dążenie do akceptacji tych tendencji lub dążenie do zachowania abstynencji seksualnej (jeżeli tego wymaga światopogląd osoby poddającej się psychoterapii).

Natomiast nie wolno takiemu terapeucie wbrew stanowi obecnej wiedzy medycznej prowadzić terapii dążącej do zmiany orientacji seksualnej kiedy ona jest wyraźna i glęboko zakorzeniona.

Wybór w jaką stronę pójdzie psytchoterapia należy do tego, ktory poddaje się psychoterapii, nie do psychoterapeuty - gdyby psychoterapeuta narzucał coś w tej kwestii - wchodziłby nie w swoje kompetencje (czyli w kwestie światopogądowe) czego mu robić nie wolno.


Do ośrodka zglaszają się osoby o skłonnościach homo -, które chcą zyć zgodnie z nauką Kościola, ktora zaleca w takiej sytuacji abstynencję seksualną (patrz - chociażby Katechizm). W dokumentach Kościola nie ma nic na temat terapii dążącej do zmiany orientacji ani na temat możliwości zmiany "głęboko opsadzonych tendencji homoseksualnych).

Alkoholicy - daza do: a) akceptacji prawdy, ze sa uzaleznieni - b) abstynencji, ktora ratuje im zycie.
Jaki jest cel terapii homoseksualizmu?
I KTO okresla ten cel?
Czy istnieja osrodki dla nie-katolikow?

Nigdy nie będzie to zmiana trwała. Wiele razy porównywałem to do alkoholizmu, bo moim zdaniem istnieje tu wyraźna analogia. Możesz przestać pić, ale alkoholikiem nigdy być nie przestaniesz i do końca życia musisz unikać alkoholu. Podobnie z homoseksualistami. Ten facet, od którego zaczął się ten wątek, podobno był parę lat po "konwersji" widziany w klubie gejowskim. Tłumaczył, że wszedł tam tylko do toalety.. nawet jeśli nie kłamał, niewykluczone, że już to mogło wystarczyć. Nie ma rady - nawrócony gej nie może chodzić do klubów gejowskich, musi zerwać znajomości z gejami, musi unikać "parad równości" itp. Dokładnie tak samo, jak alkoholik, który nie powinien chodzić do pubów albo spotykać się z "kumplami od kielicha".

Zgadza się, heteroseksualiści także bywają zboczeńcami. A istnieją homoseksualiści, którzy nimi nie są. Jest to kwestia wolnej woli człowieka. Natomiast ważny jest fakt, że homoseksualizm jest złem, chorobą. Kto uważa, że to coś normalnego czuć pociąg seksualny do osobników tej samej płci, błądzi.

Ale dla heteroseksualnych zboczencow raj jest otwarty
Nie dla gejow i im podobnych.
Poszukujemy myslicieli, ktorzy udowodnia ze geje nie sa stworzeni przez Boga


miserere

@pazer70 chyba miales zlych nauczycieli religii. Albo nie uwazales na lekcjach.
Twoje teorie o wierze i Kosciele sa, jakby to powiedziec? O, niezgodne ze stanem rzeczywistym.