qrczak7 napisał:

Tak, po ludzku jest nielogiczna

Pozdrawiam.

Wszystko pięknie, tylko, że nijak nie wyjasnia to kwestii seksualności wśród katolików. A podobne bajki mozemy usłyszec w kazdej religii świata, bo na tym poczuciu wyjątkowości ludzkiej własnie one bazują. Ach ! odwzajemniam pozdrowienie

Św. Paweł pisze o braku ludzkiej logiki i mądrości . Ty pisałeś o braku logiki w religii. Tylko potwierdziłam Twoje zdanie. Dotyczy to również ludzkiej seksualności. Seks po ślubie, po ludzku jest nielogiczny (po co czekać). Jednak, takie postępowanie oświecone wiarą ma sens.

Tak mam poczucie, że uczestniczę w czymś wyjatkowym. Choć wyjątkowa nie jestem.
Czy ateiści nie uważają, że ich przekonania są słuszne i wyjatkwe?


Serdeczniutko pozdrawiam

pewnie, że wszystko mozna zrzucic na karb niedoskonałości ludzkiego umysłu, ale czy to jest droga wiodąca do poznania ?


Każdy z nas jest wyjątkowy i zwyczajnym bezsensem byłaby próba wmówienia komuś, że jest inaczej. Seks jako uwieńczenie miłości zawsze jest czyms ekscytującym i wyjątkowym, niezależnie, czy ma miejsce przed ślubem, czy też po.

Oczywiście ! bo i nie spotkasz człowieka, który powie o sobie, że jest zwykłym człowiekiem. Mówi się, że dwie rzeczy bozia równo rozdzielila:mądrość i poczucie humoru - bo nikt nie uważa, że ma tego za mało, myślę, że tak smao jest z poczuciem własnej wyjatkowości, a co się z tym wiąże, poczucie wyjątkowości własnych przekonań.


Hej, bo się nam robi tutaj za słodko

Moze drobna uwaga...
Grzechem jest dzialanie, ktore jest podejmowane w celu osiagniecia spelnienia seksualnego, lub nawet jesli nie bylo podejmowane celowo - jezeli stan podniecenia jest akceptowany.

Podniecenie nieakceptowane, niewywolywane celowo, o ile mi wiadomo nie jest grzechem.

Kazdy czlowiek ma pragnienie dotyku. Od malego dziecka poczynajac. Zaspokojenie tej potrzeby jest dobre [Ogolnie, mam wrazenie, ze potrzeb w nas nie stworzono w charakterze narzedzia do mozliwosci ascezy, tylko nam je dano jako dar. To jak je zaspokajamy - i na ile egoistycznie, to druga sprawa].

Unikanie dotykania osoby kochanej wydaje mi sie... delikatnie mowiac nie najlepsze, dla ich relacji. Mowie o normalnym - niejako codziennym dotykaniu, nie o bardziej "zaawansowanych" pieszczotach. Zwlaszcza ze mam wrazenie ze zakres "podniecajacych" kontaktow sie rozszerza. Znam inny przyklad, kiedy podniecenie powodowalo patrzenie na umalowana reke kobiety w tramwaju. Przestaniesz patrzec? Jak daleko tak mozna pojsc?

W sumie - mysle, ze przydalby sie madry spowiednik, samemu bardzo latwo popelnic blad i poleciec w ktoras ze skrajnosci. Moze ktos z wyksztalceniem psychologicznym?

Mialem podobny problem i sadze ze znajdzie sie rozwiazanie - modlitwa i prosba Boga o sile.
Szukanie rad u ksiezy/spowiednikow, czytanie "madrych" pism w stylu "Milujcie sie" do niczego dobrego nie prowadzi. Bo co Ci moze powiedziec ksiadz ktory z seksualnoscia nie ma nic wspolnego Zreszta juz Ci powiedzial zebys zerwal znajomosc. Czy to naprawde byloby wyjscie Jesli naprawde sie kochacie to powinniscie razem dodawac sobie sil.
Zrozum ze najlepsze dopiero przed wami - po co od razu okrywac wszystkie karty Moge tak mowic bo tak samo jak Tobie jest mi z moja dziewczyna czasem bardzo ciezko nie sluchac podszeptow ciala. Czasem wystarczylo tylko zdjac ubranie ale jednak do niczego nie doszlo i nie dojdzie bo razem staramy sie zostawic to co najwazniejsze na przyszlosc bo to ma naprawde sens...

Jest przeciez Bog ktory nam pomaga wiec do niego zwracajcie...

Co Ci mogę napisać, Zaniepokojony? Nie jestem w żadnym wypadku ekspertem w tych sprawach i chyba nigdy nie będę Mogę się mylić, ale uważam, że ty i Monika powinniście, mimo wszystko, porozmawiać. Napisałeś: Odnoszę wrażenie, że ona nie do końca rozumie znaczenie czystości w nauczaniu Kościoła. Wiesz, sama miałam podobny problem. Przez pewien okres naprawdę zastanawiałam się, dlaczego Kościół stawia sprawę tak radykalnie, dlaczego nie seks przed ślubem itd. Ale wyszłam z tego. Zrozumiałam. Dziewictwo i ogólnie czystość to najpiękniejszy dar, jaki można dać ukochanej osobie. Wyobraź sobie, że ty czekasz na kobietę w czystości, a po slubie okazuje się, że ona miała już z tuzin kochanków. Albo odwrotnie. Ty ganiasz za panienkami, a w noc poślubną odkrywasz, że twoja żona czekała na ciebie. Jak byś się wtedy poczuł? Jak już ktoś zauważył trzeba traktować się osobowo, a nie przedmiotowo. A wydaje mi się, że Monika jest bardziej ukierunkowana na siebie. Musicie o tym porozmawiać. I zaznacz, że nie próbujesz jej zmieniać, że w tej sprawie oboje macie problem i musicie sobie razem z nim poradzić. Oboje. A jesli naprawdę będziecie tego chcieli i ofiarujecie to Bogu, prosząc o pomoc,na pewno się to uda. I nigdy nie mów kobiecie, że inna zrobiłaby (lub nie zrobilaby) to, czy tamto. Nie porównuj jej do nikogo. Ona jest sobą i Pan Bóg taką ją kocha. Pamiętaj o tym.

Seksualność człowieka jest darem od Boga i nie ma niczego złego w pragnieniu kontaktu fizycznego, ale... trzeba pamiętać, żeby nie posunąć się za daleko. Myślę, że jest to okropnie trudne, ale możliwe, bo

Pieszczoty, całowanie i dotykanie nie są grzechem dopóki nie prowadzą zbyt daleko, do niepohamowanego niemal pragnienia spełnienia. Tak mi się wydaje.

Jak już mówiłam, ekspertem nie jestem i moje rozważania są czysto teoretyczne. Ale może ci pomogą. Naprawdę zalecam rozmowę.

Pozdrawiam

Witam
w czasie narzeczeństwa miałam podobny problem. Gdzie jest granica?? Oboje z narzeczonym ( obecnym mężem ) nie wiedzieliśmy kiedy zastopować nasze okazywanie uczyć.
Wielokrotnie dzieliliśmy się ze spowiednikiem naszymi wątpliwościami. Powiem ci, że w końcu udało nam się wypracować odpowiednie postawy.
A więc jak my to wiedzieliśmy?? Na pewno nie mozna zrezygnować z fizycznego okazywania uczuć. Dotyk, pieszczoty- jak najbardziej. Wszystko dobre gdy wiąze się z czułością. Gdy zaczyna wkraczać pożądanie trzeba przystopować. Wierz mi- łatwo to rozpoznać, choć granica jest bardzo cienka. Przeanalizuj te sytuacje pod kątem czułość i pożądanie.
I jeszcze jedno - według mnie pieszczoty takich partii ciała jak piersi wynikają juz z pożądania.
Twoje sumienie daje ci znać czy robisz dobrze czy źle, wsłuchaj się w nie, nam to pomogło.

Powiedziałabym, że wizyta u specjalisty jest zbędna. Dlaczego? Otóż: jeżeli facet ma wytrysk (nazywamy rzeczy po imieniu - ukłon w stronę Luizy ) pod wpływem delikatnych pieszczot, to biorąc pod uwagę, iż są to jego „początki” z wszelkimi formami seksualności (i zważając na wiek – zakładam, że jeśli ktoś jest ponad 15 lat ministrantem, to ma prawdopodobnie ponad 20 lat) - nie jest to chyba zadziwiające zjawisko.

Nie znam się na całej populacji męskiej, ale moje Kochanie, które też ma 20 kilka lat, miało podobne reakcje. Mój widok i trzymanie się za ręce powodowały wzwód, a do wytrysku też nie potrzeba było wiele. Z czasem, kiedy pierwsze wrażenia minęły, sytuacja się poprawiła. Tak więc jest duża szansa na to, że nie trzeba będzie zasuwać po mieście ze wzwodem.
Kilku facetów z którymi rozmawiałam miało podobne problemy, śmiem zatem przypuszczać, iż nie jest to zjawisko odizolowane i możesz się Zaniepokojony tym akurat nie przejmować.

A co do granic... to łatwo nie jest – wiem z autopsji. Najważniejsze jest chyba ustalenie wspólnego patrzenia na sprawę. Żeby obie strony miały wspólny "pogląd teoretyczny" (często trzeba czasu, żeby go wypracować, a potem – wraz z upływem czasu - któraś ze stron może zacząć inaczej odczuwać np. wcześniej ustalone granice). Tutaj już w kwestii teoretycznego ustalania granic bywają problemy.

A potem przychodzi czas na praktykę, czyli na wprowadzenie tego w życie - gdy wiemy, co druga osoba myśli, to wiemy, kiedy i co bez urażenia jej uczuć możemy powiedzieć (czyli np. "nie").
Szczerość najważniejsza, no i wtedy, jak Wam na sobie zależy, to jakoś będzie. Upadki mamy wpisane w naturę – tacy jesteśmy niedoskonali

Widzisz, panie chester, nawoływanie do tego, by nie szukać pomocy u spowiednika bo nie ma on doświadczenia w pewnych sprawach, jest WIELKIM BŁĘDEM i to nie tylko związanym z WIARĄ i naszą religią ale może PRZEDE WSZYSTKIM BŁĘDEM LOGICZNYM.

To jakby napisać, że złodziej albo morderca nie ma co szukać u księdza, bo przecież ksiądz nie ma pojęcia o cinkciarstwie albo o zabijaniu. Na tej zasadzie można całkowicie wyłączyć księży z sakramentu pojednania i w ogóle z życia.

To, że jako pedagog prowadzę terapię ludzi agresywnych, będąc sam zawsze łagodnym jak baranek, nie oznacza, że jestem gorszym specem od furiata.

No, ale zapomniałem: jesteś przecież założycielem tematu, cieszącego się niezwykłą popularnością, na mój temat (to Twoja najlepsza wizytówka) i w zasadzie: z kim ja gadam ???

Funeral, ksiądz jest "specjalistą" w dziedzinie udzielania rozgrzeszenia: ma wysłuchać penitenta, nałożyć pokutę i "odpukać" - dlatego z sakramentu pojednania nikt go raczej wykluczać nie będzie. Ale żeby on miał być "specjalistą" w sprawach seksu? Jak czytałam w poście rozpoczynającym te dyskusję, jeden ksiądz "specjalista" wpędził już autora wypowiedzi w kompleksy na tle ludzkiej płciowości i dość skutecznie go spaczył, z ten sposób, że postrzega on seksualność jako coś wstydliwego i "brudnego". A swoją drogą - wolałabym, żeby np. porad dotyczących udanego małżeństwa udzielała mi osoba, której taki związek udało się stworzyc - przynajmniej wiedziałaby, o czym mówi... Podobnie jest także z terapeutami, pracującymi z osobami uzależnionymi - alkoholikami czy narkomanami - najlepsi są ci, którzy sami najpierw zerwali z nałogiem, a teraz pomagają innym i robią to skutecznie, bo najplepiej wiedzą, przez co przechodzą ci ludzie. Dlatego uważam, że ksiądz jest (a przynajmniej powinien być) "fachowcem" w dziedzinie szafowania sakramentami czy też głoszenia Ewangelii, a nie udzielania szczegółowych porad seksualnych.