Gdzieś czytałem, że wiara nie ma sensu w Zbawieniu. Jeśli ktoś się urodził w państwie, gdzie panuje inna religia, od tej, która jest tą prawdziwą, to będąc posłusznym jej prawom, wierzeniom dostąpi się zbawienia. Jeszcze lepiej natomiast byłoby gdyby ta osoba przeszła na tę prawdziwą. Może tak zagmatwanie napisałem, ale myślę, że zrozumiale

A jesli nie jest posłuszny, bo uważa, że panująca w jego kraju religia jest głupia? Przykładowo nie ma pojęcia dlaczego akurat pies ma być nieczysty.

Tego nie wiem, napisałem to co pamiętam.

Myślę że dużą rolę odgrywa tu wierność religii o której jesteśmy przekonani że jest dobra i że jest to droga do Boga oraz w której zostaliśmy wychowani.

To zmienia religię.
Tak jak Jezus i uczniowie.

Wymagania danej religii są dosc szczegółowe a pomiedzy religiami występuą zarówno wymagania wspólne jak i przeciwstawne. W jednej religii nie wolno jeśc wieprzowiny, w innej nie wolno jeść mięsa w piątek, w jednych jest spowiedź, w innych nie ma, a i sposoby tej spowiedzi są różne. Przykłądy można mnożyc prawie w nieskończonosć, jest tego tak dużo.
Przy takim jak wyzej postawieniu sprawy przestrzeganie tych wymagań byłoby tylko formalnością, bez głębszego sensu merytorycznego, miałoby charakter jakiegos ćwiczenia duchowego.

Dla mnie oczywistym jest, że wszystko zależy od naszych uczynków - a nie deklaracji, które imię Boga wielbimy.

To po co jest cały system religijny: nakazy, zakazy, obowiązki, struktury, sakramenty itd.?

A bo ja wiem? Wynika z wewnętrznej potrzeby hierarchizacji i instytucjonalizacji?

Czy więc można byłoby ustanowic bardziej luźne zasady wiary i ograniczyć władzę duchownych (mam na mysli wyznanie u nas dominujące)?

Raczej tak - wszak nie o konkretną formę religii tutaj chodzi.