Atimeres !



Na pewno , chyba że katolicyzm wiarą nie jest [ niektórzy twierdzą że to wiedza , w przeciwieństwie do nauki będącej wiarą ].



Stosować inne niż wierzący procedury pracy umysłu .



Jeśli ktoś został by niemowlęciem porzuconym na bezludnej wyspie wychowanym przez np. misie koala , być może był by zmuszony wiarę wzbudzać .

W każdym ludzkim społeczeństwie jesteśmy molestowani od dziecka różnorakimi nie uzasdnionymi [ max. obiektywnie ] twierdzeniami , lub nawet ewidentnymi sprzecznościami [ czyli wiarą ], zazwyczaj w celu manipulowania nami .
Możemy się przed tą manipulacją bronić , lub nie .

Zgadzam się że wybór : czy jej ulec , czy nie [ po odkryciu braku uzasadnienia danego twierdzenia/wiary ] jest naszym osobistym wolincjonalnym wyborem .
Uleganie/wiara bywa więc niejako wzbudzana , na skutek nieumiejętności radzenia sobie ze swoimi emocjami/instynktami [ które religia zazwyczaj usiłuje zaspokajać , przynajmniej pozornie ] .

Urojone zagrożenie wynika z lęku, a nie ze strachu. Pojawią się inne objawy, co innego będzie katalizatorem niż w przypadku strachu.

Obydwaj wrzucacie do jednego worka takie sytuacje jak więzień w Auschwitz i i człowieka z objawami socjofobii. Pierwszy odczuwa strach, drugi lęk. W rzeczywistości są dwa inne worki, tylko wy nie znacie definicji strachu i tworzycie własną .


To iluzja. Każdy ma taki sam mózg i nie jest w stanie kierować wajchą tak, aby nie ulegać wierze. Co więcej, pewność odnośnie słuszności swojej wiary bywa tak silna, że np. Ty nie dopuszczasz do siebie możliwości, że dogmaty Twojej wiary dotyczące języka polskiego są chwiejne. Nie jesteś w stanie podać Twoich przekonań pod wątpliwość.
To tylko dowodzi, że stosujesz te same procedury co niektórzy wierzący, lecz nie względem religii, lecz języka.


Nie możemy. To "molestowanie w dzieciństwie" tworzy wiele nieodwracalnych "szkód" w życiu dorosłym.
Nie można wymazać przeszłości. Ci którzy chcą się od niej radykalnie odciąć, często wpadają w inną pułapkę: manipulują sobą sami. Zaczynają negować wszystko jak leci, miesza im się to, co było w czymś dobre, a co złe, więc dla higieny umysłu zaczynają traktować wszystko co jest związane z tym czymś, jako złe. Innymi słowy: łatwo popaść w fanatyzm.


Znowu mieszasz. Po odkryciu braku uzasadnienia twierdzenia/wiary, ktoś przestaje wierzyć/odrzuca twierdzenie automatycznie. Ten proces dzieje się stopniowo, twierdzenie/wiara z dnia na dzień stają się coraz mniej przekonujące, aż w końcu dochodzi do momentu, kiedy "odkrywa" się, że coś nie ma podstaw. Wolitywny wybór został podjęty duuuużo wcześniej i sam zainteresowany nie zawsze wie, skąd się wziął i czy na pewno nie został podjęty pod wpływem emocji.


Uleganie/wiara bywa wzbudzana na wskutek wielu czynników, ten który wymieniłeś jest jednym z wielu, wcale nie najpopularniejszym.
Przy czym ateizm również często wynika z nieumiejętności radzenia sobie z emocjami/instynktami. Nieraz i nie dwa ateiści próbują radzić sobie z emocjami za pomocą agresywnego antyteizmu.

Czyli czego?



No właśnie. Więc rozum również, w pewnym sensie, potrzebuje tajemnicy. Nic dziwnego, że trudno o rozumność wówczas, gdy przyjmuje się, że wszystko jest już w zasadzie wyjaśnione



A dlaczego to jest schizofrenia?

[quotr]Ach! A istnieje człowiek pozbawiony słabości?[/quote]

Tej słabości - tak.

Struktury materialnej. Przy czym zastrzeżenie: idę tutaj za roboczą hipotezą kognitywistów. Moje przekonanie może okazać się fałszywe.


Nie rozumiem, jak dochodzisz do takich wniosków. W drugim zdaniu chodzi Ci o hipotetyczny stan, w którym naukowcy rozpracowali już wszystko, co było do rozpracowania w tym Wszechświecie (rzeczywiście: ich sytuacja wtedy nie będzie wesoła). W trzecim zaś przeskakujesz do szablonu myślenia kinderateisty. Według Ciebie "wszyscy artyści to prostytutki"?


Z braku lepszego określenia pod ręką. Żeby w ogóle potraktować Wszechświat jako szaradę do rozwiązania, trzeba zawiesić wiarę w to, że jest on - a, właśnie! Wyjaśniony do końca Bogiem.

Ty, rzecz jasna, nie wchodzisz w takie skrajności?


Kto?

Czyli czego?



Sytuacja, gdy faktycznie nie ma tajemnicy, może nie jest wesoła - ale znacznie mniej wesoła jest sytuacja, kiedy irracjonalnie wierzy się, że nie ma tajemnicy.



Co to znaczy "wyjaśniony do końca Bogiem"?



Np. ja

Zimnej gąbki do chłodzenia zmysłów. A czym jest mózg dla Johnny'ego?


Zasadniczo, tajemnicą jest również istnienie ostatniego stada mamutów na Syberii. Syberia to pustkowie, jakieś niedobitki mogły się uchować.

Po prostu do tajemnic trzeba podchodzić z pewną tolerancją minimum, żeby nie utonąć w kryptydach. W najlepszym razie (w najgorszym, w spiskach NWO).


To znaczy, na przykład: dzieje się tak a tak, bo jest w tym zamysł Boży, którego nie możemy przeniknąć, ponieważ jest on Boży.

Jak długo potrwa jeszcze to sondowanie?


I ile Ci trzeba zapłacić, żebyś poradził?

Chwila, odpowiedziałeś już na moje pytania odnośnie nadawania sensu i śmierci?



I wg ciebie to jest wyjaśnienie? To tak samo, jak z tą "strukturą materialną"..



Jakie sondowanie?



Nic, a w czym mam poradzić?

Nie wiem co Ci odpowiedzieć, bo ja w tym nie widzę problemu. Zwyczajnie. Mam czas do przeżycia i na ten czas muszę znaleźć sobie jakiś sens. I tylko na ten czas. A potem już mnie nie będzie, więc o czym w ogóle rozmawiać?

Argumentacja poniekąd epikurejska.


Po pierwsze, mówiłem już chyba dwa razy, że moja istota szara kiepsko obrabia problemy filozoficzne.

Po drugie, o Bogu wiemy mniej więcej tyle samo, co o mózgu. Przy czym mózg jest strukturą skończoną, więc proporcjonalnie wiemy o nim więcej niż o Bogu.


Po co ja w ogóle z Tobą rozmawiam?


Jak godzisz ze sobą rozum i sacrum?

W sumie nie wiem, czy drążyć ten temat, bo znowu mnie oskarżysz, że chcę cię skrzywdzić..



Ale z używaniem pojęć filozoficznych typu "struktura materialna" nie ma problemu?



Godzić trzeba coś, co pozostaje ze sobą w konflikcie. Dla mnie tego konfliktu nie ma. Więc - w ogóle nie godzę.

Bo ja biedny człowiek jestem.


Ale nie z wnioskowaniem z nich, i to jeszcze dalekosiężnym, przewidującym kilka ruchów adwersarza naprzód.


Zatem wierzysz w Boga filozofów...? A ja mam problem poniekąd podobny jak equuleuus - rrromantyzm się nazywa.

No to poczekaj, aż się trochę ogarniesz. To samo zresztą dotyczy np. lektury Biblii czy Katechizmu.



Przeceniasz moje możliwości



Nie, aczkolwiek uważam, że zagadnienie "Boga filozofów" zasadniczo zmierza we właściwym kierunku. Można z grubsza powiedzieć, że chrześcijaństwo to taki Bóg filozofów + objawienie Jezusa Chrystusa.

Wyciąganie się za włosy z bagna. Ech, ta Twoja "filozofia" zmuszania do myślenia... przypomina mi się pewien anegdotyczny żydowski oficer, który twierdził, że skoro jemu starczają dwie godziny snu, to podlegającym mu rekrutom mogą wystarczyć również. : P


Też bym tak ściemniał bliźniemu swemu. : P


No to się zgadzamy.

Księga Mądrości czyni potężny wyrzut tym, którzy nie potrafili, będąc poganami, uruchomić swojego rozumu, by dojść do prawdziwego Sacrum:

"Głupi z natury są wszyscy ludzie,
którzy nie poznali Boga;
z dóbr widzialnych nie zdołali poznać tego, który jest,
Patrząc na dzieła, nie poznali Twórcy,
lecz ogień, wiatr, powietrze chyże,
gwiazdy dokoła,
rwąca wodę
lub światła niebieskie uznali za bóstwa, które rządza światem.
Jeśli urzeczeni pięknem, wzięli je za bóstwa,
winni byli ponać, o ile wspanialszy jest ich Władca,
stworzył je bowiem Twórca piękności;
a jeśli ich moc i działanie wprawiły ich w podziw -
winni byli z nich poznać, o ile jest potężniejszy ten, który je uczynił.
Bo z wielkoścvi i piękna stworzeń
poznaje się przez podobieństwo ich sprawcę (Mądr 13,1-5).

No i co, czy już wiesz, jaki użytek można zrobić z rozumu i filozofii?

Czy już w tej rozmowie ustaliliście o czym rozmawiacie?

O wierze jako systemie religijnym? (Credo)
czy
O wierze jako postawie religijnej? (Fides)

Dosłownie wiara jest to akt łączący człowieka z Bogiem lub takaż cnota nadprzyrodzona.
Jeżeli ktoś pod słowem wiara rozumie zestaw prawd wiary (czyli wyznanie) lub zestaw prawd wiary i zasad moralności, albo nadto praktyk kultowych (czyli relligię) wtedy musi dokładnie to określić.