I taką właśnie treść niósł ten komunikat. Paradoks? Nie da się inaczej.



A czym jest węzeł danych?



Można jaśniej?

Które słowo miałeś zadane genetycznie?



Nie ma żadnej treści, która nie wynikałaby z wpasowania w siatkę skojarzeń.



I co to niby miałoby znaczyć, że "skojarzenie jest złudzeniem"?



Może.



Nie.

Tak, to prawda. Zawsze na pytanie psychologa, co się widzi na kartce, można odpowiedzieć: kleks do testu Rorschacha. Ale - to będzie odpowiedź udzielona w metajęzyku, nie w języku.


Zawiera inną informację i jest odmiennie traktowany przez algorytmy pracujące na grafie.


Będzie kłopot, bo dla mnie to jest zupełnie jasne i przejrzyste. Po kolei, co mam rozjaśnić?


(facepalm) Treść, nie słowo.

Wyobrażam to sobie tak: pojęcia (treści) są wrodzone, przynajmniej w podstawowym ich zestawie (nie wykluczam wykształcania się nowych treści w trakcie życia), nad nimi zaś nadbudowują się grafy języków (polski, angielski, łaciński, japoński, ...), siatki skojarzeń służące do przeszukiwania "bazy danych" treści i komunikowania ich, wedle schematu, który Ci byłem zapodałem, w celu odtworzenia fragmentu własnej siatki skojarzeń u odbiorcy...

...ale to też jest idea sformułowana na gorąco. Może zawierać luki i błędy.


Kto tak twierdzi?


Znaczy to, że zamiast odczytać treść z węzła, który jej nie ma podpiętej, odczytasz treść z węzła sąsiedniego, ewentualnie z komentarzem: "mniej więcej".

Przepraszam, że się wtrącę, ale Stanisław Lem w jednym ze swoich opowiadań w "Dziennikach Gwiazdowych" - o skrzyniach (zamiast słoików) profesora Corcorana - opisał to bardzo przekonująco...

Osobiście zawsze wolałem opowiadanie o doktorze Diagorasie. Wcale sympatyczny łajdak, któremu jego własne twory odpłaciły w końcu podobnym łajdactwem.

W jakim znowu metajęzyku? Czy odpowiedź "kleks do testu Rorschacha" jest pozbawiona treści?



I co w związku z tym?



Może po prostu powiedz, co chciałeś przez to powiedzieć..



Ok, i co z tego miałoby wynikać dla tej dyskusji?



Ja. A ty tak nie uważasz?



I co w tym jest "złudzeniem"?

W języku orzekającym o innym języku.


Nie, ale nie stanowi odpowiedzi na pytanie. Jest to wybieg.


Johnny... może ja z kolei zaproponuję Ci, żebyś przysiadł fałdów nad informatyką? Algorytmy plus struktury danych. Ilekroć próbuję się wczytać w teksty filozoficzne, dostrzegam w nich pomieszanie z poplątaniem tych dwóch pojęć; w dodatku struktury danych występują w nich w ilościach śladowych. Chyba u Kanta było z tym najlepiej.


Dokładnie to, co powiedziałem. Kiedy do Ciebie dotrze, że filozofia NIE wyczerpuje ludzkich możliwości opisu świata?


Jeżeli nie wynika nic, to może powinniśmy skończyć?


Ja PRZYPUSZCZAM. Ale sądziłem, że powołasz się na jakieś profesorskie głowy.


To, że zamiast do Kolenicy trafiasz do Warszawy.

Czegoś takiego tam nie ma.



Oczywiście że stanowi, na dodatek w pełni poprawną.



A po co? Mówisz o czymś "innym". Świetnie. Ale my rozważamy kwestię, w której nie ma czegoś innego, tylko nie ma nic.



Nie interesuje mnie opis świata, tylko to, co chciałeś mi przekazać.



Nie powiedziałem, że nie wynika nic, pytam, co wynika.



Czyli przypuszczasz to samo, co ja? To skąd twoje problemy?



Patrz pkt 3.

Oczywiście, że jest. I dopóki tego nie przetrawisz, nie będziemy mogli ruszyć dalej.


I ja to bardzo precyzjnie opisuję. Nie moja wina, że Ty jesteś humanista, a ja - techniczny.


: ))) Ale ja Ci chciałem przekazać właśnie opis wycinka świata. Twojej własnej, prywatnej mózgownicy, Johnny.


Jak to leciało... proste odpowiedzi zniechęcają do myślenia?


Gdybym przypuszczał to samo co Ty, no to byśmy się rozumieli, nie? Co prawda trudno w Internecie machać rękami, ale mimo wszystko...

Mam co prawda hipotezę na temat tej rozmowy. Ty mnie chcesz gdzieś zaprowadzić, a ja Ci oferuję barter informacji i wiedzy. Doczekam się wreszcie jakiegoś rewanżu? Jesteś mi już winien całkiem sporo. Prawniku.


Ale Kolenicy własnie NIE MA. Na mapie. Możesz próbowac ją zlokalizowac na podstawie opisu planu marszałka Sławskiego i wtedy wyjdzie ci jakieś miasto w centrum Polski. Najbliższe skojarzenie: Warszawa. I tym sposobem zamiast do świata "Innych Pieśni" trafiasz w "Lód".

Jednak się zgadza. Wartość logiczna NONE, brak informacji o zdaniu. Przykładów, niestety, witryna nie zawiera. No ale Ty twierdzisz, że to coś innego niż nieistnienie w głębszym sensie. Ja się generalnie mogę z tym zgodzić, bo logika i ontologia stanowią rozdzielne dziedziny rozważań. Pytanie jednak, czy te dwa pojęcia da się ze sobą spiąć bijektywnie, czy taka operacja będzie miała sens i czy wypłyną z niej jakieś konstruktywne wnioski.

Nie jest. Jest tylko siatka skojarzeń innego rodzaju.



No to pokaż, jak to opisałeś. Pamiętaj, że jeżeli nie potrafisz czegoś wyjaśnić, to znaczy, że sam tego nie rozumiesz



Mnie nie interesuje to, jak wygląda moja mózgownica. Nie teraz, w każdym razie.



Jak mi wykażesz, że to ma związek z dyskusją..



No więc właśnie chcę zrozumieć, dlaczego się nie rozumiemy.



A ja mam taką hipotezę, że sam sobie nie zdajesz sprawy, iż się ze mną zgadzasz - a jeszcze bardziej nie chcesz tego przyznać..



Za co? I w jakiej postaci?



Z tego co znalazłem, to jest taka miejscowość w Chorwacji



I chcesz powiedzieć, że to jest złudne skojarzenie?

Ale chyba nie tu tkwi istota rzeczy? Przypomnę: czym się różni treść od wpięcia w siatkę skojarzeń? Treść to właśnie wpięcie w siatkę skojarzeń.



A może to jest istnienie w głębszym sensie? Albo i to i to jednocześnie?

Pas.

Ziew. Mam jeszcze pytanie do publiczności (ktoś zdaje się, mimo wszystko, tę dyskusję śledził). Interesuje mnie mianowicie, czy faktycznie te moje teksty o grafach, siatkach i neuronalnych korelatach stanowią nieprzejrzysty bełkot, czy jednak ktoś załapał, o co biega. A jesli nikt nic, to co konkretnie jest niezrozumiałe i co należy wytłumaczyć. Mój adwersarz niestety nie był łaskaw mi naświetlić tej kwestii, ale może odezwie się ktoś inny.

Proponuję, żebyś najpierw podał przykład jakiejś genetycznie zakodowanej treści. Zwykle najlepiej jest coś wyjaśniać poprzez przykłady. Następnie pokażesz, w jaki sposób na tę treść nabudowują się "grafy języków". W końcu zaś wyjaśnisz, jak to się ma do naszej dyskusji.

Albo piszę rzeczy mądre, albo głupie, albo takie sobie.

Jeżeli piszę rzeczy mądre, to nie widzę powodu, żeby to dalej robić za bezdurno.
Jeżeli piszę rzeczy głupie, to rozmowa staje się bezprzedmiotowa.
Jeżeli piszę rzeczy takie sobie, to... mam dwa-trzy lepsze pomysły, którymi mogę zająć sobie czas.

Dlatego pas. Johnny gra teraz kontrakt o moją duszę. Uprzedzam, że kontraktu tego nie ugra.

Nie to nie