Nareszcie mam trochę więcej czasu. No to chronologicznie:

Kiepskie pocieszenie. Mój własny los byłby dla mnie znacznie ważniejszy niż los pozostałych kopii.

Generowanie światów wygląda zupełnie inaczej i nie jest aż tak częste. Wynika z wzajemnych oddziaływań obiektów. Jeżeli jakiś obiekt nie oddziałuje w odpowiedni sposób z otoczeniem (nie powstają kwantowe stany splątane tego obiektu z innymi obiektami), to taki obiekt nowych światów nie generuje.

Celem nauki jest zdobycie jak największej wiedzy na temat rzeczywistości.

Czy ty naprawdę myślisz, że fundamentalne cechy rzeczywistości w jakikolwiek sposób zależą od tego, co my o nich myślimy? W jaki sposób coś, co samo jest właśnie interpetacją rzeczywistości (i dlatego jest nazywane Interpretacją Everetta) może czynić ją "transcendentalną wobec wszelkich naszych prób jej zinterpretowania"? Przecież to sprzeczność.

To zależy od tego, co chcemy policzyć. Jeżeli chcemy liczyć samo (i to samo) liczenie, to masz rację
Wykluczone. Twoje poczęcie jest wspólne dla wszystkich twoich kopii. Pierwsze rozgałęzienia nastąpiły tuż po nim.

Ten błędny pogląd utrzymywał się dość długo wśród fizyków, ale na szczęście został już obalony doświadczalnie:
http://tygodnik.onet.pl/cywilizacja/kocia-blaszka/ymwlg

Redukcja jest sztucznym i niepotrzebnym ludzkim wymysłem. Według Interpretacji Everetta po prostu jej nie ma

Podział wszechświata istotnie jest powodowany przez "alternatywę makroskopową", czyli przez pojawienie się makroskopowego splątania kwantowego. O pojawieniu się takiego splątania decydują natomiast zwykłe oddziaływania, opisywane przez odpowiedni hamiltonian (niezależny od interpretacji, zależny tylko od układu fizycznego i podstawowych praw fizyki). Tak więc Intepretacja Everetta jest wewnętrznie spójna i kompletna. Nie wymaga innych interpretacji.

Jak to nie ma redukcji, kiedy widać że cały świat jest zredukowany.
Według Everetta tam gdzie normalnie jest redukcja, musi następować podział wszechświata.
Piszesz że " wszechświata istotnie jest powodowany przez "alternatywę makroskopową"" - a co to znaczy, kiedy oddziąływanie jest makroskopowe? Wymaga innych interpretacji, aby to stwierdzić.
A bez wielu światów - równie dobrze możemy powiedzieć: redukcja jest powodowana laternatywą makroskopową, ale nie wiadomo w jaki sposób.

Wszystko zależy od tego, czy próbujemy w jakikolwiek sposób doświadczalnie ustalić, przez którą szczelinę przeszedł foton.

Jeżeli nie, to obserwujemy foton w kwantowej superpozycji dwóch stanów: stanu, w którym przeleciał przez pierwszą szczelinę oraz stanu, w którym przeleciał przez drugą szczelinę. Obserwujemy tą superpozycję w taki sposób, że samemu się z nią nie splątujemy. Nie powstaje makroskopowy stan splątany (makroskopowość jest tu rozumiana jako makroskopowa (czyli bardzo duża) ilość cząstek, a nie makroskopowe rozmiary układu), czyli w ogóle nie ma rozgałęzienia światów. Ewentualnie można powiedzieć, że jest tylko mikroskopowe rozgałęzienie samego fotonu, które nie propaguje się dalej na inne obiekty (aż do obiektów makroskopowych), ponieważ nie ma oddziaływań które by taką propagację umożliwiały.

Jeżeli natomiast sprawdzamy doświadczalnie, przez którą szczelinę przeszedł foton (np ustawiamy detektor za jedną ze szczelin), to wtedy detektor oddziaływuje z fotonem i splątuje się z nim. Uzyskujemy splątanie makroskopowe, które rozprzestrzenia się dalej - ogarnia nas, gdy obserwujemy detektor itd.

Sugerujesz, że jeden z dwóch światów wewnątrz pojemnika jest bardziej związany ze światem na zewnątrz niż ten drugi. To nieprawda. Nie ma takiej asymetrii

To w takim razie jak jest:, dla mnie w jednym wszechświecie w pudełku sa dwa wszechświaty?

Nie jesteś w żaden sposób uprzywilejowany względem pozostałych kopii. Każda z kopii ma takie samo prawo do waszej wspólnej historii (do tej części waszej historii, która jest dla was wspólna). Teoria "świata stworzonego wczoraj" jest zbędna.

Widać tylko to, że tracimy kontakt z częścią funkcji falowej danego obiektu. Mylisz redukcję (koniec istnienia danego bytu - w tym przypadku części funkcji falowej) z utratą kontaktu z tym bytem. Z tego, że tracimy z czymś kontakt wcale nie wynika, że to coś przestaje istnieć. Ze współczesnej kosmologii wynika, że za miliardy lat (w wyniku przyspieszającej ekspansji przestrzeni we wszechświecie) całkowicie stracimy kontakt z odległymi grupami i gromadami galaktyk. Nikt rozsądny nie twierdzi jednak, że te galaktyki przestaną istnieć.

Nie wymaga. Oddziaływania splątujące ze sobą cząstki mogą doprowadzić do wzajemnego splątania makroskopowej (bardzo dużej) liczby cząstek np. wszystkich cząstek tworzących twoje ciało. Wtedy możemy mówić o splątaniu makroskopowym. Oczywiście nie ma ostrej granicy pomiędzy splątaniem makroskopowym, a mikroskopowym. Niektóre splątania obejmują coraz więcej cząstek i stopniowo stają się makroskopowe.

Wynika z zakazu klonowania.
Normalne informacje mogą być klonowane, co jest zmorą takich organizacji jak RIAA. Mając na przykład plik mp3 możemy wykonać jego kopię. Natomiast informacja kwantowa nie może być kopiowana. Weźmy teleportację kwantową, gdzie oryginał _musi_ być zniszczony. Czyli zupełnie inna teleportacja niż u Lema, być może pozwalająca na teleportację świadomości, tylko że ilość informacji, którą trzeba by przesłać teleportując człowieka jest absurdalnie wielka.
Skąd zakaz klonowania i czy nie można by go obejść? Nie, związany jest z nieoznaczonością. Mając foton w jakimś stanie i go klonując moglibyśmy zmierzyć położenie jednej kopii i prędkość drugiej kopii, czyli jednocześnie mieć te dwie wartości co jest niemożliwe.
A co z wieloma wszechświatami? Może nie obowiązuje już klątwa nieoznaczoności, bo wszechświaty te nie kontaktują się ze sobą i mając wyniki w jednym położenie a w drugim prędkość cząstki i tak żaden badacz nie stwierdzi ich obydwu?
Nie, takie informacje nie mogą istnieć naraz.
Aby wytłumaczyć, wyobraźmy sobie nagranie dźwięku w pliku. Teraz to nagranie przekształćmy tak, aby mieć wykres częstotliwość-czas. Na przykład przedstawiona mowa to będą prążki.
Teraz wybierzmy dokładność. Widać że jeli dokładność jednego się zwiększa to musi dokładność drugiego się zmniejszyć. Na przykład rozdzielczość czasu to 0.1 s, rozdzielczość (nie wiem czy dokładnie) to gdzieś 10 herców. Zwiększamy rozdzielczość czasu do 0.01 s, niestety rozdzielczość częstotliwości spadnie do 100 herców.
Nie można mieć jednocześnie 0.001 s i jednego herca. Jest to prawo matematyczne, które działa niezależnie ile mamy wszechświatów. Tak samo, dla uproszczenia: możemy rozwiązać sto równań ze stoma niewiadomymi, ale nie 3 równania z 1000 niewiadomymi.
Stan kwantowy nie może być klonowany, więc nie mogą powstać dwa wszechświaty.

Jak twierdzisz że nie jestem uprzywilejowany, to patrzysz behawiorystycznie pomijając że świadomość jest subiektywna.
Weźmy przykład: mamy Sąd Ostateczny i 100 miliardów kopii Ciebie. Proszę nie mówić że każda kopia sądzona jest indywidualnie, bo tak jest ale nie ma to nic do rzeczy. Nie wiesz, czy Twoje życie wystarczy aby pójść do Nieba, bo wiele kopii jest gorszych ale i lepszych od Ciebie. Ogłoszony jest wynik: 50 miliardów kopii idzie do nieba a 50 miliardów do piekła. Jeszcze nie wiesz gdzie Ty pójdziesz. Czy wtedy nie masz nadziei, nie modlisz się aby pójść do nieba? Przecież skoro nie ma żadnego uprzywilejowania to jest kompletnie bez znaczenia. A jednak nie obchodzą Cię inne kopie ale akurat ta jedna jedyna.

Wtedy wystarczy jakiekolwiek inne oddziaływanie pomiędzy nami a detektorem, które będzie w stanie nas z tym detektorem splątać. W przypadku dwóch obiektów makroskopowych (w tym przypadku nas i detektora) liczba wszystkich oddziaływań pomiędzy gigantyczną liczbą cząstek wchodzących w skład detektora i nas jest tak olbrzymia, że w praktyce mamy pewność, że co najmniej jedno oddziaływanie umożliwi przeniesienie splątania na nas. To m in. dlatego w przypadku "kociej blaszki" konieczne było obniżenie jej temperatury prawie do zera absolutnego:
http://tygodnik.onet.pl/cywilizacja/kocia-blaszka/ymwlg
W ten sposób nie tylko wprowadzono blaszkę w superpozycję dwóch niskoenergetycznych stanów kwantowych, ale przy okazji wyeliminowano oddziaływania, które normalnie doprowadziłyby do splątania tej blaszki z otoczeniem (w tym z samymi eksperymentatorami).

Można tak powiedzieć, choć ja osobiście wolę używać słowa wszechświat w odniesieniu do całego wieloświata, a pojedyncze (makroskopowe) rozgałęzienie nazywać po prostu światem.

Tu zgadzam się, normalnie gdy nie mamy schłodzenia do prawie zera absolutnego jest oddziaływanie które nie trzeba świadomie widzieć. ALE takie oddziaływanie może pochodzić z przeszłości, zanim pudełko się zamknie.
Więc w pudełku z kotem nie ma dwóch światów, ale zawsze jest kot martwy lub żywy. To znaczy prawie zawsze, bo dopuszczam, aby splątanie bło przez bardoz krótki czas, nawet nie miliardowe części sekundy ale rzedu czasu Plancka, albo bło długo ale z astronomicznie małym prawdopodobieństwem, tak małym jak np. to że entropia się cofnie gdy gaz sam zgromadzi się w jednej częsci pudełka.

Tylko że światy nie są swoimi klonami, bo różnią się między sobą.

Mam nadzieję i modlę się aby pójść do nieba. Obchodzi mnie przede wszystkim ta kopia, którą jestem. Nie bardzo widzę na czym polega tu problem i czy jest tu jakaś różnica zdań między nami.

Kot Schrodingera jest "uzyskiwany" w taki sposób, żeby nie było takiego "oddziaływania z przeszłości" - do odpowiedniego rozgałęzienia musi dojść dopiero po zamknięciu pudełka. Według oryginalnego pomysłu Schrodingera kot po zamknięciu pudełka jest początkowo tylko żywy. W pudełku jest jednak trucizna, której uwolnienie zależy od rozpadu promieniotwórczego pojedynczego jądra atomowego. Po tzw. czasie połowicznego rozpadu jądro znajduje się w (symetrycznej) superpozycji dwóch stanów kwantowych - jądra "rozpadniętego" i jądra "nierozpadniętego". Odpowiednia aparatura z trucizną ulega splątaniu z tą superpozycją, a potem splątanie w naturalny sposób obejmuje także kota:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Kot_Schr%C3%B6dingera
Nie ma tu żadnego "oddziaływania z przeszłości", które decydowałoby o rozpadzie tego jądra atomowego.

PS. Udało się - jestem na bieżąco. Nie ma już zaległych postów czekających na moją odpowiedź

Tyle źe podobno mają tę samą historię. W jedymn świecie cżątka była w ustalonym stanie. Świat się podzielił, śwaity się różnią - w jednym mierzymy położenie a w drugim prędkość.


Czyli teraz nagle zrobiłeś myśłowy przeskok i dla Ciebie ta kopia jest wyjątkowa. Dlaczego akurat ta a nie inna? Nie ma tu symetrii? Jesteś pewnym JA przed podziału, dzielisz się i jesteś potem akurat tą kopią a nie inną - widzisz sprzeczność. Po podziale stajesz się konkretną kopią, a ta druga jest zupełnie nowym człowiekiem, który dopiero powstał i ma tylko fałszywą pamięć. Zobacz Lema - czy kopia kóra powstanie po mojej śmierci jest mną tylko dlatego że mnie już nie ma?


Ale jest. Według Ciebie, gdy pudełko jest nieszczelne i wyjdzie jeden foton to nastąpi podział całego świata. A tymczasem pudełko jest nieszczelne - nieszczelne jest od strony przeszłości - bo kot tam nie został stworzony tylko włożony, przed zamknięciem oddziąływał z otoczeniem. Widzisz różnicę między kotem a "kocią blaszką"? Gdy chodzi o blaszkę - musieliśmy ją wprawić w ten stan, schłodzić do temperatury bardzo bliskiej zera absolutnego a tu ma się splątanie robić samo?
To tak jakby mieć kolasyczny gaz i próbować cofnąć entropię - mamy kilkanaście atomów, sobraliśmy prędkości, aby po pewnym czasie atomy zgormadziły sie w jednej połowie pudła. Udąło się! A teraz weźmy gaz i zamknijmy go - nie uda się, chyba że:
- będziemy bardzio długo czekać
- będziemy mieć bardzo dużo szczęścia
Ale nie ma co liczyć że gaz ma taką naturę że będzie występował przeciw entropii.
Tak samo gdy zamkniemy kota absolutnie szczelnie. To nie będziemy wiedzieć co jest w środku ale w śrosku będzie albo żywy albo martwy.

Skoro świat dzieli się na różne światy, to podział ten nie jest klonowaniem, a zatem twój argument (napisany w poście Pn gru 16, 2013 10:59 - podział jest niemożliwy z powodu zakazu klonowania) jest błędny.

Nie bardzo wiem, o co Ci chodzi. Czy mógłbyś sprecyzować, jaki układ fizyczny i jaki pomiar masz na myśli? W szczególności - czy rozgałęzienie światów, które masz na myśli jest konsekwencją pomiaru, czy też konsekwencją dokonania wyboru mierzonej wielkości fizycznej (położenia lub prędkości)?


Obiektywnie żadna kopia nie jest wyjątkowa. Ale subiektywnie, z punktu widzenia każdej pojedynczej kopii, kopia ta jest wyjątkowa sama dla siebie (oczywistość). Skoro jestem jedną z kopii, to subiektywnie (z mojego punktu widzenia) również jestem wyjątkowy sam dla siebie.


Nie widzę sprzeczności. Ta druga kopia jest związana ze mną sprzed podziału w takim sam sposób, jak (obecny) ja. Przed podziałem ja i ta druga kopia po prostu byliśmy jednością.

Zauważyłem, że trudno jest nam rozmawiać na ten temat, ponieważ samo słowo "ja" jest tu dwuznaczne. Proponuję więc wprowadzenie bardziej precyzyjnych pojęć:

"ogólny ja" - obejmuje wszystkie kopie.
"szczególny ja" - pojedyncza kopia (wybrana spośród pozostałych w zasadzie w dowolny sposób, ale dla wygody możesz wybierać tę kopię, która pisze czytane przez ciebie posty )

Od tej pory w kluczowych sytuacjach możesz się zwracać per "ogólny ty" do "ogólnego mnie" i per "szczególny ty" do "szczególnego mnie"


Oddziaływanie kota z otoczeniem przed zamknięciem pudełka nie ma tutaj żadnego znaczenia, ponieważ interesujące nas rozgałęzienie nastąpiło później (po szczelnym zamknięciu pudełka).

Już napisałem, w jaki sposób to splątanie powstaje - rozpad jądra atomowego itd. W praktyce odizolowanie pudełka od otoczenia jest znacznie trudniejsze niż wytworzenie stanu splątanego. Ogólnie splątanie znacznie łatwiej jest wytworzyć niż zablokować jego rozprzestrzenianie się dopiero na poziomie makroskopowym.

Nie znam się za bardzo na fizyce kwantowej aby przedstawić doświadczenie, które by obalało Twoje twierdzenia, ale rozumiem że słyszałeś o słynnym doświadczeniu Asoecta i nierówności Bella?
http://www.polskieradio.pl/23/266/Artyk ... atkujacych


Wyobraźmy sobie teraz że rzucamy monetą. Świat dzieli się na zylion światów, w połowie reszka w połowie orzeł. Teraz w każdym świecie badacz w zależności co wypadło mierzy polaryzację pionową lub poziomą. Czyli jednocześnie zmierzona jest polaryzacja pionowa i pozioma, choć to niemożliwe.



Racja, ale czy nie widzisz sprzeczności z tym, że w tej chwili jesteś jeden a potem jedna kopia będzie wyjątkowa, będzie tym samym Tobą przed podziału a inna kopia zacznie swój żywot z fałszywą pamięcią? Tuta mamy klonowanie świadomości, co jest niewyobrażalne.

To znaczy, przed podziałem jest was dwóch?


I samo się splątało? Podczas gdy kocia blaszka wymagała absolutnego zera? Oddziaływania kwantowe idą w przeszłość. Mamy doświadczenie ze źródłem fotonów, lustrami półprzepuszczalnymi i detektorem . Gdy zadziała detektor na końcu drogi, okaże się że foton od początku wybrał inną drogą.
Jeżeli wierzysz że w pudełku są dwa światy, co nigdy nie będzi udowodnione, bo gdy tylko otworzymy, jeden zniknie, musisz także wierzyć że Twoje odbicie w lustrze robi dziwne miny gdy go widzisz

Nawet doskonałe odizolowanie nic nie da gdy izolacja nie otacza ze wszystkich stron, to znaczy początku i końca doświadczenia, słyszałeś o dekoherencji? Bardzo trudno przez dłuższy czas jest uzyskać splątanie większego układu, a tu maiłby się splątać sam.