Chciałbym sie was zapytać - co tak naprawde znaczy dla was zdanie "Kocham Jezusa Chrystusa". Chodzi mi o Wasze osobiste przemyślenia, doswiadczenia związane z Waszą miłością do Jezusa Chrystusa.

Hmmm...
Jak mają być osobiste przemyślenia... to odpowiem tak nie dokładnie na pytanie

Bo pierwsze co mi przyszło na myśl po przeczytaniu pytania, to było coś, co chyba raczej można podpisać pod słowem "zakochanie" a nie "miłość"... Uwielbiam patrzeć na Przenajświętszy Sakrament - zarówno w czasie Konsekracji a jeszcze bardziej wystawiony w monstrancji. Ostatnio stwierdziłam, że widziałam wiele pięknych rzeczy na świecie, że naprawdę ekstatycznie prawie zachwycam się pięknem gór i nie tylko. A jednak nie ma piękniejszego widoku niż biała Hostia...

A co do miłości już konkretnie - kochać Jezusa to w moim rozumieniu poddać się zupełnie Jego Woli i Jego wyobrażeniu na temat mnie i mojego życia.
To niestety przychodzi mi z wielkim trudem i droga najeżona jest klęskami bardziej niż pudełko szpilek...

przepraszam ale jakby kapłan konsekrował chleb w postaci placka chlebowego (a taki to był chleb w dawnych czasach) to już nie byłoby piekne?
pewnie źle zrozumiałem wypowiedź ale wydaje mi sie żę powinniśmy się koncetrować na Chrystusie pod postacią hostii a nie na 'postacii hostii'
no chyba żę faktycznie uważasz białą hostie za najpiekniejsza rzecz na świecie po prostu dlatego zę Ci sie podoba

co do miłości Chrystusa to cóż możemy zrobić jak dażąć do wypełnainia jego Słowa odnośnie miłości - przykazania miłości.
Pokochać Jezusa jest łatwo ale trwać w czystej miłości, nie niszcząć jej bardzo trudne. codziennie czyni coś co niekoneicznie podoba sie Panu, napewno dziwna to miłość gdy zapewniamy Chrystusa w codziennej modlitwie o miłości i faktycznie to czujemy ale tak często zdarza nam się występować przeciw tej miłości. Szcześlwiie miłość Chrystusa jest wielka i wierze że wybacza nam wszytskim te ciągłe upadki.
I oczywiscie miłująć bliźniego wyrażamy swoją miłość do Boga:)

Moria

Jest to najpiekniejsze ze wszystkich pytan.

On jest uwielbieniem mojego serca, zauroczeniem moich oczu i rokosza mojej duszy. Kocham tylko Jego i w Nim wszystkich i wszystko co stworzyl. Moje cale zycie to Jezus. Mysle, ze moment w ktorym przyjdzie po mnie, moja dusza zemdleje z radosci.

Kiedy laczy sie ze mna w Eucharystji, zapominam o calym swiecie uwielbiajac go do czystego szalenstwa. W tej milosci jestem gotowa na wszystko o co mnie poprosi. Oczywiscie wszystko jest Jego laska i dziekuje Mu za ta milosc

Chcialam jescze dodac, ze zadna kleska nie ma mocy aby odebrac mi ta milosci, wrecz przeciwnie, jeszcze bardziej Go pragne i kocham. Kiedy jestem slaba On jest moja sila.

O Jesus!!!! Ciebie jednego kocham!

a rodziców nie kochasz? że piszesz ze kochasz tylko Jezusa?
ja rozumiem ale nie pisz siostro ze kochasz tylko Jego zać On chcę abyśmy kochali tez swoich bliskich...Jezus nie jest samolubem dzielmy sie miłością ..kochajmy Go najmocniej ale nie tylko Jego zaś będzie dane nam spotkanie w raju...

Kocham tylko Jego i w Nim wszystkie inne dusze.

Ja jestem w Bogu zakochana.

Gdy spotkacie mojego miłego,
czy wiecie, co mu macie powiedzieć?
Że jestem chora z miłości.

„Kto ma przykazania moje i je zachowuje — ten Mnie miłuje”
Dla mnie tylko takie znaczenie jest dopuszczalne - wierność w wypełnianiu praw bożych. Nie potrafię kochać Boga najsilniejszą miłością na jaką mnie stać, bo raz, że nie jestem stanie zbudować takiego uczucia na samej tylko wierze, która nie daje żadnej pewności nawet w kwestii Jego istnienia; dwa - przeznaczanie największych ludzkich sił i energii na Boga, który tego nie potrzebuje z racji swojej doskonałości i nieskończonej mocy, uważam za nierozsądne marnotrastwo; a trzy - nie potrafię pokochac osoby, która byłaby w stanie wtrącić mnie do piekła na wieczne męczarnie.

Powiedzialem Mu to - kazał Ci przekazać, że wysyła mnie jako lekarstwo

Żadne ziemskie lekarstwo nie odniesie tu skutku. To jest prawdziwe konanie z miłości. Chcę wypełniać każde Twoje przykazanie, o mój Jezu. Kocham Cię

Oj jesteś w wielkim błędzie - wszystko da się wyleczyć.

Co tylko dowodzi, że jest to miłość destrukcyjna a więc niewłaściwa.

Hmm, nie mam pomysłu jak to skomentować, ale czuję że jeszcze sporo się musisz nauczyć i zrozumieć.

Uczę się od świętych i Doktorów Kościoła.

Incognito, wiesz co to jest prawdziwe konanie z miłości!?

To zapomnienie o sobie. To unicestwianie się dla Boga.

Gdzieś napisałeś, że postrzegasz Boga przez pryzmat Ducha Św. (nie dosłownie przytaczam te słowa), ale mimo tego myślisz o konaniu z miłości z perspektywy człowieka.

Konanie z miłości do Boga jest bezsprzecznie budujące.

Starajmy się budować swój dom w wieczności, nie tu na ziemi.

Pozdrawiam.

Wiem.

Z tym wiąże się każda Miłość, taka przez duże M - Miłość nie szuka swego.

Jakbyś kogoś kochał, to chciałbyś (albo chciałabyś - przepraszam, zapomniałem jakiej płci jesteś) żeby ten ktoś unicestwił się dla Ciebie? Nie sądzę, nie wiem więc czemu ludzie wciskają sobie [...], jak gdyby Boga cieszyła samodestrukcja Jego dzieci. Btw. czy mi się zdaje, czy Ty prawdziwą miłość ograniczasz tylko do Boga?

Bo miłość pojmujemy jako ludzie i operujemy na ludzkich pojęciach - co w tym dziwnego?

Nie zgodzę się, że bezsprzecznie, więc chętnie przeczytam Twoje uzasadnienie.

W wieczności nie możemy nic zbudować, bo nasza władza tam nie sięga - możemy tylko dążyć do bycia dobrym człowiekiem aby móc oddać się drugiemu człowiekowi - wtedy Raj przenosi się na ziemię.

Miłosci Chrystusa nikt ci nie odbierze Płomyku. Ale zastanawiam się do jakiego stopnia kochasz Jezusa. Gdyby Chrystus powiedział ci takie oto słowa: "Idź sprzedaj wszystko co masz i rozdaj ubogim" bys mogła pójść za nim, to co zrobisz?

Pozdrawiam