Wierzę w Boga - to znaczy, że przyjmuję, że ON naprawdę JEST.
Wierzę Bogu - to znaczy, że MU UFAM.
Różnica zasadnicza.
Mam wiele wątpliwości, co istnienia Boga, ale wierzę, że JEST (Jest gdy stwarzał świat, Jest gdy się objawiał, Jest dawnie, Jest teraz, Jest jutro, Jest w przyszłości, Jest zawsze).
Mówię do Niego, a On jeśli odpowiada, to przez innych ludzi, zdarzenia, okliczności czy myśli.
Modlę się: Jezu ufam Tobie. Ale nie ufam. Pomimo tego, że powtarzanie tego westchnienia pomogło już nie jeden raz. Dlaczego miłby akurat mnie wysłuchać? Czy moja prośba jest zgodna z Jego wolą?
Proszę o wiele i nie wierzę, że otrzymam. Czasem otrzymuję. Czasem otrzymuję coś innego. Czy to na skutek modlitwy? Czy są to internecje Boga?
Czy Bóg dla mi wolną wolę po to, aby za mnie podejmować działanie.
Boże, chcę Ci bezgranicznie ufać. Jak to zrobić?

Ja wierzę w Boga i wierzę Bogu.
Trzeba otworzyć swe serce. Oddać Mu swoje życie bez względu na koszty. On nas poprowadzi do zbawienia tylko trzeba oddać się całkowicie bez reszty a nie tak na pół gwizdka.
Jeśli Pan Bóg zobaczy naszą szczerą wolę, chęć by On działał - tak się stanie. Będzie nas prowadził każdego dnia, odpowiadał na pytania i wskazywał drogę a przede wszystkim da siłę, bo nie zawsze droga będzie usłana różami(ale i to czasem ma sens)
Przede wszystkim módl się o siłę i ufność jego woli i wiarę z którą możesz przenosić góry. Módl się o to szczerze i żarliwie. Bóg nie zostawi Cię w potrzebie.

"Będzie nas prowadził każdego dnia, ... bo nie zawsze droga będzie usłana różami".
Ciekawa wypowiedz, Bog prowadzacy na manowce. Tak to jest, kiedy przy kazdej okazji uzywa sie zwietrzalych frazesow.
Bog pomaga tym, ktorzy pomagaja sobie. Inaczej "taca koscielna" bylaby przezytkiem.

Czy droga nie zawsze usłana różami to koniecznie manowce? Trudno to nazwać ciekawą wypowiedzią.

Ta trudna i wąska prowadzi do zbawienia a ta szeroka i łatwa do zguby......

"Czy droga nie zawsze usłana różami to koniecznie manowce?"
Nie wyobrazam sobi by Bog "prowadzacy" pozwolil na wpadniecie do szamba (czytaj poddania sie Zlemu). Z tego co wiem, On tylko daje wskazowki, nikogo za "raczke" nie prowadzi. Masz wolna wole - wybieraj. Czlowiek polegajacy wylacznie na powiedzmy modlitwie, powinien siedziec w domu i czekac na worek zlota.

Niech Was Bóg prowadzi. Np. w maliny. Niestety, obecny wątek ewoluował w przypadkowym kierunku. Nie przeczę, też ważnym.
Bóg prowadzi. Kompas też. Prowadzą zamierzenia itd.
To ja wyznaczam kierunek. Wybrałe do Boga. Więc szukam, kompasu, busoli, wskazówek, śladów. Bóg mnie prowadzi. Moją ścieżką. To tak, jak w gorach, gdy widzę odległy szczyt. Prosta droga. Ale iść muszę zakosami, przeskakiwać strumienie przeprawiać się przez przepaści. A gdy już wejdę na szczyt, okazuje się, że wokół są wyższe góry. Idę więc dalej. Bóg nie stawie moich nóg. Bóg wyznacza kierunek, jak widok wyspy dla rozbitka.

Modle się o pomyślne rozwiązanie pewnej sprawy, ale.. właśnie ale, nie mogę się do końca wyzbyć lęku, że może być inaczej . To znaczy, że nie uwierzyłem Bogu ? . Ciekawi mnie czy inni z was też tak mają?.

olijuja wspaniała wypowiedź ,dodałaś mi otuchy:)

kalip cieszę się, że mogłam poprzez swoje marne słowa dodać komuś otuchy
Niech Pan nasz kochany cię prowadzi i błogosławi

Nie odpowiem na Twoje pytanie. Sam mam te same wątpliwości. Ale, czy wątpienie nie wzmacnia wiary? W moim przypadku tak jest. Wciąż się kłócę sam z sobą. Wciąż podważam dogmaty i prawdy wiary. I wciąż umacniam się w wierze. A to, że marzę o dziecięcym zaufaniu do Stworzyciela. Ale, z drugiej strony wiara musi być mądra. Nie po to otrzymaliśmy rozum i wolną wolę, aby Pan robił coś za nas. Nie możemy oczekiwać interwencji bożej, w każdym kłopocie. Bóg działą przez innych ludzi, okoliczności. Nie może spełniać naszych zachcianek, gdyż wtedy byłby tylko narzędziem. I mam nadzieję, że niniejsza dyskusja nieco rozjaśni mi w głowie.

Wielu ludzi zapomina, że Bóg to nie święty Mikołaj i nie daje każdemu wszystkiego o czym zamarzy. Niejednokrotnie w danej chwili oczekujemy czegoś co tylko wydaje się dobre i potrzebne. Jeśli otrzymujemy coś innego to widocznie ma to jakiś cel. A nieraz po prostu trzeba poczekać, być cierpliwym.....Pan Bóg nigdy nas nie pozostawi samym sobie. On jest przy nas zawsze aż po kres naszych dni. Wystarczy się na Niego otworzyć a życie zmienia się diametralnie, co nie oznacza, że zaczynamy dostawać wszystko o co prosimy. Wszystko zaczyna się w głowie klarować, rozjaśniać, znajdujemy sens życia i siły by trwać nawet gdy sytuacja wymaga wielkiej odwagi i poświęcenia....