Mutacje - choroby - istniały od zawsze, to nic nowego. Jedynie klęska Czarnobyla zwiększyła ich częstotliwość.

"bóg nie istniał i tyle" - równie dobrze mogę napisać "Bóg istnieje i tyle". Wciąż nie odnosisz się do argumentów które się w tej dyskusji pojawiały.

"bóg musiałby również zaplanować narodziny nowego człowieka czyli wyrzec się obecnego" - Nic nie rozumiem... sugerujesz, że w Czarnobylu powstał jakiś nowy gatunek ludzkości, czy jak? Który ma zastąpić obecną ludzkość?

Co "grzech pierworodny"?

Źródło zła. I cierpienia.

I owsików? W jakim sensie? Grzech pierworodny samoistnie stworzył owsiki? Bóg tak się nim zirytował, że je na nas zesłał?

To tylko przypuszczenie, zresztą nawet nie moje, że grzech pierworodny skaził całą naturę (nie tylko ludzką, ale też tą zwierzęco-roślinną), przez co pojawiło się w niej cierpienie. W takim ujęciu owsiki byłyby w pewnym sensie skażonym produktem skażonej natury. Czy to prawda, ściśle mówiąc nie wiem.

Ano, raczej dość dziwny pomysł.

Posłuchaj drogi JedenPoście:
ufam że głowili się nad tym tężsi w głowieniu się od Ciebie goście
i to niejednokrotnie
i wygłowili
i wyszedł wielogłowy smok z ich głów
na podobieństwo Godzillli
i rzekł Smok:

Czy to tak trudne do wyobrażenia, że Bóg, stwórca planety Ziemia, nie jest wcale doskonały? Kto powiedział że samoistny omnipotentny byt nie może czuć się sobą zakłopotany?

Księga Rodzaju i cała Biblia dają jasny dowód temu, że Bóg się rozwija, nie jest ukształtowany, więcej: po to właśnie tworzy człowieka, by móc się rozwinąć jako Osoba, daje mu wolną wolę by zostać zaskoczonym.

Każe mu umierać, by oddzielić go od siebie - co jako skutek uboczny powoduje, że Bóg nie rozumie już do końca człowieka, śmierć Chrystusa jest zatem przede wszystkim ważna jako doświadczenie autoterpeutyczne dla samego Boga.

Bóg nie mógłby być Słowem, gdyby nie było do kogo mówić.

Bóg potrzebuje człowieka, by móc dawać, a nie tylko kisić się we własnym Świetle.

Ale wracając do tematu: Ks. Rodzaju wielokrotnie daje przykłady bardzo emocjonalnych zachowań Boga i Jego gwałtownych, impulsywnych reakcji. Czy nie jest możliwe, że to pozytywne uczucia Boga emanowały na biosferę, czyniąc ją w niewyobrażalny dziś sposób przyjazną, natomiast zraniony - Bóg przestał lubić człowieka i jego świat, choć nadal zajmował się nim z poczucia obowiązku? Stąd choroby i ogólna dysharmonia. Objawy dojrzewania Boga.

lubię filozoficzne porównania ujęte poezją własnej wyobraźni, jednak to tłumaczy jedynie to że ktoś ją posiada a nic więcej. Chcąc tworzyć trzeba samemu zostać stworzonym i realizować myśl materialnie, pięknie to ująłeś jednak poezja nieświadomej myśli nie jest niczym wartościowym i nie jest nauką, wewnętrzne odczucia są tylko wyobraźnią a nie nauką czy filozofią. Nie da się stworzyć z myśli zupełnie nic poza samo realizacją, która świadczy jedynie o tym że od ,,zarania dziejów" człowiek zbudował wszystko sam własnymi rękoma korzystając z darów ziemi, nie ma ani jednego dowodu ani nawet możliwości przedstawienia go w przyszłości że kiedykolwiek nadludzka siła interweniowała na ziemi tworząc coś z niczego, po prostu człowiek nie ma ze znanym z biblii bogiem nic wspólnego, bo on nigdy nie istniał, myśląc samodzielnie nie opierając się na żadnych biblijnych twierdzeniach można tworzyć świadomość a nie korzystać jedynie z wyobraźni i udowadniać samym sobą że wszystko co ma się w głowie jest wynikiem jedynie ukształtowania umysłu człowieka w dzieciństwie kiedy jest jeszcze nieświadomy i przez to w większości korzysta z wyobraźni, co jest naukowo udowodnione mimo że nie jest to do niczego potrzebne. Nasza świadomość, nasz umysł jest zbudowany ze słów i emocji, spróbuj myśleć samodzielnie bez słów, nie wyobrażaj ich sobie myśląc czyli spróbuj nie rozumieć słów i zobacz czym jest nauka i filozofia, jak został zbudowany świat i czym jest świadomość, nie twierdzę że wszystko zaczęło się od głosu czyli dźwięku, po prostu na początku był dźwięk i człowiek nie porozumiewał się za pomocą mowy, tak się ukształtował i ewoluował mózg, człowiek słysząc dźwięk stawał się osobą myślącą dzięki temu. Tylko świadomość otwiera oczy, nie wyobraźnia bo ta je zamyka na słowa i dźwięk zamykając człowieka w świecie w którym ma tylko jedną drogę brak wolnej woli

A to interesująca teoria, więc dajmy świni do posłuchania V Symfonię Beethovena i zobaczymy jak potoczy się ewolucja.




Hm?!? Wyobraźnia zamyka? Wyobraźnia otwiera oczy na to co wydaje się nieosiągalne, gdyby nie wyobraźnia nie mielibyśmy tych cudownych wynalazków i sztuki.

wyobraźnia kreuje obraz rzeczywisty twoich przemyśleń i dążeń, świadomość jakiejś potrzeby zmusza cię do tworzenia gdyż stoisz w miejscu i czujesz się bezsilny oraz niepotrzebny w swym istnieniu, wyobraźnia pomaga ci zrozumieć czego można oczekiwać oraz co da ci to co zamierzasz stworzyć czy zbudować, po prostu emocjonalnie wpłynąć na twoją świadomość która będzie dążyć do tego dopóki nie urzeczywistni tej emocji

świnia ma ukształtowaną świadomość swojego bytu, nie ewoluuje ale można jej śpiewać, może wtedy zrozumiesz że się tym zainteresuje

Świnia posiada samoświadomość? A skąd te rewelacje? Powiem Ci, to jest tylko Twoja wyobraźnia.
Nie, nie zainteresuje się tylko dalej będzie chrząkać i grzebać w chlewie, kąpać się w błocie (co mi to przypomina...?) a poza tym, jeśli usłyszy mój śpiew to zapewne dostanie niestrawności.

Ale potrzeba tworzenia nie wynika tylko z tego że ktoś czuje się bezradny, bezsilny oraz niepotrzebny w swoim istnieniu. To jest potrzeba kreacji swoich myśli, intelektu, potrzeba aby przekroczyć granice i zajrzeć poza horyzont. To jest także kreatywność człowieka która musi się w czymś przejawiać.

Wyobraźnia nie zawsze kreuje rzeczywistość. Sztuka ukazuje nam rzeczywistość nierealnych światów. Także muzyka kreuje muzyczne pejzaże. Często jest odwrotna sytuacja gdzie czlowiek czuje się bezradny w poczuciu ogromu wyobraźni, gdzie trudno jest znaleźć środki ktore są w stanie przekazać to wszystko.

Żebyś się nie zdziwił... świnie są równie inteligentne jak psy i niekiedy trzyma się je jako zwierzęta domowe (świnki, bodajże, wietnamskie).

Zależy od definicji rzeczywistości. Zresztą w pewnym sensie wyobraźnia jest elementem rzeczywistości - za nią odpowiada przecież jakiś biologiczny proces w mózgu, proces działający na elementach materialnych. Reprezentacje mózgowe nierealnych światów są jak najbardziej rzeczywiste.

Polecam zapoznać się z książką Michaela Cremo "zakazana archeologia"