A ja jeno staram się być katolikiem. Chcę wierzyć, ale wciąż mam wątpliwości.
Uważam, że jestem zbyt mały, aby Bóg zechciał interweniować w mojej sprawie.
Proszę Go o to wciąż. Czasem otrzymuję. Czasem dostaję coś zupełnie innego, co okazuje się być czymś lepszym. A czasem po prostu przechodzę.

Z pewnością Bóg potrafi pomóc. Ale czemu miałby to robić? Miałby sam sobie zaprzeczać? Skoro dał, na swój obraz, rozum i wolną wolę, to chyba nie po to, aby prowadzić za rączkę. Dał kreatywność, abyśmy kształtowali otoczenie. Skoro dał nam te trzy dary, to znaczy, że oczekuje abyśmy z nich korzystali. Interweniując umniejszałby możliwość ich wykorzystywania.

Wierzę, że Bóg jest obok. Wierzę, że Bóg jest wszędzie. Wierzę, że Bóg jest w każdym napotkanym człowieku. Wierzę, że Bóg jest we mnie. ... Niestety, to za mało.

Skoro masz wątpliwości to dobrze.
Czasem trudno nam wierzyć w szczerość drugiej osoby a co dopiero w Kogoś, Kogo nie widzimy gołym okiem.
Ale to jest właśnie zaleta wiary.

Wybrał opcję prawosławny, bo jestem prawosławny.

katolikiem oczywiście że katolikiem
nie wiem wogle jak mogliście dać ateistów,muzłómanów, poganinów , czy tez jakąś sektę
tacy to w ogle do internetu wstępu nie mają

"tacy to w ogle do internetu wstępu nie mają" - owszem, mają. Jeśli się nie mylę to dyskryminacja ze wzgl. na wyznanie jest sprzeczna tak z konstytucją jak i z duchem katolicyzmu?

trafią do piekła

Wierzę, ale wiem, że nie jestem jedyną, która potrzebuje pomocy Boga. Wiem, że jest. Tylko może moje sprawy są zbyt błahe żeby mi pomógł. Nie wiem ale się modlę i proszę..

Podobno nie ma dla Niego spraw zbyt dużych ani zbyt małych... tak przynajmniej pisze Zbigniew Lityński w książce "Modlić się z mocą"

Bóg z pewnością pomoże, ale niekoniecznie tak, jak to dobie wyobrażasz. Bóg zsyła pomoc w sposób nieoczekiwany. Trzeba umiejetnie się wsłuchiwać i odbierać znaki.

A nawet taką pomoc, która w danym momencie wydaje się nie do końca dobra a później okazuje się wszystko miało sens i w rezultacie dało dobry wynik.

Wierzę w Boga w Jego objawienie..ale mało Mu ufam..
zbyt wiele cierpienia
nie potrafię innaczej..ale ucze się
to droga

Cierpienia zawsze na miarę. Weź krzyż swój i idź ...
A jednak rozumiem Cię doskonale.
A może warto o 15:00 powtarzać, najpierw mechanicznie, ptem z wairą, i w końcu z pełnym przekoanniem: "Jezu, ufam Tobie"?

Ale gdzie? Ot tak, przed siebie, z krzyzem do tego? Przeciez wysmieja!
Nie lepsza osiadlosc? XXI wiek, praca zamiast wloczegi zebraczej. Torba z Biedronki zamiast krzyza. Usmiech w trudnej sytuacji, zamiast "O jejciu jak mi niedobrze!"?

Jest mi bardzo przykro, ale nie wiem jak Ci pomóc.

I tutaj pies pogrzebany! Ja nie chce, ja sobie nie zycze bys mi pomagal! Ty, namolnie zaczepiasz na ulicy, dzwonisz do drzwi, zapytujesz; "Czy wiem, ze Jezus moze mnie zbawic?". Kazesz wysluplac ostatnie grosze na pomniki, muzea. Mi tez jest przykro, ze prawo zabrania dac po dziubku natretom.