Gdyby rodzic w to nie wierzył, nie oddałby życa za dziecko.
Chodzi o przedłużenie swojego własnego życia w uratowanym dziecku.

Ale rozumiem, że nie musisz z tym się zgadzać.

Filozujesz. A nie zdarzają się przypadki, że ktoś poświęca życie ratując osobę niespokrewnioną?? Czy taki człowiek też jakoś sądzi, że będzie żył w uratowanym człowieku? A może dla niego kojącą myślą będzie to, że będzie żył w robakach, grzybach i roślinach oraz stanie się budulcem nowego życia? Wszak jego atomy nie znikną, tylko przyjmą inną formę, w dużej mierze żywą!

A co to ma do tematu watku?

Bez wiary nie da sie tego tematu ogarnac !?

Moim zdaniem da się. Ja ratowałbym swoje dziecko, a wierzę że po śmierci czeka mnie po prostu to co po zaśnięciu - wyłączenie świadomości - i rozkład. Nie jest to więc wiara dająca nadzieję czy jakąś otuchę, wręcz przeciwnie. Ale ratując własne dziecko, nie sądzę bym się wahał. Ratując cudze, pewnie tak. No ale gdybym WIEDZIAŁ, że nawet jak zginę, to jak w grze wideo, za kilka dni ożyję, to czemu miałbym się w ogóle zastanawiać?

To jest UNIKANIE odpowiedzi. Na dodatek argumentem kiepskim, odwołującym się do współczucia wobec wielkiego cierpienia, a przecież śmierć przez ukrzyżowanie poniosły tysiące ludzi. Co więcej, nie odważyłbym się powiedzieć, że ukrzyżowani zginęli w największych cierpieniach. Fakt pozostaje faktem: kto WIE, że umrze, ale "tylko na chwilę", jest w zupełnie innej sytuacji niż ten, kto takiej pewności nie ma.

A wiesz to, bo skorzystałeś z maszyny czasu i czytnika myśli?

Raczej medieval_man wierzy Pismu sw.
Sadzac po ostatnich chwilach Jezusa niekoniecznie mial nawet wiare w obecnosc Ojca. O wiedzy nie wspominajac.
Ktos kto nigdy Obecnosci Boga nie odczul nie potrafi sobie wyobrazic opuszczenia, kiedy tej Obecnosci nie odczuwa.

Chcesz powiedzieć, że cierpiał na amnezję?

Wygląda na to, że Kael utrzymuje, iż Jezus sobie zapomniał, że jest Bogiem i że zmartwychwstanie...
Niezłe

Widze, ze @akruk jeszcze nigdy nie byl w sytuacji ekstremalnego zagrozenia i kryzysu duchowego. Nie chodzi o zapomnienie rozumowe, ale odcucie opuszczenia.
Sw Teresa z Lisieux mimo glebokiej wiary w ostatnich miesiacach zycia watpila w istnienie nieba, bedac jednoczesnie pewna, ze ono istnieje.
Ale slepemu kolorow nie wyjasnisz.

No, musiał mieć wielki kryzys, żeby sobie ZAPOMNIEĆ, że JEST BOGIEM.

Tym bardziej, że nie raz i nie jednej osobie opowiadał co i jak się będzie działo. I nagle w środku wydarzeń doznaje amnezji??

Ja opieram się na tym, co o Jezusie napisał autor Listu do Hebrajczyków:


Czyli Jezus modlił się o wybawienie od śmierci mając nadzieję na wysłuchanie.
A jak pisze dalej ten sam autor

Ergo, Jezus wierzył, że zmartwychwstanie.

Cytaty, ktore zaprezentowałeś, wskazują na wiarę Jezusa w wypełnienie się Pism, a nie w Jego boską wiedzę.

Wierzymy, na podstawie nauczania Kościoła, że Jezus jest co prawda w pełni Bogiem, ale też w pełni człowiekiem. Za dni ciala swego (Hbr 5,7 a więc wtedy gdy przyjął nature ludzką) modlił się z wiarą o wybawienie od śmierci.

Sobór chalcedoński podaje jako prawdę wiary, że



Oznacza to, że jak mówią pierwsze sobory Chrystus jest prawdziwym człowiekiem, posiadającym ludzką naturę, zdolnym do działania, obdarzonym ludzką wiedzą, ludzką wolą, ludzką świadomością, a także dzielącym ludzkie cierpienie, cierpliwość, posłuszeństwo, mękę i śmierć
Nie zapomniał więc, że jest Bogiem, ale Jego ludzka natura (intelekt, wola, działanie) nie zostały stłamszone przez naturę Bożą i dlatego przeżywał mękę, a nawet myśl o męce jak każdy normalny człowiek.

Nie sposób się oprzeć myśli, że trynitaryzm bazuje na stosowaniu zestawu chwytów mających zapewniać wrażenie, że potrafi "zjeść ciastko i mieć ciastko".

Stosunkowo prostym chwytem jest przeskakiwanie z jednej strony płota na drugą, zależnie od bieżącej potrzeby apologetycznej. Jezus Chrystus ma raz być Bogiem (a nie człowiekiem), a przy innej okazji człowiekiem (a nie Bogiem).

Kiedy przy jakiejś okazji mowa np. o tym, że Jezus wiedział, że Judasz go zdradzi a Piotr się zaprze, wówczas uzasadnia się to tym, że Jezus był Bogiem, więc wiedział. Całkiem ignorując to, że przecież był człowiekiem. Kiedy w dyskusji wiedza Jezusa o tym, że na pewno zmartwychwstanie, staje się kłopotliwa, wówczas portretuje się go jako wyłącznie człowieka, który "niekoniecznie miał nawet wiarę, o wiedzy nie wspominając". Kompletnie pomijając fakt, że przecież rzekomo był Bogiem.



Ciekawe, że w sytuacjach, kiedy to trynitarianom na rękę, wówczas powołują się na te same wersety, których świadkowie Jehowy lub inni nietrynitarianie używają na poparcie tego, że Jezus NIE BYŁ Bogiem. Że stosują wówczas tę samą linię argumentacji. Mówiąc krótko: ten werset wskazuje, ze mylącym i wprowadzającym w błąd jest twierdzenie, jakoby Chrystus "zwyciężył śmierć i zmartwychwstał", ponieważ w rzeczywistości to Jehowa wskrzesił Jezusa, "podniósł go z martwych". Tak samo jak Jehowa wskrzesi innych ludzi, bo to ON jest Bogiem. Jezus nie był w stanie sam z-martwych-wstać, bo Bogiem nie był.

Jedna, jednolita osoba! To oznacza, że albo Jezus wiedział, że jest Bogiem, albo nie wiedział. Jeśli nie wiedział, to i my tego nie wiemy. Żadne cytaty, jakie ewangeliści podają jako jego słowa, tego nie zmienią, bo wychodzi na to, że nawet jeśli (według nich) czasem mówił, że jest Synem Boga albo i nawet Bogiem, to jednak tego nie wiedział. Mniemać sobie można o sobie różne rzeczy, szczególnie jak kto ma manię wielkości.

Jeśli wiedział, że jest Bogiem, to nie mógł o tym zapomnieć.

Pozostaje jeszcze ta możliwość, że, owszem, dwie natury, ale nie było żadnej "jedności osoby", tylko rozdwojenie jaźni: Jezus-człowiek, który od czasu do czasu jest Jezusem-Bogiem, opowiadającym i robiącym różne rzeczy pod "nieobecność" Jezusa-człowieka. To dwie odrębne osoby i dlatego Jezus-człowiek nie tylko nie pamięta, ale nawet nie wie, że jest Bogiem. Zaburzenie dysocjacyjne tożsamości.

Sumując, do wyboru mamy:
a) Jezus nie był Bogiem; mógł tylko wierzyć, że Bóg go wskrzesi
b) Jezus cierpiał na rozdwojenie osobowości (ale jedna z jego osobowości była Bogiem); jako człowiek mógł tylko wierzyć, że Bóg go wskrzesi
c) Jezus był Bogiem i o tym wiedział; ergo, wiedział również, że zmartwychwstanie.

sorry, ale nie mozna oprzeć się wrażeniu, że próbujesz do zrozumienia działania bomby atomowej użyć przepisu na sałatkę grecką. Niekompatybilne.


Sumując:
Jezus był Bogiem i człowiekiem.
Jako człowiek mógł tylko wierzyć, że Bóg go wskrzesi.
Nie cierpiał na rozdwojenie osobowości.

Wersety, które antytrynitarze traktują jako potwierdzenie, że Jezus nie był Bogiem, wskazują tylko na Jego ludzką naturę i na opis Jego osoby przez ewangelistów, jako człowieka.
Co do zmartwychwstania to faktycznie Jezusa jako człowieka przywrócił do życia Bóg-Ojciec, a Jezus, jako Bóg zmartwywstał swoją własną mocą.

Jedność osoby z wybranego przez Ciebie cytatu umiesz podkreślić, ale dwoistości działań i woli już nie? Tak więc Jezus jako człowiek wierzył w to, że jest Bogiem, a jako Bóg po prostu to wiedział.
Dwoistość działania, ktora jednak nie wywoływała żadnej dysocjacji, ale łączyła się w jedności osoby.
Zupełnie tak samo jak z pojęciem Trójcy świętej.
Znając tylko przepis na sałatkę grecką nie sposób przełożyć użytych w nim pojęc na konstrukcję bomby atomowej. Mozna tylko opisywać pewne opisywalne aspekty.
Tak, wiem, że to trudne, ale mnie jakoś nie przeszkadza.