kropeczka_ns zadala konkretne pytania:




Nie potrafisz odpowiedziec na tak proste pytania?
Czy masz zakaz mowienia o czymkolwiek dotyczacym neokatechumenatu i nie potrafisz go obejsc? To masz problem....

Bawi mnie tysięczne zadawanie pytań jak smakują kremówki, a czy aby dobrze wypieczone, że krem chyba za gęsty, a tak w ogóle to u nas się je robi inaczej, a dlaczego wy je posypujecie pudrem trzymając sitko w lewym ręku ...
- trzeba po prostu spróbować.

Idź, posłuchaj katechez.
Zapewniam że w każdej chwili można wyjść.

Najlepsza rekalma neokatechumenatu powinni byc jego uczestnicy ("czlonkowie"?).

Jak to sw Piotr pouczal?


Tylko sekciarze odmawiaja odpowiedzi.

Nie należę do Neo, niemniej co nieco wiem bo mam wielu znajomych ze wspólnoty.
Z dobrami jest różnie - podobnie jak u innych chrześcijan czy duchownych - jedni się wyrzekają, nie pędzą za dobrami, nie gromadzą, inni obrastają w dobra.
Płacą za to dziesięcinę na koszty utrzymania seminariów, na utrzymanie rodzin będących na misjach.


Jest odmawiane.


Jedni czekają, inni nie.


Moi znajomi uczestniczą w Mszach niedzielnych i nabożeństwach majowych czy październikowych


Są praktykowane indywidualnie.


Wyznają ci, którzy odczuwają taką potrzebę. Znam osoby, które w ogóle nie mówią o swoim osobistym życiu, problemach, grzechach.

@Alus, dziekuje.
Widac tak proste odpowiedzi ludziom z neokatechumenatu nie przejda przez gardlo i dlatego ja sie od neokatechumenatu trzymam z daleka.

Czytam wypowiedzi odnośnie neo i łapę się za głowę. Plotki bez pokrycia.
Chrzest dzieci - nie trzeba czekać do Wielkiej Nocy. Można iść do kościoła i ochrzcić.

Nie uczestniczenie w niedzielnej Mszy Św,- włożyć trzeba między bajki.

Inaczej przebiega spotkanie i inny jest charyzmat w Domowym Kościele, inaczej w Odnowie w Duchu Św, inaczej w Ruchu Rodzin Nazaretańskich, a inaczej W Neokatechumenacie.

Kościół jest twórczy. Nie należy się ograniczać, że ja wiem lepiej co jest lepsze.

Ważne by iść w szczerości serca do Boga.

Osobiście mam bardzo przykre doświadczenia z DK. Ale to nie jest kwestią charyzmatu DK, lecz ludzi.
Czy w związku z tym mam prawo mówić że DK jest be?
Nie. Nawet nie daję sobie takiego prawa.

Słuszna uwaga.

Czy np. postępowanie ks. Lemańskiego kwestionuje istnienie, funkcjonowanie Kościoła (wspólnot parafialnych). Można użyć innych przykładów grzesznego postępowania w Kościele (parafiach) innych znanych katolików zarówno świeckich jak i duchownych. Kościół (parafie) istnieć będą, a bramy piekielne go nie przemogą.

Grzech jednego z członków wspólnoty rani całą wspólnotę. Jest to niestety bardzo przykre osobiście dla mnie jak i dla wielu autentycznie wierzących przynależących do Kościoła katolickiego. Ale tak to już jest z naturą człowieka. Każdy, nawet przyszły święty jest grzesznikiem. Jedni się nawracają inni może później.

Problem jest w tym, czy ci, którzy podjęli świadomie decyzję kroczenia w Kościele np. Drogą Neokatechumenalną, realizują ją poważnie, czy też próbują ją jak cukierek i gdy im nie smakuje - wypluwają go, przy okazji opluwają innych wkoło. Warto zastanowić się nad tym problemem!

zsborniki
kto opluwa? ktoś podrzucił tekst z zarzutami więc próbowaliśmy je zweryfikować. Zwróć uwagę na wypowiedź Alus. Prosto i konkretnie. Tu chodziło właśnie żebyście nie ściemniali tylko powiedzieli "nieprawda co tam jest napisane, oczywiscie że odmawiamy Credo". tyle. my to przyjmujemy. Po co tworzenie takiego "antyklimatu"? ja tego nie rozumiem.

ja też z niektórymi nielicznymi na szczęście. zdarzają się takie osoby które np starsznie naciskają żeby zapisać się do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. A ja nie mam najmniejszej ochoty i się nie zapiszemy no way I wiele osób to zniechęca do DK wogóle, spotkałam takich co od razu na pierwszych rekolekcjach się z takim naciskiem zetknęli i od razu sobie poszli. U nas w rejonie tych nacisków nie ma poza tym ja już jestem w DK 3 lata byłam na różnych rekolekcjach i spotkałam różnych ludzi, super też a że sam "system pracy" w DK jest taki przyjazny człowiekowi i nikt ci nie każe chodzić dwa razy w tyg w tym sobota zamiast grilla to jesteśmy pomimo takich nacisków. Są tacy co myślą że musisz być w KWC żeby być w DK a to nieprawda, większość par nie jest.

kropeczka_ns

Ja nie mam pretensji do Ciebie, lecz przeglądając wiele wpisów w tym wątku odniosłem takie wrażenie, o którym napisałem posługując się obrazem cukierka. Jest także wielu, którzy coś o DN usłyszeli i próbują na własną rękę wyjaśniać, co nie jest i tak do końca dla wszystkich zrozumiałe.

Chodzi o to, żeby pewne znaki odkrywane w tej wspólnocie nie dziwiły i nie gorszyły osoby, która znajdzie się tam przypadkowo i która nie ma pojęcia, jaki jest ich sens. Drogę Neokatechumenalną trzeba robić i to do końca, by jej sens zrozumieć!

Warto jednak podkreślać, że Neokatechumenat (ogólnie) nie robi niczego, co nie zostało zatwierdzone w dokumentach Soboru Watykańskiego II. Przeciwnie, bardzo dokładnie odtwarza to, co zawarte jest w „Ordo initiationis christianae adultorum” (Obrzęd chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych) oraz w „Ogólnym wprowadzeniu do Mszału rzymskiego”. Nie dotyczy to czasami samych niektórych ludzi we wspólnotach, którzy czasami z nadgorliwości, czasami z nieświadomości zaczynają nadużywać zasad obowiązujących w Kościele (w przepisach liturgicznych). Czasami zdarza się podobnie w wielu innych wspólnotach. Po to jest zawsze we wspólnocie Drogi Neokatechumenalnej proboszcz lub wyznaczony przez niego prezbiter, by nie dochodziło tam do nadużyć.

I jeszcze jedna moja uwaga. Czy różne zgromadzenia zakonne, wspólnoty sióstr, wspólnoty księży na parafii itp. wszystko jasno wykładają każdemu publicznie, co się dzieje w ich wspólnotach i jak realizują swoje powołanie? Nie spotkałem się z tym. Podobna zasada obowiązuje w Neokatechumenacie.

Myślę, że pewne światło da interesującym się problematyką Neokatechumenatu wywiad biskupa, który ukończył formację Drogi Neokatechumenalnej. Poniżej link do tego wywiadu:

http://ekai.pl/wydarzenia/x16471/bp-kie ... wierzacym/

Kropeczka
Czytając Twoją ostatnią wypowiedź odnoszę wrażenie że to co słyszysz o neo nie pozwala Ci być obojętną, i szukasz racjonalnych wyjaśnień i usprawiedliwień, czyli szukasz czegoś czego nie ma.
Gdybyś była pewna że to co robisz i to gdzie jesteś jest zgodne z wolą Bożą nawet być nie zajrzała do tego tematu. I na pewno nie zadawała byś pytań. Bo po co?

Z zainteresowania tym, co jest w Kosciele?

Myslisz, ze franciszkanie maja zakaz informowania sie o charyzmatach innych zgromadzen?

Witajcie,

Widzę wiele narosłych niejasności wokół Drogi. Rzuciły mi się w oczy trzy sprawy, więc pozwolę sobie wyjaśnić:

1. Eucharystia Drogi Neokatechumenalnej ma miejsce w niedzielę! Proszę sobie to zapamiętać. Sobota po II Nieszporach to w Kościele Katolickim zawsze liturgicznie już niedziela! Droga Neokatechumenalna zakorzeniona jest w Kościele i bez niego nie istnieje i tylko tę naukę przyjmuje. Nieznany mi jest ani jeden przypadek by w ciągu 50 lat by jakaś wspólnota neokatechumenalna na świecie odeszła od Kościoła. Po prostu przestałaby istnieć.

2. Na echu Słowa, o którym tak często wspominacie nie mówi się o sobie, ale o doświadczeniu Boga w swoim życiu, w swoich słabościach i sukcesach! To jest istota echa słowa - Bóg.

3. W kwestii wybycia się dóbr materialnych. Postępuje się wedle wiary. Kto ma wielką wiarę sprzedaje dosłownie wszystko i wyrusza na misje. I takich rodzin jest mnóstwo. 1 lutego b/r Ojciec Święty znów rozesłał kilkaset rodzin wielodzietnych w obce, nieznane im miejsca by poprzez swe życie głosiły Chrystusa Jezusa. Kto ma małą wiarę mota się, co by tu zrobić, a ktoś inny jeszcze sobie odpowiednio interpretuje by ulżyć sumieniu, i zagłuszyć prawdę, że wiara jest słaba.

Chrystus jest całą naszą Mocą, bez niego nic, a nic nie ma sensu.

no tak, tylko wiesz wszyscy nie mogą rzucić wszystkiego i wyjechać na misje
cóż, a co z odpowiedzialnością tych rodziców za własne dzieci, ich edukacje itp?
I- uważaj tu, znów cię ponosi- bo z twojej wypowiedzi wynika że tylko rodzina która rzuca wszystko i jedzie na misje ma mocną wiarę (!!!!) a rodzina która zostaje, dzielnie trwa na miejscu, wychowuje po Bożemu dzieci, działa w lokalnej społeczności, pomaga biedniejszym sąsiadom- wg ciebie "się mota" albo "nie ma mocnej wiary". Trzy kroki w tył i przeczytaj swoje wypowiedzi. I przemyśl je.
Jerusalem my nie jesteśmy niedoinformowani i wiemy że Msza odprawiana w sobotę wieczorem jest niedzielna (o ile jest wg niedzielnych czytań i niedzielnej formuły!). My pytaliśmy o to, że członkowie neokatechumenatu często nie uczestniczą nigdy albo prawie nigdy w swojej parafialnej Mszy niedzielnej. I mnie to naprzykład bardzo przeszkadzałoby. Bo w mniejszych społecznościach jak wsie, małe miasteczka czy nawet mniejsze np podmiejskie parafie w miastach to jest w naszych czasach zgorszenie i antyświadectwo. My jako chrześcijanie nie możemy powiedzieć że nas nie obchodzi to że ludzie z naszej okolicy nigdy nas nie widzieli w kościele i są przekonani że nie chodzimy.
Czy- w waszej wspólnocie- podnosi się ten temat? Świadczenia we własnej parafii, pomocy i posłuszeństwa własnemu proboszczowi?
Bo u nas w mieście wspólnota neo jest przy jednej, zresztą wielkiej parafii. I osoby z nią związane nie bywają w swoich kościołach, albo bardzo rzadko, (niektóre bywają, ale ja mam takich przyjaciół którzy wprawdzie chodzą na neo, ale nie są tacy bym powiedziała jakoś strasznie wciągnięci, chodzą nie zawsze, nie zaniedbują życia rodzinnego i towarzyskiego i można ich w sobotę zaprosić na imieniny i przyjdą:), traktują to jako pewną pomoc, tak jak ja traktuję Domowy Kościoł, przydatną, ale niekonieczną)

I to jest właśnie kropeczko zaufanie Bogu.

Co do odpowiedzialności:
jaka jest odpowiedzialność państwa za program edukacji w naszej utrudzonej ojczyźnie?

kropeczka_ns

Czytając Twoje posty, wydaje mi się, że w/g Ciebie miernikiem wiary człowieka jest chodzenie do kościoła w miejscu zamieszkania, w miejscu gdzie jurydycznie (w/g prawa) jestem przypisany do parafii.

Uważam, być chrześcijaninem nie oznacza pokazywać się sąsiadom jak aktor odgrywający rolę wierzącego katolika. Chrześcijaństwo jest czymś więcej, jest prawdziwym spotkaniem Jezusa Chrystusa we własnym życiu. Gdy Go odkryjesz, wówczas On Cię będzie prowadził i nie będziesz musiał, musiała na siłę zabiegać o to, by inni Cię widzieli jako przykładnego członka Kościoła. Postawa Twoja samoczynnie, bez zbędnego wysiłku, sprężania się będzie świadczyć o Tobie, kim jesteś.

Ja uważam, że parafią w pełnym tego słowa znaczeniu jest wspólnota z proboszczem (lub wyznaczonym przez niego prezbiterem), w której wzrastam w wierze. Wspólnota braci, których znam. Którzy nie są tzw. anonimami. Wspólnota braci, z którymi uczestniczę w żywej Eucharystii i w żywej liturgii Słowa Bożego. Z którymi mam okazję przebywać na dniach skupienia, wyjeżdżać na pielgrzymki i uczestniczyć w innych dziełach misyjnych, ewangelizacyjnych - w zależności do czego mnie Bóg powoła lub powołuje.

Co do dzieci, one nie są moimi lecz dane mi są przez Boga na pewien czas. Jeśli ja będę wierny Bogu, to i On da mi dar ich właściwego uformowania w duchu wielkiej odpowiedzialności za nie i to razem z małżonką.