Zostawiła mnie dziewczyna Kocham Ją jak Ją dzyskać

Anonim (konto usunięte)

Być może pochłaniasz jeszcze za mało. Zacznij od tego, że gdybanie co by było gdyby to nie jest pewnik i tam nic z siebie nie wynika.
Z mojej strony t wygląda tak, że się zaczynasz nami bawić. mam nadzieję, że nie.
Przeczytałeś podrzucone linki?
Skorzystałeś z jakiejś pomocy psychologicznej?

Może zamiast rozkminiać wszystko tutaj i w czterech ścianach lepiej byłoby po prostu porozmawaić z rzeczoną osobą i wyjasnić sobie wszystko co czujecie. Ale bez "ja Cię tak kocham, jestem robak i dobrze, że mnie zgniotlaś", tylko raczej "ja czuje to i to, a co Ty czujesz". Jest bardzo możliwe, że nie masz pojęcia co czuje kobieta o której piszesz i jakie są jej motywacje, wiesz tylko to co Ci się wydaje.

Nigdy nie będziesz miał pewności czy w jakiejś sytuacji by się Wam ułożyło do końca życia. Może za miesiąc znów byście mieli kryzys i się rozstali z większym hukiem - nie wiesz tego. Wiesz natomiast, że nie potrafisz pracować racjonalnie nad relacją i dlatego polecam Ci konsultacje psychologiczne. Nie dlatego, że psycholog zrobi hokus-pokus i nagle poczujesz się lepiej, ale dlatego, że być może nauczysz się o wiele lepiej budować i pielęgnować relację, a bez tego i WIELKA MIŁOŚĆ może znaleźć tragiczny finał. Są ludzie, którzy się bardzo kochają, ale nie potrafią być ze sobą i przez to nie mają tak naprawdę szczęścia w związkach, choć ich uczucie jest oszałamiające.
Proszę, porozmawiaj z psychologiem, postaraj się posłuchać tego co mówi, może - jeżeli lubisz czytać - zerknij do jakiś lektur, które Ci poleci.
W żadnym wypadku nie wałkuj tej sprawy od nowa, nie śledź tej kobiety na fb, nie jęcz tu na forum ciągle o tym samym, SAM SOBIE SZKODZISZ. Usiądź spokojnie i zacznij budować wszystko od nowa.

Jeżeli po tym moim poście znów zaczniesz pisać coś w stylu "to moja wina", "powinienem pojechać", "na pewno byłoby dobrze" oznacza to, że albo zupełnie odrzucasz pomoc tu piszących (co jest mało przyjemne, taki WIST poświęca Ci dużo czasu i energii, przejmuje się twoją sytuacją, a Ty zachowujesz się jakbyś lubił tę troskę, ale już nic do Ciebie nie dociera), albo się nami bawisz (co byłoby bardzo przykre), albo z jakiś powodów nie chcesz zrozumieć tego co piszą tu osoby w różnym wieku i z różnymi doświadczeniami - tu pytanie do Ciebie dlaczego nas nie słuchasz? Czego w takim razie od nas chcesz? Pomocy? Nie słuchasz. Wsparcia? Odrzucasz. Głaskania po głowie? Tego nikt nie zrobi, bo nie wolno tak postępować, trzeba Cię aktywizować. Nawalania na Ciebie, że to twoja wina i życie nie ma sensu? Nikt Ci tego tu nie da (mam nadzieję).

Musisz ruszyć dalej. Nie ma innej drogi.

Ale jeżeli wybierzesz walenie głową w mur (jak teraz) - twój wybór. Ale nie oczekuj, że wszyscy Ci będą tu nadskakiwać. Od rozważania Twoich stanów wewnętrznych jest psycholog - ma przygotowanie i co najważniejsze nie będzie się czuł tu obciążony. My się czujemy trochę już nieswojo, gdy bardzo się staramy, a Ty ciągle swoje, tak jakbyś mówił "tak poużalajcie się nade mną, ale ja mam gdzieś co piszecie, lubię tylko jak się mnie pociesza, piszę posta i czekam aż ktoś się zaangażuje". Jak będziesz tak postępował w krótkim czasie zrazisz do siebie ludzi - nie rób tak.

Korzystałeś kiedyś z telefonów zaufania - ogólnopolskich, regionalnych czy prowadzonych przez jakieś fundacje?
Wiesz gdzie szukać pomocy?
Wiesz, gdzie mógłbyś się zgłosić, jak czujesz się źle?
Znasz adresy fundacji, poradni, doradztwa wszelakiego?
Z tymi rzeczami możemy Ci pomóc, jeżeli chcesz. Musimy znać np. województwo.