Wcale nie zamyka oczu. Stwarza istotę, której daje możliwość, by sama zdecydowała o swoim losie. Nie widzę w tym nic "sztucznego".

Robi nam w ten sposób nieco miejsca, to chyba miłe?

Nie zamyka oczu, więc zgadzasz się że odwiecznie przed stworzeniem wie, co ta istota "wybierze"?
Wszechwiedza Boga nie zabiera mi miejsca

Dziękuję za ten wątek. Tak miło wspomniać dzieciństwo. Pamiętam czasy, gdy zadawano mi takie pytania, jako uczeniowi pierwszych klas szkoły podstawowej. Wtedy zastanawiałem się. Potem zacząłem myśleć. Teraz rozrzewnia mnie wspomnienie dziecinnej głupoty. Dzięki za wywołąnie chwilki wspomnień.

A to i rozsądny człowiek też nie rzuca sie z motyką na słońce, ale dlatego że zna wlasne ograniczenia, a nie dlatego ze nie chce.
Załóżmy, ze mamy (techniczną) możliwość poproszenia Boga o takie stworzenie. Co wtedy? Odpowie, ze nie chce czy ze nie potrafi?

Pytanie, czy może ograniczyć Swoją wszechmoc? Ale to zrobił już w Jezusie.

Możliwe, że odpowie: miałeś swoja szansę, mogłeś poprosić o co chcesz. Ale OK, masz tu swój kamień.

Na co komu głupi kamień?
Lepiej poprosić, żeby wszyscy ludzie w Polsce zarabiali powyżej średniej krajowej.

czyli niezawodny mechanizm stałej waloryzacji, ale -co gorsza- dążący do nieskończoności i nieskończonej hiperinflacji, prowadzącej pewnie do epoki kamiennej. Więc przed kamieniem nie uciekniemy;-)

Trudno przewidziec co by zrobił Bóg, ale teologowie tego wariantu nie zaakceptują.

Jeśli nawet, to chwilowo. Jezus jednak zmartwychwstał, czyli wygrał.
A jeśki wszystko było zaplanowane (na to by wskazywałą boza wszechmoc czy wszechwiedza)?

E tam, wystaczy, żeby Bóg zatrudniać na czarno...

Niestety, to nie to, bo aktualna płaca każdego ma być powyżej średniej w tym samym momencie, liczonej w czasie rzeczywistym.

Ameryki nie odkryję, ale...
Gdybym był wszechmocnym stwórcą świata itd., to "ustawiłbym" go tak by działał jak trzeba beze mnie, a następnie czasowo wykasowałbym sobie pamięć i wszechmoc, by wykluwać się i rodzić jako każde stworzenie po kolei (nie pamiętając o niczym). Później, gdy powróciłbym do boskiej postaci, pamiętałbym o wszystkim, co przeżyłem jako poszczególne byty.
Po pewnym czasie by mi się znudziło i zrobiłbym coś lepszego - grę z potępieniem! Przychodzę na Ziemię jako zwykły, słaby człowiek. Muszę wybrać prawdziwą wiarę (we mnie jako Boga) z setek fałszywych i podążać za przykazaniami by trafić do nieba (wtedy wraca pamięć i boskość). Jeżeli mi się nie uda, trafiam do piekła na wieczne cierpienia lub umieram - tak czy siak bez możliwości powrotu. Tylko nie wiem co zrobić ze światem po mojej porażce...