Jak to co? Garbage in garbage out. Z fałszywych przesłanek mogą wynikać fałszywe wnioski.

Powtarzam - przedstaw jeszcze raz to rozumowanie, poprawiając swoje niechlujne błędy. Wykaż, że przy pomocy KRZ można wyjść od prawdziwego zdania i dojść do fałszywego lub sprzecznego.

I nie - nie będę czytał tego rozumowania od środka, bo nie wiem, gdzie je podjąłeś. Popraw błędy.

Wyjściowe zdanie to:

Jeśli zwierzę jest psem, to ma ono cztery łapy. (dla uproszczenia pomijamy wady genetyczne i efekty wypadków)
Czyli na symbolach:

∀x: P(x) → (Ł(x) = 4)

Wyjdź od tego zdania i dojdź do fałszywego lub sprzecznego

Tu nie ma żadnych błędów.

Na mocy prawa eliminacji implikacji nic mnie nie zmusza do stosowania jakiegokolwiek kwantyfikatora, co sugerujesz.

p=>q = p*q + ~p*~q + ~p*q

Jest bez znaczenia czy podstawię tu dane prawdziwe czy fałszywe:

Prawo eliminacji implikacji dla naszego przykładu:
4L=>P = 4L*P +~4L*~P+ ~4L*P

Czyli mamy:
Y = 4L*P +~4L*~P+ ~4L*P
na mocy definicji spójników "i"(*) i "lub"(+) mamy:
Y=1 <=> 4L*P=1 lub ~4L*~P=1 lub ~4L*P=1

Pokazuję jedną kurę gdzie spełnione jest:
~4L*~P =1
i już udowodniłem prawdziwość zdania Y=1
czyli:
4L=>P=1
absolutnie niczego więcej nie muszę udowadniać!

Weźmy analogiczne prawo eliminacji równoważności poprawne w logice klasycznej Ziemian:
p<=>q = p*q + ~p*~q

Przykład:
Trójkąt jest prostokątny wtedy i tylko wtedy gdy zachodzi suma kwadratów
Y = TP<=>SK = TP*SK + ~TP*~SK
co matematycznie na mocy definicji spójników "i"(*) i "lub"(+) oznacza:
Y=1 <=> TP*SK=1 lub ~TP*~SK=1

Na mocy definicji spójników "i"(*) i "lub"(+) wystarczy że pokażę jeden trójkąt prostokątny gdzie spełnione jest:
TP*SK =1
... i już udowodniłem twierdzenie Pitagorasa!

Masz jakieś wątpliwości?
Czy też zamierzasz zmieniać definicję spójników "i"(*) i "lub(+)?

Przecież Ci piszę, że to zdanie jest zwyczajnie fałszywe! Nie jest tak, że posiadanie czterech łap implikuje bycie psem. Bycie psem implikuje posiadanie czterech łap. A Ty w kółko powtarzasz fałszywe zdanie i dziwisz się wielce, że wychodzą Ci fałszywe wnioski. Trollujesz, czy naprawdę jesteś głupi?

Aha - oczywiście powinieneś użyć kwantyfikatora, bo podajesz zdanie, które jest prawdziwe dla pewnej grupy. Ale ponieważ wiem, że jesteś niechlujem, to pozwolę Ci wspaniałomyślnie na niechlujny zapis P => 4L zamiast bardziej precyzyjnego "∀x: P(x) → (Ł(x) = 4)".

Jeszcze raz, czekam na konkretną odpowiedź na konkretne pytanie w końcu postu.

Jeśli zwierzę jest psem to na pewno => ma cztery łapy
P=>4L

Na mocy prawa eliminacji implikacji nic mnie nie zmusza do stosowania jakiegokolwiek kwantyfikatora, co sugerujesz.
p=>q = p*q + ~p*~q + ~p*q

Prawo eliminacji implikacji dla naszego przykładu:
P=>4L = P*4L + ~P*~4L + ~P*4L

Czyli mamy:
Y=P*4L + ~P*~4L + ~P*4L
na mocy definicji spójników "i"(*) i "lub"(+) mamy:
Y=1 <=> P*4L + ~P*~4L + ~P*4L

Pokazuję jedną kurę gdzie spełnione jest:
~P*~4L =1
i już udowodniłem prawdziwość zdania Y=1
czyli:
P=>4L=1
absolutnie niczego więcej nie muszę udowadniać!

Weźmy analogiczne prawo eliminacji równoważności poprawne w logice klasycznej Ziemian:
p<=>q = p*q + ~p*~q

Przykład:
Trójkąt jest prostokątny wtedy i tylko wtedy gdy zachodzi suma kwadratów
Y = TP<=>SK = TP*SK + ~TP*~SK
co matematycznie na mocy definicji spójników "i"(*) i "lub"(+) oznacza:
Y=1 <=> TP*SK=1 lub ~TP*~SK=1

Na mocy definicji spójników "i"(*) i "lub"(+) wystarczy że pokażę jeden trójkąt prostokątny gdzie spełnione jest:
TP*SK =1
... i już udowodniłem twierdzenie Pitagorasa!

Masz jakieś wątpliwości?
Czy też zamierzasz zmieniać definicję spójników "i"(*) i "lub(+)?

Moje pytanie jest konkretne:
Czy mogę wyeliminować implikację i równoważność z logiki na mocy praw eliminacji implikacji i równoważności.
TAK/NIE

Jeśli nie mogę to dlaczego te prawa nazywają się prawami eliminacji implikacji i równoważności?

No wreszcie. Nie rób więcej takich byków, bo to mnie zmusza do żmudnego szukania i prostowania. A moja cierpliwość jest ograniczona.
To prawo nie ma żadnego związku z koniecznością lub brakiem konieczności stosowania kwantyfikatora. Używając kwantyfikatora podkreślasz po prostu, że mówisz o pewnej cesze prawdziwej dla każdego zwierzęcia.
Pięknie, zgadza się.
Nooooo,

No czyli jednak nie pamiętasz, co znaczyło zdanie, które napisałeś na początku. Czyli jednak musisz użyć kwantyfikatora, bo masz sklerozę. Zdanie "jeśli zwierzę jest psem, to zwierzę to ma cztery łapy" nie znaczy "istnieje takie zwierzę, które spełnia tę implikację", ale "każde zwierzę spełnia tę implikację".

Kwantyfikator ∀ zmieniasz na ∃ przy przeczeniu. Zdanie "dla każdego zwierzęcia, jeśli jest ono psem, to ma cztery łapy" zdaniem sprzecznym z nim będzie "istnieje takie zwierzę, które jest psem i nie ma czterech łap".

¬(∀x: P(x) → (Ł(x) = 4)) ⇔ (∃x: P(X) ∧ Ł(x) ≠ 4)

Tzn: znajdując jednego psa, który nie ma czterech łap dowodzę, że implikacja "każdy pies ma cztery łapy" jest fałszywa.
Czy rozumiesz powyższe?

Znowu nie na temat.

Dam przykład o co mi chodzi:
p<=>q = (p=>q)*(~p=>~q)

Przykład:
Trójkąt jest prostokątny wtedy i tylko wtedy gdy zachodzi suma kwadratów
TP<=>SK = (TP=>SK)*(~TP=>~SK)=1*1 =1

Prawa strona tożsamości służy do udowodnienia prawdziwości równoważności.
To są dwa niezależne zdania o brzmieniu:
Jeśli trójkąt jest prostokątny to na pewno => zachodzi suma kwadratów
TP=>SK =1
Jeśli trójkąt nie jest prostokątny to na pewno => nie zachodzi suma kwadratów
~TP=>~SK =1

Nie muszę widzieć lewej strony tożsamości TP<=>SK

Prawo eliminacji równoważności rodem z logiki klasycznej:
p<=>q = p*q + ~p*~q

TP<=>SK = TP*SK + ~TP*~SK
co matematycznie na mocy definicji spójników "i"(*) i "LUB"(+) oznacza:
TP<=>SK =1 <=> TP*SK=1 lub ~TP*~SK=1
W tej definicji równoważności wystarczy że pokażę jeden trójkąt prostokątny i już udowodniłem twierdzenie Pitagorasa, absolutnie nic więcej nie muszę dowodzić … bo nie masz najmniejszych szans aby zmienić definicję spójników „i”(*) i „lub”(+).

To co ty wymagasz aby przed skorzystaniem z definicji równoważności wyrażonej spójnikami "i"(*) i "lub"(+) najpierw udowodnić tą równoważność przy pomocy tej definicji.
TP<=>SK = (TP=>SK)*(~TP=>~SK) = 1*1 =1

... a dopiero po tym dowodzie wolno mi skorzystać z definicji równoważności w spójnikach "i"(*) i "lub"(+):
TP<=>SK = TP*SK + ~TP*~SK

... jest nonsensem bo jak mam udowodnioną równoważność to po kiego grzyba mi definicja równoważności w spójnikach "i"(*) i "lub"(+)?

Wnioski:
Ziemskie prawa eliminacji implikacji i równoważności są do bani bo nie da się z ich pomocą udowodnić prawdziwości ani implikacji, ani równoważności.

Czy zgadzasz się z tym wnioskiem?
TAK/NIE

P.S.
Przykład idiotyzmu definicji równoważności wyrażonej spójnikami "i"(*) i "lub"(+):
P8<=>P3 = P8*P3 + ~P8*~P3 = 1+1 =1
... i co?
Udowodniłem równoważność?

Nie, nie wystarczy. Coś się tak uparł? Zapisz to jeszcze raz, porządnie z kwantyfikatorem i zobaczysz, czemu nie wystarczy.

Problem w tym, ze pod terminem "logika klasyczna" rozumiesz coś, co sam sobie nazwałeś "logiką klasyczną", a co nią nie jest. Nic dziwnego, że Ci tak łatwo przychodzi jej "obalanie".

ok.
Czy to są prawa logiki klasycznej?
TAK/NIE

Prawo eliminacji implikacji (definicja implikacji wyrażona spójnikami "i"(*) i "lub"(+))
p=>q = ~p+q = p*q + ~p*~q + ~p*q

Prawo eliminacji równoważności (definicja równoważności wyrażona spójnikami "i"(*) i "lub"(+)):
p<=>q = p*q + ~p*~q

Tak są.

Natomiast nie ma niczego wspólnego z logiką klasyczną, gdy piszesz w swojej niechlujnej konwencji najpierw:

TP<=>SK

Co rozumiesz "dla dowolnego trójkąta, jest on prostokątny wtedy i tylko wtedy, gdy zachodzi równanie Pitagorasa"

A następnie po przekształceniu twierdzisz, że:

TP*SK=1

Znaczy "istnieje jeden trójkąt prostokątny, dla którego zachodzi równanie Pitagorasa".

ok
Czy zgadzasz się że w dowolnym równaniu logicznym w spójnikach "i"(*) i "lub"(+) wszystkie zmienne logiczne sprowadzone są do jedynek.

Bezdyskusyjny dowód autorstwa prof. Newelskiego z UWr jest w tym poście:
viewtopic.php?p=810446#p810446

Link do oryginału (Uwaga 2.7):
http://www.math.uni.wroc.pl/~newelski/d ... node3.html

Przykładowo:
Y = p+q = p*q + p*~q + ~p*q
co matematycznie oznacza:
Y=1 <=> p=1 lub q=1
Y=1 <=> (p*q)=1 lub (p*~q)=1 lub (~p*q)=1

Czyli:
Wystarczy że którykolwiek człon alternatywy po prawej stronie zostanie ustawiony na 1 i już funkcja logiczna:
Y=1

Tak działają spójniki "i"(*) i "lub"(+) i tego nie zmienisz.

Czy zmienne sprowadzone w dowolnym równaniu do jedynek to jest logika klasyczna?
Czy się z tym zgadzasz?
TAK/NIE

Chciałeś napisać "przepraszam, że przez kilka ostatnich postów zawracałem Ci dupsko niechlujnym rozważaniem, w którym zrobiłem trzy trywialne i łatwe do zauważenia błędy". Napisałeś "ok".
Ten wątek nie ma tematu "czy zefciu zgadza się z bełkotliwie napisanymi zdaniami". Ten wątek jest o rzekomej NTI. Zadałem Ci kilka kluczowych pytań nt. owej NTI. Czy potrafisz na nie odpowiedzieć, czy też przyznajesz, że NTI nie istnieje.

Postanowiłem uporządkować dyskusję i napisać wszystko co najważniejsze w trzech krótkich odsłonach:
I. Nowa teoria zbiorów
II. Operatory OR i AND w zbiorach
III. Operatory implikacji i równoważności w zbiorach

Myślę, że kompletna algebra Kubusia zajmie jakieś 30 stron.

Fiklicie, mar3x i Zefciu (z wiara.pl) liczę na waszą pomoc.
Czepiajcie się wszystkiego co wam się nie podoba, sygnalizujcie czego nie rozumiecie.

Algebra Kubusia
Część I
Nowa teoria zbiorów

1.0 Notacja

Spójniki logiczne w algebrze Kubusia:
Operatory OR i AND:
* - spójnik „i” w mowie potocznej
+ - spójnik „lub” w mowie potocznej
Operatory implikacji i równoważności:
=> - warunek wystarczający, spójnik „na pewno” w całym obszarze matematyki
~> - warunek konieczny, spójnik „może” w implikacji
[~>] - wirtualny warunek konieczny w równoważności, nie jest to spójnik „może”
~~> - naturalny spójnik „może” wystarczy pokazać jeden przypadek prawdziwy
<=> - wtedy i tylko wtedy
$ - spójnik „albo” z naturalnej logiki człowieka


2.0 Nowa teoria zbiorów

Matematyczny fundament nowej teorii zbiorów:

Definicja naturalnego spójnika „może” ~~>:
~~> - zbiór na podstawie wektora ~~> musi mieć co najmniej jeden element wspólny ze zbiorem wskazywanym przez strzałkę wektora ~~>

Definicja warunku wystarczającego => (gwarancja matematyczna):
=> - zbiór na podstawie wektora => musi zawierać się w zbiorze wskazywanym przez strzałkę wektora =>

Definicja warunku koniecznego ~>:
~> - zbiór na podstawie wektora ~> musi zawierać w sobie zbiór wskazywany przez strzałkę wektora ~>


2.1 Podstawowe definicje nowej teorii zbiorów

Definicja Uniwersum:
Uniwersum to wszelkie możliwe pojęcia zrozumiałe przez człowieka

Oczywiście Uniwersum jest dynamiczne ale to bez znaczenia na mocy definicji.

Definicja dziedziny:
Dziedzina to Uniwersum lub dowolny podzbiór Uniwersum.

Uniwersum to najszersza możliwa dziedzina, to zbiór wszystkich zbiorów.
Dziedzinę człowiek może sobie ustalać absolutnie dowolnie, natomiast z Uniwersum nic nie może zrobić, czyli Uniwersum nie można ani poszerzyć, ani też zmniejszyć, na mocy definicji Uniwersum.

Człowiek może tworzyć dowolne dziedziny w obszarze Uniwersum np. zbiór zwierząt, zbiór gwiazd, zbiór spójników logicznych, zbiór polityków, zbiór czworokątów, zbiór pojęć abstrakcyjnych … itp.

Definicja podzbioru:
Wszelkie zbiory tworzone w wybranej dziedzinie są podzbiorami w obrębie tej dziedziny

Definicja zbioru niepustego:
Zbiór niepusty to zbiór zawierający co najmniej jeden element

W logice zbiór niepusty utożsamiany jest z logiczną jedynką

Definicja zbioru pustego:
Zbiór pusty to zbiór który nie zawiera żadnych elementów

W logice zbiór pusty jest utożsamiany jest z logicznym zerem

W nowej teorii zbiorów (NTZ) zbiory mają wartość logiczną.

Zera i jedynki w NTZ oznaczają:
1 - zbiór niepusty (zbiór istnieje)
0 - zbiór pusty (zbiór nie istnieje)

Na mocy definicji możliwe są wyłącznie dwie wartości logiczne zbiorów 0 i 1.

Elementy zbioru wypisujemy w nawiasach kwadratowych:
p=[1,2,3,4]
Wartość logiczną zbioru zapisujemy bez nawiasów:
p=[1,2,3,4]=1

Zbiór pusty nie zawiera żadnych elementów:
p=[] =0 - zbiór pusty

Tożsamość zbiorów:
Zbiory tożsame to zbiory identyczne

Definicja zdania złożonego warunkowego:
Jeśli p to q
p - poprzednik (założenie)
q - następnik (teza)

Przykład:
Jeśli zwierzę jest psem to na pewno => ma cztery łapy
P=>4L
Poprzednik precyzyjnie wyznacza tu dziedzinę:
D = zbiór wszystkich zwierząt (ZWZ)

… a interesujące nas podzbiory to:
Poprzednik:
P = [P] =1 - zbiór jednoelementowy pies [P] =1
~P = [ZWZ-P] =1 - zbiór wszystkich zwierząt z wykluczeniem psa [ZWZ-P] =1
Następnik:
4L = [4L] =1 - zbiór zwierząt z czterema łapami [4L]=1
~4L = [ZWZ-4L] =1 - zbiór zwierząt nie mających czterech łap [ZWZ-4L]=1

Zauważmy:
4L = [4L] =1
4L - nazwa zbioru definiowanego z prawej strony, tu „zbiór zwierząt z czterema łapami”.
[4L] - wypisanie w nawiasie kwadratowym wszystkich elementów zbioru 4L

~4L = [ZWZ-4L] =1
~4L - nazwa zbioru definiowanego z prawej strony, tu „zbiór zwierząt nie mających czterech łap”
[ZWZ-4L] - wypisanie wszystkich zwierząt należących do zbioru ~4L

Nie ma tu potrzeby wypisywania szczegółowego typu:
[4L] = [pies, słoń, kot …]
bo to jest oczywistość dla każdego 5-cio latka.

W obrębie zwierząt z czterema łapami można tworzyć kolejne podzbiory np.
- zwierzęta dzikie
- zwierzęta domowe
… albo zwierzęta szczekające, miauczące, beczące itp.


2.2 Podstawowe operacje na zbiorach

Do obsługi całej algebry Kubusia w zbiorach wystarczą nam trzy podstawowe operacje na zbiorach plus pojęcie uzupełnienia zbioru do wybranej dziedziny.

1.
Iloczyn logiczny zbiorów (koniunkcja) to wspólna cześć zbiorów p i q bez powtórzeń
Y=p*q
gdzie:
„*” - spójnik „i”(*) z naturalnej logiki człowieka
Przykład:
p=[1,2,3,4], q=[3,4,5,6]
Y=p*q= [1,2,3,4]*[3,4,5,6] =[3,4]

2.
Suma logiczna zbiorów (alternatywa) to wszystkie elementy zbiorów p i q bez powtórzeń
Y=p+q
gdzie:
„+” - spójnik „lub”(+) z naturalnej logiki człowieka
Przykład:
p=[1,2,3,4], q=[3,4,5,6]
Y=p+q = [1,2,3,4]+[3,4,5,6] =[1,2,3,4,5,6]

3.
Różnica zbiorów p-q to wszystkie elementy zbioru p z wykluczeniem elementów zbioru q
p=[1,2,3,4], q=[3,4,5,6]
p-q = [1,2,3,4]-[3,4,5,6] =[1,2]
q-p = [3,4,5,6]-[1,2,3,4] =[5,6]

4.
Uzupełnienie zbioru do wybranej dziedziny

W nowej teorii zbiorów zachodzi tożsamość:
Uzupełnienie zbioru do wybranej dziedziny = negacja zbioru = zaprzeczenie zbioru

„~” - symbol przeczenia, w naturalnej logice człowieka przedrostek „NIE”

Przykład:
Dany jest zbiór:
p=[1,2]
Przyjmijmy dziedzinę:
D=[1,2,3,4]
stąd:
~p=~[1,2] =[3,4]
ewentualnie:
~p = D-p = [1,2,3,4]-[1,2] = [3,4]
Gdzie:
~ - symbol przeczenia

Komentarz słowny w naturalnej logice człowieka:
Jeśli przyjmiemy zbiór p=[1,2] oraz wybierzemy dziedzinę D=[1,2,3,4] to zaprzeczeniem zbioru p jest zbiór ~p=[3,4]

Definicja dziedziny:
p+~p=1
p*~p=0
p+~p=[1,2]+[3,4]=[1,2,3,4]=1 =D
p*~p=[1,2]*[3,4]=[] =0

Zaprzeczenie zbioru pustego to dziedzina:
~0=1
Zaprzeczenie dziedziny to zbiór pusty:
~1=0
Stąd mamy fundament dwuelementowej algebry Kubusia:
~0=1
~1=0

W skrajnym przypadku dziedziną może być Uniwersum

Definicja Uniwersum:
Uniwersum to wszelkie możliwe pojęcia zrozumiałe dla człowieka

Podsumowanie:
Zauważmy, że jeśli za dziedzinę przyjmiemy Uniwersum to mamy ograniczenie fizyczne, na mocy definicji nie możemy wyjść poza Uniwersum. Jeśli za dziedzinę przyjmiemy dowolny inny zbiór to mamy ograniczenie dobrowolne, nie chcemy rozpatrywać przypadków spoza tej dziedziny, co nie oznacza że nie jesteśmy w stanie.

Dowolne pojęcie dobrze zdefiniowane musi mieć swoją unikalną nazwę zarówno w obrębie wybranej dziedziny jak i w obrębie Uniwersum.

Przykład:
Pies - to pojęcie jest jednoznaczne i rozpoznawalne zarówno w zbiorze wszystkich zwierząt, jak i w obrębie całego Uniwersum.

W wielu przypadkach pojęcie X jest rozpoznawalne w kontekście np. „może” i „morze”. Tego typu pojęcia użyte w kontekście są jednoznaczne, dla logiki to wystarczy, bo nikt nie sypie pojęciami bez kontekstu czyli bez użycia ich w zdaniu (w dialogu).


2.3 Prawa Prosiaczka

Scenka A:
A1.
Jaś pokazuje psa:
Prawdą jest (=1) że to jest pies (P)
P=1
A2.
Fałszem jest (=0) że to nie jest pies (P)
~P=0
Doskonale widać tożsamość zdań:
A1=A2
(P=1) = (~P=0)

Scenka B.
B1.
Jaś pokazuje kozę:
Prawdą jest (=1) że to nie jest pies (P)
~P=1
B2.
Fałszem jest (=0) że to jest pies (P)
P=0
Doskonale widać tożsamość zdań:
B1=B2
(~P=1) = (P=0)

Stąd mamy tożsamości Prosiaczka obowiązujące w całej logice matematycznej bez wyjątków:
I. (P=1) = (~P=0)
II. (~P=1) = (P=0)


2.4 Fundamentalne prawo logiki

Fundamentalne prawo logiki:
W dowolnym równaniu algebry Boole'a mamy do czynienia ze zmiennymi sprowadzonymi do jedynek

Ziemanie doskonale wiedzą, choć nie są tego świadomi, że w dowolnym równaniu logicznym wszystkie zmienne sprowadzone są do jedynek.

Dowód:
Uwaga 2.7 z "Wstępu do matematyki" prof. Newelskiego z UWr
http://www.math.uni.wroc.pl/~newelski/d ... node3.html

Prof. Newelski napisał:
1.
Y=1 <=> (p=0 i q=0 i r=1) lub (p=0 i q=1 i r=0) lub (p=1 i q=0 i r=1)

Po czym od razu zapisał końcowe równanie algebry Boole’a opisujące analizowaną przez niego tabelę zero-jedynkową:
2.
Y = ~p*~q*r + ~p*q*~r + p*~q*r
co matematycznie oznacza:
Y=1 <=> (~p=1 i ~q=1 i r=1) lub (~p=1 i q=1 i ~r=1) lub (p=1 i ~q=1 i r=1)

Doskonale widać, że zmienne w równaniu 2 sprowadzone są do jedynek na mocy praw Prosiaczka.
Prawa Prosiaczka:
(p=0) = (~p=1)
(p=1) = (~p=0)
cnd

Uprośćmy tabelę zero-jedynkową prof. Newelskiego do absolutnego banału.

Robimy dokładnie to co prof. Newelski, czyli spisujemy w naturalnej logice człowieka to co widzimy w tabeli zero-jedynkowej.
1.
Y=1 <=> p=1 i q=1 lub p=1 i q=0 lub p=0 i q=1

Jak z równania 1 wygenerować równanie algebry Boole’a?
Prawa Prosiaczka:
I. (p=0) = (~p=1)
II. (p=1)=(~p=0)

Możemy to zrobić dwoma sposobami:
I.
W naturalnej logice człowieka
Mamy nasze równanie 1.
1.
Y=1 <=> A: p=1 i q=1 lub B: p=1 i q=0 lub C: p=0 i q=1
W naturalnej logice człowieka sprowadzamy wszystkie zmienne do jedynek korzystając z I prawa Prosiaczka.
I. (p=0) = (~p=1)
2.
Y=1 <=> A: p=1 i q=1 lub B: p=1 i ~q=1 lub C: ~p=1 i q=1
Prawda jest w logice domyślna stąd w powyższym zapisie możemy pominąć wszystkie jedynki nic nie tracąc na jednoznaczności, w ten sposób dochodzimy do równania algebry Boole’a opisującego powyższą tabelę
3.
Y = A: p*q + B: p*~q + C: ~p*q
co matematycznie oznacza:
Y=1 <=> A: p=1 i q=1 lub B: p=1 i ~q=1 lub C: ~p=1 i q=1

II.
W logice ZERO
W logice ZERO, totalnie sprzecznej z naturalną logiką człowieka wszystkie zmienne sprowadzamy do zera stosując w kodowaniu końcowego równania algebry Boole’a wszędzie odwrócone spójniki.
Mamy nasze równanie 1.
1.
Y=1 <=> p=1 i q=1 lub p=1 i q=0 lub p=0 i q=1
Korzystając z Ii prawa Prosiaczka sprowadzamy wszystkie zmienne do zera.
II. (p=1) = (~p=0)
~Y=0 <=> (~p=0 i ~q=0) lub (~p=0 i q=0) lub (p=0 i ~q=0)
W logice ZERO zapisujemy równanie algebry Boole’a odwracając wszędzie spójniki.
3.
~Y = (~p+~q)*(~p+q)*(p+~q)
… i teraz uwaga!
co matematycznie w naturalnej logice człowieka oznacza:
~Y=1 <=> (~p=1 lub ~q=1) i (~p=1 lub q=1) i (p=1 lub ~q=1)

Związki logiki dodatniej (bo Y) i ujemnej (bo ~Y):
Y = ~(~Y)
~Y = ~(Y)

Prawo przejścia do logiki przeciwnej:
Negujemy zmienne i wymieniamy spójniki na przeciwne

Matematycznie równanie 3 w logice ujemnej (bo ~Y) to zaprzeczenie równania 2 w logice dodatniej (bo Y).

Wniosek:
Jeśli zastosujemy prawo przejścia do logiki przeciwnej dla równania 3 to musimy otrzymać równanie 2.

Mamy równanie:
3.
~Y = (~p+~q)*(~p+q)*(p+~q)

Prawo przejścia do logiki przeciwnej:
Negujemy zmienne i wymieniamy spójniki na przeciwne
2.
Y = p*q + p*~q + ~p*q
cnd

Zauważmy, że jednoznaczne równanie algebry Boole’a opisujące powyższą tabelę otrzymamy też z linii D.
1.
Spisujemy w naturalnej logice człowieka dokładnie to co widzimy:
D.
Yd=0 <=> p=0 i q=0
Korzystając z pierwszego prawa Prosiaczka sprowadzamy wszystkie zmienne do jedynek.
I. (p=0) = ~p=1)
~Yd=1 <=> ~p=1 i ~q=1
Prawda (=1) jest w logice domyślna, stąd w równaniu wyżej możemy pominąć wszystkie jedynki nic nie tracąc na jednoznaczności.
D.
~Yd=~p*~q
co matematycznie oznacza:
~Yd=1 <=> ~p=1 i ~q=1


2.5 Wszystkie drogi prowadzą do Nowej Teorii Zbiorów

Podsumujmy nasze rozważania:

Doskonale widać, że rzeczywista tabela „zero-jedynkowa” dla wszelkich równań logicznych to tabela ABCD789 … czyli nie ma tu żadnej logiki zero-jedynkowej, wszystkie zmienne w dowolnym równaniu logicznym sprowadzone są do jedynek.

Co to wszystko oznacza?

W przełożeniu na nową teorię zbiorów tabela wyżej oznacza że zbiory p i q muszą mieć część wspólną i żaden z nich nie może zawierać się w drugim. Wtedy i tylko wtedy otrzymamy tabelę symboliczną ABCD456 i tabelę „zero-jedynkową” ABCD789.

Dlaczego kłamiesz? Przecież zadałem Ci konkretne pytania nt. luk w Twojej "teorii". I na te pytania tchórzliwie odmawiasz odpowiedzi od kilkudziesięciu postów. Więc nie udawaj, że czekasz na jakieś pytania, albo że coś chcesz wyjaśnić.

Spokojnie Zefciu, dojdziemy do twoich "kluczowych" pytań ... i na pewno na nie odpowiem w sposób zrozumiały dla każdego, oczywiście na gruncie Nowej Teorii Zbiorów.

Warunkiem koniecznym, abyś zrozumiał ten dowód jest akceptacja przez ciebie Nowej Teorii Zbiorów której wykład właśnie się zaczął w poście wyżej. Obalisz cokolwiek z tego wykładu tzn. pokażesz wewnętrzną sprzeczność NTZ, natychmiast kasuję AK.

Nie musisz tego czytać, nie musisz tego rozumieć, jeśli zadowala cię ewidentne szambo, jakim jest aktualna logia Ziemian:
http://wynurzenia-z-szamba.blogspot.com ... iezem.html
Jeśli 2*2=5 to jestem papieżem

Jeśli do końca życia chcesz być pośmiewiskiem wszystkich normalnych ludzi, ekspertów AK, humanistów i 5-cio latków, to nie zdejmuj sobie z mózgu tego kagańca jedynie słusznej logiki - aktualnej logiki Ziemian.

Kubuś

P.S.
Póki co zapraszam na śfinię, gdzie toczy się własnie pasjonująca dyskusja na temat tego wykładu:
http://www.sfinia.fora.pl/forum-kubusia ... tml#207913

Obiecanki cacanki...
Jest dokładnie odwrotnie - cała powyższa teoria jest niekompletna, jeśli nie odpowiedz na pytanie, jak się dowolne zdanie przekształca w zbiór. Nie mogę zaakceptować koncepcji, której nie sposób zrozumieć.Umówmy się tak. Jeśli jeszcze raz napiszesz to kretyńskie "jeśli X, to kasuję AK", to ostatecznie sobie daruję męczenie się dyskusjami z Tobą.