Gwałt to jedno zło. Nie jestem kobietą, więc standardowomożna mi zawsze odpisać że nie wiem jak to jest. Ale nie zmienia to faktu, że dziecko z gwałtu to nadal żywa realna istota. Jakim prawem chce się ją zabijąć? Bo jest niechciane. I to naprawdę wystarczy? Tu dla mnie sytuacja nie jest problematyczna, raczej wybór dla konkretnej kobiety może wiązać się z przykrą świadomością i dlatego takiej kobiecie należy się wszelkie współczucie, pomoc i opieka. Wybór jest jakiś zawsze. Normy religijne dziś pozostają kwestią dobrej woli wyznawcy. Zrozumiałe jest jednak to że oczekujemy zakazów prawnych, zgodnych z naszym przekonaniem o tym co jest złe a co dobre. Prawo wyboru ogranicza się do wąskiej sfery spraw, w której dajemy sobie wybór, bo nie szkodzą one w sposób wyraźny i jeśli już to bezpośrednio tylko zainteresowanemu. W przypadku gdy mamy pewność że rodzenie dziecka, pociągnie za sobą śmierć matki, cóż, co ja myślę to myślę, ale nie mogę nikomu narzucić rodzenia i umierania. Dość że taka matka już przeżywa coś niewyobrażalnego.

Co do aborcji dzieci poczętych w barbarzyńskim akcie gwałtu...też jestem przeciwny, ale nie uważam, że powinno się ustalać jakąś powszechnie obowiązującą normę prawną, która będzie zmuszać takie kobiety do rodzenia tych dzieci. Wydaje mi się, że procedura powinna być wystarczająco obostrzona (np. obowiązkowe spotkania z psychologami), ale nie zamykająca drogę do wyboru. Dlaczego tak uważam? Bo wydaje mi się, że po pierwsze: w takiej wyjątkowej sytuacji nikt nie powinien decydować za zgwałconą kobietę, a po drugie: zmuszanie do rodzenia tych kobiet, które kategorycznie urodzić tego dziecka nie chcą, może doprowadzić do równie wielkich tragedii (np. dzieciobójstwa, samobójstwa kobiety, totalnego rozkładu psychicznego itp.), co aborcja.

Moim zdaniem tzw. "kompromis aborcyjny", który obowiązuje w Polsce, jest całkiem sensownym rozwiązaniem. Te 3 przypadki, w których pozostawia się rodzicom pole do wyboru, to przestrzeń, w której dzieją się ludzkie dramaty, personalne tragedie, których żadne prawo nie jest w stanie dobrze unormować.

Wszystko zależy z jakiego powodu jesteś przeciwny aborcji w przypadku gwałtu. Rozumiem że z innych powodów niż ja. W moim przypadku jest to i grzech i przestępstwo i prawo powinno tutaj jasno się wyrażać chroniąc życie. Nikt nigdy nie ma prawa decydować o czyjejś śmierci, w sytuacji gdy jest ona kwestią "samopoczucia" i nie jest konieczna.

Ta kwestia samopoczucia wbrew pozorom ma ogromne znaczenie.
Znam młodą kobietę, która ma ogromne problemy natury psychicznej, a wynikają one ze świadomości gwałtu żołnierza Rosjanina na jej babci, na skutek czego poczęła sie jej matka.
Od lat nie potrafi się z tym uporać, ani leki ani terapia nie załatwiła sprawy.

Jestem przeciwny, bo nie jestem zwolennikiem odpowiedzialności grupowej. Poczęte dziecko nie odpowiada przed nikim i nie jest niczemu winne w sytuacji tego przestępstwa, więc dla mnie aborcja dziecka poczętego w ten sposób jest zwyczajnie niesprawiedliwa. Z drugiej strony: ciąża, rodzenie dziecka itp. w dużym stopniu wpływa na matkę, dlatego donoszenie tego dziecka ma dla niej mniejsze lub większe konsekwencje. Jeśli są to negatywne konsekwencje, to wtedy mamy niejako przedłużenie tej traumy związanej z gwałtem.

Jakim prawem mielibyśmy zmuszać takie kobiety na donoszenie tej ciąży?

Z drugiej strony, prawo ma m.in. funkcję kulturotwórczą, wskazuje normy postępowania i aprobowane wartości. Pewnie, że wolałbym, aby każda matka decydowała się na urodzenie swojego dziecka (bez względu na okoliczności), ale to jest utopia. Natomiast nie chciałbym, aby dostęp do aborcji był ułatwiony, bo to jest zawsze jakieś zło i powinna być w taki sposób unormowana prawnie, by nie było żadnych wątpliwości co do tego. JEDNAK: prawo musi pozostawiać pewien margines wolności (o czym pisałem wcześniej), w ramach którego możemy m.in. podejmować decyzje i określać swoją przynależność do Jezusa, bądź nie.

Jak myślicie, co powiedziałby Chrystus gdyby spotkał w Palestynie kobietę w sytuacji jak wyżej? Co powiedziałby do niej.

No i temat oddryfował na aborcję a nie o to chodziło.
Myślę, że myśl przewodnia autora wątku jest ciekawa i słuszna.
Tj. - jeśli żylibyśmy w państwie 100% katolickim to zachowywanie zewnętrznie widocznych reguł religii w zasadzie przestałoby być wyborem. No może poza osobami, które powiedzmy chciałyby zaryzykować więzienie czy grzywny dla 'niebycia' katolikiem, a chyba nie o to chodzi.
Podane przykłady z aborcją na czele okazały się zbyt radykalne, więc może weźmy na tapetę coś mniej ostrego.
Powiedzmy sobie, czy to wszystko miałoby jakikolwiek sens gdyby na przykład:
a) w piątki w restauracjach nie można było zamówić mięsnych potraw,
b) istniałby prawny zakaz prezentowania nagości?

Jesteś młodym człowiekiem i nie zapewne nie pamiętasz, że w Polsce za PRL przechodziliśmy obowiązkowe dni bezmięsne - i to 2 dni w tygodniu: poniedziałek i czwartek.....jakoś wielkich szkód nikt nie poniósł

Wstrzymał mięso, zabrał serek, jego imię edward gierek

Przed wojną nad oknem wystawowym sklepu wisiał napis „Rzeźnik” a w środku było mięso. Teraz nad oknem napisane jest 'Mięso' a w środku jest rzeźnik.



No ale tu nie o tym.

Samopoczucie to pojemne pojęcie. Ty piszesz o sytuacji skrajnej, gdzie ma ono ogromne znaczenie. Tego oczywiście nie neguje. Natomiast o samym życiu dziecka tak poczętego, nawet stan wysokiego rozchwiania emocjonalnego, wielkiego smutku itp, decydować nie może. I to miałem na myśli, nie negowanie odczuć kobiety która przechodzi takie cierpienie.

[quote=""LJ91]Jakim prawem mielibyśmy zmuszać takie kobiety na donoszenie tej ciąży?[/quote]
Ilekroć ktoś zadaje to pytanie, totalnie zapomina że na szali jest drugie życie. Kobieta przechodzi straszne doświadczenia, ale dziecko po prostu zostaje zabite. Jest jednak pewna różnica w skali zjawiska i co kładziemy na szali. Każda sytuacja jest inna z wyjątkiem losu dziecka. Kobieta może czuć się lepiej, lub gorzej. Zawsze decyzja dotyczy obydwojga i dlatego nikt nie ma prawa podejmować decyzji o śmierci dziecka, a wręcz należy tą decyzję oddać tym, którzy są bardziej władni decydować. Chyba że uważamy osobę która przeżyła traumę i nie musi myśleć racjonalnie, za zdolną do racjonalnych decyzji. Na tej samej zasadzie izolujemy chorych, wbrew ich woli, bo stawka jest wyższa nawet od ich własnego życia.

Nie wierzę...chciałbyś izolować takie kobiety? Przypiąć je na 9 miesięcy do łóżka, a następnie wycisnąć z nich te dzieci? Ty twierdzisz, że matka nie może podjąć decyzji za życie własnego dziecka, ale jednocześnie uważasz, że są jacyś "władni" (kto to taki?), którzy mogą decydować nie tylko o życiu tego dziecka, ale i tej kobiety?

Przepraszam, ale to co piszesz, jest antychrześcijańskie. Nasz Bóg daje ludziom wolność i możliwość wyboru, a Ty brzmisz, jakbyś był wyznawcą innego Boga...w co wątpię.

Dokładnie, nawet matka nie ma prawa podjąć decyzji o śmierci własnego dziecka, pomimo gwałtu. Co w tym dziwnego?

Antychrześcijańskim byłoby przyzwolić na zabijanie takiego dziecka. Chrześcijaństwo to wbrew temu co piszesz, nie religia wolnego wyboru. My nie czcimy wolności.

Owszem, wolny wybór to element wiary, ale nie w tego typu zagadnieniach. To mieszanie jednego z drugim.

Tylko to, że jest to antychrześcijańskie. Gdyby Bóg chciał mieć stado baranów, to nie dawałby nam wolnej woli i swobody wyboru. Wybór miał Lucyfer, mieli Adam i Ewa, Judasz i wielu innych, a Ty sprowadzasz skrzywdzone kobiety do roli inkubatorów.

Przeraża mnie taki fundamentalizm intelektualny, bo to jest ten sam typ myślenia, który Tobie pozwala na zmuszanie do rodzenia, a innym np. pozwala usprawiedliwiać zabijanie. Zmienia się tylko treść, a konstrukcja myślowa zostaje ta sama.

Wybór masz i masz konsekwencje. Zerknij na dekalog, tam są same nie będziesz..., a Jezus nie robi nic innego jak rozszerza te przykazania. Jest tam też przykazanie nie będziesz zabijał - jak to się ma do takiej wolności wyboru jaką tu propagujesz?

Jak dekalog się ma do obecności polskich żołnierzy w Afganistanie, gdzie zdarza im się zabijać innych ludzi?

Poza tym, mylisz porządki. Ten temat powstał po to, by rozmawiać nie na poziomie indywidualnych przypadków, ale całych zbiorowości społecznych. Nie chcę rozstrzygać czy aborcja jest złem, bo jest, ale dyskutować o tym, czy da pogodzić się ultrakatolicką wizję społeczeństwa (patrz: Terlikowscy) z realiami życia społecznego i, co ciekawe, fundamentami chrześcijaństwa.

Co, jeżeli proponowane przez Ciebie rozwiązanie doprowadzi do samobójstwa kobiety? Umiera kobieta, umiera jej dziecko...jakież to owoce?

BTW. Polecam Ci francuski film dokumentalny pt. "Zniewolone łono". Nie wiem czy widziałeś, ale wydajesz się całkiem inteligentny i nie wydaje mi się, że refleksja po tym filmie pozwoliłaby Ci mieć takie poglądy. Ergo? Raczej go nie widziałeś.