Oldman?

Oldman ma tyle wspólnego z Nergalem, że przepraszał Żydów za samo posądzenie o rządy w Hollywood a Nergal nie przepraszał chrześcijan za potarganie Biblii. Zatem Żydów przeprasza się za rzeczy nieporównanie mniejszej wagi niż te, za które nie przeprasza się chrześcijan. Co chciałem wykazać. Ale to temat poboczny. Wracając do Nergala - spróbowałem więcej się o nim dowiedzieć, przeczytałem kilka tekstów... No i nie jest źle, widać w tym jakąś myśl, swoistą poezję. Czy oryginalną - nie wiem. Stylistyka raczej biblijna... Na pewno nie jest to zwierzęcy ryk z którym kojarzy mi się death metal. No teraz to garść teorii : [...] - okazuje się, że to poczciwi, spokojni ludzie miłujący wolność. No i na koniec fragment wywiadu dla pisma "Gitarzysta":
"Zdarza ci się czasem grać muzykę zupełnie inną stylistycznie niż Behemoth?
O tak, zdecydowanie! Dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek wcześniej przykładam wagę do grania innych, często bardzo odległych gatunkowo rzeczy. Staram się dokształcać w różnych stylach i zdecydowanie wzbogaca to nie tylko mój warsztat, ale przede wszystkich erudycję muzyczną. Przechodzę przez różne etapy fascynacji, gram więc rzeczy klasyczne, np. Bacha, ale bliskie jest mi flamenco czy ostatnio klasyczne bluesowe standardy. Niezmiennie moją największą miłością jest hałas (śmiech), ale mam świadomość tego, że cała muzyka rockowa, a z takowej wywodzi się metal, opiera się na bluesie."

No więc gdzie ten diabeł, gdzie ten szatan? Normalny muzyk, ryczący na koncertach gdy trzeba a dla siebie grający Bacha czy bluesa. Mógł darować 350 tys. chorym? Oczywiście!

Istnieją muzycy "na poważnie" satanistyczni, ale Nergal akurat do nich nie należy. Taki ma wizerunek artystyczny i tyle. Prywatnie jest zupełnie typowym ateistą-antyklerykałem, nie różni się w tym względzie niczym od takich Palikota czy Środy.

Masz osobliwe pojęcie o znaczeniu słowa "wspólne"




Pewnie. Dla wielu jest to jednak wielkie odkrycie i rzecz, która nijak im się nie dodaje.

Johnny99
Więc ustaliliśmy bardzo ważną rzecz. Teraz możnaby dopiero zacząć dyskusję czy lepszy jest szczery apologeta zła czy obłudnik, który tylko to udaje.

Dlaczego obłudnik? Jak zwykle w takich sytuacjach pojawia się ten sam problem braku rozróżnienia między kreacją artystyczną a realnym życiem. Zawsze znajdą się ludzie, których niezmiernie dziwi, że człowiek, którego obserwują na scenie, w teatrze czy w kinie w codziennym życiu wcale nie jest podobny do postaci, którą odgrywa.

Rozumiem, że człowiek, który gra parówkę w reklamie, nie jest parówką. Ale nie uwierzę aktorowi grającemu Hamleta, że obce mu są problemy egzystencjalne. I taki aktor raczej nie zagra dobrze swej roli. Jeżeli mówimy o sztuce w sposób poważny, nie możemy oddzielić jej od prywatności twórcy. Niekoniecznie wprost ale musi on w swojej twórczości wyrażać siebie. Inaczej wszystko będzie fałszem, szmirą, wyrobnictwem. Nawet nie porządnym rzemiosłem. Polecam hasło "Edward Stachura", "Rafał Wojaczek", hasło "życiopisanie". Z bliższych nam lat - "Ryszard Riedel". I wielu, wielu innych. Zresztą po co ja to piszę... kiedyś to wszystko było oczywiste. Dzisiaj chyba więcej wyrobników i aktorów "znanych z reklam". Takie czasy.

To oczywiste, że źródła twórczości artysty tkwią w nim samym i sensem tworzenia jest wyrażanie samego siebie. Problem w tym, że w żadnej kreacji artystycznej nie da się zawrzeć pełni własnej osobowości. Można jedynie realizować swoje koncepcje. Tworzyć pewną fikcję i umowność, jako parawan bezpieczeństwa, do przekazywania różnych treści odbiorcy.

Edward Stachura odżegnywał się od prostego utożsamiania go z bohaterami jego własnej prozy. Tak jak, nie można stawiać znaku równości między Stachurą a Jankiem Praderą z „Siekierezady”, tak samo nie powinno się tego robić z Adamem Darskim i Nergalem. I nie ma to oczywiście nic wspólnego z fałszem i nieszczerością.

No więc jaką treść przekazuje Adam Darski jako Nergal? Jakie realizuje koncepcje? Jaką osobowość usiłuje przekazać w swojej twórczości? Nie będę przytaczał tu tekstów, kto chce sam je znajdzie, generalnie chodzi o władzę nad światem, oczywiście nie Chrystusa, forma zdradza, że autor dużo czytał polskich romantyków i oczywiście Biblię. Czy to są teksty typu "majteczki w kropeczki" albo "ja kocham cię a ty mnie nie" ? Czy od takich tekstów można oderwać się tak po prostu, i spokojnie sprzedawać niemowlęce śpioszki ? Jednak Stachura gdy stwierdził, że nie jest w stanie już nic prawdziwego, autentycznego z siebie wydobyć, wypisał się ze Związku Literatów no i w ogóle z życia. I to była klasa człowieka, to była prawda, to była prawda do końca. Nie wymagam aż tyle od Adama Darskiego, dla mnie to fałsz ale z drugiej strony ciekawe jak widzą go jego fani.

Nergal w swoich tekstach głosi, najkrócej mówiąc, samoafirmację. Gdzie w jego zachowaniu leży fałsz przeciw temu?

Wiarygodność czy szczerość artysty to w ogóle temat-rzeka. Wielokrotnie cytowałem Ozzy'ego Osbourne'a, który właściwie wprowadził element "satanistyczny" do muzycznego mainstreamu, jednocześnie deklarując się jako chrześcijan. Powiedział on po prostu, że grając taką muzykę, jaką grali z Black Sabbath, nie mógł przecież śpiewać o kwiatkach. Z drugiej strony, warstwa liryczna BS była o wiele bardziej wielowymiarowa, jak zresztą bywało również z innymi oskarżanymi o "satanizm" zespołami, w rodzaju Iron Maiden. Pamiętam, jak z kolegami analizowaliśmy cover kawałka "Black Sabbath" w wykonaniu innych polskich gwiazd death metalu, zespołu Vader, z którego Peter (który wprost wskazywał satanizm jako swoją filozofię życiową) wyciął słowa "please God help me".. albo weźmy, też oskarżanych o satanizm, AC/DC, za których muzyką w ogóle nie stoi żadna ideologia, chodzi tylko o rock'n'roll, o czymś tylko trzeba było śpiewać - obowiązek obowiązkiem jest, piosenka musi posiadać tekst. Czy oni są nieautentyczni? Niewiele jest bardziej autentycznych zespołów rockowych.

@Jeden Post
Wydaje mi się, że Nergal przede wszystkim utożsamia się z szatanem a dopiero jako szatan afirmuje siebie. To pewna różnica. Szatan to zło, destrukcja, agresja. Jeżeli ktoś się z tym identyfikuje, wkracza na drogę, która może źle się skończyć. Jeżeli traktuje to jak show, udawanie - oszukuje siebie i swoich odbiorców.
@Johnny99
Wszystko zależy od konwencji. Jeżeli wiadomo, że słowa nie mają znaczenia można by zaakceptować taki układ. Na przykład w operze. Chociaż szanujący się twórca stara się aby tekst też był dziełem sztuki. A jeżeli nie ma być to niechże nie dotyka spraw poważnych. Kto mówi o sprawach poważnych, bierze za to odpowiedzialność. Kto robi sobie z nich zabawę jest błaznem.

Nic mi o tym mnie wiadomo, nie dopatrzyłem się tego w tekstach. Dla mnie jego (Nergala) filozofia wygląda raczej na humanizm z okultystycznymi dekoracjami.

Ośmielę się nie zgodzić. Notoryczne bluźnierstwa, ciągłe odnoszenie się do bóstw (nie tylko chrześcijańskich) - to na pewno nie jest humanizm. Okultyzm - prędzej ale to już jako element satanizmu. Przy okazji - taki cytat z Wikipedii (nie ja go napisałem):
"Poza satanizmem wyróżniane są różne formy pseudosatanizmu takie jak:
(...)satanizm zespołów rockowych, heavy metalowych, którego motywy powiązane są z dążeniem do rozgłosu i zwiększenia sprzedaży"

Rzecz w tym, że te bóstwa wystepują jako reprezentanci pewnych wartości, nośniki znaczeń ,a nie jako istoty, których realne istnienie się postuluje. Szatan nie robi zatem ani za obiket kultu, ani za symbol zła, tylko buntu i wolnosci, tak to działa.

A humanizm dlatego, że conajmniej od płyty "Satanica", czyli od 15 lat, teksty Behemoth krążą w istocie wokół człowieka i jego dróg samorealizacji.