Gdy Jezus cytował lub publicznie czytał Stary Testament, używał imienia Bożego (Powtórzonego Prawa 6:13, 16; 8:3; Psalm 110:1; Izajasza 61:1, 2; Mateusza 4:4, 7, 10; 22:44; Łukasza 4:16-21). W czasach Jezusa i jego pierwszych uczniów tetragram występował w odpisach hebrajskiego tekstu Starego Testamentu, tak samo jak dzisiaj. Jednak przez stulecia uczeni sądzili, że owego tetragramu nie było ani w Septuagincie, czyli greckim przekładzie Starego Testamentu, ani w Nowym Testamencie. Tymczasem w połowie XX wieku dokonano niezwykłego odkrycia — znaleziono fragmenty Septuaginty z okresu, gdy na ziemi żył Jezus. Bibliści zwrócili uwagę, że w tekstach tych występuje osobiste imię Boże, zapisane hebrajskimi literami.
Jezus posługiwał się imieniem Bożym oraz mówił o nim innym. W modlitwie do Boga rzekł: „Ujawniłem twoje imię ludziom, których mi dałeś ze świata”. Co ciekawe, samo imię Jezus znaczy „Jehowa jest wybawieniem” (Jana 17:6, 11, 12, 26).
W Pismach Greckich występuje skrócona forma imienia Bożego. W Objawieniu 19:1, 3, 4, 6 imię to jest częścią słowa „Alleluja” („Halleluja”). Oznacza ono: „Wysławiajcie Jah!”. Jah to skrócona postać imienia Jehowa.
Dawne teksty żydowskie wskazują, że chrześcijanie pochodzenia hebrajskiego posługiwali się w swoich pismach imieniem Bożym. Tosefta, spisany zbiór ustnych reguł sporządzony około 300 roku n.e., wspomina o tekstach chrześcijańskich, które były palone w sabat: „Nie ratują od ognia ksiąg ewangelistów i ksiąg minim [utożsamianych z hebrajskimi chrześcijanami]. Ale pozwalają, by płonęły tam, gdzie są (...) one oraz zawarte w nich zapisy Imienia Bożego”. Według tego samego źródła rabin Jose Galilejczyk, który żył na początku II wieku n.e., powiedział, że w inne dni tygodnia „należy wyciąć zapisy Imienia Bożego, które w nich są [w pismach chrześcijan], zachować je, a resztę spalić” (The Tosefta — Translated From the Hebrew With a New Introduction pod redakcją Jacoba Neusnera). Istnieje zatem mocny dowód, że w II wieku n.e. Żydzi napotykali w chrześcijańskich tekstach imię Jehowa.
Czy Przekład Nowego Świata jest jedynym tłumaczeniem zawierającym imię Boże w Pismach Greckich? Bynajmniej. Wyżej wspomniane argumenty skłoniły wielu tłumaczy do przywrócenia imienia Bożego w ich przekładach Nowego Testamentu.

Imię to często pojawia się w licznych tłumaczeniach Nowego Testamentu na języki używane w Afryce, Ameryce, Azji oraz na wyspach Pacyfiku (zobacz listę na stronie 21). Niektóre z tych wersji zostały wydane stosunkowo niedawno — chociażby Biblia w języku rotumańskim (1999), w której imię Jihova występuje 51 razy w 48 wersetach Nowego Testamentu. Innym przykładem jest indonezyjska wersja Nowego Testamentu w języku batackim (toba) (1989); imię Boże w formie Jahowa pojawia się tam 110 razy. Imię to można znaleźć także w przekładach francuskich, hiszpańskich i niemieckich. Na początku XX wieku Pablo Besson przetłumaczył Nowy Testament na język hiszpański. Posłużył się imieniem Bożym (Jehová) w Liście Judy, wersecie 14. A niemal w stu przypisach podał je jako tłumaczenie alternatywne.

Oto niektóre tłumaczenia angielskie, francuskie, hiszpańskie, niemieckie i polskie z imieniem Bożym w Nowym Testamencie:

Nowy Testament w przekładzie Szymona Budnego (1574)
Die heilige Schrift des neuen Testaments, Dominik von Brentano (1791)
A Literal Translation of the New Testament... From the Text of the Vatican Manuscript, Herman Heinfetter (1863)
The Emphatic Diaglott, Benjamin Wilson (1864)
„Bonner Bibel”, Petrus Dausch (1932)
The New Testament Letters, J.W.C. Wand, biskup Londynu (1946)
Bible de Chouraqui (1985)

Les Evangiles, Claude Tresmontant (1991)

Santa Biblia. Traducida del arameo al español, Centro cultural Nueva Creación de Sonora (1994)

Biblia Peshitta en Español, Instituto Cultural Álefy Tau (2006)

W przedmowie do popularnego przekładu New Living Translation (2004) pod nagłówkiem „Tłumaczenie imion Bożych” zauważono: „Zazwyczaj tetragram (JHWH) konsekwentnie tłumaczymy na ‚PAN’, używając wielkich liter, co jest częstą praktyką w wersjach anglojęzycznych. W odróżnieniu od tego imię ′adonai oddajemy jako ‚Pan’”. W nawiązaniu do Nowego Testamentu wyjaśniono dalej: „Greckie słowo kurios [kyrios] konsekwentnie tłumaczymy na ‚Pan’. (...) Wyjątkowo piszemy ‚PAN’ w bezpośrednich cytatach ze Starego Testamentu — w miejscach, gdzie słowo to zapisano tam wielkimi literami” (kursywa nasza). A zatem tłumacze owego przekładu przyznali, że w Nowym Testamencie w cytatach należy zaznaczyć miejsca, gdzie występował tetragram (JHWH).

Co ciekawe, w dziele The Anchor Bible Dictionary pod nagłówkiem „Tetragram w Nowym Testamencie” napisano: „Istnieją pewne dowody, że w pierwotnym tekście N[owego] T[estamentu] tetragram, imię Boże, Jahwe, występował w niektórych lub we wszystkich cytatach ze S[tarego] T[estamentu]”. Ponadto biblista George Howard wyraził następujący pogląd: „Ponieważ w dalszym ciągu wypisywano tetragram w kopiach Biblii greckiej [Septuagincie], będących Pismami pierwszego kościoła, więc należałoby przyjąć, że pisarze N[owego] T[estamentu] zachowywali tetragram w tekście biblijnym, gdy cytowali z Pisma”.

Dwa ważne powody
Widać zatem, że Przekład Nowego Świata nie jest pierwszym tłumaczeniem, w którym przywrócono w Nowym Testamencie imię Boże. Komitet Przekładu Biblii Nowego Świata niczym sędzia rozpatrujący sprawę, w której nie ma naocznych świadków, pieczołowicie analizował dostępne dowody. Biorąc pod uwagę fakty, Komitet ten postanowił przywrócić imię Boże w przekładzie Chrześcijańskich Pism Greckich. Przyjrzyjmy się dwom ważnym powodom tej decyzji.

1) Chrześcijańskie Pisma Greckie są natchnionym przez Boga uzupełnieniem świętych Pism Hebrajskich. Dlatego w przekonaniu tłumaczy nagłe zniknięcie z tekstu imienia Jehowy naruszałoby integralność całej Biblii.

Dlaczego wniosek ten jest rozsądny? Mniej więcej w połowie I wieku n.e. uczeń Jakub oznajmił starszym w Jerozolimie: „Symeon wyczerpująco opowiedział, jak to Bóg po raz pierwszy zwrócił uwagę na narody, aby z nich wziąć lud dla swego imienia” (Dzieje 15:14). Czy twoim zdaniem wypowiedź Jakuba byłaby logiczna, gdyby w I wieku n.e. nikt nie znał lub nie używał imienia Bożego?

2) Gdy odnaleziono odpisy Septuaginty zawierające tetragram, a nie słowo Kýrios (Pan), dla tłumaczy stało się jasne, że w czasach Jezusa imię Boże występowało we wczesnych kopiach tego przekładu greckiego i oczywiście w tekstach hebrajskich.

Wygląda na to, że uwłaczająca Bogu tradycja usuwania świętego imienia z manuskryptów greckich rozwinęła się nieco później. Czy Jezus i apostołowie kultywowaliby taką tradycję? (Mateusza 15:6-9).
A zatem sama Biblia daje rozstrzygające świadectwo, że pierwsi chrześcijanie w swoich pismach używali imienia Jehowy, zwłaszcza gdy cytowali ze Starego Testamentu fragmenty zawierające to imię. Nie bez powodu więc w Przekładzie Nowego Świata przywrócono w Chrześcijańskich Pismach Greckich imię Boże, Jehowa.

Jakie znaczenie te informacje mają dla ciebie? Przytaczając Pisma Hebrajskie, apostoł Paweł przypomniał chrześcijanom w Rzymie: „Każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony”. Następnie zapytał: „Jak będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli?” (Rzymian 10:13, 14; Joela 2:32). Przekłady biblijne przyznające należne miejsce imieniu Bożemu pomagają czytelnikowi zbliżyć się do Boga (Jakuba 4:8). Poznanie oraz możliwość wzywania osobistego imienia Bożego, Jehowa, rzeczywiście jest dla nas wielkim zaszczytem.



LISTA 100 JĘZYKÓW, W KTÓRYCH NOWY TESTAMENT ZAWIERA ODPOWIEDNIK TETRAGRAMU
CHIHOWA: choctow

IÁHVE: portugalski

IEHOUA: meriam-mer

IEHOVA: gilbertański, hawajski, hiri motu, kerewo, kiwai, markizański, motu, panayati (Misima), rarotongański, tahitański, toaripi

IEHOVAN: saibai

IEOVA: kuanua, wedau

IHOVA: aneityum

IHVH: francuski

IOVA: malekula (kuliviu), malekula (pangkumu), malekula (uripiv)

JAHOWA: batacki (toba)

JAHUÈ: chacobo

JAKWE: sukuma

JAHVE: węgierski

JEHOBA: kipsigis, mentawai

JEHOFA: tswana

JEHOVA: chorwacki, kélé (Gabon), lele (wyspa Manus), nandi, nauru, niemiecki, nukuoro

JEHOVÁ: hiszpański

JEHÔVA: fang, tsimihety

JEHOVAH: angielski, efik, holenderski, kalenjin, malgaski, narrinyeryjski, ojibwa

JEHOWA: polski

JEOVA: kosrae (kusajski)

JHWH: hebrajski

JIHOVA: naga (angami), naga (konyak), naga (lotha), naga (mao), naga (ntenyi), naga (sangtam), rotumański

JIOUA: mortlock

JIOVA: fidżyjski

JIWHEYẸWHE: gu (alada)

SIHOVA: tongański

UYEHOVA: zuluski

YAHOWA: tajski

YAHVE: ila

YAVE: kongo

YAWE: bobangi, bolia, lingala, luo, mongo (lolo), ngando, ntomba, sengele

YEHÓA: awabakal

YEHOFA: sotho

YEHOVA: chuana (tlapi), czokwe, holoholo, logo, luba, lugbara, luimbi, lunda (ndembu), luvale, santo, tiv, umbundu, xhosa

YEHOVAH: bube, mohawk, nguna (efate), nguna (tongoa)

YEHOWA: gã, laotański, songe, tshiluba

YEKOVA: zande

YEOBA: kuba (inkongo)

YEOHOWA: koreański

YOWO: lomwe

ZAHOVA: chin (haka-lai)

Sytuacja jest niejednoznaczna i wiele złej woli wymaga oskarżanie katolików bądź ŚJ o celowe fałszowanie pism. Żydzi istotnie PISALI imię Boga, ale go nie WYMAWIALI, zastępując przy głośnym czytaniu słowem "Adonai", czyli "Pan". Gdyby więc ktoś chciał takiej tradycji przestrzegać, powinien czynić podobnie. Tylko że dla nieżyda jest to dość dziwaczne. Katolicy zdecydowali się więc na pisanie "Pan" zamiast "Jahwe", a tymczasem Świadkowie wybrali mówienie "Jehowa" zamiast "Pan". Jedni i drudzy odstąpili więc od zwyczaju żydowskiego.

Jak już się przepisuje, albo copy->paste robi to przyzwoitość nakazuje podać źródło?
http://swiadkowiejehowy.com.pl/jj/34-jak-wymawiac-imie-boze.html

hriss:
- wszystkie "Twoje" posty to bezmyślne kopiowanie?
- ile z tego jet Twojej wiedzy czy przemyśleń?
Jeśli tak to daruj... nikt tu z bezmyślnym programem kopiującym nie będzie rozmawiał.
Skoro jedna strona nie rozmawia tylko kopiuje nie zwracając uwagi na dyskutantów, to rozmowa traci sens.
Przemyśl to sobie...
I Ty mi pisałeś, że nie jesteś Świadkiem Jehowy?

To winnych językach imię Boże tak nie brzmi ?

Nie jestem pisałem ci prawde ale ,chciałbym kiedyś zostać.

Nie przeszkadza Ci to, że Organizacja okłamuje swoich wiernych?

Lubię ŚJ. Za ich zaangażowanie. Za chęć rozmowy o Bogu. Za, przynajmniej werbalną, uczciwość postępowania.
Ale nie podoba mi się to, że: dokonują rozłamu wśrod wierzących, antagonizują jednych przeciw drugim, poddają się praniu mózgów, szerzą nienawiść do Katolików.
Śmieszy mnie to, że gdy dyskutując z nimi wskaże się im w Piśmie antytezy, to przestają przychodzić. A nieco później pojawia się nowa para, lepiej przygotowana do rozmów. Potem sytuacja się powtarza. Zawsze (takie mam doświadczenia) trzy razy. Potem odpuszczają delikwenta i już nie chcą go przekonywać.

ŚJ nie przychodzą na dyskusje filozoficzne tylko rozmowy o Biblii.
Skoro uważasz, że wiesz lepiej to nic tam po nich. ŚJ szukają ludzi którzy chcą się stosować do zasad biblijnych a nie tych co o niej dyskutują aby wykazać jakieś "antytezy","nieścisłości", czy po prostu sobie pogadać aby wykazać jaki to ja jestem mądry.
Więc nie ma się cop dziwić że zostawiają cie po kilku czy kilkunastu rozmowach.

Znaczy - ŚJ będą rozmawiać tylko z tymi, co uważają, że to ŚJ wiedzą lepiej?

Niestety brak rozumienia przez Ciebie czytanego tekstu powoduje że dyskusja z Tobą staje bezcelowa.

To wytłumacz. Bo na razie wychodzi na to, że ŚJ przychodzą pouczać, nie rozmawiać.

Co mam wytłumaczyć ? Że ŚJ nie zakładają dyskusyjnych klubów o Biblii?

ŚJ Informują o tym co Biblia mówi o wydarzeniach w przyszłości.
ŚJ przychodzą aby przekazać informacje które zawiera Biblia , zachęcić do jej czytania i postępowania według zasad które Bóg w niej kazał spisać.
Jeśli ktoś nie chce tego robić to jego sprawa ponieważ Bóg nikogo do tego nie zmusza.
Jeśli ktoś uważa że wie lepiej co należy robić to jego wybór i ma do tego prawo.
ŚJ nikogo nie chcą nakłaniać na siłę więc przestają przychodzić skoro ktoś tego sobie nie życzy.
Ot i całe wytłumaczenie.

Co mam wytłumaczyć ? Że ŚJ nie zakładają dyskusyjnych klubów o Biblii?

ŚJ Informują o tym co Biblia mówi o wydarzeniach w przyszłości.
ŚJ przychodzą aby przekazać informacje które zawiera Biblia , zachęcić do jej czytania i postępowania według zasad które Bóg w niej kazał spisać.
Jeśli ktoś nie chce tego robić to jego sprawa ponieważ Bóg nikogo do tego nie zmusza.
Jeśli ktoś uważa że wie lepiej co należy robić to jego wybór i ma do tego prawo.
ŚJ nikogo nie chcą nakłaniać na siłę więc przestają przychodzić skoro ktoś tego sobie nie życzy.
Ot i całe wytłumaczenie.

Co mam wytłumaczyć ? Że ŚJ nie zakładają dyskusyjnych klubów o Biblii?

ŚJ Informują o tym co Biblia mówi o wydarzeniach w przyszłości.
ŚJ przychodzą aby przekazać informacje które zawiera Biblia , zachęcić do jej czytania i postępowania według zasad które Bóg w niej kazał spisać.
Jeśli ktoś nie chce tego robić to jego sprawa ponieważ Bóg nikogo do tego nie zmusza.
Jeśli ktoś uważa że wie lepiej co należy robić to jego wybór i ma do tego prawo.
ŚJ nikogo nie chcą nakłaniać na siłę więc przestają przychodzić skoro ktoś tego sobie nie życzy.
Ot i całe wytłumaczenie.

'Imię Boże w literaturze' - ze względu na powszechność wątków judeochrześcijańskich w sztuce - biblijny tetragram JHWH (hebr. יהוה, pol. Jahwe bądź Jehowa) - imię własne Boga, Stwórcy występuje w licznych dziełach literatury.

Imię Boże w formie Jehowa występowało powszechnie w języku polskim w mowie i różnych rodzajach piśmiennictwa już od późnego średniowiecza, a począwszy od okresu reformacji – w tłumaczeniach Biblii (głównie protestanckich), rozprawach, kazaniach i dyskusjach religijnych, encyklopediach, słownikach, kalendarzach, modlitewnikach, katechizmach, śpiewnikach, podręcznikach, pracach naukowych i w literaturze pięknej – polskiej i w tłumaczeniach.
Imię Boże w formie Jehowa szczególnie licznie występuje w literaturze i piśmiennictwie XIX w. i głównie pierwszej połowy XX w., gdy zostało wyparte przez formę Jahwe. Forma Jehowa występuje m.in. w Katechizmie Rakowskim.
Formę Jehowa spotykamy m.in. w utworach poetyckich i prozie takich polskich pisarzy i poetów, jak: Jan Kochanowski (w formie Jowa), Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Zygmunt Krasiński, Cyprian Kamil Norwid, Eliza Orzeszkowa, Józef Ignacy Kraszewski, Maria Konopnicka, Stanisław Wyspiański, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Adam Asnyk, Leopold Staff, Konstanty Ildefons Gałczyński, laureaci literackich nagród Nobla: Henryk Sienkiewicz (1905) i Czesław Miłosz (1980) oraz wielu innych - mniej lub bardziej znanych - polskich pisarzy.
Imię w formie Jehowa występuje w Quo vadis Henryka Sienkiewicza i w Faraonie Bolesława Prusa. W języku polskim dostępnych jest wiele przekładów klasyki literatury światowej, książek popularno-naukowych i innych, w których imię Boże również oddano w formie Jehowa.
W przeszło 30. swoich dziełach umieścił to imię francuski powieściopisarz i poeta Victor Hugo, który napisał też wiersz zatytułowany Jehowa, podobnie jak inny francuski poeta, Alphonse de Lamartine, uważany za prekursora francuskiego Romantyzmu. Laureat Nagrody Nobla Isaac Bashevis Singer imię Jehowa umieścił w powieściach Sztukmistrz z Lublina, Dwór, Spuścizna i w opowiadaniu Papież Zejdł. Inny laureat tej nagrody – Aleksander Sołżenicyn umieścił je w dziele Archipelag GUŁag. Carmen Sylva (królowa Rumunii) napisała utwór Jehova. Jerzy Urban w zbiorze felietonów Samosądy umieszcza również to imię. Adam Michnik w książce Polskie pytania używa imienia Jehowa. Karol Marks zamieścił je w dziele Kapitał (tom I).
W roku 1940 młody Karol Wojtyła (późniejszy papież Jan Paweł II) napisał dwa dramaty oparte na motywach biblijnych: Hiob oraz Jeremiasz, w których wielokrotnie występuje imię Jehowa. Również Faustyna Kowalska (św. Faustyna) zamieściła imię Jehowa w swoim Dzienniczku.
Imię Boże występuje też w różnych publikacjach religijnych, encyklopediach, konkordancjach, śpiewnikach, modlitewnikach, katechizmach i innych opracowaniach różnych wyznań chrześcijańskich oraz żydowskich.
W jednym z najstarszych rękopisów na świecie, w łacińskim przekładzie kabalistycznym dzieła żydowskiego Sefer Jecira z 1552 roku używa się imienia Bożego w formie Iehouah.

A oto literatura polska stara gdzie praktycznie wszyscy uzywali Formy Jehowa.

http://www.jehowa.info