Zatem, jakie rozwiązanie proponujesz?
Rozwód, separację?
Czy odpłaceniem pięknym za nadobne?

To nie mój styl. Moje słowo ma wartość. Choć pewnie tego nie rozumiesz.
Czy myślisz że życie z tak inteligentną, niezależną i upartą kobietą jak ja jest łatwe?

Pamiętaj, że medal ma zawsze dwie strony.



Miłość Maryi która była żoną Józefa.

Whispernight,
proszę Cię westchnij dziś o taką pełną kobiecej mądrości miłość dla mnie.

Pozdrawiam,
M-M

Nic podobnego. Miłość jest darem, który świadomie wybieramy, nigdy nic nie robi "sama".



A dlaczego to są głupoty i idiotyzmy?

To o czym powiedziałą, to wielka wartość. To oznacza chęć działania. Gotowość na zmiany. TO oznacza, że nie pozostaje bierna. Ona szuka i walczy. Oznacza to również, że jest osobą konsekwentną, a nie lekkoduchem.
Skoro zobowiązałą się do czegoś, stara się wypełnić zobowiązanie jak najlepiej. Nie szuka dla siebie wymówek, nie stara się na pierwszym miejscu postawić swojej wygody DORAŹNEJ. Myśli i działą długofalowo. Nie zakłada, że istnieje tylko dziś, a jutra może nie być. Uważam, że jest osobą, której można zaufać.
I jeszcze jedno: na jakiej podstawie uważasz, że tylko kobiety potrafią składać obligatoryjne przysięgi? Dlaczego uważasz, że błędem jest uznawanie przez kobiety (dlaczego nie mężczyzn też?) za cnotę wierność słowom własnej przysięgi, zwracania się z miłością ku drugiemu człowiekowi i doskonalenie miłości?

Maria-Magdalena

Proponuję postępowanie wedle własnej nieprzymuszonej woli.


Rozumiem przede wszystkim, że kiedy życie jednego z małżonków "cierpi" na takim związku, to taki stan rzeczy nie jest tego wart.
"Bo moje słowo ma wartość...", to bardzo zacne co mówisz, ale to nie musi oznaczać, że masz z tego tytułu ponosić największą cenę. A może to Twój mąż, nie zasługuje na taki "dar", jaki ma? Dwie strony medalu, tak jak mówisz.


Żadne życie z żadna osobą nie jest łatwe. A trudności są po to, aby je pokonywać... o ile cena nie staje się absurdem. Z biegiem czasu, pewne "rzeczy", okazują się nie być warte tego, aby oddawać za nie własne życie, mówiąc w przenośni.


Bardziej obrazowo proszę, bo nadal nic mi to mi mówi. Proszę rozwiń to uogólnienie.
Co znaczy kochać mądrze? Dlaczego to "mądrze"?

Johnny99

Chyba pomyliłeś wyrachowanie z miłością, przyjacielu.
Coś Ci powiem, i nie jest to żadną tajemnicą. Twoja świadomość pozostaje bierna wobec miłości, której doznajesz. Ty jako kochający, jedynie wypełniasz taką miłość własnym zaangażowaniem. Nic więcej. To czy się zakochasz czy też nie, nie zależy od Ciebie w żadnym razie.
Dlatego uważam, że zdanie, które postawiłeś: "Miłość jest darem, który świadomie wybieramy...", jest nieprawdziwe.


Dlatego, że zamiast żyć w pełni szczęśliwie, wypełniacie ślepe, niesprawiedliwe, krzywdzące, i napełniające patologię przykazy i nakazy religijne.
Kochaj swoich nieprzyjaciół, nadstaw drugi policzek itp. Zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego ludzie tak nie postępują, mimo takiego nakazu?
Jak na ulicy "dam Ci w twarz", nadstawisz drugi policzek? Jak będę w stosunku do Ciebie nieuprzejmy, opryskliwy, chamski wręcz... staniesz się potulny jak "baranek"? Pozwolisz mi na takie zło?
Gdyby te religijne wartości które przytoczyłem, były przez ludzi wypełniane, to oznaczałoby to przyzwolenie na zło.
Innymi słowy, zmarnuj sobie życie, a otrzymasz drugie, lepsze... w niebie.
Tu i teraz jest Twoje niebo i piekło zarazem, innego nie będzie.

Andej

Tak, to wielka wartość. Ale wszystko ma swoje granice, a ślepe wypełnianie ślepych założeń, "może" obrócić tą wielka wartość, w wielką głupotę. Liczę, że sama Maria-Magdalena wie najlepiej, gdzie leży granica, i nie pozwoli jej przekroczyć osobie, o którą tak zawzięcie walczy.


Tja, czarne i białe. Twoje skrajności, którymi operujesz, przypadkiem nie służą do zdyskredytowania mojej osoby? Ja się nie opowiadam za lekkomyślnością, wręcz przeciwnie.


Ja uważam natomiast, że "internetowe pogawędki" nie są wiarygodne względem zaufania komukolwiek.

To Ty mylisz zakochanie z miłością.

A jeżeli już zwracasz się do mnie, to odpowiem za siebie - nie masz racji i w powyższym zdaniu. Tak się może wydawać na początku, ale już po kilku "zakochaniach" zorientowałem się, że jak najbardziej mam nad tym kontrolę.



No i nie odpowiedziałeś na pytanie, zamiast tego jedynie rozwinąłeś swoją "tezę"..



Bo to są trudne nakazy.



To zależy



Przecież ja zawsze jestem potulny jak baranek



Nie, to oznacza, że nie należy na przemoc odpowiadać przemocą.



Ale kto tu mówi o "zmarnowaniu sobie życia"?? Nie zmarnuję sobie życia przez to, że jak mnie uderzysz, to ci nie oddam. Wyluzuj.



Jeżeli nie będzie, to właśnie wtedy moje życie będzie "zmarnowane" - dla mnie przynajmniej.

Wystarczy że Pismo zawiera zbiór nauk Jezusa , co mówi samo za siebie .



Na podstawie pewnych analogii . Np. Skoro Mojżesz powiedział że Bóg wzbudzi takiego samego Proroka jak on a Piotr odnosi te słowa do Jezusa że to Jezus był tym prorokiem , to nie można inaczej rozumieć tych słów - co z kolei przeczy pewnej tezie : że to sam Stwórca nieba i ziemi zstąpił na ziemię rodząc się jako człowiek .

Rozumiem, że między zauroczeniem a miłością jest różnica. Ale żeby między zakochaniem a miłością?
Na pewno?


Tak, masz rację wybacz. A więc pytanie było...

Bo innego życia nie będzie. Wiec poświęcanie czasu na coś co nie istnieje jest idiotyzmem.
Obrzędy religijne, modlitwy, wyrzeczenia... daremne to wszystko.


Trudne, dlaczego?
Czy dlatego, że sami w nie nie wierzycie, czy trudne dlatego, że są przeciwnościami waszej natury?

Najprostszy przykład:
8.) Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.

Powiedz mi, co w tym jest takiego trudnego? Ale jednak luzie kłamią notorycznie, na każdym kroku, i to z zupełnie błahych powodów.
Zapytam jeszcze raz: co jest takiego trudnego w zaprzestaniu łgarstwom?





Gdyby było jak mówisz, dziś byłbyś muzułmaninem, a nie chrześcijaninem.
Wiem, że pięknie to brzmi... "że tylko dobrem zło zwyciężaj". Ale pamiętaj o tym, że Templariusze nie chronili Twojego Kościoła różańcem, tylko półtorakiem.


Twoje życie nie będzie zmarnowane przyjacielu, z powodu nieistnienia Boga i życia wiecznego, z prostej przyczyny.
Żyjesz tu i teraz. Żyjesz! Jesteś! Uważasz to wszystko za nic nie warte?

Sam zobacz. Przecież nie przeraża Cie ta "pustka", której doznajesz kiedy idziesz spać, ale sen nie nadchodzi. Budzisz się rano i nic nie pamiętasz. Po prostu Cię nie było... i tyle.
Dokładnie tak, jak bramy Szeolu kolego. Jesteś, a później Cię nie ma... i tyle.
Czyli wychodzi na to, że to ten "brak przebudzenia" tak bardzo przeraża. Ale kiedy się nie przebudzisz, Twoje przerażenie również się nie przebudzi.

To takie piękne, i takie tragiczne zarazem, nie uważasz?

Na pewno.



Ale jeżeli jednak będzie, to to już nie są głupoty i idiotyzmy, tak?



To, że często łatwiej jest skłamać, niż przyjąć prawdę na klatę.



Może tak, może nie.



Pamiętam.



Nie mogę się nawet tego dowiedzieć, jeśli stracę z tym wszelki kontakt w momencie, gdy moje życie się wypełni.



Tylko, że to "i tyle" mogę powiedzieć tylko dlatego, że się budzę. I to jest właśnie istota rzeczy.



Ale ja nic nie mówiłem o przerażeniu, ja mówiłem o sensie.



Nie wiem, czy piękne, ale tragiczne na pewno.



Aha - czyli np. modlitwa jest daremna, bo nie ma nic po śmierci. A dlaczego coś innego nie jest daremne, pomimo tego, że nie ma nic po śmierci? Jeżeli nie ma nic po śmierci, to modlitwa jest tak samo daremna, jak jedzenie czy oglądanie serialu.

Skoro rytuały religijne nie mają sensu, dlaczego nigdzie nie ma niereligijnych plemion (ludów pierwotnych)? Jak to wygląda z Twojej perspektywy?

A także, czy zastąpienie rytualizmu religijnego rytualizmem świeckim - w naszej kulturze zwykle jest to nawalenie się co weekend w towarzystwie i późniejsza kontemplacja kaca - prowadzi do jakiegoś postępu i wyzwolenia? I ewentualnie wyzwolenia od czego?

Są http://pl.wikipedia.org/wiki/Pirah%C3%A3

Przy czym w sformułowaniu Ich religia przypomina wierzenia animistyczne – są przekonani o istnieniu świata duchów, zwanych przez nich xigagaí, "istotami bez krwi" pierwsze słowa są mocno na wyrost. Przypominam sobie jeszcze jedno (wytępione) plemię z zachodniego wybrzeża Am. Płn., które wierzyło co prawda w jakichś bogów, ale zakładając jednocześnie, że są na tyle źli i/lub obcy, że nic dobrego spodziewać się po nich nie można i najlepiej, by się człowiekiem nie interesowali, co też trudno nazwać religią.

Brak rytualizmu to jednak ekstremum. Choć z artykułu w Wiki wynika, że nie mają rytuałów religijnych, czyli niekoniecznie oznacza to, że nie mają żadnych, np. związanych z życiem w społeczności.

Skoro wierzą w moc amuletów, zaskakujące byłoby, gdyby w żaden inny sposób nie odnosi się do świata nadprzyrodzonego.
Chyba, że chodzą od stóp do głów obwieszeni amuletami Albo istnieją inne czynniki, które powstrzymują rozwinięcie się u nich religijności.

Później przeczytam jeszcze wersję anglojęzyczną, bo widzę, że jest bardziej rozbudowana.

Zaraz zaraz. Co to jest "rytuał religijny" i jak się go odróżnia od "niereligijnego"?

Jeśli wejdziesz w opracowanie hasła "rytuał" na wikipedii znajdziesz tam np dział "Rytuały świeckie masowe". Rytuał nie musi być związany z religią.



Sądzę, że wcale takowego nie wyróżniają.

Niestety, Wikipedia nie zawiera wyjaśnienia, czym odróżniane są rytuały świeckie od religijnych. Co najwyżej można się oprzeć na tym fragmencie: Rytuały często wiążą się z takimi zjawiskami jak sacrum a niekiedy też tabu. Sacrum to niewątpliwie pojęcie ściśle powiązane z "religijnością". Definicja "sacrum" na Wikipedii też nie jest zbyt jasna, aczkolwiek można ją wyprowadzić z przeciwieństwa, tj. profanum - przestrzeń przeznaczona dla niewtajemniczonych. Z tego wynika, że początkiem definiowania "religijności" mogłoby być pojęcie "wtajemniczenia", połączone z wyróżnianiem pewnych "przestrzeni", z których jedne są właściwe dla "wszystkich", a inne - dla "nie-wszystkich" (pojęcie "tabu" też można z tym powiązać), tych mianowicie, którym przysługuje jakieś "wtajemniczenie". Podstawą odróżniania rytuałów religijnych od niereligijnych mogłoby zatem być ich powiązanie z jedną lub drugą sferą. Oczywiście, w naszym społeczeństwie zostało to już totalnie przemieszane i porozwijane w najróżniejszy sposób, ale mówimy o podstawach.

Wydaje mi się, że po prostu bierzesz to:



i odrzucasz ostatni punkt.