Mi się przytrafiło. Teraz już słyszałeś. I co Ty na to?


Ależ to jest w gruncie rzeczy to samo, co Ty postulujesz - wierzenie na wszelki wypadek. Dlatego też część odpowiedzi na niego ma zastosowanie w Twoim przypadku.



Dokładnie. Ale wiem, że nie wierzę w jego istnienie. Jestem więc gnostykiem względem swojego ateizmu - wiem, że nie posiadam wierzenia w boga. Ponieważ jednak nie twierdzę że wierzę w jego istnienie, ani nie twierdzę że wierzę w jego nieistnienie, to względem boga nie mogę być ani gnostykiem, ani agnostykiem.
Całe to błędne rozumienie terminu "agnostyk" jest w dużej mierze winą Tomasa Huxleya i w powszechnym mniemaniu pokutuje niestety do dzisiaj.

Nie ma sensu pisać na ten temat nic więcej, bo wszystko zostało już powiedziane tutaj:
http://www.filmweb.pl/film/Cristiada-20 ... t_11480706

Ale mówiliśmy nie o tym, a o wierze/ niewierze w istnienie Boga, tudzież wierze w Jego nieistnienie. Ateistę określa nie brak wiary, ale pogląd na teizm, a tym samym pośrednio na samo istnienie Boga, chyba, że dotyczy on jedynie formalnych uchybień teistycznych argumentów czy twierdzeń. Pogląd, który wygłosiłeś wcześniej



jest raczej antyteistyczny, niż tylko ateistyczny, ponieważ zawiera sugestię, że w teizm musi być doktryną prowdząca na manowce.



Gnoza to poznanie, nie wiara. Nie mając narzędzi poznania prawdy o istnieniu bądź nieistnieniu Boga musisz być w tej kwestii agnostykiem.

Albo jeszcze prościej ujmując: jakie jest najbardziej podstawowe twierdzenie wierzących/teizmu?

Widzę tu niezłe zaplątanie teoretyczne. Jednak ważniejsza wydaje mi się praktyka. Ktoś, kto jest wierzący w tradycyjny sposób, spelnia takze rytuały wymagane przez jego religię. Po tym zwykle poznaje sie ze jest wierzący. Dosć ciekawym przypadkiem jest wierzacy niepraktykujący, gdyz bedzie mial problem z wykazaniem źródła swej wiary (gdyby go przycisnać do muru).
Pomiedzy atesitami i agnostykami nie ma praktycznje różnicy. Żartowbliwie mozna powiedzieć, ze agnostycy to tacy ateisci, którzy nie chcą sie przyznawać do ateizmu. Również i ateista moze dopuszczać istnienie jakegos boga (np. Dawkins psize, ze boga nie ma raczej na pewno), natomiast zawsze neguje istnienie bogów konkretnych, opisanych, wystepujacych w poszczególnych religiach.

Nie. Ateizm określa TYLKO i WYŁĄCZNIE brak wiary w boga. Wszystko inne jest już czymś innym. Nie ateizmem.


Nic podobnego. Ten pogląd nie ma nic wspólnego z (a)teizmem, ani (a)antyteizmem.
To jest po prostu jedyny sposób umożliwiający człowiekowi funkcjonowanie, i dochodzenie do wierzeń możliwie najbliższych rzeczywitsości. Dlatego cała nasza cywilizacja się na tym opiera.


Tylko, jeżeli twierdzę, że coś istnieje, lub coś nieistnieje. Jeśli nic takiego nie twierdzę, to (a)gnoza mnie nie dotyczy, bo (a)gnostykiem można być tylko przyjmując jakieś pozytywne twierdzenie - "bóg istnieje" (teizm), albo "bóg nie istnieje" (antyteizm):

teista gnostyk - wierzę że bóg istnieję, i roszczę sobie wiedzę o jego istnieniu
teista agnostyk - wierzę, że bóg istnieje, lecz nie twierdzę, że to wiem (z moich obserwacji jest to większość teistów)
antyteista agnostyk - wierzę, że bóg nie istnieje, lecz nie twierdzę, że to wiem
antyteista gnostyk - wierzę że bóg nie istnieję, i roszczę sobie wiedzę o jego nieistnieniu

Jeżeli moja pozycja względem twierdzenia o istnieniu jest "nie wiem" lub "nie mam zdania", to (a)gnostycyzm nie ma zastosowania.

I właśnie to od trzech postów staram się wytłumaczyć.


Bóg(bogowie) istnieje(ą).

Nie istnieją [b]żadne[/b] dobre powody do uznania go za prawdę ale tylko dla ciebie.( i Tobie podobnych)
Czyli żadne dobre powody to de facto jakieś arbitralnie dobrane powody.Bardziej wyszukana wersja jest tak i koniec

Po drugie;
Nie możesz demonstrować blędnosci kazdego teistycznego argumentu,ale co najwyżej jego niezgodnośc z Twoimi kryteiami,które uznałeś arbitralnie za prawdziwe.Kazdy argument ma swoje okreslone rozumienie,dlatego jego prawdziwść jest syntetycznie zwiazana z percepcyjnym sensem i znaczeniem.



Spideramn i krasnoludki istnieją w bajkach.
Zeus istnieje w mitologi greckiej.
Jahwe istnieje realnie duchowo.
Wszystkie te twierdzenia uwazam za prawdę.Jakosciowo- istnieniowo różną rzecz jasna.




Nie moze byc (tutaj jestem arbitralny ) tak,że rózne podmioty de facto,tak od siebie odległe ,mają identyczne uzasadnienione wierzenie.Z tego więc wniosek,że poddany zostałeś indoktrynacji ateistycznej,dlatego ten konkretny odcień niedorzecznosci zyskał u Ciebie status bezbłednosci .Powiem tak:Na tej podstawie stwierdzam że błednosc [i]kazdego ateistycznego argumentu[/i] stała się faktem (wystarczy jeden bląd i reszta się sypie)

Jak mawiał pewien znany chrzesciajnin są ludzie którzy wiedzą że wierzą w dogmaty i są ludzie którzy nie wiedzą że wierzą w dogmaty. Witaj w klubie

Zupełnie nie. Nie istnieją żadne walentne, logicznie spójne i nieoparte na wielopoziomowych błędach logicznych dowody.

Jeżeli sądzisz, że takowe znasz, to bardzo proszę – jakiś przedstaw.



Ależ oczywiście, że mogę
Prezentuję ich niezgodność z logiką. A jeżeli ktoś nie akceptuje logiki, to nie mamy o czym rozmawiać.



"Istnienie" w bajkach, czy mitologii, to nie istnienie tych rzeczy, tylko ich konceptów.
Zademonstruj istnienie Jahwe jako czegokolwiek innego, niż konceptu, co odróżniałoby jego „istnienie” od Spidermana albo krasnoludków.




Nie przekręcaj znaczenia moich słów wyciągająć je z kontekstu.
Identycznie WALENTNIE uzasadnienione wierzenie – czyli identycznie wartościowe powody do uważania ich istnienie za prawdę.



Ateizm nie zawiera twierdzeń, nie może być więc źródłem ani przyczyną niczego, wliczając w to indoktrynację.



Ateizm nie może zawierać żadnych argumentów, bo nie jest twierdzeniem. Teizm pozostaje bezpodstawny dopóki nie zawiera żadnego walentnego argumentu, i do tego czasu ateizm pozostaje jedyną uzasadnioną "postawą".

Czyli uważasz, że ateizm nie neguje, tudzież w ogóle nie zajmuje stanowiska na temat podstawowego założenia teizmu?

Ateizm nie może niczym się zajmować, ani robić czegokolwiek, ani twierdzić cokolwiek, ani być czegokolwiek przyczyną, ponieważ

ateizm nie jest czymś. Ateizm jest tylko BRAKIEM czegoś - brakiem teizmu, czyli przyjęcia wierzenia w boga/bogów.

Świetnie, ale mam wrażenie, że jest to tylko Twoja teoria. Zarówno w słownikach, jak i powszechnym rozumieniu, ateizm oznacza co innego.

Uważam, że ateizm jest konkretną postawą. Postawą skierowaną przeciwko Bogu. Ateizm nie jest obojetnością wobec Boga i wiary. Ateiście nie ignorują Boga. Ateiście nie tolerują wierzących.

No tak. Ateista nie wierzy w istoty nadprzyrodzone (w tym bogów, aniołki, diabełki, rusałki, jednorożce itd itp). Jest to dość konkretna postawa.



Jeśli Twoja niewiara w Zeusa jest postawą przeciwko Zeusowi, to masz rację. Ale większość ateistów, jak sądzę, tak nie myśli. Oni po prostu nie wierzą.



A, tu już różnie bywa. Są różne rodzaje ateizmu.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ateizm#Def ... zia.C5.82y

Najczęściej jednak chyba ateiści zajmują się bogami mniej więcej tak jak Ty Zeusem czy Thorem.



Oj, myślę, że tolerują. Nie mają za bardzo wyboru, zwłaszcza że wierzących jest jednak więcej niż niewierzących. Tolerować znaczy znosić, ale nie akceptować. I chyba niewierzący generalnie jakoś znoszą obecność wierzących, nie?

To nie jest ateizm. To, co opisujesz, więcej wspólnego ma z antyteizmem ewentualnie.

O, dziękuję
Teoria to najwyższy stopień wiedzy dostępny człowiekowi. (Hipo)teza uzyskuje stopień teorii dopiero, kiedy jest ona udowodniona, potrafi dokonywać przewidywań, i kiedy żaden dowód jej nie zaprzecza.


Słowniki podają dokładne to znaczenie, które opisałem. Owszem, często dorzucają do tego drugie znaczenie, czyli twierdzenie o nieistnieniu boga, ale słowniki nie określają pojęcia, tylko opisują sposób jego używania.

A skoro jeden sposób definiowania słowa jest demonstrowalnie poprawniejszy, bardziej spójny, lepiej opisujący rzeczywistość i mniej ze sobą sprzeczny, niż ten inny, to żadna rozsądna osoba nie powinna używać tego innego. Język jest po to, aby komunikować myśli w możliwie najefektywniejszy, spójny i logiczny sposób, a nie po to aby kultywować jego zwyrodnienia i niedoskonałości.

Otóż to. Dlatego nie ma sensu przyjmować znaczenia słowa "ateista" tożsamego z odpowiadającym "niewierzącemu", a takie, które opisuje inną jakość: osobę, która twierdzi, że Boga nie ma.