Dlaczego?

Bo jest ono niewidzialne dla człowieka.

Otóz to, ponieważ nie posiadamy z natury odpowiedniego receptora. Tak samo jest z daltonistą i kolorem zielonym.

I co w związku z tym? Jeżeli daltonista (czy ktokolwiek inny) twierdzi, że czegoś doświadcza, to możesz sam ten fakt zweryfikować jedynie sprawdzając, czy takie doświadczenie rzeczywiście stało się jego udziałem. A takiej możliwości nie masz.

Masz jakiś problem ze zweryfikowaniem, że doświadczenie widzenia w podczerwieni (bez żadnych urządzeń) nie jest moim udziałem?

Mogę zinterpretować twoje przedstawienie tego doświadczenia, ale nie sam fakt doświadczenia.

Zatem czy zdanie "na księżycu jest gęsta atmosfera" jest zdaniem poprawnym?
(gęsta - czyli posiadająca wyższą gęstość niż ziemska).

A jeśli masz zamiar używać określeń typu "jahwecentryzmu" lub innych niekulturalnych dla chrześcijan zwrotów, to będziemy musieli się pożegnać. Choć może jako moderator nie będę musiał nic z tym robić, ponieważ dotąd zauważyłem, że po wykazaniu Ci błędów zwykle sam się zmywasz.

Aha, ja akurat nie jestem wierzący, więc niestety to mniemanie o byciu męczennikiem za walkę z "totalitarnymi teistycznymi wierzeniami" możesz porzucić. Także przykro mi ale tu naprawdę chodzi o zasady pisowni i kultury.

Ty ziemiocentrysto!

Racja, zeszliśmy wszak w doświadczenie widzenia. Jasne, doświadczać widzenia może i niewidomy (we śnie, wyobraźni, halucynacji...) ale od początku miałem na myśli widzenie w sensie realnym, tj. poznawanie rzeczywistości za pomocą wzroku.

<truizm mode on>nigdy nie wiesz, czy za pomocą wzroku poznajesz jakąś "rzeczywistość", czy też jedynie np. swoją własną jaźń..<truizm mode off>

Czyli będziesz się teraz bawić w solipsyzm, byle nie przyznać prostej i oczywistej rzeczy?

Znaczy jakiej?

Że niewidomy nie widzi.

No, nie widzi. Ale załóżmy, że przychodzi do ciebie niewidomy o lasce i mówi, że coś widzi. Ty do niego: "nieprawda, nic nie widzisz, jesteś przecież niewidomy!". A on do ciebie: "no jak nie widzę, jak widzę! skąd ty możesz wiedzieć, czy coś widzę czy nie!". I jak byś się zachował w takiej sytuacji? Zapewne odpowiedziałbyś zgodnie z jedną z poniższych wersji:

- tylko ci się WYDAJE, że coś widzisz, a TAK NAPRAWDĘ to nic nie widzisz,
- może i coś widzisz, ale nie postrzegasz w ten sposób REALNEJ RZECZYWISTOŚCI (to chór filozofów zaczyna klaskać i buczeć jednocześnie).

Chcesz pogadać o obydwu możliwościach?

Jest jeszcze trzecia:

"Po co ci wobec tego ta laska?"