Czyli owa często przywoływana współpraca egzorcystów z psychiatrami tak czy inaczej ostatecznie ma efekt taki, że egzorcyzmuje się osoby fachowo zdiagnozowane jako chore psychicznie, czy tak? I czy wobec tego bierze się chociaż pod uwagę opinię psychiatry w sprawie tego, czy z psychiatrycznego punktu widzenia egzorcyzmy mogą danemu pacjentowi zaszkodzić?

Zazwyczaj jest tak,że egzorcyzmy stosuje się w stosunku do osób które zostały zle zdiagnozowane i leczone.W takich sytuacjach nawet sami psychiatrzy zgłaszają się do egzorcystów.



Oczywiscie,bierze sie po uwagę diagnozę i metodę leczenia.

Trudno jednak oczekiwać azeby opinia nieskutecznego psychiatary była kluczowa.Ponadto nie jest on fachowcem w zakresie oceny szkodliowsci egzorcyzmów.

Co proszę? Hosi, ja nie mówię o jakichś duchowych skutkach rzekomego działania egzorcyzmów, ale o psychologicznych skutkach postawienia człowieka w takiej sytuacji. Sam bym osobiście nie ręczył za swoją reakcję, gdyby ktoś z pełną powagą zaczął ze mnie wypędzać demona, gadając do niego i modląc się nade mną, co dopiero mówić o osobie psychicznie chorej...

Nie powiedziałbym. Nie ma tylko "nie wolno". A więc wolno, ale od tego droga do uznania racjonalności jest daleka.

Mam na myśli, że jest racjonalne w tym sensie, że można uzyskać zamierzony efekt, tj. przestać istnieć (oraz cierpieć).

Zwykle jest tak, ze dana osoba przychodzi do psychiatry z gotową samodiagnozą i jesli upiera się przy niej, psychiatra nie ma nic do roboty i moze ja co najwyzej odesłać do specjalisty od opętań, czyli do egzorcysty. Ten z kolei chciałby opinię psychiatry i tak błędne koło sie zamyka.
Jesli ktoś chce się leczyć u psychiatry, musi zaufać jego diagnozie, ot i cały problem.

Bynajmniej nie każde. Gdyby tak było, wszystkich wierzących uznawanoby za chorych.

Nie ma tu symetrii, gdyz nie istnieja urojenia ateistyczne. Z samej definicji ateizm jest wolny od urojeń a nwet sie im przeciwstawia. Tym bardziej nie ma nietypowych stanów umysłu w ateizmie (no chyba, ze trafi sie jakiś nietypowy przypadek i komuś odbije na tym właśnie punkcie).

Nie egzorcyzmuje sie osób fachowo zdiagnozowanych i leczonych.Egzorcyzmy mozna stosowac jedynie przy braku pozytywnych efektów terapii psychiatrycznej.Ale taką decyzję to już podejmuje osoba zainteresowana,bądz w okrelsonych przypadkch,najblizsi.



Gdybyś był powaznym stanie (np:zgarazałbyś swojemu życiu),a wszelkie fachowe sposoby by zawiodły,nie miałbyś zwyczajnie wyjscia.W takiej sytuacji to rodzina by zadecydowała za Ciebie i musiłbyś się poddać egzorcyzmom.Bo kiedy porównujemy hipotetyczne skutki psychologiczne i realne zagrożenie zycia,ten pierwszy apekt schodzi na drugi plan.


A jezeli zaufa i terapia nie wypali,to idzie zwyczajnie do egzorcysty.Bo jezeli problem jest zewnętrznopsychiczny,to gostek-psychiatra nic nie pomoże.


Jakie nie kazde?

Przecież zjawiska psychiczne z obszaru religijnego (np:modlitwa do Boga,mówienie językami itp) nie wchodza w obszar normy psychiatrycznej.Czy w takim razie według psychiatrów normą jest to,ze można np: rozmawaic z Bogiem?(jakiej dokonają kwalifikacji?)


Urojenia ateistyczne to wszelkie kosntrukty psychiczne w kórych brak odniesienia do Boga.
I tak;

Jezeli istnieją urojenia teistyczne,czyli te zwiazne z Bogiem,to musza istnieć urojenia ateistyczne,czyli te nie zwiazane z Bogiem.Musisz niestety pamietać o tym,ze nie istnieją urojenia ateistyczne w ramach teizmu.To tak na wszelki wypadek,gdybyś próbował udowadniać,że tesici również mogą urajać sobie na sposób ateistyczny

Nie tak. Egzorcyzmy podejmuje się wyłącznie w momencie, kiedy lekarze stwierdzą, że obserwowane zachowanie nie jest skutkiem choroby psychicznej, więc badana osoba nie jest chora.


Też źle. Decyzję podejmuje ksiądz, który jest wyznaczony przez biskupa na egzorcystę.

Oczywiście, że mogą. Wierzący mogą mieć i miewają urojenia nie związane z Bogiem.




To bardzo ciekawe. Może Ty masz jakies informacje o tym jak często się to dzieje, lub choćby znasz takie przypadki? Bo przyznam, że ciężko mi sobie wyobrazić sytuację, w której osoba ciepiąca z powodu objawów kojarzonych z opętaniem zostaje uznana przez fachowaca za zdrową...

A własnie ze tak
To co napisałem:
.Egzorcyzmy mozna stosowac jedynie przy braku pozytywnych efektów terapii psychiatrycznej.
dotyczy,tylko przypadków żle zdiagnozowanych i leczonych


Jedno nie wyklucza drugiego.

Sam ksiądz nie podejmuje decyzji za osobę zainteresowana czy w imieniu rodziny.Zgoda i inicjatywa jest po stronie "chorego".A Tego własnie dotyczyła moja wypowiedz

Skucha

A Tezim polega własnie na tym,że kazde zjawisko psychiczne,czy to bezposrednie czy posrednie wierzący odnosi do Boga.

To jakiś Twój prywatny chyba.

A skąd
To klasycznie konsekwentny obraz Tezimu.
Jezeli cały świat pochodzi od Boga,to wszystko co się dzieje w jego obszarze,jest bezposrenio bądz posrednio z nim związane.Tako rzecze prawdziwy Teista.


To wyobraz sobie nastepującą sytuację:

Fachowiec orzeka: nie mogę uznać tej osoby za chorą psychicznie wedle przyjętych przeze mnie kryteriów psychiatrycznych.Orzekam:ten człowiek nie jest chory psychicznie,ale nie wykluczam,że jest chory duchowo (są róznie kwalifikowane choroby) Postanowiłem zasugerowac mu skorzystanie z pomocy egzorcysty.Tako rzecze rozsądny psychiatra.

Trudne do wyobrażenia?

Biorąc pod uwagę objawy, jakie przypisuje się opętaniu - tak.



Niepierwszy raz zesłabia mnie, jak nieuczciwie używasz swojej inteligencji do rozwadniania tematu, gdy brak Ci argumentów. Mówilismy o konkretach - urojeniach o treści religijnej (teistycznej). Ty zaś, wobec braku konkretów, które mozna by okreslic urojeniami ateistycznymi, uogólniając sprowadzasz wszystko do sytuacji, gdy wszekie urojenia teisty są teistyczne, a ateisty - ateistyczne, bo tylko dzięk temu możesz mówić o tych ostatnich.

Słabe.

Uzasadniłem swoje stanowisko uzywajac argumentów.Jedyne co proponiujesz w takiej sytuacji to krytyka sposobu mojej analizy.Kto więc rozwadnia i ucieka od merytorycznej dsykusji?



Widocznie nie mozesz pojać że syntetyczne zespolenie tezimu i ateizmu rodzi takie konsekwencje.
Oczywiscie w przypadku Teizmu dość łatwo zdiagnozować urojenie o tresci religijnej,ponieważ chory wzmiankuje o pecypowanych podmiotach.Nie bez przyczyny dokonałem rozróznienia (filozofia to sztuka rozróznień)na komponent bezposredni i posredni,ponieważ wiara w Boga determinuje i jedne i drugie.Takie są fakty.

W przypadku ateizmu sytuacja jest zgoła odmienna.Percepcja ateisty nie opiera się na wizualizowania podmiotów wiary,poniewaz ich nie posiada.

W takiej sytuacji istotne jest,nie tyle to,jaki charakter ma samo zjawisko psychiczne,ale kto jest jego autorem.Na tej podstwie mozna zaproponować okresloną wykładnię.I tak też zrobiłem.




Jezeli akceptujesz podział na zasadzie teizm/ateizm i jest to dla ciebie punkt odniesienia do klasyfikacji zjawisk psychicznych,To taka sytaucja wymusza niestety powyższą interpretację.