Po śmierci będziesz czuł to samo co we śnie (w fazie nieświadomości) lub pod narkozą. Czyli NIC.
Nie miałem nigdy narkozy, ale ci co ją mieli niczego nie czują, niczego nie pamiętają, nie są świadomi upływu czasu (bywa, że nastu godzin). Sądzę, że podobnie jest po śmierci. Z punktu widzenia świadomości jest NIC. Jedyna różnica jest taka, że to będzie trwało wiecznie, ale z kolei nie mając świadomości nie odczuwasz upływu czasu, a więc w efekcie różnicy nie będzie. Ja tak to widzę.

Z faktu, że nic z tamtego okresu nie pamiętamy, nie wynika, że nie mieliśmy wówczas świadomości.
Przeciętny człowiek nie pamięta niemal nic z tego, co robił na przykład dokładnie przed rokiem.
Co dopiero 10 czy 20 lat wstecz.
A gdyby zapytać, co pamięta z okresu kiedy miał roczek albo dwa, to jest to niemal idealnie "czarna dziura".
Nie znaczy to jednak przecież wcale, że wtedy nas nie było.
I nie można z tego wywodzić, że nie mieliśmy świadomości.

Nie będę się spierał czy mamy świadomość w wieku roku - to sprawa dyskusyjna. Ale czy mieliśmy świadomość w łonie matki? A jako plemniki i komórki jajowe mieliśmy świadomość? I jakoś nikt nad tym nie rozpacza. Sądzę, że dokładnie tak samo jest w narkozie czy po śmierci.

Nie ma NIC. Jest wieczność i 0 czasu bo wychodzi na jedno. Czas przestaje istnieć. Jesteś w stanie wyobrazić sobie, że czas przestaje istnieć? A jeszcze - że czas przestał istnieć dla Ciebie ale nie dla innych?

Doskonale mogę sobie wyobrazić, że czas przestaje dla mnie istnieć. Prawie codziennie tak mam. Kładę się, zasypiam i nie wiedzieć czemu za chwilę dzwoni budzik. A przecież dopiero co się położyłem!!!

E, czyli odpowiedź na moje wcześniej zadawane pytanei brzmi nie. Nie próbowałeś i nie możesz sobie tego wyobrazić.

A sen nie ma z tym nic wspólnego. Śpiacy człowiek jest na jakimś poziomie świadom upływu czasu, czego dowodzi choćby wspólne dla bardzo wielu osób doświadczenie budzenia się tuż przed momentem, gdy budzik ma zadzwonić.

Nie rozumiem. Nie raz, gdy byłem bardzo zmęczony zasypiałem od razu i spałem jak kamień, po czym budził mnie budzik, a ja miałem wrażenie, że dopiero co się położyłem. Czy to nie jest właśnie przykład że czas przestał dla mnie istnieć? Nie miałem świadomości, że upłynęło kilka godzin, dałbym sobie rękę uciąć, że dopiero chwilka. Podobnie mają ludzie budzący się z narkozy - wydaje im się, że dopiero co lekarz im powiedział, że zaraz zasną. Ba, niektórzy pytają kiedy zacznie się operacja! Dla nich czas nie istniał. Czy nie o taki brak poczucia czasu chodzi w tej dyskusji?

No nie. To jest tylko brak pamięci upływu czasu.

Mam wątpliwości. Zwłaszcza jeśli chodzi o narkozę, której elementem jest ZNIESIENIE świadomości.

Wszystko co teraz mówimy ma sens w tym czasie, gdy żyjemy i próbujemy sobie wyobrazić inny stan tzn. taki, w którym nas nie ma. Nasze myślenie i całe życiowe doświadczenie opiera się na aksjomacie że - jesteśmy, istniejemy. Właściwie nie mamy możliwości, narzędzi, myśleć o sobie w innym kontekście. Nasze niezrozumienie istnieje w obecnej chwili i w niej tylko ma sens. Bo później jest tylko NIC.
No chyba, że wyobrazimy sobie, że nie jest.

Cała reszta świata (poza każdym z nas) istnieje niezależnie od tego co my o niej myślimy i jak ją odbieramy.
Gdy istniejemy to ją odbieramy, gdy nie istniejemy to nie odbieramy. My nie kreujemy swiata, a co najwyżej modyfikujemy. Nie wiem w czym problem.

Mogą dotykać zarówno teistów je i ateistów,ale tylko ci pierwsi będą odnosic je do Boga.




Tylko po jednej według Ciebie.Tak sobie sądzisz



Wszedł w niego szatan - to specyficznie religijna metafora oznaczająca [i]działa na niego szatan.[/i]Tak to przredstwia teologia liberalna.Natomiast z punktu widzenia literlanego szatan dosłownie wchodzi człowieka.Ja przyjmuje do dyskusji tę pierwszą wykałdnię.


Kwestia nieistotna.
Egozrcyzmy robi sie na pacjencie.A w nim jest zawsze wewnątrz (posrednio,bezposrdnio)


Cytat miał Tobie coś udowodnic,tak więc to,czy ja go popieram czy nie,jest nieistotne.

Psychiatrzy mają swoje założenia w zakresie metodlogi której hołdują i biorą ją zwyczajnie za punkt odniesienia.Stąd uzupełnienie jako rzekome przedłużenie terapii.Egzorcyzmy są niezalezne w tym zakresie.


Znowu zaczynasz cos udawadiać.Cytat miał potwierdzic sam fakt zalecenie przez psychitarów w niekótrych przypadkch jedynej skutecznej terapii:egzorcyzmów.To jedno.

Inna kwestią jest grupa osób która nie miesci się w ramach diagnozy pscyhiatrycznej jako chorzy. W takiej sytuacji,czyli przy braku jednoznacznych kryteriów nie zaczynają w ogóle terapii,tylko zalecają (bądz nie) egzorcyzmy.


Te przyzkłdy też są na temat.
Występuje tutaj zarówano ateista jak i uriojenie,którego delikwent nie odnosi w zaden spsób do Boga.
ergo:urojenie ateistyczne.


Nie musze znac.
Wystarczą kryteria w ramach których mieszczą się same objawy.


Oczywoscie że mały procent ulega opetaniom.


Przyczyny są widoczne jak na dłoni,ale tylko dla ateistów -pscyhaitrów którzy mają już z góry wyrobiony poglad na tę kwestię.Już wczesniej wspominałem o tym, że pscyhiatrzy nie mają narzędzi do bezpornego wykrycia przyczyny sprawczej.To po pierwsze.

Po drugie,wykadnia religijna nie wchodzi formalnie w zakres diagnozy psychiatrycznej,tak wiec z sama ze swej istoty wyklucza szatańskie opetanie.Nazywa się to w nomenklaturze przedmiotu wyjasnieniem prostszym.

Podaj zatem stosowny przykład, jeśli sądzisz inaczej.

Taki przykład jak podany przez Ciebie,czyli nie opisany w literaturze przedmiotu (nie przypominam sobie azeby było inaczej),mozna sobie zwyczajnie wymyslić.Nie twierdzę że tak jest,natomiast formułownaie na tej podstawie dogmatów w stylu: tylko po jednej stronie mamy specyficzne dla danej, hmmm... orientacji światopoglądowej urojenia oraz sytuacje psychozogenne jest zwyczajnie naciągane.

Jezeli podasz przykłady opisane,udokumentiowane i jednoznacznie zdiagnozowane ja również zrobię to samo.Tylko w taki sposób mozna rozsztrzygnąć jakość argumentów-przykładów.

Ktoś z nas tu czegoś nie rozumie. Nie podpieram się tutaj wcale tym przykładem, w rzeczy samej do tego zagadnienia nic on spacjalnie nie ma, a gdyby uznać go za znaczący, byłby przecież pierwszym krokiem do negacji mego stanowiska.

Jeszcze raz zatem: mamy treści/urojeń/manii charakterystyczne dla teistów - Ty upierasz się nawet, że w zasadzie dla nich wyłączne. Zgadzasz się?

Przykłady rzeczonych urojeń teistycznych: jestem Bogiem, Bóg do mnie mówi, Bóg zlecił mi misję, jestem opętany.

Prosze teraz o wskazanie analogicznych treści specyficznych bądź wyłącznych dla ateistów.