Prawda jest jedna


Kolaps jest wtedy gdy foton uderza w kliszę

Opisywałem sytuację z punktu widzenia Boba, innymi słowy, opisywałem świadomość Boba. Z perspektywy Boba świadomość Alicji może być w stanie mieszanym, dopóki on sam jedynie ją opisuje na podstawie przewidywań, a nie dokonał jeszcze obserwacji jej stanu.

Stan świadomości Alicji jest stanem mieszanym. Alicja ma: 50% szans na to, że widzi prześwietloną kliszę A, i postrzega siebie jako widzącą prześwietloną kliszę A; 50% szans na to, że widzi prześwietloną kliszę B, i postrzega siebie jako widzącą prześwietloną kliszę B; 0% szans, że widzi superpozycję klisz; 0% szans że postrzega siebie będącą w superpozycji lub stanie mieszanym; 100% szans, że widzi jakiś stan klasyczny (choć nie możemy powiedzieć, jaki).


Przypuszczam, ze powodem jest to, że na różnicę w stanach świadomości składają się różnice w stanach wielu cząstek elementarnych. Tak wielu, że stany te są od siebie zbyt "odległe" (w kategoriach kwantowych) by na siebie wpływać. Ale dokładne wyjaśnienie wymagałoby zrozumienia, jak stan mózgu przekłada się na stan świadomości.


Sprawdziłem koncepcję Everetta i wydaje mi się ona bardzo podobna do mojej, być może nawet dokładnie to samo miał na myśli, a całe to gadanie o "rozszczepianiu się" wszechświata wynika z niezrozumienia jego koncepcji. Sam Everett nie mówił o "wielu światach", to pojęcie wprowadzono później. W każdym razie nie znalazłem świadectwa na to by Everett miał na myśli fizyczne tworzenie się nowych wszechświatów, też używał języka uniwersalnej funkcji falowej.


Zgodność opinii jest wynikiem kwantowego splątania. Tak jak można przygotować parę fotonów splątanych, gwarantując, że będą w przeciwnych stanach polaryzacji, a pozostawiając każdemu z nich swobodę bycia w dowolnym stanie, tak tu ewolucja kwantowa układu prowadzi do stanu splątanego dwóch umysłów.

W mojej teorii też mam dekoherencję. Opisywałem sytuację, jak postawienie klisz między szczelinami a ekranem niszczy obraz interferencyjny - jest to właśnie skutek dekoherencji.

Z dekoherencją mamy do czynienia, gdy informacja jest w jakiś sposób tracona. Ale w układzie zamkniętym informacja stracona być nie może. Dekoherencja występuje jako skutek oddziaływania układu z otoczeniem - informacja "wycieka" do otoczenia. Jeżeli w eksperymencie ze szczelinami skoncentrujemy się na fotonie, to zawazywy, że po oddziaływaniu z kliszami jego stan zmienia się ze stanu czystego na stan mieszany, co oznacza utratę informacji. Cały układ (foton + klisze) nadal jest w stanie czystym, ale jest to stan splątany; jeżeli koncentrujemy się tylko na fotonie, to tracimy części informacji.

To cały wszechświat jest "układem zamkniętym", następuje dekoherencja nie z powodu wyvieku informacji na zewnątrz ale z powodu szumów i wycieku informacji na te stopnie swobody, które nie są znane. Są kwadryliony cząstek a znamy tylko parę stopni swobody.

Nigdy nie obserwujemy stanu całego wszechświata. Obserwujemy tylko podukłady (właśnie owe parę stopni swobody, które możemy badać), i to stan tych podukładów ulega dekoherencji. Wszechświat, jako całość trwa w stanie czystej superpozycji.

Dobrze, ws, ale cały czas nie wyjaśniłeś, jak możemy mówić o superpozycji, skoro zanim Bob wejdzie do pokoju już wiemy jaki stan zobaczy.

Co masz na myśli, mówiąc że już wiemy? Jak się tego dowiedzieliśmy? Przez obserwację układu razem z Alicją? Wobec tego jesteśmy w takim samym stanie mieszanym, jak Alicja. Jeżeli natomiast układu nie obserwowaliśmy, jesteśmy w stanie takiej samej niewiedzy jak Bob.

Czyli w superpozycji nieskończonej ilości wariantów?, np. takich że nie ma Ziemi?

Ale w rzeczywistości stan mieszany nie rozprzestrzenia się, jest go wręcz trudno utrzymać aby nie było redukcji, co wiedzą twórcy komputerów kwantowych.

Zgadza się.

To stan czysty, superpozycję, trudno utrzymać, zwłaszcza jeżeli jest to stan splątany wielu cząstek czy innych podukałdów. Właśnie dlatego, że bardzo łatwo oddziaływanie z otoczeniem zamieni go w stan mieszany. Stan mieszany, stan splątany i superpozycja to trzy różne rzeczy. Stan mieszany Stan splątany Superpozycja

Czyli widzimy Ziemię a mamy wierzyć że we wszechświecie jest wariant bez Ziemi?
Po redukcji mamy stan mieszany?

Nigdy nie obserwujemy rzeczywistego stanu Wszechświata, pełnej superpozycji. Tak jak obserwując klisze nie obserwujemy pełnej superpozycji, a jedną z dwóch klasycznych opcji. Jako istoty żyjące na Ziemi możemy obserwować tylko ten wariant, w którym Ziemia istnieje; ale nic nie stoi na przeszkodzie, by w uniwersalnej funkcji falowej były skłądowe, opisujące Wszechświat bez Ziemi, albo taki, w którym Ziemia jest, ale człowiek nigdy nie wyewoluował. Tyle że (znowu) są tak odległe w sensie kwantowym od stanu który obserwujemy, że nie ma realnych szans na ich wykrycie.

W mojej interpretacji redukcja nigdy nie następuje. Stany mieszane pojawiaja się, gdy z układu będącego stanem splatanym wyodrębnimy podukład (np. jeden foton ze splątanej pary, albo układ eksperymentalny w odcięciu od otoczenia które wywołało dekoherencję) i opisujemy go niezależnie od reszty wszechświata.

Nie prościej przyjąć że redukcja następuje?

Nie wiem czy prostsze. Redukcja stanu kwantowego to dodatkowy koncept, który trzeba dorzucić do teorii. Wyjaśnić kiedy zachodzi, dlaczego, i jak... sporo z tym wszystkim roboty. A to wszystko 0o czym mówię, i tak trzeba w teorii zawrzeć, tyle że stosować tylko do mikroświata.

Tymczasem interpretacja, którą prezezntuję, nie zakłada nic więcej niż podstawowe prawa ewolucji funkcji falowej. Przy czym robi to konsekwentnie - zakłada, że nie załamują się one z jakiegoś powodu i nie są zastępowane przez jakiś zupełnie inny efekt. A wnioski, które się z niej otrzymuje, choć być może nieintuicyjne i trudne do zrozumienia, nie są sprzeczne z doświadczeniem.

No cóż, za to redukcja jest zgodna z doświadczeniem. I trzeba będzie kiedyś tą robotę wykonać.
Natomaist interpretacja którą prezentujesz wymaga klonowania świadomości a tego nie daje się robić bo zawsze ja przed podziałem będę konkretnym ja po podziale a ten drugi dopiero co powstanie z fałszywą pamięcią. Jak nie wierzysz, wyobraźmy sobie że mamy dokonać doświadczenia kwantowego mającego prawdopodobieństwo 1/2, czyli losowania, jeśli wynik będzie zero zostaniesz powieszony, jeśli wynik będzie 1 dostaniesz milion dolarów. Czy nie chciałbyś aby Ty przed losowaniem bł tym Tobą, który po losowaniu dostanie milion dolarów?

Moja interpretacja też jez zgodna z doświadczeniem.

W mojej interpretacji, żadna z wersji ciebie po obserwacji nie ma prawdziwego obrazu rzeczywistości. Żadna z nich nie widzi siebie w stanie mieszanym, każda widzi jeden ze stanów klasycznych. Nie jest tak, że obserwator sprzed pomiaru po pomiarze staje się jednym z dwóch - po pomiarze jest w stanie mieszanym, tylko nie zdaje sobie z tego sprawy. I praktycznie niemożliwe jest przeprowadzić doświadczenie, które by to wykazało.